Ένα μικρό αφιέρωμα για να μην ξεχνάμε αυτούς που αντιμίλησαν στο δογματικό ωφελιμισμό και αντιφώνησαν με λυρισμό στις κραυγές της υστερικής μας καθημερινότητας, αφού σαν σήμερα στις 2 Νοεμβρίου του 1911, στη συνοικία Εφτά Μπαλτάδες (Αριάδνης και Πασιφάης γωνία) στο Ηράκλειο της Κρήτης, γεννιόταν ο Οδυσσέας Ελύτης.


ΔΟΛΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΝΕΝΑ

Να υποβιβάζεις ένα ποίημα στο ουσιαστικό του νόημα δεν έχει κανένα νόημα.

Νέε, θυμήσου:δε γίνεσαι δούλος όταν σε υποτάσσει μόνον αυτός που έχει την εξουσία-αλλά κι εκείνος που την πολεμάει.

Προσοχή στη συγκίνηση. Αν είναι γόησσα, δεν παύει νάναι και ρουφιάνα.

Η απόσταση από το "τίποτε" στο "ελάχιστο" είναι πολύ μεγαλύτερη παρ' ότι από το "ελάχιστο" στο "πολύ"

Είναι αστείο, αλλά οι λέξεις που σε βοηθάν να ζήσεις βοηθάν τον άλλο να σε πεθάνει.

σημ.: αποσπάσματα από το "Εν λευκώ, (Τα μικρά Έψιλον)"

Είναι δυνατόν να συνυπάρξει η "τέχνη του εφικτού" όπως κάποιοι αποκαλούν την πολιτική, με το "ευ αγωνίζεσθαι"; Πολλοί λίγοι θα απαντούσαν καταφατικά, αφού για τους περισσότερους η πολιτική είναι ένα θέατρο όπου όλα επιτρέπονται εν ονόματι κάποιου "μεγάλου στόχου" και όπου πάνω απ' όλα, μετράει το αποτέλεσμα. Έτσι ενώ στον αθλητισμό, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζεται η αξία του αποτελέσματος, μετράει πάνω απ' όλα ο έντιμος αγώνας, εξ' ου και ο όρος "εύ αγωνίζεσθαι", στην πολιτική οι πρωταγωνιστές, χωρίς ποτέ να τολμούν να το δηλώσουν ανοιχτά, εξασκούνται και λειτουργούν πέραν του καλού και του κακού, με απώτερο σκοπό ένα αμφισβητούμενο πολύ συχνά ως προς την ποιότητά του αποτέλεσμα.
Στις μέρες μας- λόγω και της μεγάλης εξάπλωσης της πληροφόρησης-, ο εξοβελισμός του fair-play από την πολιτική είναι πιο αναγνωρίσιμος, με αποτέλεσμα η τελευταία να απογυμνώνεται από τα ηθικά της ερίσματα και να οδηγείται σιγά-σιγά στην απαξίωση.
Σήμερα, οι πολιτικοί δίνουν την εντύπωση ότι τρέχουν πίσω από τις επιτυχίες των αθλητών για να βελτιώσουν την εικόνα τους, αφού δεν μπορούν να τη συντηρήσουν με τους δικούς τους αγώνες.
Η χαμένη τιμή της πολιτικής δεν μπορούμε να πούμε ότι οφείλεται στην παραπληροφόρηση, παρά τις υπερβολές μερικών ΜΜΕ, όπως προσπαθεί να μας πείσει ο πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης. Κατά τη γνώμη μας οφείλεται περισσότερο στην αλαζονεία της πολιτικής απέναντι στο αθλητικό ιδεώδες του "εύ αγωνίζεσθαι". Στον εθισμό των πολιτικών στο γρήγορο και εύκολο κέρδος.
Όμως, όσο η πολιτική θα είναι το "γρήγορο και εύκολο κέρδος", άλλο τόσο εύκολα και γρήγορα θα εξανεμίζεται το κύρος της.
Όσο οι πολιτικοί δεν τολμούν να ισοσκελίσουν το προσκήνιο και το παρασκήνιο της δράσης τους, τόσο πιο δύσπιστη θα παραμένει η κοινή γνώμη για τις επιδόσεις τους.
Γιατί δεν γίνεται, εκτός αν είναι "θαυματοποιοί", να μη δουλεύουν και να είναι δισεκατομμυριούχοι (πόθεν αίσχος...!), να μην κοινωνούν ποτέ και να δηλώνουν με καμάρι ότι είναι χριστιανοί ορθόδοξοι...
Και το κυριότερο, δεν γίνεται να υπακούουν στους επιχειρηματίες και να θέλουν να είναι εκπρόσωποί του λαού...