A+ A A-

Το Αιγαίο ανήκει στον "Κληρονόμο" του...

Ο κύριος Κληρονόμος, πρώην δήμαρχος Ηρακλείου και ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ με τις ευλογίες του Ανδρέα Παπανδρέου, προειδοποίησε τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας αλλά και όσους επιχειρήσουν να δρομολογήσουν πλοία στις γραμμές της Κρήτης ότι "θα περάσουν πολύ άσχημα"...
Έτσι μετά από δύο δεκαετίες προβληματισμού και αντιπαραθέσεων μάθαμε επιτέλους σε ποιον ανήκει η θάλλασα με το μεγάλο πολιτισμό, το πέλαγος που λάτρεψε και ύμνησε ο Οδυσσέας Ελύτης.
Ε ναι λοιπόν! Το Αιγαίο ανήκει στον "Κληρονόμο" του.
Τον γνωστό πρόεδρο της Minoan Lines, μητρικής εταιρείας της Minoan Flying Dolphins, της ιδιοκτήτριας εταιρείας του τραγικού επιβατηγού/οχηματαγωγού "Εξπρές Σάμινα" που βυθίστηκε έξω από την Πάρο και πήρε τη ζωή 80 συνανθρώπων μας.
Εμείς το πήραμε το μήνυμα. Ούτε στους Έλληνες, ούτε στους Τούρκους, ούτε στα ψάρια του.
Το Αιγαίο ανήκει στον "Κληρονόμο" του και όποιος έχει αντίρρηση "θα περάσει πολύ άσχημα"...

Ελλάδα: Η χώρα που δεν έφταιγε κανείς...

Τα δάση καίγονται και μετά καταπατούνται, οι παραλίες χτίζονται, οι πόλεις πλημμυρίζουν με την πρώτη δυνατή βροχή, κτίρια γκρεμίζονται σαν χάρτινοι πύργοι, πλοία τρακάρουν με βραχονησίδες στα καλά καθούμενα, αλλά κανείς δεν φταίει στην Ελλάδα...

Φταίνε τόσοι πολλοί που η ευθύνη εξανεμίζεται.

Γι αυτό, πολίτες δεν χρειάζεται να υπάρχουν, παρά μόνον τηλεθεατές που τη "βρίσκουν" με τις εικονικές δίκες στο γυαλί και οι δικαστές παραγκωνίζονται σιγά-σιγά από κάποιους τηλεοπτικούς αστέρες που ανέλαβαν το ρόλο του εισαγγελέα...

Όσο για τους πολιτικούς, αυτοί φοράνε τον αλεξιεύθυνο μανδύα της ασυλίας και ουδέν λάθος αναγνωρίζουν.

Και ίσως επί της ουσίας να μην έχουν άδικο. Όπως έχουν εξελιχθεί σήμερα τα πράγματα, κάποιοι άλλοι, αόρατοι, αποφασίζουν για την τύχη μας και αυτοί μάλλον αναλαμβάνουν τη διεκπεραίωση...

Συμπέρασμα: ζούμε στη χώρα που δεν έφταιγε κανείς, διότι στην Ελλάδα η ευθύνη μπορεί να υπάρχει, αλλά είναι αόρατη!
Σαν ένα τζάμι ψεκασμένο με άζαξ εν ονόματι της "κάθαρσης".

Ένα τζάμι-παγίδα, άλλοθι του αληθινού θύτη για να θολώνει τα νερά και να ενοχοποιούνται πολλοί αμέριμνοι και αθώοι περαστικοί που είχαν την ατυχία να κουτουλήσουν πάνω του!

"Βάσεις Δεδομένων" VS Ολοκληρωτισμού

Για όλους σε όλα τα μέρη της γης, τουλάχιστον για ένα ορισμένο διάστημα,
ορισμένα πράγματα θεωρούνται δεδομένα.
Μεγάλη υπόθεση το "δεδομένο". Σωστό ή λάθος δεν έχει σημασία, αρκεί να έχει
την απαραίτητη δόση αλήθειας και να έχει περάσει στην ψυχολογία του κόσμου.
Το "δεδομένο" εμπνέει σιγουριά, καθησυχάζει την ψυχή και σιγά-σιγά γίνεται το
αποκούμπι για μεγάλες ομάδες ανθρώπων οι οποίοι δεν το αποχωρίζονται εύκολα
ό,τι κι να γίνει. Αποτελεί ένα είδος ηρεμιστικού του συλλογικού ασυνείδητου, ένα
φυλαχτό που εξορκίζει το κακό γι αυτό όποιος το αμφισβητεί, ακόμη κι αν έχει
δίκιο, μπαίνει στο στόχαστρο των απανταχού "δεδομενάκηδων".
Το "δεδομένο" δημιουργεί και "δεδομένους" ανθρώπους.
Ανθρώπους, σχεδόν αμετάπειστους, που δεν έχουν πρόβλημα να ζουν κάτω από
την ομπρέλα ενός ψέματος αρκεί με αυτό αισθάνονται ότι έχουν την ησυχία τους.
Ένα "πιασάρικο δεδομένο" π.χ. η μητέρα πατρίδα, η αγία οικογένεια κ.λπ., γίνεται
συχνά η σημαία των απανταχού οπισθοδρομικών και ανελεύθερων καθεστώτων τα
οποία εκμεταλλεύονται την ανάγκη του κοινωνικού πλήθους που θέλει να έχει την
"πνευματική ησυχία του", για να αρπάζουν την εξουσία και να καθυποτάσσουν
τους λαούς.
Όμως η ζωή είναι μια θάλασσα και όσους κυματοθραύστες και να ανεγείρουν οι
χούλιγκαν του "δεδομένου" δεν μπορούν συνέχεια να αποκρούουν αποτελεσματικά
το κύμα της αμφισβήτησης.
Το αυτονόητο "δεδομένο" για τους ολοκληρωτικούς εγκέφαλους, δημιουργεί
οπωσδήποτε μία ή περισσότερες αυτονόητες για τα ανοιχτά μυαλά αντιθέσεις που
μάχονται εναντίον του.
Οι αντιθέσεις είναι ο νόμος της ζωής και θέλει μαεστρία για να τις εξομαλύνεις.
Αυτή η μαεστρία χαρακτηρίζει και το ύφος των ανθρώπων. Χαρακτηρίζει την
κοσμοαντίληψη του καθένα αλλά και την πολιτική των κομμάτων και των ηγετών. (Η
ενορχήστρωση των αντιθέσεων χαρακτηρίζει το μαέστρο).
Όσο περισσότερα "δεδομένα" διαχειρίζεται κάποιος τόσο καλύτερα διαμορφώνει
το προσωπικό του "δεδομένο" και άλλο τόσο πιο αποτελεσματικά μπορεί να
συνδιαλέγεται με το προσωπικό "δεδομένο" των άλλων.
Επειδή όμως όλοι οι άνθρωποι δεν διαθέτουν την ίδια μνήμη ούτε τον ίδιο
εγκέφαλο-επεξεργαστή για να διαχειριστούν τα "δεδομένα", ο σύγχρονος
πολιτισμός ανακάλυψε τα κομπιούτερ και τις "Βάσεις Δεδομένων".
Στη συνέχεια εκρίθη αναγκαίο ο τεράστιος ωκεανός των "δεδομένων" να
παγκοσμιοποιηθεί και έτσι προέκυψε το Παγκόσμιο Διαδίκτυο, το Ιντερνέτ, δια
μέσου του οποίου ο κάθε ένας, σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη, μπορεί να έχει
πρόσβαση και να διαχειρίζεται τα "δεδομένα" που χρειάζεται για να
ενορχηστρώσει τις αντιθέσεις του.
Όταν το Ιντερνέτ θα γίνει καθημερινό μέσο πρώτης ανάγκης και ευρείας χρήσης
όπως το τηλέφωνο, (όταν, σύντομα δηλαδή, κινητά τηλέφωνα και Ιντερνέτ θα
συνδιαλέγονται ευρέως ), οι λαοί θα παγιδεύονται πολύ πιο δύσκολα και οι
απανταχού δημαγωγοί πολύ πιο δύσκολα θα καταφέρνουν να τους χειραγωγούν.
Παρόλο που ελπίζουν στο αντίθετο...