A+ A A-
  • Γράφτηκε από τον/την Ρεπόρτερ
  • Κατηγορία: Επικαιρότητα

Γκαλλιτσανό: Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική

Τα τελευταία χρόνια γνωρίσαμε τα ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας, τη γλώσσα τους αλλά και πολλά από τα τραγούδια τους, όπως το υπέροχο "άντρα μου πάει" που ερμηνεύει η Μαρία Φαραντούρη, χάρη στις άοκνες προσπάθειες της φιλολόγου-συγγραφέως, Ανζέλ Μεριανού.

Την Τρίτη 5 Δεκεμβρίου, στην αίθουσα διαλέξεων της ΕΣΗΕΑ, η κα Μεριανού ήταν ιδαίτερα χαρούμενη γιατί οι εκδόσεις "Αντίκτυπος" παρουσίασαν ένα καλαίσθητο λεύκωμα-οδηγό για το κατ' εξοχήν ελληνόφωνο χωριό, το Γκαλλιτσανό, την "Ακρόπολη της Μεγάλης Ελλάδας" όπως το αποκαλούν οι κάτοικοί του, αφού όλοι εκεί μιλούν το "γκρεκάνικο" ιδίωμα.

Για 2500 χρόνια, το μικρό αυτό χωριό, μια αετοφωλιά πάνω στις βουνοκορφές της Καλαβρίας, μιλάει και τραγουδάει με φθόγγους και ήχους ελληνικούς.

Είναι εντυπωσιακό και μοναδικό φαινόμενο σε παγκόσμια κλίμακα πως επιβίωσε για τόσους αιώνες ένα ελληνικό ιδίωμα που έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα , μακριά από το έδαφος της γενέτειρας και μάλιστα από στόμα σε στόμα, χωρίς γραπτά μνημεία.

Όπως, είναι επίσης προφανές ότι, οι κάτοικοι των ελληνόφωνων χωριών της Καλαβρίας (Ρογκούδι, Κοντοφούρι, Αμεντολέα) και ιδιαίτερα του Γκαλλιτσανό, χρησιμοποίησαν την ελληνική λαλιά ως φύλακα άγγελο της ταυτότητάς τους και ότι το "γκρεκάνικο" υπήρξε ανά τους αιώνες το ανεξίτηλο "δακτυλικό τους αποτύπωμα".

"Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου",έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης.

"Μονάχη εγνοια η γλώσσα μου στις βουνοκορφές της Καλαβρίας", δικαιούνται να συμπληρώσουν οι ποιητές του Γκαλλιτσανό…

Σημ.: Όσοι επιθυμούν να ακούσουν τους μελωδικούς ήχους του "γκρεκάνικο", αυτές τις μέρες, από τις 6 έως τις 10 Δεκεμβρίου, είναι στην Αθήνα και θα δώσει 5 δωρεάν συναυλίες (6/12 Δήμος Ζωγράφου τηλ. 7488429, 7/12 Δήμος Αλίμου 9850009, 8/12 Δήμος Κερατέας τηλ. 0299-69850, 9/12 Δήμος Καισαριανής τηλ. 7292601, 10/12 Δήμος Ζεφυρίου τηλ. 2319054) το μουσικό συγκρότημα του πολιτιστικού φορέα των ελληνόφωνων CUM.EL.CA

  • Γράφτηκε από τον/την Χρονογράφος
  • Κατηγορία: Επικαιρότητα

Η "ελεύθερη πτώση" του Παντελή Σφηνιά

"Χωρίς φτερά δεν ανεβαίνεις, χωρίς αλεξίπτωτο πέφτεις στο κενό και δεν ξαναπετάς":
αυτό θα μπορούσε να είναι το συμπέρασμα από τη τραγική πτώση του αντιπροέδρου της Minoan Flying Dolphins, Παντελή Σφηνιά, από το ρετιρέ των γραφείων της εταιρίας στο οδόστρωμα της οδού Κονδύλη στον Πειραιά. Της τελευταίας "ελεύθερης" και αυτοκαταστροφικής πτώσης στο κενό, ενός αυτοδημιούργητου επιχειρηματία που συντάραξε το Πανελλήνιο και έγινε βασική είδηση στα διεθνή μέσα ενημέρωσης.
Ο αυτόχειρας εφοπλιστής είχε σίγουρα το όραμα, τα "φτερά" για να πετάξει, αφού κατάφερε μέσα σε δύο χρόνια να μετατρέψει τις "Μινωϊκές Γραμμές" στον ισχυρότερο ακτοπλοϊκό στόλο του Αιγαίου. Όμως, ο ενθουσιασμός του για τον "εκσυγχρονισμό" της ακτοπλοϊας και η φιλοτιμία του να αναλαμβάνει συχνά και τις ευθύνες των άλλων, δεν του επέτρεψαν να υπολογίσει τις συνέπειες μιας απρόβλεπτης μοιραίας στιγμής που για τον ίδιο έμελλε να είναι το ναυάγιο του "Εξπρές Σάμινα".
Της μοιραίας στιγμής που θα έπρεπε να κατέβει, από το ρετιρέ των "ημίθεων της ακτοπλοϊας" στο ισόγειο των "κοινών θνητών" και να λογοδοτήσει για τις συνέπειες μιας "ύβρης", η οποία στην προκειμένη περίπτωση ήταν το φιλόδοξο όραμά του.
Τη μοιραία αυτή στιγμή που είχε ανάγκη από ένα "αλεξίπτωτο", αυτοί που είχαν καθήκον να του το προσφέρουν (μεγαλομέτοχοι, συνέταιροι εφοπλιστές, πολιτικοί φίλοι) δεν του εξασφάλισαν ούτε μία "ανεμόσκαλα" από τις τόσες που διέθεταν τα καράβια τους.
Τη δύσκολη στιγμή, προτίμησαν να κρυφτούν στη σκιά του, να τον βάλουν μόνο του μπροστά, κυματοθραύστη της λαϊκής οργής που ξεσήκωσε το ναυάγιο του "Εξπρές Σάμινα" με τους 80 νεκρούς.
Όλοι αυτοί οι αξιότιμοι, συνέταιροι και "φίλοι", είναι πολύ πιθανόν να του ζητούσαν και τα ρέστα τις δύσκολες μέρες που ακολούθησαν μετά το πολύνεκρο ναυάγιο. Γιατί, όπως φάνηκε από τη στάση τους, αυτοί δεν είχαν κανένα ιδιαίτερο "όραμα" για την ακτοπλοϊα. Αυτοί, είχαν καταθέσει με υψηλό επιτόκιο το μερίδιο της δόξας που τους αναλογούσε από την επιτυχία των "Μινωϊκών Γραμμών" στο ρομαντικό Παντελή Σφηνιά και το μόνο που απαιτούσαν ήταν να αυξάνονται οι υπεραξίες τους. Τώρα, μετά το τραγικό τέλος του, θα μπορούν να αισθάνονται ακόμη πιο "πλούσιοι", αφού ο αυτόχειρας φρόντισε, εκτός από τα δισεκατομμύρια, να καταθέσει στους λογαριασμούς τους και αμέτρητες υπεραξίες τύψεων...

Σημ.: ο εφοπλιστής Γούτος είχε τουλάχιστον την ευαισθησία και την τόλμη να δηλώσει: "πλήρωσε αυτός για όλους μας. Αν δεν ήταν αυτός πολλοί από εμάς θα ήταν στη φυλακή".

Απέραντο φρενοκομείο...

Σαράντα ημέρες πριν από την παρέλευση του δίσεκτου 2000, οι αγελάδες επιστρέφουν τρελότερες, ο καιρός παρανόησε, οι κάλπες της Υπερδύναμης έχουν παραφρονήσει, η Σοφοκλέους έχει έντονα συμπτώματα σπογγώδους εγκεφαλοπάθειας, η Παπαρήγα "νοιώθει ανασφάλεια", ενώ το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ βρίσκονται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης...
Όλα αυτά είναι φρούτα μιας παγκοσμιοποιημένης παρεξήγησης, μιας αλαζονικής αντίληψης που αγνοεί προκλητικά τη φυσική αρμονία υπέρ μιας ακαταλόγιστης πλεονεξίας. Ακόρεστη εξουσία και απροσμέτρητο κέρδος, για κάποιους λίγους, ακατάσχετη ένδοια και διαρκής αλλοτρίωση για τους πολλούς.
Όμως, η εικονική πραγματικότητα και οι μεταλλαγμένες τροφές δεν μπορούν να θρέψουν για πολύ τα οράματα της παγκόσμιας κοινότητας. Ένα καλύτερο αύριο για την ανθρωπότητα δεν μπορεί να είναι δήθεν καλύτερο και μόνο εικονικό. Όσοι πιστεύουν κάτι τέτοιο ας ετοιμαστούν για τις δριμύτερες συνέπειες...
  • Γράφτηκε από τον/την Χρονογράφος
  • Κατηγορία: Επικαιρότητα

Άνθρωποι και βασιλιάδες

Είναι άνθρωποι οι βασιλιάδες; Πόσο άνθρωπος μπορεί να είναι κάποιος που a priori έχει θέσει εαυτόν υπεράνω ανθρώπων; Κάποιος που ακόμη και τον Θεό μπορεί να προσαρμόσει στα μέτρα του για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς του; Κάποιος "ελέω Θεού και ανθρώπων;" Σε αυτά τα ερωτήματα θα έπρεπε να απαντήσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων πριν από την εκδίκαση της προσφυγής του κυρίου τέως, Κωνσταντίνου Γκλίξμπουργκ ή όπως αλλιώς επιθυμεί να λέγεται ο έκπτωτος μονάρχης. Τι σχέση μπορεί να έχουν τα δικαιώματα των ανθρώπων, οι οποίοι ακριβώς για να ξεχωρίζουν αποκαλούνται "κοινοί θνητοί", με τα δικαιώματα των "γαλαζοαίματων"; Κανονικά το Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θα έπρεπε να δηλώσει αναρμόδιο και να απορρίψει την προσφυγή του κυρίου "όπως κι αν τον λένε". Τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν κατοχυρωθεί με θυσίες και αίμα ενώ τα "γαλαζοαίματα" με το έτσι θέλω.

Όμως, με το "έτσι θέλω" δεν υπάρχει δικαίωμα. Το δικαίωμα κατοχυρώνεται με κοινή συναίνεση και αποδοχή.

Ο κύριος "όπως κι αν τον λένε" θα έπρεπε να προσφύγει εναντίον του ελληνικού λαού στο "Δικαστήριο των Γαλαζοαίματων Δικαιωμάτων", αλλά τέτοιο δικαστήριο δεν τόλμησε ποτέ να υπάρξει στην ιστορία...

Σημ.: με το δημοψήφισμα του 1974, ο ελληνικός λαός έδωσε την ευκαιρία στον μονάρχη Κωνσταντίνο ΙΙ, να αποδεχτεί το ρόλο του έλληνα πολίτη (να πληρώνει φόρους, να έχει αστυνομική ταυτότητα κ.λπ.) αλλά αυτός ψάχνει ακόμη να βρει ονοματεπώνυμο. Όμως, και μονάρχης και πολίτης ταυτόχρονα δεν γίνεται, απέχουν 600 δισ. παρασάγγες...

Τώρα, γιατί το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ότι η αμφισβητούμενη βασιλική περιουσία ανήκει στους ενάγοντες "ως ιδιώτες" και όχι ως μέλη της βασιλικής οικογένειας, είναι μια άλλη περίεργη ιστορία. Πάντως, με την απόφαση αυτή, ο πρώην μονάρχης καλείται επισήμως, για άλλη μία φορά, να αποδεχτεί ότι είναι έκπτωτος, αν σκοπεύει να πάρει κάποια από τα δισεκατομμύρια που διεκδικεί. Με απλά λόγια, να ξεπουλήσει μια για πάντα, ό,τι απέμεινε από το στέμμα του, το οποίο όταν χρειάστηκε, αντί να το υπερασπιστεί το παζάρευε με τους πραξικοπηματίες.