- Λεπτομέρειες
- Γράφτηκε από τον/την Νικόλαος Αρβανίτης
- Κατηγορία: Επικαιρότητα
The Economist: Ο Κόσμος το 2015 θα αλλάξει γρηγορότερα από ό,τι μέχρι σήμερα! – Οι προβλέψεις για την Ελλάδα…
Σε ειδική εκδήλωση – συνέδριο παρουσιάσθηκε η σερβική ετήσια έκδοση του περιοδικού The Economist στο Βελιγράδι στο (ελληνικής ιδιοκτησίας) ξενοδοχείο Metropol στις 18 Δεκεμβρίου 2014.
Στην εκδήλωση συμμετείχαν 6 Πρέσβεις (ΕΕ, Γερμανίας, Γαλλίας, ΗΠΑ, Ρωσίας και Ισραήλ) , η πολιτική και οικονομική ελίτ της Σερβίας, εμπειρογνώμονες από τον χώρο της οικονομίας, της ενέργειας, εκπρόσωποι πολυεθνικών επιχειρήσεων, αρχισυντάκτες μέσων ενημέρωσης και των μεγαλυτέρων εφημερίδων από τις γειτονικές βαλκανικές χώρες.
Οι ομιλητές που συμμετείχαν στα διάφορα πάνελ προσπάθησαν να απαντήσουν στο ερώτημα τι θα συμβεί στον κόσμο τη χρονιά που έρχεται λαμβάνοντας υπόψη τις σύνθετες συνθήκες που επικρατούν στο χώρο της διεθνούς πολιτικής και οικονομικής σκηνής.
Ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας ΕΕ στη Σερβία κ. Μάικλ Ντέβενπορτ επεσήμανε ότι οι ευρωπαϊκές επενδύσεις στη Σερβία αποτελούν τα ¾ των συνολικών κεφαλαίων που έχουν επενδυθεί στη χώρα ενώ δεν παρέλειψε να τονίσει ότι τη Σερβία περιμένουν δύσκολες μέρες την προσεχή περίοδο.
Ο Πρέσβης της Ρωσικής Ομοσπονδίας κ. Αλεξάνταρ Τσεπούριν, δήλωσε ότι είναι σίγουρος πως η Ρωσία θα βγει πιο δυνατή από την κυρώσεις αποδίδοντάς τον στον χαρακτήρα των Ρώσων.
Η Πρόεδρος της USAID Aza El-Abd τόνισε ότι η εποχή των κρατικών επιχειρήσεων για τη Σερβία πέρασε ανεπιστρεπτί.
Το 2015 θα είναι η χρονιά που η Σερβία θα προχωρήσει στην «ψηφιοποίηση» του τραπεζικού τομέα ενώ αναγγέλθηκε η λειτουργία πολυκαταστημάτων ΙΚΕΑ στο Βελιγράδι στα τέλη του 2016. Ο γενικός διευθυντής του “Home Center” Elhalal Sem Tov δήλωσε ότι η εταιρεία του επένδυσε στη Σερβία διότι σε αυτή τη χώρα οι καταναλωτές ξοδεύουν περισσότερα από όσα κερδίζουν, επισημαίνοντας ότι δεν έχει καμία αμφιβολία πως η Σερβία θα ξεπεράσει επιτυχώς την κρίση.
Ότι το 2015 θα είναι δύσκολη χρονιά για τον κόσμο δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, οι ομιλητές και οι συμμετέχοντες κράτησαν αποστάσεις από κάθε αισιόδοξη πρόβλεψη όμως όλοι ομόφωνα υποστήριξαν ότι το αντίδοτο για την κρίση είναι ο Άνθρωπος, οι γνώσεις του, οι δυνατότητές του στις οποίες πρέπει πάντοτε να επενδύει…
Οι προβλέψεις του Economist για την Ελλάδα
Η Ελλάδα αποτέλεσε την ευχάριστη έκπληξη στο ζοφερό οικονομικό τοπίο στην ευρωζώνη το τρίτο τρίμηνο, τονίζει ο Economist. Οι προβλέψεις για ανάπτυξη 2,9% το 2015 και γιατί οι ανησυχίες για τις πολιτικές εξελίξεις μπορεί να υπονομεύσουν το Grecovery.
Το πολιτικό ρίσκο μπορεί να υπονομεύσει την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, η οποία το τρίτο τρίμηνο κατέγραψε τον υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης στην ευρωζώνη, επισημαίνει σε δημοσίευμα του ο Economist.
Όπως αναφέρει η ευρωζώνη παρέμεινε στα «τάρταρα» το τρίτο τρίμηνο, με την οικονομία να αυξάνεται μόλις κατά 2% σε σχέση με το δεύτερο τρίμηνο και 0,6% σε ετήσια βάση. «Σε αυτήν την ζοφερή εικόνα υπήρξε μια ευχάριστη έκπληξη: από τις 14 χώρες της νομισματικής ένωσης που έδωσαν στοιχεία, η Ελλάδα είχε την καλύτερη απόδοση, καταγράφοντας ανάπτυξη 0,7%» γράφει ο Economist.
Η ελληνική ανάκαμψη ξεκίνησε στο πρώτο τρίμηνο του 2014, όταν σύμφωνα με τα νέα στοιχεία αναπτύχθηκε με 0,8%. Από την αρχή του 2008, είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα αναπτύσσεται σε ετήσια βάση, υπογραμμίζει ο Economist. Στο ενδιάμεσο το ελληνικό ΑΕΠ είχε βουτήξει κατά 27%, μια πτώση που μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτήν των ΗΠΑ στις αρχές του 1930.
Αν και η ευρωζώνη ως σύνολο δεν τα πηγαίνει καλά, η ελληνική ανάκαμψη φαίνεται πως θα συνεχιστεί, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Ο δείκτης οικονομικού κλίματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής βρισκόταν στο 102 τον Οκτώβριο, αρκετά υψηλότερα από την περασμένη χρονιά, όταν ήταν στο 92 και κατά τη διάρκεια της κλιμάκωσης της ευρωπαϊκής κρίσης, όταν είχε βουτήξει κάτω από το 80. Από την στιγμή που ο δείκτης τείνει να καταγράφει την ανάπτυξη του ΑΕΠ, αυτό δείχνει μια καλή αρχή στο τρέχων τρίμηνο. Με βάση τις προβλέψεις της Κομισιόν στις αρχές Νοεμβρίου, η ανάκαμψη θα ενισχυθεί την επόμενη χρονιά, όταν και η οικονομία θα αναπτυχθεί κατά 2,9%. Η ανάπτυξη θα προέλθει από υψηλότερη κατανάλωση των νοικοκυριών και επενδύσεις, μαζί με μια τόνωση των εξαγωγών, σημειώνεται στο άρθρο.
Ωστόσο ο Economist προειδοποιεί ότι το αισιόδοξο outlook μπορεί να υπονομευτεί από την πολιτική αβεβαιότητα. Όπως τονίζει, η κυβέρνηση συνεργασίας του Αντώνη Σαμαρά, η οποία «έβγαλε την χώρα από την άβυσσο» μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις το 2012, μπορεί να πέσει στις αρχές της επόμενης χρονιάς.
Η έκδοση του Economist επισημαίνει ότι η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ θα αποδομηθεί καθώς δεν θα καταφέρει να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας.
Με βάση τις δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα του οποίου οι πολιτικές θα το φέρουν σε τροχιά σύγκρουσης με τις πιστώτριες χώρες της ευρωζώνης, ειδικά τη Γερμανία, θα κερδίσει την πλειοψηφία στις πρόωρες εκλογές αλλά δεν θα μπορέσει να σχηματίσει Κυβέρνηση λόγω ελλείψεως εταίρων, υπογραμμίζει ο Economist.
Το οικονομικό περιοδικό αναφέρει πως η απόδοση του 10ετους ελληνικού ομολόγου έχει ήδη ανέβει πάνω από το 8%, καθώς οι επενδυτές ανησυχούν για τις πολιτικές προοπτικές της χώρας.
«Τα θεμέλια της φετινής ανάπτυξης μπήκαν όταν απομακρύνθηκε η απειλή ενός Grexit. Αν επιστρέψει η νευρικότητα, είναι βέβαιο πως θα επηρεάσει και το Grecovery» εκτιμά ο Economist.
- Λεπτομέρειες
- Γράφτηκε από τον/την Σχολιαστής
- Κατηγορία: Επικαιρότητα
Αρχίζει σήμερα στις 7 μ.μ. η διαδικασία για την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας, ενός θεσμού ο οποίος, ενώ έχει αποψιλωθεί από ουσιαστικές εξουσίες, ταυτόχρονα διατηρεί ένα δυσανάλογο "προνόμιο": τη διάλυση της Βουλής, σε περίπτωση που δεν συμφωνήσει μια ενισχυμένη πλειοψηφία (τουλάχιστον 180 βουλευτών) για την εκλογή του.
Σήμερα, τα μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου καλούνται να ψηφίσουν για νέο πρόεδρο Δημοκρατίας, στην πρώτη από τις τρεις ψηφοφορίες, μέσα σε ένα κλίμα πόλωσης και εκβιασμών οι οποίοι πάντα χρησιμοποιούνται, από τα κόμματα εξουσίας, όταν πρόκειται για καθοριστικής σημασίας ψηφοφορίες.
Είναι, επίσης, γεγονός ότι οι εκτεθειμένοι και εκβιαζόμενοι από τις καταστάσεις ψηφοφόροι επιλέγουν, στην συντριπτική τους πλειονότητα, την ψήφο επιβίωσης!
Η μεταπήδηση ακόμη και σε αντίπαλα ψηφοδέλτια για την πολιτική επιβίωση είναι χαρακτηριστικό φαινόμενο της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Αρκεί να θυμίσει κανείς την κάθοδο του Γεωργίου Παπανδρέου με το ψηφοδέλτιο του Παπάγου στις εκλογές του 1952.
Τότε, ο "Γέρος της Δημοκρατίας" αντιλαμβανόμενος ότι με το πλειοψηφικό σύστημα δεν είχε καμία τύχη να εκλεγεί συντάχθηκε με τον σίγουρο νικητή, τον δεξιό Αλέξανδρο Παπάγο, ενώ προέτρεψε και τους φίλους τους να ψηφίσουν "Ελληνικό Συναγερμό"!
Σήμερα, για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πρέπει να βοηθήσουν οι είκοσι και πλέον "ανεξάρτητοι" βουλευτές, αλλά και εκείνοι που ανήκουν σε κόμματα που έχουν ελάχιστες ή λίγες πιθανότητες να επιβιώσουν σε μια νέα εκλογική αναμέτρηση (ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ). Επίσης, κάποιοι Χρυσαυγίτες, σκεπτόμενοι και αυτοί την επιβίωσή τους, μπορεί να παίξουν το ρόλο τους ...
Από τους προαναφερθέντες βουλευτές, όσοι δεν έχουν βολευτεί από τώρα στα ψηφοδέλτια κάποιου κόμματος που στις επόμενες εκλογές θα μπει στη Βουλή (Πασόκοι στο ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ στη ΝΔ), έχουν πρωτίστως δικαίωμα να μην αυτοκτονήσουν.
Το δικαίωμα αυτό βέβαια δεν το αναγνωρίζουν τα κομματικά ιερατεία των μονομάχων της πόλωσης (των δύο κομμάτων που βρίσκονται στα πρόθυρα της εξουσίας) τα οποία ξεκινούν εκστρατείες ενοχοποίησης για όποιον τολμήσει να ψηφίσει υπέρ της πρότασης του αντιπάλου.
Οι εκβιασμοί και η ενοχοποίηση όσων δεν ελέγχονται από τα "μαντριά" της κομματοκρατίας είναι δεδομένη, όπως δεδομένη είναι και η επιβράβευση ή ο ψόγος τους από το κοινό, ανάλογα με την κομματική τοποθέτηση του καθένα. Όλοι μιλάνε για ήθος αρκεί να αφορά τον άλλο. Στην πράξη διατηρούν για τον εαυτό τους την πολυτέλεια του αμοραλισμού πάντα εν ονόματι του ιερού σκοπού και για να συντρίψουν τον κακό αντίπαλο.
Ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα ύστερα από τις τρεις ψηφοφορίες, το συμφέρον του ελληνικού λαού θα μετρηθεί από ένα άλλο αποτέλεσμα: από το πόσο η όποια λύση δοθεί (είτε εκλογή προέδρου είτε εκλογές) θα χαλαρώσει τη θηλιά στο λαιμό του.
Αυτή τη χαλάρωση την υπόσχονται οι μονομάχοι της εξουσίας αλλά κανένας δεν μπορεί να την εγγυηθεί, αφού οι δυσκολίες είναι πολλές και οι δυνατότητες λίγες.
Η συγκυβέρνηση έχει φτάσει στα όριά της απομυζώντας κάθε φορολογική δυνατότητα της κοινωνίας και μάλιστα με άτσαλο τρόπο χωρίς σημαντικά αποτελέσματα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, προ των πυλών της εξουσίας, έχει καλές προθέσεις, αλλά με μη προσδιορισμένες δυνατότητες για να συγκρουστεί με την εγχώρια και διεθνή ολιγαρχία.
Πάντως, όσοι εκβίασαν τις καταστάσεις για να αναλάβουν την εξουσία, δεν είχαν καλό τέλος. Χωρίς τάιμινγκ στην πολιτική οι επιτυχίες είναι πρόσκαιρες...
ΥΓ) Για κάποιους οι οποίοι περιμένουν να ωριμάσουν οι συνθήκες απελπισίας για ν' αρχίσει η επανάσταση, ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από τις πιθανές εξελίξεις, όμως ο πολύς λαός προτιμά να ελπίζει, έστω κι αν τρέφεται με αυταπάτες. Ακόμη και το λίγο καλύτερα, είναι καλύτερο από το χειρότερα...
1η ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ: ΔΗΜΑΣ 160, ΠΑΡΩΝ 135, ΑΠΟΝΤΕΣ 5
- Λεπτομέρειες
- Γράφτηκε από τον/την Ρεπόρτερ
- Κατηγορία: Επικαιρότητα
Επειδή η μεγάλη παράταξη του τζάμπα-μάγκα είναι μόνιμη κυβέρνηση, κάνει πάντα ανέξοδη κριτική και δεν συμβάλλει ποτέ σε κάποια προσπάθεια ανάπτυξης και προόδου, της προσφέρουμε το πλούσιο συναισθημάτων βιωματικό άρθρο του Άρη Σκιαδόπουλου που δημοσιεύτηκε χθες στο www.imerodromos.gr, μήπως από σπόντα κοιταχτεί λίγο στον καθρέφτη...
Για σταθείτε ρε μάγκες...
Επειδή πολλά ακούω από κάποιους φωστήρες της απόλυτης ελαφρότητας… Για σταθείτε λοιπόν, να μετρήσουμε το μπόι μας, να δούμε ως πού φτάνει…
Λέτε: «Οι δημοσιογράφοι υπηρετούν τα μεγάλα αφεντικά, αυτούς που έχουν το χρήμα, και κάνουν όσα τους υπαγορεύουν τ” αφεντικά».
Πρώτο, αυτό δεν ισχύει για όλους τους δημοσιογράφους, αλλά για μερικούς.
Δεύτερο, και το πιο σημαντικό. Το κάθε ΜΜΕ είναι ένα ακριβό προϊόν και δυστυχώς είναι πάντα στα χέρια όσων έχουν τη δύναμη για να το κατέχουν. Όταν, κι” εφ” όσον, έρθει η ώρα της μεγάλης επανάστασης και βάλουμε τα μέσα παραγωγής στα χέρια των εργαζομένων, τότε θα κριθούμε κι μεις ως εκδότες πλέον- δημοσιογράφοι. Κι” όσοι μας κριτικάρουν, θα κριθούν ως αναγνώστες…
Και βέβαια, δεν αρκεί να πάρουμε τα μέσα παραγωγής στα χέρια μας, αλλά να μας επιτρέψει και η εξουσία, που θα προκύψει από την επανάσταση, να λέμε ελεύθερα τη γνώμη μας και να ασκούμε ελευθέρως την κριτική μας.
Ως τότε θάμαστε μεροκαματιάρηδες του κερατά, όπως και κάθε εργαζόμενος. Αλλιώς, αν εναντιωθούμε, πέρα απ´ όσο η ανοχή των αφεντικών μας επιτρέπει, θά βρεθούμε στο δρόμο και κανένας από όσους μας κριτικάρουν δε θα νοιαστεί για την τύχη μας. Και, επί τη ευκαιρία: Όταν κάποιοι από μας αφήσαμε στημένες καριέρες για να συμβάλλουμε στην έκδοση της «ΠΡΩΤΗΣ», κι η «ΠΡΩΤΗ» έκλεισε, οι αναγνώστες της γύρισαν σε παραδοσιακές εφημερίδες κι ούτε ενδιαφέρθηκε κανείς το τι απογίναμε, όσοι βρεθήκαμε στόν δρόμο.
Επόμενη παρατήρηση: Ποιοι είναι αυτοί που δίνουν τις μεγάλες κυκλοφορίες σε κατεστημένα συγκροτήματα Τύπου; Ποιοι έκαναν τους εργολαβίσκους, εφοπλιστές; Ποιοι διατήρησαν στην κορυφή των κυκλοφοριών, εφημερίδες αποστασίας; Ποιοι έδωσαν τις υψηλές θεαματικότητες και εξακολουθούν να τις δίνουν στα κανάλια των εφοπλιστών και εκδοτών; Ποιες κυρούλες αναδεικνύουν Μενεγάκη, Λιάγκα, Ασναστασιάδη καί Σία;
Απλούστατα, το πλούσιο κανάλι πληρώνει για σαπουνόπερες και πασάδες αραχτούς, με χαρέμια ολοτρίγυρα, και σεις, το φιλοθεάμον κοινό, τρελαίνετε τα μηχανάκια με αποτέλεσμα να ρέει σωρηδόν η διαφήμιση. Το ίδιο φιλοθεάμον κοινό, που αναδεικνύει τον Πρετεντέρη και τον Τράγκα. Και τούτο γιατί, στην πλειοψηφία, μας χαρακτηρίζει η διαστροφή να παρακολουθούμε ο,τι βρίζουμε. Έτσι έγινε σταρ και η Τατιάνα, μια μέτρια δημοσιογραφίνα. Υμείς την αναδείξατε!
Πάμε τώρα για το φινάλε: Η εφημερίδα η το περιοδικό είναι πιο ευαίσθητα προϊόντα από το…γιαούρτι! Η μεν εφημερίδα έχει ζωή μιας μέρας, το δε εβδομαδιαίο έντυπο, μόλις μιας βδομάδας. Η ιδιαιτερότητά τους είναι ότι η διάρκεια ζωής τους με το κόστος παραγωγής τους είναι αντιστρόφως ανάλογη. Με λίγα λόγια, η έκδοση μιας εφημερίδας, με τις προδιαγραφές και τις απαιτήσεις σύγχρονου αναγνώστη, απαιτεί φράγκα. Και τα φράγκα τάχουνε λίγοι, κι” αυτοί δεν είναι δημοσιογράφοι. Αν όμως, λέω ΑΝ, υποθέσουμε ότι κάποιοι από μας κυκλοφορούμε ένα κακοτυπωμένο δισέλιδο, γιατί δεν έχουμε φράγκα για πολυτελές έντυπο, που θα απηχεί αποκλειστικά και μόνο τις απόψεις μας, ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΑΣ δεν θα δώσει ούτε ένα πεντάλεπτο για να το αγοράσει.
Αν όμως, ΑΝ λέω πάλι, ομονοήσετε χίλια άτομα σε μια πολιτική άποψη, ότι δηλαδή μπορεί να βγει μια εφημερίδα, που θα φιλοξενεί όλες τις απόψεις, ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν για να δοκιμάσουμε. Κάνουμε έναν συνεταιρισμό, βάζει ο καθένας από Τρακόσια ευρώ και βγάζουμε ένα εβδομαδιαίο έντυπο. Πολύ φοβάμαι όμως ότι το έντυπο αυτό, αν απηχεί έναν πλουραλισμό απόψεων, δεν θάχει τύχη καλή για έναν και απλούστατο λόγο πού, πριν από χρόνια, επικαλέσθηκε η Βλάχου: «Αντικειμενική εφημερίδα δεν υπάρχει γιατί, απλούστατα, δεν υπάρχει αντικειμενικός αναγνώστης»…
Κατόπιν τούτου, συμφιλιωθείτε με την πραγματικότητα που λέει ότι ο δημοσιογράφος δεν είναι παρά ένας επαγγελματίας και είναι ευτυχής αν διαθέτει την γραφίδα του σε έντυπο που απηχεί τις απόψεις του. Και μέχρι εσείς οι αναγνώστες και τηλεθεατές καταφέρετε να συμβάλλετε σε κάποιες κατακτήσεις μας, θα εξακολουθείτε δυστυχώς να φτιάχνετε είδωλα όπως την Τατιάνα, το Θέμο, τον Τράγκα και τοις συν αυτοίς. Και τότε μην μέμφεστε την πλειοψηφία των σκληρά εργαζομένων δημοσιογράφων ( κι όσων δεν έστερξαν σ” αφεντικά και πού, δυστυχώς, τους αγνοείτε), αλλά τούς εαυτούς σας. Γιατί εσείς συμβάλλετε στην ανάδειξη και συντήρηση τέτοιων προτύπων.
ΥΓ. Διερωτήθηκε αλήθεια κανείς, απ´ όσους διαβάζουν αυτόν εδώ τον ιστότοπο, αν έχει πληρωθεί έστω και ΕΝΑΣ απ´ όσους γράφουμε; Διερωτήθηκε κανείς, αν όσοι γράφουν έχουν φαμίλιες να θρέψουν; Συγκινήθηκε, μήπως, κανείς να δώσει έστω καμιά διαφήμιση; Λέω..
- Λεπτομέρειες
- Γράφτηκε από τον/την Ρεπόρτερ
- Κατηγορία: Επικαιρότητα
Άλλη μια τιμωρία για την δυναμική - ασυγκράτητης αλαζονείας- τέως πρόεδρο του ΕΔΟΕΑΠ, Ελένη Σπανοπούλου, μετά τη διαγραφή της για ένα χρόνο από την ΕΣΗΕΑ.
Αυτή τη φορά κρίθηκε ομόφωνα πειθαρχικά ελεγκτέα, για αντισυναδελφική συμπεριφορά με την απόφαση υπ' αριθμ. 11/2014 του Πρωτοβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ.
Η "ποινή χάδι" που της επιβλήθηκε ομόφωνα είναι η επίπληξη με ανάρτηση στους χώρους εργασίας. Η ποινή αυτή θα έπρεπε βέβαια να της είχε επιβληθεί πολλά χρόνια πριν αφού με αρθρογραφία προσέβαλε κατ' εξακολούθηση συναδέλφους, αφήνοντας σοβαρότατους υπαινιγμούς για τις ικανότητές τους αλλά και το ήθος τους!
Βέβαια, τότε που έβαλε κατά πάντων και καταξεφτίλιζε θεσμούς και ανθρώπους που τολμούσαν να κρίνουν τα έργα της, ήταν "δυνατή" πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ (Ασφαλιστικό Ταμείο του κλάδου) και ίσως κάποιοι λιπόψυχοι βολεψάκηδες να μην είχαν το θάρρος να συγκρουστούν μαζί της.
Όμως, η γλώσσα της ήταν προκλητικότατη αφού πετούσε το γάντι σε συναδέλφους που κατείχαν πριν από αυτή τα ίδια αξιώματα και τους κατακεραύνωνε με προσβλητικούς υπαινιγμούς.
Θύματα της επιθετικότητάς της υπήρξαν πρόεδροι της ΕΣΗΕΑ (όπως ο Νίκος Κιάος ο οποίος υπήρξε και πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ) αλλά και πολλοί άλλοι και ιδιαίτερα όποιος τολμούσε να συγκριθεί μαζί της.
Βέβαια, ο "τσαμπουκάς" της συνδικαλίστριας από τα Δυτικά Προάστια έσπασε, όταν ως πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ επέδειξε εγκληματική αμέλεια και άφησε τα αποθεματικά του Ταμείου στο στόμα του PSI, με αποτέλεσμα να χάσει ο οργανισμός από το ¨κούρεμα" πάνω από εκατό εκατομμύρια ευρώ (ευθύνη βέβαια φέρουν και τα άλλα μέλη του ΔΣ εκείνης της εποχής).
Τότε, αν και συνέχισε απτόητη να μην παραδέχεται κανένα λάθος της και προσπάθησε να ρίξει την ευθύνη στον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γ. Προβόπουλο, αποπειράθηκε να καταργήσει τη Γενική Συνέλευση για να αποφύγει την έκπτωσή της που θα αποφάσιζε η πλειοψηφία των μετόχων-μελών του ΕΔΟΕΑΠ!
Έτσι, ύστερα από δέκα ώρες Γενικής Συνέλευσης, όταν κατάλαβε ότι θα καταψηφιζόταν, αποχώρησε επιδεικτικά μαζί με κάποιους από την κλίκα της λέγοντας ότι δεν υπάρχει απαρτία και ότι η όποια απόφαση δεν είναι νομότυπη!
Για τα έργα και τις ημέρες της Ελένης Σπανοπούλου, υπάρχουν ρεπορτάζ και σχόλια στο τέλος αυτού του κειμένου στα σχετικά άρθρα (related items).
Εμείς είχαμε κρούσει, όταν έπρεπε, τον κώδωνα του κινδύνου για την επικίνδυνη προεδρική-πελατειακή πολιτική της Ελένης Σπανοπούλου. Αν κάποιοι αρμόδιοι είχαν πάρει έγκαιρα τα μέτρα τους ίσως να είχαν σωθεί αρκετά εκατομμύρια του ΕΔΟΕΑΠ.
Τώρα οι επιπλήξεις και οι αναρτήσεις των κατ' ευφημισμόν ποινών στους χώρους εργασίας, είναι εκτός τόπου και χρόνου. Ούτε καν για την τιμή των όπλων. Πολύ αργήσατε κύριε Κιάο!
Σελίδα 167 από 289