Ότι το δημοσιογραφικό επάγγελμα, διέρχεται περίοδο σοβαρής κρίσης στη χώρα μας είναι, τα τελευταία χρόνια, μια κοινή διαπίστωση που ήρθε, πριν από λίγες ημέρες, να επιβεβαιώσει η δημοσίευση μιας πανελλαδικής έρευνας με πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα.


Με πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ελληνίδων Δημοσιογράφων η Εταιρεία Ερευνών VPRC εκπόνησε πανελλαδική έρευνα με θέμα «Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες δημοσιογράφοι κρίνουν το επάγγελμά τους και την ποιότητα της παρεχόμενης ενημέρωσης στη χώρα μας».
Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα και από τις λίγες έρευνες τέτοιου είδους που έχουν διεξαχθεί στη χώρα μας και έγινε με δείγμα 400 συναδέλφους άνδρες και γυναίκες από την Αθήνα και την επαρχία, το διάστημα 29/1-21/2/2002, στο σύνολο των ΜΜΕ (ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί, εφημερίδες, περιοδικά, portals).
(Σημειωτέον ότι ο τηλεοπτικός σταθμός Tempo και το «Συγκρότημα Κουρή», δεν επέτρεψαν την έρευνα στο χώρο τους).

Σύμφωνα με την έρευνα, η οποία χρήζει περαιτέρω ερμηνείας και ανάλυσης και θα ήταν χρήσιμο να ασχοληθούν με τα συμπεράσματά της οι διοικήσεις των δημοσιογραφικών σωματείων, διαπιστώθηκαν τα εξής:

Α) Τα ωράρια των δημοσιογράφων είναι εξοντωτικά , αφού ξεπερνούν τις 55,5 ώρες την εβδομάδα. Ξεπερνούν κατά πολύ τα ωράρια των αλλοδαπών στην Ελλάδα που είναι 40,3 ώρες την εβδομάδα, αλλά και αυτά των εργαζομένων στα ορυχεία (44,3).

Β) Το 48% των δημοσιογράφων έχει περισσότερες από μία εργασίες, αλλά παρά την ευρέως διαδεδομένη πολυαπασχόληση, η οικονομική θέση του κλάδου δεν είναι καθόλου ισχυρή, αφού το 70% έχει ατομικό μηνιαίο εισόδημα έως 500.000 δρχ., ενώ το 22% είναι παντελώς ανασφάλιστοι.

Γ) Στο δημοσιογραφικό χώρο οι αμοιβές εκτός από χαμηλές ,- ακόμη και κάτω από τη συλλογική σύμβαση εργασίας- , υπάρχει και προσφορά εργασίας χωρίς αμοιβή (5-7% πανελλαδικά), αλλά δεν λείπει και το "μαύρο χρήμα" (13% στην Αθήνα, 24,5% στην επαρχία),

Δ) Από τους 19.000 δημοσιογράφους που εργάζονται σε πανελλαδική κλίμακα ο ένας στους δύο, δηλαδή το 50%, δεν ανήκει σε κανένα σωματείο ή αντίστοιχη ένωση.

Σύμφωνα με τους ερωτηθέντες τα κυριότερα προβλήματα του χώρου είναι κατά σειρά τα εξής:

Για ένα ποσοστό 25,4%, τα εξοντωτικά ωράρια, η αυθαιρεσία των εργοδοτών και η ανασφάλιστη εργασία ενώ για ποσοστό 25,%) οι χαμηλές αμοιβές.

Στη δεύτερη θέση ακολουθούν η απαξίωση του επαγγέλματος το έλλειμα δεοντολογίας, και ο κίνδυνος της ανεργίας.
Περίπου οι μισοί δημοσιογράφοι (48,1%) αισθάνονται επαγγελματικά ανασφαλείς.

Αν εξαιρέσουμε τους σταρ του επαγγέλματος, ακόμα και αυτοί που το εισόδημά τους αγγίζει το ένα εκατομμύριο δρχ. το μήνα πρέπει να εργασθούν 67,3 ώρες την εβδομάδα σε τουλάχιστον τρεις δουλειές.

Το 74,2% των δημοσιογράφων στη χώρα μας είναι «λίγο έως καθόλου» ικανοποιημένοι από την ποιότητα ενημέρωσης .

Το 66,1% κρίνει αρνητικά την τηλεόραση και πιστεύει ότι τα γεγονότα συμβαίνουν «αρκετά» ή «εντελώς» διαφορετικά σε σχέση με τον τρόπο που τα προβάλλει η "μικρή οθόνη".
Πιο θετική είναι η γνώμη τους για τις εφημερίδες και το ραδιόφωνο, αφού θεωρούν ότι σ' αυτά τα μέσα ενημέρωσης, τα γεγονότα παρουσιάζονται «περίπου», όπως ακριβώς συμβαίνουν.
Πρώτη σε αξιοπιστία στην εκτίμηση των δημοσιογράφων έρχεται η "Ελευθεροτυπία" και ακολουθούν "Τα ΝΕΑ» και η «Καθημερινή».

Χαμηλή αυτοεκτίμηση έχουν οι δημοσιογράφοι ενώ για τα ΜΜΕ πιστεύουν ότι δεν επιτελούν το σκοπό τους αφού για το 53,9% τα ΜΜΕ «ασκούν εξουσία» παρά την «ελέγχουν» (28,6%). Επίσης για ένα πολύ υψηλό ποσοστό ( 79,9%) οι δημοσιογράφοι δέχονται παρεμβάσεις κατά την άσκηση του επαγγέλματός τους ή αυτολογοκρίνονται (12,4%).

Εξάλλου, το 69,5% πιστεύει ότι η δημοσιογραφία δεν είναι ανεξάρτητη από την πολιτική διαπλοκή ενώ το 82,8% εκτιμά ότι εξαρτάται από την οικονομική εξουσία.

Όσον αφορά τις ίσες ευκαιρίες και τα ζητήματα ισότητας προέκυψε ότι :

Το επάγγελμα εξακολουθεί να ανδροκρατείται αφού το 58,7%, των δημοσιογράφων είναι άνδρες.

Το 32,7%, των γυναικών δημοσιογράφων θεωρούν μειονέκτημα το φύλο τους στην επαγγελματική εξέλιξη, (μόνο ένα 12,2% είναι οι γυναίκες σε διευθυντικές θέσεις ).

Το 32,5%, υπήρξε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης

Για το 14,1% των γυναικών η εγκυμοσύνη αποτέλεσε αιτία απόλυσης.

Αρκεί ένας δημοσιογράφος (δεν εξετάζουμε εδώ τα κίνητρά του) για να αναδειχτεί η "σαπίλα" που κατατρώει τα ενδότερα της ελληνικής κοινωνίας, η υποκρισία της βολεμένης καθεστηκυίας τάξης και των υπαλλήλων της αλλά και η συνενοχή του ευκολόπιστου λαού, ο οποίος παριστάνει πάντα το θύμα. Ότι δηλαδή, μπλέχτηκε στα δίχτυα των "κακών νονών", παρασύρθηκε και ποτέ δεν φταίει σε τίποτα.
Αρκεί, ένα ηλεκτρονικό μηχανάκι,- μια μίνι χειροκίνητη Σοφοκλέους!-, γεμάτο προκλητικά "φρούτα" και φρούδες ελπίδες εύκολου πλουτισμού, για να απορρυθμιστεί μια ολόκληρη κοινωνία και να καταβαραθρωθούν οι ταγοί της.
Αρκεί, ένα αμφιλεγόμενο ρεπορτάζ για να προκαλέσει ταραχή και σύγχυση, αφού μόνο λίγοι αναγνώστες, ακροατές και τηλεθεατές έχουν τη δυνατότητα και το πολιτισμικό επίπεδο να αποφασίζουν νηφάλια. Μόνο λίγοι έχουν το σθένος για να υποστηρίξουν τη διαφάνεια, τη νομιμότητα, τη Δημοκρατία και να αντισταθούν στη διαπλοκή, στην παρανομία, στο προσωπικό βόλεμα, στην ανηθικότητα, στο ρατσισμό κ.ο.κ.
Αρκεί, μια μπόρα για να φανεί πόσο εύκολα μπορεί να πνιγούμε, οι πάντα ανοχύρωτοι, οι πάντα επιρρεπείς στην υπερβολή, οι ευ-κόλως φωνασκούντες, οι ανεξόδως ανακόλουθοι και εν τέλει δικαίως ανάδελφοι νεοέλληνες...

ΥΓ/ Υπάρχει άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κινδύνευσε να απορρυθμιστεί το πολιτικό της σύστημα από τα "φρουτάκια";
Επιτρέπονται άραγε τα φρουτάκια στις χώρες της ΕΕ;
Μήπως, το μεγαλύτερο μαγαζί με "φρουτάκια" υπήρξε η περιβόητη Σοφοκλέους η οποία κατασπάραξε εκατοντάδες δισεκατομμύρια από τους αφελείς και ανήξερους τζογαδόρους-επενδυτές;
Για εμάς το πρόβλημα δεν είναι τα "φρουτάκια" ή τα φλιμπεράκια (κι αυτά είχαν καταργηθεί κάποτε- επί Χούντας αν θυμόμαστε καλά), αλλά η νοοτροπία του τζόγου και του εύκολου πλουτισμού. Αυτή πρέπει να καταργήσει η κυβέρνηση και γι' αυτή τη νοοτροπία είναι υπόλογη στην κοινή γνώμη. Γιατί από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας, έχει αποδεχθεί έναν κατακλυσμό τυχερών παιχνιδιών χωρίς μέτρο. Έχει μετατρέψει την "ατέλειωτη παράγκα" σε ένα "απέραντο καζίνο". Αν βέβαια, αυτό είναι ο εκσυγχρονισμός, τότε πάμε πάσο...

Λέγεται ότι οι βουλευτές έχουν μεγάλο μέσον όρο ζωής και ο Βασίλης Νεφελούδης το επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο, αφού σήμερα συμπληρώνει εκατό χρόνια ζωής!
Ο παλαίμαχος βουλευτής της Αριστεράς, γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου του 1902 στα Μουδανιά της Μικράς Ασίας και ήρθε στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 1932 με το Ενιαίο Μέτωπο Εργατών-Αγροτών στην Αθήνα και στη συνέχεια, επανεξελέγη με το Παλλαϊκό Μέτωπό το 1936 και με την ΕΔΑ το 1964. Υπήρξε συνδικαλιστής, μέλος της ΓΣΕΕ και εργάστηκε ως τροχιοδρομικός, βοηθός ηλεκτρολόγου και ως δημοσιογράφος στο "Ριζοσπάστη".
Από το 1934 έως το 1938, διετέλεσε γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ.
Από τον Απρίλιο του 1938 έως τον Οκτώβριο του 1943 αλλά και κατά την περίοδο της απριλιανής δικτατορίας υπήρξε πολιτικός κρατούμενος.
Διετέλεσε μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της ΕΔΑ (1961-1967) ενώ το 1974 έγινε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕεσ.
Στον μακροβιότερο βουλευτή της Αριστεράς ευχόμαστε να έχει καλή υγεία, χρόνια πολλά-πολλά και καλά!