17Ν: Δολοφόνοι χωρίς αιτία;

«Θα ήθελα να τους ρωτήσω γιατί έκαναν αυτές τις δολοφονίες και πιο συγκεκριμένα γιατί επέλεξαν να δολοφονήσουν τον άνδρα μου». (Χίδερ Σόντερς, σύζυγος του βρετανού στρατιωτικού ακόλουθου Στίβεν Σόντερς, τελευταίου θύματος της ΕΟ 17 Νοέμβρη).

Πράγματι, αυτό το απλό αλλά κρίσιμο ερώτημα -που ισχύει για όλα τα θύματα της ομάδας Ξηρών και σία- όχι μόνο δεν έχει απαντηθεί επαρκώς, σχεδόν ένα μήνα μετά τη σύλληψη μιας πλειάδας μελών και του υποτιθέμενου αρχηγού της 17Ν, αλλά εξακολουθεί να παραμένει τόσο αναπάντητο, μέσα στον ορυμαγδό των ομολογιών τους, που κυριολεκτικά σοκάρει.

Απογυμνωμένη από σοβαρά ιδεολογικά κίνητρα και «αποκληρωμένη» από τον θεωρούμενο αρχηγό της, η «επιχειρησιακή ομάδα» της 17Ν μοιάζει μια εντελώς αξιολύπητη και περίεργη υπόθεση.

Μια «ομάδα κουρελιών» που «εκτελούσε» σχεδόν για πλάκα τους «φραγκάτους» και τους «κακούς αμερικάνους» χωρίς να γνωρίζει τίποτα για τα θύματά της, χωρίς κανένα σημαντικό ιδεολογικό ή έστω ιδιοτελές κίνητρο (κανείς δεν παραδέχτηκε ότι πήρε λεφτά από τις ληστείες).

Σκότωναν και, την άλλη μέρα , μάθαιναν ποιο ήταν το θύμα τους από τις εφημερίδες!

Τί ήταν τελικά οι «εκτελεστές» της 17Ν;

Άβουλα πιόνια στις εντολές ενός «τρομερού αρχηγού»; Μαριονέτες που δρούσαν σύμφωνα με το αδιαμφισβήτητο δίκιο του, αφού τους έπειθε με τα επιχειρήματά του, όπως λένε;

Αυτός πάλι ο «τρομερός αρχηγός» τα είχε όλα τόσο απλοποιημένα και τα έπαιζε στο μικρό του δαχτυλάκι (επιλογή στόχων, εκτελεστικούς σχεδιασμούς, ειδική πληροφόρηση) που για 27 ολόκληρα χρόνια, ιππέας στο καλάμι της υπεροψίας, χλεύαζε την κυρίαρχη τάξη, την περίφημη λματ και διασκέδαζε με τις αδυναμίες της;

Δύσκολο να τα χωνέψει κάποιος όλα αυτά.

Οι απίθανοι άνδρες της «επιχειρησιακής ομάδας» της περιβόητης 17Ν, οι «λούμπεν προλετάριοι της τρομοκρατίας», μοιάζουν με δολοφόνους χωρίς αιτία.

Αλλά και ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος ο θεωρούμενος αρχηγός, ο γιος του «Βήτα» του αρχειομαρξιστή που έμεινε πολιτικά στο περιθώριο και παρά τον αρχικό θαυμασμό που έτρεφε γι’ αυτόν ο Λέον Τρότσκι, συγκρούστηκε και διαφώνησε μαζί του, ενώ στο τέλος μεταλλάχτηκε και πέρασε στο αντικομμουνιστικό στρατόπεδο, μοιάζει με «επαναστάτη χωρίς ξεκάθαρη αιτία», αφού μέχρι στιγμής δεν έχει αποδεχθεί το ρόλο του ηγέτη και έχει αρνηθεί τα πάντα.

Τι θα λέμε τελικά ότι ήταν η 17Ν; Μια τρομερή περίπτωση ψυχανάλυσης, ένα αποκρουστικό εργαλείο στα χέρια κάποιων αδίστακτων πρακτόρων μυστικών υπηρεσιών ή κάτι άλλο;

Ο χρόνος -αλλά και η εμφάνιση του χαμένου Κουφοντίνα- ίσως φωτίσουν περισσότερο το σκοτεινό πρόσωπό της.

Πάντως, οργάνωση με υψηλό βαθμό συνωμοτικότητας, ιδεολογικο-πολιτικής συγκρότησης και αλληλεγγύης δεν μοιάζει να ήταν, τουλάχιστον μέχρι στιγμής.

Θα επανέλθουμε…

**** Στις 5 Σεπτεμβρίου 2002 ο περιβόητος Κουφοντίνας, ο "φαρμακοχέρης" της 17Ν, εμφανίστηκε αυτοβούλως και παραδώθηκε στην Ασφάλεια. Διαμέσου της δικηγόρου του έκανε την εξής δήλωση:

«Εμφανίζομαι για να αναλάβω την ευθύνη των πράξεών μου. Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για όσες ενέργειες ανέλαβε η «17 Νοέμβρη». Αρνούμαι την ενοχή για τις πράξεις που μου αποδίδονται, όπως αυτές περιγράφονται στο κατηγορητήριο. Δηλώνω ότι η αξία που καθόρισε την προσωπική μου πορεία ήταν η πίστη μου στην οικοδόμηση ενός επαναστατικού κινήματος και το όραμα για μια σοσιαλιστική κοινωνία. Εκφράζω την αλληλεγγύη μου σε όσους κρατούνται για την υπόθεση αυτή -δίκαια ή άδικα- και υπενθυμίζω σε κάθε περίπτωση ότι βασική αξία για τον κάθε αγωνιστή σε τέτοιες στιγμές είναι η αξιοπρέπεια»

Θα περιμένουμε τη συνέχεια...