- Κατηγορία: Επικαιρότητα
- Γράφτηκε από τον/την Δ.Τ.
Η ποινικοποίηση της πολιτικής...
Αν η τρομοκρατία είναι πολιτικό φαινόμενο, αν έχει ιδεολογικό υπόβαθρο και πολιτικούς στόχους, όσοι νομίζουν ότι μπορούν να την αποτελειώσουν τυλίγοντάς την σε μια κόλλα ποινικού κολασμού, αντιδρούν βεβιασμένα και πρέπει να αισθάνονται ιδεολογικά ανεπαρκείς.
Η ήττα της τρομοκρατίας, όπως και κάθε πολιτική ήττα, πρέπει να είναι κυρίως ιδεολογική.
Πρέπει οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας να ξεκαθαρίσουν αν θεωρούν τη 17Ν πρωτίστως ως ένα πολιτικό αντίπαλο. Αν πράγματι τη θεωρούν τέτοια δεν πρέπει να υποτιμούν την ιδεολογική της άποψη και να περιορίζονται στην εξόντωση των επιχειρησιακού κλιμακίου της μέσα από την ποινική καταδίκη.
Η 17Ν δεν είναι μια "άθλια συμμορία" που σκότωνε χωρίς αιτία και εκτελούσε για να ληστεύει τα θύματά της.
Η 17Ν, έχει θεωρητική ηγεσία η οποία μέχρι στιγμής παραμένει αόρατη ή ελάχιστα ορατή.
Δεν πρόκειται να πειστεί κανένας για την ουσιαστική εξόντωσή της , αν η κυβέρνηση και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, δεν φωτίσουν τα κίνητρα της 27ετούς εγκληματικής δράσης της και δεν συλλάβουν ή τουλάχιστον δεν εξακριβώσουν, ποιοι ήταν οι ιδρυτές της, ποιοι ήταν οι σκοποί τους και ποια τα στάδια της εξέλιξής της κατά τη διάρκεια του τρομο-βίου της.
Με λίγα λόγια η 17Ν δεν είναι μια απλή -έστω εκκωφαντική - υπόθεση του αστυνομικού ρεπορτάζ που αφορά το υπουργείο Δημόσιας Τάξης.
Η 17Ν υπήρξε, επί 27 χρόνια, πολιτικό πρωτοσέλιδο, ήταν η ατμομηχανή της τρομοκρατίας στη χώρα μας και επηρρέαζε τα πολιτικά δρώμενα χειριζόμενη με επιδέξιο τρόπο την πολιτική πόλωση της μεταπολίτευσης.
Οι πολιτικές δυνάμεις δεν έχουν δικαίωμα να ξεμπερδέψουν μαζί της με ποινικούς αφορισμούς (συμμορία κακοποιών, μαφία κ.λπ.) ούτε με βολικές ετικέτες (πράκτορες κ.α.).
Έχουν υποχρέωση να εργαστούν σοβαρά, να φωτίσουν τις γενεσιουργές αιτίες της ύπαρξής της και να "ξεριζώσουν" κάθε σοβαρή πιθανότητα μελλοντικής επανεμφάνισης τρομοκρατικών επιχειρήσεων με σημαντική λαϊκή αποδοχή.
Γιατί μερίδιο της ευθύνης για την ύπαρξη της 17Ν και για την πολυετή δράση -με σημαντική λαϊκή αποδοχή- της τρομοκρατίας στη χώρα μας, έχουν σίγουρα και αυτές.
ΥΓ) Είναι αυτονόητο ότι και οι δημοσιογραφικές δυνάμεις πρέπει να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Ο φάκελος 17Ν αποδείχτηκε μια πρώτης τάξεως "επικίνδυνη" ευκαιρία για τον δημοσιογραφικό χώρο. Οι τελευταίες αντεγκλήσεις στα τηλε-παράθυρα αλλά και στον Τύπο μεταξύ δημοσιογράφων και δημοσιολογούντων με ελεγκτέους χαρακτηρισμούς (βαποράκια της εξουσίας, χαφιέδες της ασφάλειας, αθεμίτως πλουτίσαντες σπουδαιοφανείς δημοσιογράφοι, δημοσιογράφοι τρωκτικά των μυστικών κρατικών κονδυλίων, ψιττακοί των διαύλων, συνήθεις ιμάντες ειδήσεων και θελήσεων της αντιτρομοκρατικής …τρομοκρατίας κ.λπ.) φέρνουν στο φως τα σοβαρά προβλήματα της ενημέρωσης και τις ευθύνες του δημοσιογραφικού κόσμου.
Οι Ενώσεις Συντακτών δεν μπορούν πλέον να ποιούν την νήσσαν και να κάθονται με σταυρωμένα χέρια . Αυτοκριτική Παρέμβαση Τώρα!
Η ήττα της τρομοκρατίας, όπως και κάθε πολιτική ήττα, πρέπει να είναι κυρίως ιδεολογική.
Πρέπει οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας να ξεκαθαρίσουν αν θεωρούν τη 17Ν πρωτίστως ως ένα πολιτικό αντίπαλο. Αν πράγματι τη θεωρούν τέτοια δεν πρέπει να υποτιμούν την ιδεολογική της άποψη και να περιορίζονται στην εξόντωση των επιχειρησιακού κλιμακίου της μέσα από την ποινική καταδίκη.
Η 17Ν δεν είναι μια "άθλια συμμορία" που σκότωνε χωρίς αιτία και εκτελούσε για να ληστεύει τα θύματά της.
Η 17Ν, έχει θεωρητική ηγεσία η οποία μέχρι στιγμής παραμένει αόρατη ή ελάχιστα ορατή.
Δεν πρόκειται να πειστεί κανένας για την ουσιαστική εξόντωσή της , αν η κυβέρνηση και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, δεν φωτίσουν τα κίνητρα της 27ετούς εγκληματικής δράσης της και δεν συλλάβουν ή τουλάχιστον δεν εξακριβώσουν, ποιοι ήταν οι ιδρυτές της, ποιοι ήταν οι σκοποί τους και ποια τα στάδια της εξέλιξής της κατά τη διάρκεια του τρομο-βίου της.
Με λίγα λόγια η 17Ν δεν είναι μια απλή -έστω εκκωφαντική - υπόθεση του αστυνομικού ρεπορτάζ που αφορά το υπουργείο Δημόσιας Τάξης.
Η 17Ν υπήρξε, επί 27 χρόνια, πολιτικό πρωτοσέλιδο, ήταν η ατμομηχανή της τρομοκρατίας στη χώρα μας και επηρρέαζε τα πολιτικά δρώμενα χειριζόμενη με επιδέξιο τρόπο την πολιτική πόλωση της μεταπολίτευσης.
Οι πολιτικές δυνάμεις δεν έχουν δικαίωμα να ξεμπερδέψουν μαζί της με ποινικούς αφορισμούς (συμμορία κακοποιών, μαφία κ.λπ.) ούτε με βολικές ετικέτες (πράκτορες κ.α.).
Έχουν υποχρέωση να εργαστούν σοβαρά, να φωτίσουν τις γενεσιουργές αιτίες της ύπαρξής της και να "ξεριζώσουν" κάθε σοβαρή πιθανότητα μελλοντικής επανεμφάνισης τρομοκρατικών επιχειρήσεων με σημαντική λαϊκή αποδοχή.
Γιατί μερίδιο της ευθύνης για την ύπαρξη της 17Ν και για την πολυετή δράση -με σημαντική λαϊκή αποδοχή- της τρομοκρατίας στη χώρα μας, έχουν σίγουρα και αυτές.
ΥΓ) Είναι αυτονόητο ότι και οι δημοσιογραφικές δυνάμεις πρέπει να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Ο φάκελος 17Ν αποδείχτηκε μια πρώτης τάξεως "επικίνδυνη" ευκαιρία για τον δημοσιογραφικό χώρο. Οι τελευταίες αντεγκλήσεις στα τηλε-παράθυρα αλλά και στον Τύπο μεταξύ δημοσιογράφων και δημοσιολογούντων με ελεγκτέους χαρακτηρισμούς (βαποράκια της εξουσίας, χαφιέδες της ασφάλειας, αθεμίτως πλουτίσαντες σπουδαιοφανείς δημοσιογράφοι, δημοσιογράφοι τρωκτικά των μυστικών κρατικών κονδυλίων, ψιττακοί των διαύλων, συνήθεις ιμάντες ειδήσεων και θελήσεων της αντιτρομοκρατικής …τρομοκρατίας κ.λπ.) φέρνουν στο φως τα σοβαρά προβλήματα της ενημέρωσης και τις ευθύνες του δημοσιογραφικού κόσμου.
Οι Ενώσεις Συντακτών δεν μπορούν πλέον να ποιούν την νήσσαν και να κάθονται με σταυρωμένα χέρια . Αυτοκριτική Παρέμβαση Τώρα!