Πανδημία: Κοντόφθαλμες αποφάσεις ανευθυνοϋπεύθυνων

Πολύ οργή και αγανάκτηση έχουν προκαλέσει τον τελευταίο χρόνο οι αναποτελεσματικές αποφάσεις για τη διαχείρηση της πανδημίας της Covid-19, οι οποίες συνοδεύονται από τις παραφωνίες ενός ξεκούρδιστου ακορντεόν που ανοιγοκλείνει και ξεφυσάει, ανάλογα με τη διάθεση μιας πλειάδας ανευθυνοϋπεύθυνων οργανοπαικτών.

Είναι να απορεί κανείς για την έλλειψη συνθετικής σκέψης και τις κοντόφθαλμες προσεγγίσεις των "ειδικών", αλλά κυρίως για τις τελικές αποφάσεις του κυβερνητικού επιτελείου που προσπαθεί μετά από κάθε αποτυχία να αποποιηθεί των ευθυνών και να τις μεταθέτει στην κοινωνία, από την οποία ζητάει συμμετοχή χωρίς όμως να εμπνέει εμπιστοσύνη.

Πώς να υπακούσουν και να συμμετάσχουν οι πολίτες στα σχέδιά σου όταν δεν εμπνέεις εμπιστοσύνη; Όταν κρύβεσαι πίσω από ένα "ανέγγιχτο κράτος" που ποτέ δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του και συμπεριφέρεται αλαζονικά απέναντι στην κοινωνία; 

Όταν αποφάσισες να χρησιμοποιήσεις την βίαια καταστολή νομίζοντας ότι ο Έλληνας "θέλει βούρδουλα" για να υπακούσει, είχες ήδη απαξιώσει την πειθώ και τη συννενόηση με τους πολίτες...

Τώρα είναι μάλλον αργά και πολλοί δεν αμφιβάλλουν μόνο για τις προθέσεις και την προσπάθειά σου να εξομαλύνεις την κατάσταση, αλλά και για το δείκτη ευφυϊας σου.

Ανάλογες ανόητες συμπεριφορές έχουν καταγραφεί άλλωσε και στο παρελθόν από άλλα ... έξυπνα επιτελεία.

Πριν από δεκαετίες όταν εφαρμόστηκε ο δακτύλιος στην Αθήνα το τότε επιτελείο είχε επιβάλει στην αρχή το σύστημα "μικρά-μεγάλα", δηλαδή την κυκλοφορία στο κέντρο της πρωτεύουσας μία μέρα για τους "μικρούς αριθμούς" των αυτοκινήτων (1,2,3,4,5) και μία για τους "μεγάλους" (6,7,8,9,0).

Με αυτό το σύστημα οι οδηγοί είχαν κάθε μέρα την απορία και αναρρωτιούνταν ποια αυτοκίνητα κυκλοφορούν, ενώ οι εφημερίδες και γενικώς τα ΜΜΕ ανακοίνωναν υποχρεωτιικά "Σήμερα κυκλοφορούν τα μικρά" κ.λπ.

Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να καταλάβουν οι φωστήρες ότι με το σύστημα ΜΟΝΑ-ΖΥΓΑ, ανάλογα δηλαδή με τον αριθμό των αυτοκινήτων και την ημερομηνία, δεν χρειαζόταν δεύτερη σκέψη ούτε υπενθύμιση, γιατί οι οδηγοί ήξεραν την ημερομηνία και κυκλοφορούσαν αν ο αριθμός τους συνέπιπτε με αυτή.

Τόσο απλό ήταν, κι όμως χρειάστηκαν χρόνια για να το καταλάβουν οι τότε διαχειριστές και να διορθώσουν το λάθος τους.  

Ένα άλλο βλακώδες παράδειγμα είναι η απόφαση για ανάληψη 60 ευρώ την ημέρα όταν εφαρμόστηκαν τα κάπιταλ κοντρόλ. Τότε, συναθροίζονταν έξω από τις τράπεζες στα ΑΤΜ δεκάδες άνθρωποι κάθε μέρα για να κάνουν ανάληψη 60 ευρώ χάνοντας πολύ χρόνο άνευ λόγου. Πάλι καλά που τότε δεν υπήρχε ο κορονοϊός, γιατί σε τέτοια περίπτωση τα κρούσματα θα ήταν πολλαπλάσια.

Ευτυχώς, το λάθος αυτό το κατάλαβαν νωρίς οι αρμόδιοι και έδωσαν δικαίωμα ανάληψης με εβδομαδιαίο ποσό δηλαδή 60Χ7=420 ευρώ, κι έτσι οι καταθέτες έκαναν ανάληψη μία φορά την εβδομάδα και όχι κάθε μέρα που προκαλούσε ανόητο συνωστισμό και χάσιμο πολύτιμου χρόνου.

Σήμερα που ένα βασικό πρόβλημα είναι ο συνωστισμός, μία λύση για  την αποφυγή του ιδιαίτερα στην Αθήνα, είναι να επιτραπεί η ελεύθερη καθημερινή μετακίνηση των πολιτών στις εξοχικές κατοικίες η οποία έπρεπε ήδη να έχει αποφασιστεί προ καιρού.

Αντί αυτού όμως αποφασίστηκε η διαδημοτική μετακίνηση μόνο τα Σαββατοκύριακα, όταν πλήθος κόσμου λόγω μη εργασίας μπορούσε να μετακινηθεί και να προκαλέσει μεγαλύτερο πρόβλημα συνωστισμού από τις καθημερινές.

Ακόμα κι έτσι όμως με την μετακίνηση του Σαββατοκύριακου στα ανοιχτά πεδία των εξοχικών κατοικιών και με την τήρηση της χρήσης μάσκας σε δημόσιους χώρους, είναι καλύτερα από την παραμονή στην Αθήνα.

Ας σκεφτούν λοιπόν λίγο παραπάνω οι αρμόδιοι: Τι κοστίζει να μπορεί ο πολίτης να πηγαίνει και τις καθημερινές στην εξοχική του κατοικία; Μήπως λιγότερο συνωστισμό στην Αθήνα;