Η κυβέρνηση μειοψηφίας επισπεύδει τις εκλογές

Ακόμη και στην περίπτωση που ο Πάνος Καμμένος αποχωρώντας από την κυβέρνηση κατάφερνε να πείσει να τον ακολουθήσει ο απαραίτητος αριθμός βουλευτών των ΑΝΕΛ που δεν θα επέτρεπε την πλειοψηφία των 151 εδρών, ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, θα διέθετε εναλλακτικές λύσεις:

α) Να βρει άλλη στήριξη πλειοψηφίας από βουλευτές άλλων κομμάτων ή ανεξάρτητους,

β) Να συνεχίσει τη θητεία του με κυβέρνηση μειοψηφίας υπό την στήριξη ανοχής κάποιων βουλευτών που θα εγκρίνουν την παρούσα χρονική περίοδο τη συνέχιση του βίου της και δεν είναι υπέρ μιας πρότασης μομφής

Με δεδομένο ότι μόνο μια πρόταση μομφής που θα υπερψηφιστεί από 151 βουλευτές μπορεί να ρίξει την κυβέρνηση, κι ενώ κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή στη διάθεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η επιβίωση της κυβέρνησης έχει ακόμη ένα μη ευκαταφρόνητο χρονικό περιθώριο.

Όμως, αν μετά την αποχώρηση Καμμένου, μετατραπεί σε κυβέρνηση μειοψηφίας που θα εξακολουθήσει να υπάρχει υπό την στήριξη ανοχής βουλευτών που δεν θα ψήφιζαν μια ενδεχόμενη πρόταση μομφής της Νέας Δημοκρατίας εναντίον της, τότε θα είναι μεν νόμιμη αλλά, - λόγω πολιτικής αξιοπρέπειας-, δεν μπορεί να διατηρηθεί για πολύ στην εξουσία και πρέπει να οδηγήσει εντός εύλογου χρόνου τη χώρα σε εκλογές.

Κυβέρνηση μειοψηφίας είχαμε τον Νοέμβριο του 1963 μετά την πρώτη νίκη της Ένωσης Κέντρου απέναντι στην ΕΡΕ υπό την ηγεσία του Γεωργίου Παπανδρέου, η οποία δεν εξασφάλισε απόλυτη πλειοψηφία εδρών (είχε 139 έδρες).

Τότε ο «Γέρος» κυβέρνησε υπό την ανοχή και τη στήριξη της ΕΔΑ που είχε 28 έδρες για δύο περίπου μήνες στους οποίους ψηφίστηκαν μάλιστα σημαντικά νομοσχέδια όπως η καθιέρωση της δωρεάν παιδείας, η ρύθμιση των χρεών των αγροτών, καθώς και η απόλυση σημαντικού αριθμού πολιτικών κρατουμένων από τις φυλακές.

Στη συνέχεια και ενώ είχε πάρει ψήφο εμπιστοσύνης μετά τα μέσα Δεκεμβρίου, ο Παπανδρέου που δεν ήθελε να στηρίζεται στις ψήφους της ΕΔΑ, παραιτήθηκε και προκηρύχθηκαν εκλογές για τις 16 Φεβρουαρίου του 1964 οι οποίες έδωσαν στην Ένωση Κέντρου την  απόλυτη πλειοψηφία με εκλογικό θρίαμβο που άγγιξε σε ποσοστό το 53%.  

Εκείνη η κυβέρνηση ακολούθησε την πτώση του δεκαετούς κράτους της Δεξιάς που ήταν στην εξουσία από τον Νοέμβριο του 1952 υπό τον στρατάρχη Αλέξανδρο Παπάγο και έληξε τον Νοέμβριο του 1963 με την ήττα της ΕΡΕ και την αποχώρηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Εν κατακλείδι για ένα διάστημα μέχρι τον ερχόμενο Μάιο, οπότε θα γίνουν οι ευρωεκλογές και οι αυτοδιοικητικές εκλογές, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, διαθέτει τις προϋποθέσεις να επιβιώσει, αν το θελήσει ο πρωθυπουργός και δεν πέσει ύστερα από πρόταση μομφής.

Ακόμη και σε περίπτωση που αναγκαστεί να μετατραπεί σε κυβέρνηση μειοψηφίας υπό τον όρο της ανοχής και στήριξης κάποιων βουλευτών, έχει περιθώριο πολιτικής νομιμοποίησης τουλάχιστον τριών μηνών με βάση και το ιστορικό δεδομένο της Ένωσης Κέντρου το 1963.

Θα λέγαμε μάλιστα ότι η Ένωση Κέντρου δεν ήταν στην εξουσία τότε, αλλά σχημάτισε εξαρχής κυβέρνηση μειοψηφίας μετά τις εκλογές, υπό την στήριξη ανοχής της ΕΔΑ.

Αυτό είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις από τη Δεξιά παράταξη ακόμη και εναντίον  του βασιλιά Παύλου, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι την είχε «νομιμοποιήσει» δίνοντας την εντολή σχηματισμού της στον Γεώργιο Παπανδρέου, λόγω αντιπάθειας προς τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.