Αυτοδιοικητικές εκλογές:καμπανάκι στο δικομματισμό

Τα αποτελέσματα του Β' γύρου των εκλογών για τους τοπικούς άρχοντες σηματοδότησαν μια ιδιαίτερη προειδοποίηση στο παρηκμασμένο από την έλλειψη ιδεών και προτάσεων καθεστώς του δικομματισμού.

Το αυξημένο ποσοστό της αποχής σε συνδυασμό με την αλλαγή στους "στοιχειωμένους" δήμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, αλλά και άλλα στοιχεία σε επίπεδο περιφέρειας, έδειξαν ότι το εκλογικό σώμα αναζητεί πλέον διέξοδο ανανέωσης, την οποία δεν θα διστάσει να ενισχύσει απέναντι στα γνωστά εκβιαστικά διλλήματα του δικομματισμού που έχουν πλέον εξαντλήσει την αποτελεσματικότητά τους.

Η νίκη του Γιώργου Καμίνη στο δήμο των Αθηναίων ήταν απρόσμενη και αποτέλεσε την καταδίκη της καθεστωτικής αλαζονείας και του κενού πολιτικάντικου εντυπωσιασμού, ενώ και η επιτυχία του "αντισυμβατικού" Γιάννη Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη, ήταν προμήνυμα ότι τα "ψωμιά" της ιδεολογικής κυριαρχίας του συντηρητισμού και της σοβαροφάνειας λιγοστεύουν.

Οι "ιθαγενείς" δεν εντυπωσιάζονται πλέον εύκολα από τη λάμψη τηλεαστέρων ούτε χειραγωγούνται από τις απειλές των ιερατείων.

Η περιφρονητική αποχή δεν γνωρίζουμε πως θα εκτιμηθεί από τα επιτελεία των πυλώνων του πολιτικού συστήματος, είναι όμως ένα χοντρό "φτύσιμο" το οποίο δεν πρέπει να νομίσουν για βροχή.

Ούτε πρέπει να την υποβαθμίσουν ως προσωρινό και ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που αύριο στις εθνικές εκλογές θα εκλείψει, γιατί μπορεί να βρεθούν μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις.

Ακόμη και η σημαντική άνοδος των ποσοσστών του ΚΚΕ δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως  ένα απλό σημάδι διαμαρτυρίας.

Είναι γεγονός ότι τα ψέματα τελείωσαν και ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο επιτακτικών αλλαγών.

Το "ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε" δεν είναι πλέον ένα απλό σλόγκαν.

Είναι ανάγκη που διαπερνάει όλα τα μήκη και τα πλάτη του πολιτικού συστήματος.