Η δημοσιογραφία της ανοχής και οι δημοσιογράφοι της διαπλοκής

ΟΙ ΔΗΘΕΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΠΕΝΕΣ

Πόσο ηθικό και δεοντολογικό είναι να μην αποκαλύπτει ένας δημοσιογράφος την πρόθεσή του, να πολιτευθεί με κάποιο κόμμα και να περνά την «κομματική γραμμή» ως σχόλιο και προσωπική άποψη;

Διαβάζουμε και ακούμε τέρατα και σημεία αυτή την εποχή από -δήθεν- ανεξάρτητες πένες, που παλεύουν στα παρασκήνια για το επίσημο χρίσμα και τα δίνουν... όλα στην τελική ευθεία πριν τις εκλογές. Όλα στο φως και έγκαιρα, αυτή είναι η μοναδική έντιμη λύση!

Και ακόμη και να μην πολιτευθούν τελικά, θα μπορούν να κυκλοφορούν με το κεφάλι ψηλά, ανεξαρτήτως κόμματος!

Πέτρος Πιτσίνης (fb)

Είναι θετικό το γεγονός ότι, σχεδόν αμέσως, άρχισε διάλογος και προβληματισμός σε ιστοσελίδες για τα ΜΜΕ (το παραπάνω σχόλιο δημοσιεύτηκε στους zoornalistas), αλλά και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, για το διορισμό δημοσιογράφων σε κομματικές θέσεις. 

Ενόψει των επερχόμενων εκλογών άρχισαν ήδη οι συνεργασίες και η διαπλοκή πολιτικής και "δημοσιογραφίας".

Είναι θλιβερό ότι εκτός από τους καταγγέλοντες μια τέτοια διαπλοκή υπάρχουν και άλλοι οι οποίοι συγχαίρουν τους δημοσιογράφους συναδέλφους τους επειδή "έπιασαν δουλειά" στο κόμμα .

Όμως στη δημοσιογραφία της ανοχής που επικρατεί στην Ελλάδα όλα μπορεί να συμβούν.

Παλαιότερα η σύζυγος του κυβερνητικού εκπροσώπου παρουσίαζε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων μεγάλου καναλιού και "ανέκρινε" αντιπάλους του συζύγου της, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός, αλλά κυρίως χωρίς καμμία αντίδραση από την ΕΣΗΕΑ και το γραφειοκρατικό ιερατείο της.

Οι ιδιαίτερες σχέσεις δημοσιογράφων με τα πολιτικά κόμματα αλλά και με κάθε μορφή εξουσίας τους καθιστούν σε κάθε περίπτωση "άκυρους" όσον αφορά το συγκεκριμένο επάγγελμα/λειτούργημα.

Πρέπει όσο διάστημα υπηρετούν τα κόμματα και τους θεσμούς εξουσίας να παγώνει η σχέση τους με το επαγγελματικό σωματείο των δημοσιογράφων.

Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση των δημοσιογράφων του Ριζοσπάστη -όργανου του κομμουνιστικού κόμματος- οι οποίοι φανερά και ξάστερα εργάζονται σε κομματικό έντυπο. Γι' αυτούς το δεξιό προεδρείο της ΕΣΗΕΑ (πρόεδρος ο μακαρίτης Δ. Μαθιόπουλος), έως και τις αρχές της δεκαετίας του '90, προσπάθησε να προβάλλει κάποια εμπόδια αλλά ανέκρουσε πρύμναν, προφανώς γιατί θα ξεκινούσε η συζήτηση για τους δεξιούς στα γραφεία Τύπου και σε άλλες "θεσμικές θέσεις".

Το συμπέρασμα είναι ότι το σκοπίμως ακατοχύρωτο δημοσιογραφικό επάγγελμα στη χώρα μας ασκείται και από "δημοσιογράφους" που δεν κρατούν τη "σωστή" απόσταση από τα πολιτικά κόμματα και τους θεσμούς εξουσίας.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον ξεπεσμό της ενημέρωσης και συχνά την καταρράκωση της ελευθερίας της έκφρασης.

Όποιος θέλει να κάνει πολιτική καριέρα, να ασκήσει εξουσία ή να εξυπηρετήσει κάποια εξουσία, ας επιλέξει...

ΥΓ) Οι κρυφές διαπλεκόμενες πένες και τα εξωνημένα πληκτρολόγια των παρασκηνίων είναι ακόμη χειρότερα...

ΥΓ2) Να και ένα εύστοχο αποκαλυπτικό άρθρο-πορτρέτο για τους συνειδητούς διαστρεβλωτές δημοσιογράφους-κλακαδόρους από το http://harddog-sport.blogspot.com

Δημοσιογράφος ή κλακαδόρος;

Στον προφορικό και τον γραπτό λόγο έχεις την τεχνική δυνατότητα να γράψεις και να πεις αλήθειες που απέχουν πολύ από την καρδιά της πραγματικότητας, αλλά που δεν μπορείς να τις χαρακτηρίσεις απόλυτο ψέμα. Παράδειγμα: «Η Δούρου έκλεισε τα σχολεία επειδή είχε αέρα». Πράγματι ο κυκλώνας για έναν φτωχό σε λεξιλόγιο –για έναν που μαθαίνει τώρα Ελληνικά, ας πούμε– είναι αέρας. Το πολύ πολύ,  ο πενόμενος λεκτικά, που δεν έχει στο λεξιλόγιό του το «κυκλώνας», αν βάλει τα δυνατά του προκειμένου να εκφραστεί καλύτερα, θα πει «έχει δυνατό αέρα», «πω πω αέρας» ή, ακόμη, «πολύυυυυυ αέρα το Ελλάντα σήμερα».

Αλλά όταν είσαι δημοσιογράφος, είναι εκ του πονηρού η λεξιπενία σου σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε αυτό που γράφεις ή λες, να αποτελεί υποδιαίρεση της αλήθειας και στην πραγματικότητα να είναι ψέμα. Μιλάμε, βέβαια, για πραγματικό δημοσιογράφο και όχι για υποχείριο του κομματικού πάθους (για οποιοδήποτε κόμμα), που γράφει ότι έκλεισαν τα σχολεία απλώς «επειδή είχε αέρα». Τότε είσαι προπαγανδιστής, είσαι φερέφωνο, είσαι κλακαδόρος – εν τέλει είσαι ανθρωπάκι γαλάζιο, πράσινο, κόκκινο ή μαύρο.

Γιατί ο απλός αέρας, όπως τον εννοείς εσύ για να προπαγανδίσεις, δροσίζει, αλλά ο σφοδρός άνεμος, που τρέχει με πάνω από εκατό χιλιόμετρα την ώρα, μπορεί να ρίξει δέντρα, να ξηλώσει πινακίδες, να παρασύρει γλάστρες, να σπάσει τζαμόπορτες –ακόμα και να κάνει κάτι φαινομενικά απίθανο που δεν μπορούμε να προβλέψουμε. Εν ολίγοις μπορεί να σκοτώσει. Και μετά οι ίδιοι που ειρωνεύονται για το κλείσιμο των σχολείων στην Αττική (κόβοντας από το σώμα της κουτσουρεμένης αλήθειας ότι αυτό έγινε ΚΑΙ σε πολλές Περιφέρειες της χώρας) θα λένε ότι το κράτος δεν προνόησε και άφησε τα παιδιά στο έλεος του καιρού. Τότε το λεξιλόγιό τους θα αποκτούσε εύρος και ο «αέρας» θα ήταν «φονικός κυκλώνας».