Η μεγάλη ιδεολογική παγίδα του δικομματισμού είναι ότι, αναγκάζει με κάθε τρόπο τους πολίτες ψηφοφόρους, να επιλέγουν υποχρεωτικά, τους καλύτερους μεταξύ των χειρότερων.
Τους παγιδεύει πάντα με ένα εκβιαστικό δίλλημα και επί της ουσίας τούς απαγορεύει να ανανεώσουν τη σκέψη τους με κάτι άλλο, έξω από το καταθλιπτικό πλαίσιο μιας προκαθορισμένης μαυρόασπρης επιλογής.
Πέραν "ημών" και των "τρομοκρατών" δεν υπάρχουν άλλοι...
Η μοιρολατρία του ασπρόμαυρου σε όλο της το μεγαλείο.
Τα δεινά του δικομματισμού πληρώνει κάμποσα χρόνια τώρα, η πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών (80%-85%,) αφού κάθε που προκηρύσσονται εκλογές την αναγκάζουν να επιλέξει έναν από τους δύο μονομάχους διαχειριστές, ενός στρεβλού -ούτε καν ικανοποιητικής λειτουργίας- καπιταλιστικού συστήματος.
Ο έλληνας πολίτης δεν πρέπει να έχει την πολυτέλεια να ελπίζει σε κάτι πέραν του μέτριου και του επιεικώς αποδεκτού. Πρέπει να επιλέγει πάντα τον "μονόφθαλμο" που βασιλεύει στους "τυφλούς". Πρέπει να αποδεχθεί μοιρολατρικά τη μετριότητα και να ταυτιστεί μαζί της, για να μην έχει απαιτήσεις ούτε την ικανότητα για να υπερασπιστεί μία άλλη ποιότητα ζωής. Μια πραγματική συνωμοσία των μετρίων πίσω από την πλάτη της κοινωνίας!
Δεν έχει σημασία αν το ΠΑΣΟΚ "τα έκανε θάλασσα", αρκεί να πείσει την πλειοψηφία ότι η ΝΔ είναι χειρότερη και θα τα θαλασσώσει περισσότερο. Έτσι το ΠΑΣΟΚ θα είναι καλύτερο από τον χειρότερο ανταγωνιστή του, άρα θα δικαιούται να κυβερνάει αενάως αφού υπάρχουν μόνο δύο "κυβερνητικά κόμματα". Τρομερός συλλογισμός εξουσίας από ένα κόμμα που με αυτή την ιδεολογική λαβή γονάτισε την Αριστερά, έβαλε πλάτη τη Δεξιά και έγινε καθεστώς.
Δυστυχώς, μέχρι στιγμής το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα κινείται μεταξύ των δύο "κακών", οπότε η βέλτιστη επιλογή είναι το μη χείρον. Στις προηγούμενες εκλογές το μη χείρον -για λίγες χιλιάδες ψήφους- ήταν το ΠΑΣΟΚ. Στις επόμενες, το ρόλο αυτό διεκδικεί η ΝΔ περιμένοντας, την ως ώριμο φρούτο, πτώση του αντιπάλου της.
Ας ελπίσουμε όμως ότι, στις επόμενες εκλογές που δεν θα αργήσουν να προκηρυχθούν απότι φαίνεται, ένα μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων θα απεγκλωβιστεί από την παγίδα της ασπρόμαυρης επιλογής και θα δώσει επιτέλους ένα γερό μάθημα στη συνωμοσία των "καλυτερο-χειρότερων"!

ΥΓ) Για να επιτευχθεί βέβαια ο σκοπός και να πληγεί ο δικομματισμός χρειάζεται και η αποτελεσματική συμβολή της Αριστεράς η οποία έχει τις δικές της σημαντικές ευθύνες για την επί πολλά χρόνια άνετη επικράτηση των μαυρόασπρων εκβιαστικών διλλημάτων.
Η Αριστερά πρέπει να ανανεώσει την παρέμβασή της, διαφορετικά, θα αποτελεί γραφικό διακοσμητικό στοιχείο του πολιτικού μας συστήματος και θα παίζει το ρόλο του κομπάρσου στο γκρίζο πολιτικό σκηνικό των πρωταγωνιστών του δικομματισμού.
Δεν αρκούν από μόνες τους οι καταγγελίες για την ανεργία, την ακρίβεια, τη διαφθορά, την αποβιομηχάνηση, τις απολύσεις κ.ο.κ. Χρειάζονται προληπτικές πολιτικές παρεμβάσεις και συγκεκριμένες προτάσεις για τα κοινωνικά προβλήματα και όχι γενικόλογοι ιδεολογικοί αφορισμοί.
Η Αριστερά έχει τεράστια πείρα των κοινωνικών προβλημάτων στη χώρα μας και δεν νοείται να τρέχει πίσω από τα γεγονότα με την προσδοκία να συλλέξει ψήφους αναθεματίζοντας τους κρατούντες.

Στην πρωταθλήτρια χώρα της διαφθοράς, η πολιτική ηγεσία δεν είναι δυνατόν να έχει καθαρό πρόσωπο ούτε την απαραίτητη αξιοπιστία για να εξουδετερώσει τις υποψίες του λαού για τα όσα τρομερά ακούγονται ότι συμβαίνουν στα παρασκήνια.
Γιατί, δηλαδή, οι πολιτικοί να αποτελούν εξαίρεση και να μην είναι διεφθαρμένοι, όταν ανέχονται προκλητικά τη διαφθορά και τη διαπλοκή σε κάθε κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα;
Όταν έχουν αναγορευτεί σε επικυρωτές της κάθε λογής παρανομίας, της κάθε λογής στρέβλωσης και παράτυπης πατέντας, υπέρ ενός ποικιλώνυμου ιδεολογικά οικονομικού κατεστημένου, το οποίο κάνει τις ''δουλειές'' του περιφρονώντας κάθε έννοια υγειούς ανταγωνισμού και στοιχειώδους αξιοπρέπειας;
Η περίπτωση Μαλέσιου, είναι προϊόν ενός ακραίου κυβερνητικού ευδαιμονισμού και οφείλεται στην αποχαύνωση μιας κουρασμένης από την πολυετή άσκηση της εξουσίας ηγετικής ομάδας.
Στην εποχή της τηλεδημοκρατίας, όπου η μεγάλη πλειοψηφία του λαού αποφασίζει βασισμένη στις εντυπώσεις, αφού στερείται ουσιαστικής συμμετοχής στα τεκταινόμενα, ο πρωτάρης υφυπουργός Μαλέσιος έκανε το τραγικό λάθος να αδιαφορήσει για την προς τα έξω ''εμφάνισή του''. Υποτίμησε το γνωστό ανά τους αιώνες ρητό για τη γυναίκα του Καίσαρα.
Αποδέχθηκε να μένει δωρεάν στο σπίτι ενός ''κολλητού'' επιχειρηματία, στην εταιρεία του οποίου δόθηκε δημόσιο έργο για την επιλογή του οποίου είχε λόγο και ο ίδιος!
Είχε μάλιστα την άνεση -ή μήπως το θράσος; να απορήσει σε τηλεοπτική εκπομπή και να πει, ''Ε, και τι έγινε;''. ''Έπρεπε να βρω σπίτι επειγόντως γιατί άρχιζε το σχολείο των παιδιών μου και μου παραχώρησε, ο από 30ετίας καλός μου φίλος, ένα σπίτι του!''.
Πράγματι, δεν υπάρχει πρόβλημα για τον κ. Μαλέσιο. Και δεν υπάρχει γιατί τόσα χρόνια πλάι στους επιβήτορες της εξουσίας, πείστηκε ότι όλοι εμείς είμαστε άξιοι της μοίρας μας αφού ανεχόμαστε από φόβο, βόλεμα ή αδιαφορία για τα κοινά, τα όργια της διαπλοκής σε κάθε μας δραστηριότητα.
Μετά τη ''δωρεάν φιλοξενία'' του υφυπουργού Δημόσιας Τάξης στο σπίτι του αφεντικού της ALTEC, βγήκαν στη φόρα οι χρηματιστηριακές δραστηριότητες των "λοχαγών" με προεξάρχοντα τον υπουργό Επικρατείας Στέφανο Μανίκα, ο οποίος "ξεφόρτωνε" στη Σοφοκλέους ''χαρτιά'' αξίας εκατομμυρίων δραχμών της εν λόγω εταιρείας , τα οποία αγόραζαν οι αφελείς ''μικροεπενδυτές'' για να ενισχύσουν το οικογενειακό τους εισόδημα με τις σίγουρες υπεραξίες της ισχυρής μας οικονομίας!
Στη συνέχεια, το επόμενο πρωτοσέλιδο, ξεμπρόστιαζε τον υπουργό Τύπου & ΜΜΕ κ. Πρωτόπαπα, ότι έκανε προεκλογική εκστρατεία ενισχυμένος με 200 εκατομμύρια δραχμές που του έδωσε πάλι ο ''κολλητός'' του κ. Μαλέσιου επιχειρηματίας Θανάσης Αθανασούλης, ο οποίος είναι γέννημα και θρέμμα του ΠΑΣΟΚ αφού υπήρξε και επί σειρά ετών μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής.
Και θα πάει λέγοντας...
Για όλα αυτά βέβαια, οι κυβερνητικοί παράγοντες καταφεύγουν στη Δικαιοσύνη εναντίον των ''συκοφαντιών'' που εκπορεύονται από επιχειρηματικά συμφέροντα τα οποία θέλουν να εκβιάσουν την κυβέρνηση κ.λπ. κ.λπ., όμως δεν πείθουν κανένα ότι είναι αθώες περιστερές.
Οι εντυπώσεις είναι συντριπτικά εναντίον τους και δυστυχώς, ο λαός που οι ίδιοι έχουν βάλει στη γωνία και στην ανεργία για να θησαυρίζουν οι ''κολλητοί'' επιχειρηματίες, κρίνει και αποφασίζει με τις εντυπώσεις.
Ας πρόσεχαν! Αλλά φαίνεται ότι από το πολύ φαγοπότι, η όποια διαύγεια τους είχε απομείνει πνίγηκε στα βαθειά νερά της αποχαύνωσης...

Σημ.: είναι λυπηρό για την κυβέρνηση, ότι ο καταγγέλων τα σκάνδαλα, εκδότης της "Αυριανής" Γ. Κουρής, ο οποίος έχει στο παρελθόν ουκ ολίγες φορές ταυτιστεί με τον "κιτρινισμό", της παραδίδει μαθήματα ήθους. Αυτό σημαίνει ότι έχει αρχίσει να χάνει την έξωθεν καλή μαρτυρία, δηλαδή με απλά λόγια, ότι το κλίμα της ήττας ενόψει των επερχόμενων εκλογών, δεν είναι αναστρέψιμο.
Ακόμη πιο λυπηρό είναι επίσης ότι, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν εξαιρείται της διαπλοκής, γι' αυτό κρατάει επιφυλακτική στάση αναμονής με σκοπό να αποκομίσει ωφέλη από τη φθορά της κυβέρνησης. Ο εκδότης της "Αυριανής" έχει ήδη δηλώσει ότι εμπλέκονται και στελέχη της ΝΔ στο παιχνίδι και εν ευθέτω χρόνω θα κάνει αποκαλύψεις...

Την τελευταία στιγμή, με τη γνωστή εδώ και πολλά χρόνια προεκλογική προχειρότητα, χωρίς ουσιαστική ενημέρωση για τα φλέγοντα προβλήματα του κλάδου, οι εκλογικές παρεϊστικες παρατάξεις, καλούν τους επαγγελματίες δημοσιογράφους μέλη της ΕΣΗΕΑ να τις προτιμήσουν με την ψήφο τους για ένα καλύτερο αύριο...

Στο μεταξύ, γίνονται Γενικές Συνελεύσεις έτσι για το ''θεαθήναι'', όπου υποτίθεται ότι συζητούνται τα φλέγοντα ζητήματα με μόλις 200 άτομα από τα 3500 και πλέον μέλη της ΕΣΗΕΑ, σε μία αίθουσα που δεν χωράει παραπάνω από διακόσιους πενήντα και κανείς δεν συγκινείται γι' αυτό, εκτός ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων (π.χ. Λυκούργος Κομίνης)

Το δημοσιογραφικό επάγγελμα υφίσταται ανελέητη επίθεση και απορρύθμιση τα τελευταία χρόνια (εξοντωτικά ωράρια, χαμηλοί μισθοί, απειλές απόλυσης, ανεργία κ.λπ.)από την εργοδοσία και οι συνδικαλιστές της ΕΣΗΕΑ αναλώνονται, σε ανέξοδες κορώνες, χωρίς να αγγίζουν τις πραγματικές αιτίες του κακού και χωρίς, βέβαια, να προτείνουν ουσιαστικές και βιώσιμες λύσεις για τα μεγάλα προβλήματα του κλάδου.

ΞΕΦΡΑΓΟ ΑΜΠΕΛΙ

Το επάγγελμα του δημοσιογράφου είναι το μοναδικό (ή τέλος πάντων, ένα από τα ελάχιστα, αν υπάρχουν άλλα), ακατοχύρωτο επάγγελμα. Ο καθένας μπορεί να κάνει το δημοσιογράφο, αρκεί να το θελήσει ο εργοδότης, είτε είναι ιδιώτης είτε είναι το κράτος.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας που ζούμε σήμερα και για την οποία τόσα κροκοδείλια δάκρυα χύνονται από μερικούς βολεμένους του κλάδου.

Αν και υπάρχουν πανεπιστημιακές δημοσιογραφικές σχολές, δεν απαιτείται πτυχίο δημοσιογραφίας ούτε καμμία δεξιότητα για να ασκήσει κανείς αυτό το επάγγελμα. Αρκεί να ξέρει να γράφει και να μιλάει. Και αυτό, βέβαια, συζητιέται αν κρίνουμε από τα όσα ακούμε και διαβάζουμε από τα ''ταλέντα'' του χώρου.

Οι εργοδότες στην πρόσφατη συνάντησή τους με την ΕΣΗΕΑ, ενώ μίλησαν για διάφορα θεσμικά όπως π.χ. τα πνευματικά δικαιώματα, τα φίλτρα προστασίας και οι οθόνες TFT, δεν θέλησαν να συζητήσουν το επίδομα πτυχίου καθόλου και το απέρριψαν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Είπαν μάλιστα κάποιοι, ότι δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τους αγράμματους δημοσιογράφους και ότι αφού αυτοί δεν απαιτούν πτυχίο από κάποιον που προσλαμβάνουν για να κάνει το δημοσιογράφο, γιατί η ΕΣΗΕΑ τους ζητάει επίδομα πτυχίου. Απλά πράγματα...

Έτσι, βέβαια, είναι λογικό να απαξιώνεται το επάγγελμα του δημοσιογράφου, να κουρελιάζεται η δημοσιογραφική αξιοπρέπεια και να μην τολμάει κανένας να μιλήσει, αφού σύμφωνα με τους παντοδύναμους εργοδότες και το αδύναμο κράτος, όλοι μπορούν να το εξασκήσουν χωρίς ιδιαίτερες δεξιότητες.

Τα πρώτα άσχημα ''νομοθετικά αποτελέσματα'' του παραπάνω προβλήματος εμφανίστηκαν πρόσφατα με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο που έφερε η κυβέρνηση στη Βουλή, σύμφωνα με το οποίο σκοπεύει να αντικαταστήσει τους επαγγελματίες δημοσιογράφους από τα Γραφεία Τύπου των ελληνικών πρεσβειών στο εξωτερικό, με μόνιμους δημόσιους υπάλληλους (ακόλουθους Τύπου, σύμβουλους επικοινωνίας κ.α.).

Το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ αντέδρασε άμεσα με συντεχνιακά αντανακλαστικά χωρίς ουσιαστικά επιχειρήματα. Εχει μάλιστα κηρύξει στάσεις εργασίας στο Υπουργείο Τύπου και ΜΜΕ, αλλά θα έπρεπε να περιμένει μια τέτοια εξέλιξη αφού οι δημόσιοι υπάλληλοι που επιχειρείται να ''δημοσιογραφοποιηθούν'', είναι οι ακόλουθοι Τύπου υποχρεωτικής πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με πιστοποιημένη γνώση δύο ξένων γλωσσών, πολλοί δε από αυτούς - οι νεότεροι- έχουν αποφοιτήσει και από τη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και διαθέτουν μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών. Με απλά λόγια υπερέχουν συντριπτικά σε μορφωτικό επίπεδο -όχι από όλους- αλλά από τους περισσότερους δημοσιογράφους με τους οποίους συναγωνίζονται για τις παραπάνω θέσεις.

Για ποια ''υποβάθμιση της δημοσιογραφικής λειτουργίας και της ανεξαρτησίας της ενημέρωσης με τη μετονομασία διοικητικού προσωπικού σε δημοσιογράφους'' μιλάει το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, όταν δεν δέχεται να δεσμευτεί ότι οι δημοσιογράφοι τους οποίους υπερασπίζεται, πρέπει τουλάχιστον να γνωρίζουν σε επίπεδο lower την αγγλική γλώσσα για να εργαστούν σε γραφεία Τύπου των ελληνικών πρεσβειών στο εξωτερικό;

Πώς θα δουλέψει ένας δημοσιογράφος και μάλιστα ως υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου όπως πολλοί αλεξιπτωτιστές διορίζονταν στο παρελθόν με κομματικές πλάτες , αν δεν έχει ιδέα και δεν γνωρίζει, όχι μόνο τη γλώσσα της χώρας στην οποία πάει για να εργαστεί, αλλά ούτε στοιχειώδη αγγλικά;

Σε αυτά τα ερωτήματα πρέπει να απαντήσει το σημερινό αλλά και το αυριανό ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, για να εντοπίσει ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα του επαγγελματία δημοσιογράφου που έχει οδηγήσει στη χαμένη αξιοπρέπεια.

Ο αμόρφωτος δημοσιογράφος είναι χειραγωγημένος δημοσιογράφος. Ο δημοσιογράφος που έχει αφήσει τη μοίρα του στο έλεος της αγοράς εργασίας, που δεν χρειάζεται καμμία κατοχυρωμένη δεξιότητα για να ασκήσει το επάγγελμά του, έχει a priori παραχωρήσει τη μισή του αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία στους εργοδότες του.

Από εδώ πρέπει να αρχίσει η συζήτηση, ώστε να μην μπορεί η εργοδοσία να εγκαθιστά όποτε θέλει τον κάθε τυχάρπαστο για να απορρυθμίζει το επάγγελμα και να ακυρώνει τις κατακτήσεις του κλάδου.

Αύριο Τετάρτη 21 Μαϊου ανοίγουν οι κάλπες στην ΕΣΗΕΑ. Περισσότερα από 3500 μέλη καλούνται να ψηφίσουν για νέο ΔΣ, Πειθαρχικά Συμβούλια, Εξελεγκτική Επιτροπή, καθώς και εκπροσώπους στο Μικτό Συμβούλιο.

Η ενημέρωσή των περισσοτέρων είναι ελλιπής. Οι περισσότεροι θα ψηφίσουν με κομματικά ή παρεϊστικα κριτήρια αφού συζήτηση σε βάθος για τα προβλήματα του κλάδου κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να κάνει. Ούτε οι συνδικαλιστές ούτε οι ψηφοφόροι, οι οποίοι είναι και αυτοί συνένοχοι και φέρουν σοβαρό μερίδιο ευθύνης για την κατάντια του επαγγέλματος.

Προσκλήσεις σε μπαράκια και πάρτι έγιναν αρκετά για "ανταλλαγή απόψεων" πριν από τις εκλογές από τις παρατάξεις. Οι επί της ουσίας συζητήσεις μάλλον ανεβλήθησαν για μιαν άλλη φορά. Το αποτέλεσμα θα δείξει...

ΥΓ) Πρόσφατα έγινε στο Ρέθυμνο το 2ο Διεθνές Συνέδριο με θέμα "Πανεπιστήμιο και Πολιτική" όπου συζητήθηκαν διάφορα θέματα και ιδιαίτερα το αν είναι καλύτερα να ανοίξει η ανώτατη εκπαίδευση στον ιδιωτικό τομέα.

Ο δημοσιογράφος Χρήστος Μιχαηλίδης βρέθηκε εκεί και αναφέρει στη στήλη του "Πρόσωπα & Προσωπεία" στην "Ελευθεροτυπία" της Δευτέρας 19/5/2003: "Στον καθρέφτη, το δικό μας πρόσωπο.Των μίντια. "Εμείς σπουδάζουμε για να γίνουμε αυτό που θέλουμε.Εσείς γιατί δεν σπουδάζετε για να γίνετε δημοσιογράφοι;"μας ρώτησαν πολλά παιδιά από το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και άλλα, του Πανεπιστημίου στο Ρέθυμνο. Η απάντησή μας ήταν ότι έχουν δίκιο, ό,τι πρέπει, τουλάχιστον από εδώ και πέρα, να γίνει αυτό. Να μη γίνεται δημοσιογράφος όποιος λάχει.Να κάνει συγκεκριμένες σπουδές. Αλλά αυτό δεν θ' αρέσει σε όλους..."

Τα σχόλια είναι περιττά...