Η ένατη μάχη των ευρωεκλογών στην Ελλάδα ολοκληρώθηκε απρόσμενα με συντριπτική επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας επί του ΣΥΡΙΖΑ με διαφορά περίπου 9,5 μονάδες, κάτι που δεν περίμεναν ούτε οι πιο αισιόδοξοι οπαδοί της.
Το εύρος της "γαλάζιας" νίκης σιφνιδίασε, βέβαια, και το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ανάγκασε τον πρωθυπουργό και πρόεδρό του, Αλέξη Τσίπρα, να προκηρύξει πρόωρες εκλογές για τις αρχές Ιουλίου.
Όλοι μετά το εκπληκτικό αποτέλεσμα ψάχνουν να βρουν τις αιτίες της συντριβής του ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένου ότι η ΝΔ αλλά και ο αρχηγός της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πρωτοστάτησαν σε μια αλάνθαστη και ιδιαίτερα θελκτική προεκλογική καμπάνια.
Πώς προήλθε λοιπόν αυτή η μεγάλη νίκη της Νέας Δημοκρατίας και για ποιους λόγους έχασε κατά κράτος ο ΣΥΡΙΖΑ;
Ας υπενθυμίσουμε λοιπόν τηλεγραφικά κάποιες σταθερές παραμέτρους:
1. Στις ευρωεκλογές η "χαλαρή ψήφος" απελευθερώνει τους ψηφοφόρους να στέλνουν μηνύματα καταγγελίας
2. Τα κυβερνώντα κόμματα υφίστανται φθορά που καταγράφεται σχεδόν πάντα, γι' αυτό ποτέ δεν έχει κερδίσει στην Ελλάδα δύο συνεχόμενες φορές κόμμα που κυβερνάει περισσότερους από τριάντα μήνες (εκτός του πανίσχυρου ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981 κα το 1984).
3. Η πολιτική είναι τάιμινγκ και όταν δεν κάνεις στο σωστό χρόνο κάτι που θα σε ευνοήσει, μπορεί να σου γυρίσει μπούμερανγκ (Το "φιλοδώρημα της 13ης σύνταξης έπρεπε να δωθεί ως δώρο πριν από το Πάσχα και όχι λίγες μέρες πριν από τις εκλογές που έμοιαζε σαν εξαγορά των ψηφοφόρων)
4. Η πολιτική είναι διαχείριση ισχύος και όταν ταπεινώνεις κάποιον (π.χ. με το φιλοδώρημα της 13ης σύνταξης) δεν πρέπει να του δίνεις ταυτόχρονα τη δυνατότητα απάντησης (π.χ. ψήφος) γιατί θα σε μειώσει και αυτός.
5. Η εξουσία είναι γόησσα και συνεπαίρνει ακόμη και τους πιο δυνατούς ηγέτες, ενώ τους μεθάει με αλαζονεία ώστε να πιστεύουν ότι δεν θα χάσουν "ούτε μία στο εκατομμύριο". 'Ομως ακόμη και οι αυτοκράτορες είχαν δίπλα τους κάποιον που τους υπενθύμιζε "memento mori"...
6. Η υποτίμηση του αντιπάλου προκαλεί τις μεγάλες εκπλήξεις καθώς δεν αρκεί μόνο η φανέλα για να κερδίσεις τον αγώνα. Πρέπει αν χρειαστεί πάντα να είσαι έτοιμος να τη ματώσεις...
7. Ένας παίκτης δεν μπορεί από μόνος του να κερδίσει στα ομαδικά αθλήματα, όσο μεγάλος κι αν είναι. Ο ΣΥΡΙΖΑ πόνταρε σχεδόν τα πάντα στον Αλέξη Τσίπρα επειδή μπορούσε να επιβληθεί στην προσωπική μονομαχία απέναντι σε έναν υποτίθεται μέτριο αντίπαλο. Όμως απέναντί του δεν έπαιζε μόνος του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά ένα ολόκληρο σύστημα.
Συμπέρασμα: Η πολιτική έχει τα πάνω της και τα κάτω της για όλους αφού,
ΤΗΣ ΚΑΛΠΗΣ Η ΚΑΡΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΒΥΣΣΟΣ / ΠΟΤΕ Η ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ ΠΟΤΕ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ!
ΥΓ. Τσίπρας και Βαρουφάκης κατανοούν καλύτερα το παραπάνω σλόγκαν.
Μπορεί η «ακραία» δημοσιογράφος και υποψήφια ευρωβουλευτής με τη ΝΔ, Βίκυ Φλέσσα, να δήλωσε ότι αισθανόταν στην ΕΡΤ σαν να δουλεύει στην Πράβντα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν μπορεί να κρύψει τον έρωτά της για τη Δημόσια Τηλεόραση…
Πρόσφατα στην εκπομπή «Επί του Πιεστηρίου» του Κόντρα Τσάνελ όπου ήταν προσκεκλημένη, είπε ότι αν εκλεγεί στο ευρωκοινοβούλιο, έχει συμφωνήσει με τον κύριο Μητσοτάκη (!) να συνεχίσει αμισθί την εκπομπή της «Στα άκρα», ενώ αν δεν εκλεγεί θα επιστρέψει στην ΕΡΤ, αφού είναι μόνιμη υπάλληλος της!
Δηλαδή, ό,τι και αν συμβεί η σχέση της με την Πρά(β)ντα είναι αδιάλειπτη, δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ και κανένα ασυμβίβαστο δεν μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στον μεγάλο έρωτά της…
Ενώ λοιπόν, ένας δημόσιος υπάλληλος, ένας στρατιωτικός κ.α., αν θέλουν να πολιτευτούν πρέπει να παραιτηθούν από την εργασία τους, λόγω ασυμβίβαστου, η κυρία Φλέσσα, μπορεί να μπαίνει και να βγαίνει στο σπίτι της Πρά(β)ντα όποτε θέλει και ανάλογα με τις επιδόσεις της και τα γούστα της!
Είναι δε προφανές ότι δεν της αρκεί να βγει ευρωβουλευτής μια φορά, θέλει να προετοιμάζει το έδαφος και να ενισχύει την αναγνωρισιμότητά της μέσα από την εκπομπή της για να ξαναβγεί μετά από πέντε χρόνια και να σουλατσάρει ως τα βαθειά της γεράματα στο Στρασβούργο και στις Βρυξέλλες…
Γι' αυτό ζήτησε από τη διοίκηση της ΕΡΤ να προβάλει την υποψηφιότητά της στις ευρωεκλογές μέσω δύο εκπομπών της, αλλά της το αρνήθηκαν
Ωραίο δίπορτο έχει σκεφτεί η εικονολάτρης κυρία Βίκυ και το έχει οργανώσει έντεχνα, καθώς στην εκπομπή «Επί του Πιεστηρίου» φρόντισε να ενημερώσει τους τηλεθεατές-ψηφοφόρους ότι αγαπάει και συμπονάει το δράμα των προσφύγων.
Αφού τόνισε την ελληνικότητα της παγκόσμιας λέξης άσυλο (asylum), είπε ότι κατοικεί στην οδό Αχαρνών,- μεσοτοιχία που λένε με τα προσφυγόπουλα-, ενώ δεν παρέλειψε να τονίσει επίσης ότι είναι κόρη πυροσβέστη, δηλαδή ένα κορίτσι από τα σπλάχνα του λαού που δεν πρέπει να αγνοηθεί από τη μεγάλη πλειονότητα των ψηφοφόρων.
Με απλά λόγια, η κυρία Βίκυ έχει συμφωνήσει, όπως είπε, με τον κύριο Μητσοτάκη (!) να την προμοτάρει και να τη στείλει στο ευρωκοινοβούλιο, αλλά ταυτόχρονα να της «επιτρέψει» να έχει και την εκπομπή της για να προμοτάρει η ίδια τον εαυτό της αφού εκλεγεί και να διαφημίζεται δωρεάν σε βάρος των άλλων ευρωβουλευτών συναδέλφων της.
Κάτι δηλαδή σαν την παλιά συνταγή «χέρι χέρι με τον Καρατζαφέρη!» με αναβαθμισμένη αισθητική.
Τότε που ο γιος του σανοπώλη, ο αθέμιτος ηγέτης του ΛΑΟΣ, αυτοδιαφημιζόταν κάθε μέρα από το κανάλι του καταστρατηγώντας την ισότιμη συμμετοχή στις εκλογές, τον νόμο για τις εκλογικές δαπάνες και κάθε αρχή δεοντολογίας σε βάρος των άλλων υποψηφίων, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός!
Θα διαδώσει, μάλιστα,η Βίκυ ότι για την εκπομπή της δεν παίρνει αμοιβή (τι να την κάνει αφού θα παίρνει τουλάχιστον 15000 ευρώ μισθό+μπόνους ευρωβουλευτή) ώστε να ενισχύσει ακόμη περισσότερο την εικόνα της, αλλά και τις πιθανότητές της να ξαναβγεί «με την αξία της» για δεύτερη θητεία στο Στρασβούργο.
Προφανώς, η ευειδής δημοσιολόγος υπάλληλος της Πρά(β)ντα, ασχολείται τόσο πολύ ώστε να είναι άψογο το μακιγιάζ αυτοπροβολή της που πολύ λίγο ενδιαφέρεται για τον κώδικα δεοντολογίας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος.
Ίσως το όραμά της κυρίας Φλέσσα είναι μια προσεχής συμφωνία με τον κύριο Μητσοτάκη ώστε να μετατρέψει την ΕΡΤ σε μπουτίκ της Πράντα-"φάρο πολιτισμού" για να νοιώθει πραγματικά σαν το σπίτι της!
ΥΓ. Είναι άραγε μέλος της ΕΣΗΕΑ η κυρία Φλέσσα; Κι αν είναι, θα πείτε, τι έγινε… Θα ιδρώσει το αυτί κανενός; Εκεί, η δεοντολογία έχει πάει περίπατο και περί άλλων τυρβάζουν, και κάθε που έχουν εκλογές το «ποίημα» ετοιμάζουν…
ΥΓ2. Όταν λέει έχω συμφωνήσει με τον κύριο Μητσοτάκη, εννοεί ως αρχηγό της στο κόμμα μελλοντικό πρωθυπουργό ή και ως μελλοντικό πρόεδρο της ΕΡΤ;
ΥΓ3. "Για το κόψιμό της από την ΕΡΤ μετά την ανακοίνωση της υποοψηφιότητάς της, σημείωσε πως ζήτησε απλώς να ασκήσει το δικαίωμα των δύο εμφανίσεών της ως υποψήφια στην ΕΡΤ2, αλλά όχι ως πολιτικός, ζητώντας αντ' αυτού να προβληθούν δύο από τις εκπομπές της.
Τέλος ερωτηθείσα γιατί συντάχθηκε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, απάντησε: Γιατί είναι σταθερά προσηλωμένος στην αριστεία και την Παιδεία. Εάν γινόταν ένα ΑΣΕΠ πολιτικών αρχηγών, θα ήταν ο μόνος που θα περνούσε!"
ΥΓ4. Κορόιδο Στέλιο Κούλογλου κι εσύ αν συμφωνούσες με τον Αλέξη Τσίπρα θα μετέδιδες ανελλειπώς και ισοβίως την εκπομπή σου "Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα"!
Την Παρασκευή 17 Μαΐου στις 18:00, στον ΙΑΝΟ της Αθήνας, Σταδίου 24, παρουσιάζεται το βιβλίο του δημοσιογράφου, Γιάννη Γ. Γεωργάκη, «Κόμμα αλλάζουμε, ομάδα ποτέ ή όταν ο Μίκης Θεοδωράκης συνάντησε το ποδόσφαιρο», εκδόσεις IANOS.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: Όλγα Νικολαΐδου (ηθοποιός-δημοσιογράφος), Λαυρέντης Μαχαιρίτσας (μουσικός), Στάθης (Σταυρόπουλος) (σκιτσογράφος), Θάνος Σαρρής (δημοσιογράφος), Νίκος Μάλλιαρης (βετ. Ποδοσφαιριστής).
Ο Γιάννης Γεωργάκης βασιζόμενος στο μοναδικής αξίας αρχείο του βετεράνου ποδοσφαιριστή Νίκου Μάλλιαρη, γνωστοποιεί στο ελληνικό κοινό το άρρηκτο συναισθηματικό δέσιμο του εμβληματικού Έλληνα μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη με την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου και, φυσικά, με τον Ολυμπιακό, καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα. Τονίζει τις σημαντικές προσπάθειες σύνδεσης του «αθλήματος των αθλημάτων» με τον πολιτισμό και την τέχνη από ποδοσφαιρικούς παράγοντες της χώρα μας ενώ, παράλληλα, θίγει καυτά ζητήματα του παγκόσμιου φαινομένου που λέγεται ποδόσφαιρο, όπως η εμπορευματοποίηση του αθλήματος, η βία και η παραβατικότητα.
Αποσπάσματα από το βιβλίο
«Πρώτα παίζεις μπάλα και επιλέγεις ομάδα και μετά γίνεσαι γιατρός, δικηγόρος ή αποκτάς οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα, ή και κόμμα», παρατήρησε εύστοχα ο Μίκης Θεοδωράκης. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, στην Ελλάδα, ένα μέρος της υψηλής διανόησης θεωρεί το ποδόσφαιρο «όπιο του λαουτζίκου». Όταν ο Μαρξ έγραφε το 1844 ό τι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού, ήθελε να καταδείξει πως ο άνθρωπος πρέπει να διεκδικεί την πραγματική ευτυχία και όχι την απατηλή. Το ποδόσφαιρο εμφανίστηκε αιώνες μετά τις επίσημες θρησκείες, ωστόσο, σε λιγότερο από εκατό έτη, εξελίχτηκε σε παγκόσμια κοσμική θρησκεία, με το σύνολο των πιστών του να ξεπερνάει το αριθμητικό σύνολο του ποιμνίου των κορυφαίων θρησκειών. Το κοινό στοιχείο ανάμεσα στο ποδόσφαιρο και στη θρησκεία είναι ότι διαθέτουν πιστούς οπαδούς, λατρεύονται σε «ναούς» και στηρίζονται στο ίδιο δόγμα, το «πίστευε και μη ερεύνα» […]
«Κάποιος γεννιέται και πεθαίνει με τα χρώματά του. Κι εγώ, όπως ξέρετε, έχω αλλάξει πολλά
κόμματα –και με έχουν κατηγορήσει γι’ αυτό– αλλά τον Ολυμπιακό δεν τον αλλάζω», θα δηλώσειο Μίκης Θεοδωράκης, μέσα σε κλίμα συναισθηματικής φόρτισης, στη γιορτή του «Χίλτον». Ομως,την εποχή του άκρατου επαγγελματισμού, οι άσοι των γηπέδων αλλάζουν ομάδες σαν ταπουκάμισα". Και θα και συμπληρώσει:
«Ο ελληνικός λαός ζει με το ποδόσφαιρο. Η ομάδα του είναι ιδανικό, είναι όραμα, είναι η πίστη του», θα πει ο Μίκης Θεοδωράκης στο «Χίλτον». Ωστόσο, στις μέρες μας, όχι μονάχα το ποδόσφαιρο, αλλά και τέχνες, ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό από εξουσίες που δεν σέβονται τον δημιουργό, τον άνθρωπο, τις αξίες. Όμως, η ανάθεση της διαχείρισης της ζωής μας στους κάθε λογής δημαγωγούς, τυχοδιώκτες και διεφθαρμένους μήπως είναι έργο αποκλειστικά δικό μας; […]
ΥΓ. Σε λίγες μέρες στις εκλογές, όταν μπείτε στο παραβάν είναι πιθανό να ψηφίσετε κάποιο άλλο κόμμα από αυτό που ψηφίσατε την προηγούμενη φορά. Όμως,-εκτός σπανιοτάτων εξαιρέσεων που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, όλοι θα ψηφίσετε χωρίς να έχετε αλλάξει την ομάδα της καρδιάς σας.
Γι' αυτό αξίζει να διαβάσετε το βιβλίο "Κόμμα αλλάζουμε, ομάδα ποτέ,,,"
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Γιάννης Γεωργάκης είναι δημοσιογράφος. Γεννήθηκε το 1955 στη Λευκάδα. Εμαθε τα πρώτα
γράμματα στο διθέσιο Δημοτικό Σχολείο Πινακοχωρίου και τελείωσε το Β΄ Εσπερινό Γυμνάσιο
Αμπελοκήπων. Σπούδασε δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας. Εργάστηκε
στην εφημερίδα Οδηγητής (1984-1987) στο εργατικό ρεπορτάζ. Στη συνέχεια, ειδικεύτηκε στο
αθλητικό ρεπορτάζ και εργάστηκε στις εφημερίδες Ριζοσπάστης (1987-1999) και Το Βήμα (1999-
2013). Συνεργάστηκε με το αθλητικό περιοδικό Σπορ&Σκορ καθώς και τους ραδιοφωνικούς
σταθμούς «Κανάλι Ενα» και «Ξένιος». Συμμετείχε στη συγγραφή της δίτομης εγκυκλοπαίδειας
Ελληνικός Αθλητισμός – Ιστορική Αναδρομή 1896-1996 και του βιβλίου Οι κορυφαίοι των
γηπέδων. Είναι μέλος της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) και του
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένονται οι προσεχείς ευρωεκλογές της 26ης Μαϊου λόγω της σύγκρουσης ενός νέου δικομματισμού που εκφράζεται με σφοδρή ιδεολογική αντιπαράθεση.
Η αντοχή του ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπήρξε «αριστερή παρένθεση» έχει προκαλέσει άγχος στη Νέα Δημοκρατία, η οποία επιχειρεί παντοιοτρόπως να επανέλθει στην εξουσία.
Ο αρχηγός της, Κυριάκος Μητσοτάκης, ζητάει συνεχώς εκλογές καθώς πολλές δημοσκοπήσεις δίνουν στο κόμμα του μεγάλο προβάδισμα.
Θεωρεί μάλιστα τις ευρωεκλογές αποτέλεσμα του Α’ ημιχρόνου και προαναγγελία νίκης της «ομάδας» του για τις εθνικές εκλογές που ακολουθούν.
Η απάντηση του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, είναι ότι κερδίζει στις κάλπες, ενώ οι αντίπαλοί του στις δημοσκοπήσεις…
Όμως, πέρα από τις δηλώσεις και τις αποκαλούμενες «φωτογραφίες της στιγμής» δημοσκοπήσεις, ας θυμηθούμε πως εξελίχθηκαν διαχρονικά οι μάχες του δικομματισμού και πως απαντούν οι αριθμοί σε επτά κρίσιμα ερωτήματα:
1. Πόση διαφορά έχει καταγραφεί μεταξύ των μονομάχων;
Η προϊστορία των ευρωεκλογών δεν επαληθεύει τις περισσότερες δημοσκοπήσεις οι οποίες προβλέπουν άνετη νίκη της ΝΔ με διαφορά πάνω από 5% που ξεπερνάει ακόμη και το 10%.
Ουδέποτε η διαφορά μεταξύ των μονομάχων του δικομματισμού υπερέβη το 10%, ενώ μόνο δύο φορές έχει ξεπεράσει το 5% στις οκτώ προηγούμενες αναμετρήσεις: α) το 1981, όταν το ασυναγώνιστο τότε ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου πήρε διαφορά 8,78% (40,12% έναντι 31,34% της ΝΔ) και β) το 2004, όταν η Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή, ύστερα από μια οκταετία συνεχούς διακυβέρνησης του Κώστα Σημίτη και ενώ είχε κερδίσει τις ευρωεκλογές του 1999, νίκησε ξανά συγκεντρώνοντας ποσοστό ρεκόρ 43,03% το οποίο έναντι 34,01% του ΠΑΣΟΚ δημιούργησε και ρεκόρ διαφοράς 9,02%.
Στις υπόλοιπες έξι μονομαχίες ποτέ η διαφορά δεν ξεπέρασε το 5%. Τρεις φορές ήταν πάνω από τέσσερα: Το 1989, με το ΠΑΣΟΚ στο καναβάτσο λόγω του σκανδάλου Κοσκωτά, ήταν 4,50% υπέρ της ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, το 1994 μετά την επάνοδο του Ανδρέα στην εξουσία αυξήθηκε υπέρ του ΠΑΣΟΚ σε 4,95% λόγω και της Πολιτικής Άνοιξης που έπληξε τη ΝΔ, ενώ το 2009 το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου κέρδισε την «κουρασμένη» ΝΔ με 4,35% διαφορά.
Στις άλλες τρεις αναμετρήσεις η διαφορά ήταν κάτω από το τέσσερα: 3,55% υπέρ του ΠΑΣΟΚ το 1984, 3,60% υπέρ της ΝΔ το 1999 και 3,85% υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ το 2014.
2. Θα υπερβεί ο δικομματισμός το 50% και πόσο;
Στις ευρωεκλογές του 2014 οι εκπρόσωποι του νέου δικομματισμού, για πρώτη φορά, συγκέντρωσαν μαζί ποσοστό κάτω από 50%, μόλις 49,29%! (ΣΥΡΙΖΑ 26,57%-ΝΔ 22,72%).
Στις ερχόμενες ευρωεκλογές πόσο μπορεί να υποχωρήσει ο παγιωμένος πλέον ως δεύτερος μονομάχος ΣΥΡΙΖΑ και πόσο μπορεί να αυξηθεί το ποσοστό της ΝΔ για να επαληθευτούν οι τάσεις των δημοσκοπήσεων;
Είναι χαρακτηριστικό ότι ποτέ κανένας εκπρόσωπος του δικομματισμού δεν αύξησε το ποσοστό του περισσότερο από 7,05% μεταξύ δύο ευρωεκλογών.
Το ρεκόρ αύξησης 7,05%,όπως προαναφέραμε, επετεύχθη το 2004 από τη ΝΔ του Κώστα Καραμανλή η οποία εισέπραξε τη δυσαρέσκεια απέναντι στην οκταετή συνεχή διακυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, ενώ παράλληλα είχε κερδίσει και στις ευρωεκλογές του 1999, αλλά και στις εθνικές εκλογές του 2004 που διεξήχθησαν τον Μάρτιο, τρεις μήνες πριν από τις ευρωεκλογές.
Τέτοιες προϋποθέσεις δεν διαθέτει σήμερα η ΝΔ, η οποία αν αυξήσει το ποσοστό της του 2014 πάνω από 7,05% θα δημιουργήσει νέο ιστορικό ρεκόρ (Χρειάζεται 500 χιλιάδες και πλέον ψήφους).
Όσον αφορά τις απώλειες, ποτέ εκπρόσωπος του δικομματισμού δεν έχει καταγράψει μείωση μεγαλύτερη από 6% μεταξύ δύο ευρωεκλογών – εκτός από το 2014 – όταν οι παραδοσιακοί μονομάχοι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υπέστησαν πρωτοφανή φθορά λόγω μνημονίου και προέκυψε νέος δικομματισμός με την εμφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του καταποντισμένου ΠΑΣΟΚ.
Σύμφωνα με τα παραπάνω δεδομένα, μόνο αν η ΝΔ αυξήσει το ποσοστό της ισοφαρίζοντας το ιστορικό ρεκόρ 7,05%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ασυνήθιστη μεγάλη απώλεια 6%, θα επαληθευτούν οι πολύ αισιόδοξες δημοσκοπήσεις για τη «γαλάζια» παράταξη.
Τότε ο νέος δικομματισμός θα έχει το χαμηλό άθροισμα 50.34% (ΝΔ 29,77%, ΣΥΡΙΖΑ 20,57%) και σε αυτή την ακραία περίπτωση η ΝΔ θα κάνει ιστορικό ρεκόρ διαφοράς 9,20% από τον αντίπαλό της, αφήνοντας ταυτόχρονα πολλά περιθώρια στη «χαλαρή ψήφο».
3. Θα εδραιωθεί η «χαλαρή ψήφος»;
Σύμφωνα με την προϊστορία η «χαλαρή ψήφος» πάντα εδραιώνεται στις ευρωεκλογές, αποσπώντας προτιμήσεις από μία δεξαμενή τουλάχιστον ενός εκατομμυρίου ψηφοφόρων.
Γι’ αυτό το ποσοστό του δικομματισμού για το ευρωκοινοβούλιο ποτέ δεν ξεπέρασε το αντίστοιχο των εθνικών εκλογών.
Στις τελευταίες «μνημονιακές» ευρωεκλογές που κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ, αυξήθηκε η «χαλαρή ψήφος» και έγινε ρεκόρ εκπροσώπησης με συμμετοχή επτά κομμάτων, από τα οποία τα τρία (Χ.Α.,ΠΟΤΑΜΙ, ΑΝ.ΕΛΛ.) εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στο ευρωκοινοβούλιο, καταλαμβάνοντας έξι έδρες.
Όσο και αν οι ισχυροί του δικομματισμού «εκβιάζουν» τους ψηφοφόρους να μην επιλέξουν τα «μικρά κόμματα», οι ευρωεκλογές δεν βγάζουν κυβέρνηση, γι’ αυτό η «χαλαρή ψήφος» έχει εξασφαλίσει πάντοτε έδρα και κάτω από οποιεσδήποτε πολιτικές συνθήκες:
1981: ΚΚΕεσ. 1, ΚΟΔΗΣΟ/ΚΑΕ 1 έδρα, Κόμμα Προοδευτικών 1 έδρα (με τρία μόνο κόμματα στο εθνικό κοινοβούλιο ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ, υπήρξαν άλλα τρία στην ευρωβουλή λόγω «χαλαρής ψήφου»)
1984: ΚΚΕεσ. 1 έδρα, ΕΠΕΝ 1 έδρα
1989: ΔΗΑΝΑ 1 έδρα. (Σε καθεστώς ακραίας πόλωσης με το σκάνδαλο Κοσκωτά, ενώ ΚΚΕ και ΣΥΝ ήταν μαζί στο ψηφοδέλτιο του ενιαίου Συνασπισμού)
1994: Πολιτική Άνοιξη 2 έδρες (ίσχυσε για πρώτη φορά το όριο 3% για την κατανομή εδρών)
1999: ΔΗΚΚΙ 2 έδρες
2004: ΛΑΟΣ1 έδρα (Με τη ΝΔ να κάνει ρεκόρ ποσοστών 43,03% και ρεκόρ διαφοράς 9,02% από το δεύτερο ΠΑΣΟΚ)
2009: ΛΑΟΣ 2 έδρες, Οικολόγοι/Πράσινοι 1 έδρα
2014: ΧΑ 3 έδρες, Το ΠΟΤΑΜΙ 2 έδρες, ΑΝ.ΕΛΛ. 1 έδρα
Σήμερα, παρά την πόλωση και τις προσπάθειες αφαίμαξης της «χαλαρής ψήφου» το ποσοστό των εκπροσώπων του δικομματισμού δεν είναι εύκολο να ξεπεράσει το 60%, ενώ η δύναμή τους πιθανότατα θα κυμανθεί μεταξύ 50%-60%.
4. Θα είναι οι Πρέσπες το αυτογκόλ του ΣΥΡΙΖΑ;
Αν, όπως εκτιμούν ορισμένοι, το εκλογικό σώμα της Μακεδονίας θα πλήξει σημαντικά τον ΣΥΡΙΖΑ λόγω της «Συμφωνίας των Πρεσπών»,μπορούν οι Πρέσπες να εξελιχθούν σε αυτογκόλ του ΣΥΡΙΖΑ;
Παρά τις φήμες που κυκλοφορούν δεν μπορεί να μην ληφθεί υπόψη ότι η υπεροχή της ΝΔ επί του ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες ευρωεκλογές στο σύνολο των περιφερειών της Μακεδονίας ήταν μόλις 21030 ψήφοι.
Επίσης ότι, τον Σεπτέμβριο του 2015, στις εθνικές εκλογές χωρίς «χαλαρή ψήφο», ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε στη Μακεδονία οκτώ εκλογικές περιφέρειες έναντι έξι της ΝΔ, ενώ υπερίσχυσε με διαφορά 42215 ψήφους (ΣΥΡΙΖΑ 414.883 - ΝΔ 372.668) με αντίστοιχα ποσοστά 32,77% έναντι 31,26%.
Έτσι, είναι παρακινδυνευμένο να προδιαγράψει κανείς το μέγεθος μιας ενδεχόμενης ήττας του ΣΥΡΙΖΑ, αν μπορούν να εξισορροπηθούν οι όποιες απώλειες και αν πράγματι η φθορά του στη Μακεδονία θα είναι τόση, όση ισχυρίζονται οι φανατικοί του αντίπαλοι (15%-30%).
5. Τι θα κάνουν οι 17ρηδες και οι ψηφοφόροι χωρίς έδρα;
Ένας αριθμός πεντακοσίων και πλέον χιλιάδων νέων ψηφοφόρων με πρώτους τους 17ρηδες θα ψηφίσει για πρώτη φορά. Η εκλογική συμπεριφορά τους είναι μη προβλέψιμη, αλλά θα επηρεάσει σημαντικά το τελικό αποτέλεσμα.
Επίσης, δεν μπορεί να υποτιμηθούν τα πολύ «μικρά κόμματα» που δεν έβγαλαν έδρα αλλά προτιμήθηκαν από περίπου 833 χιλιάδες ψηφοφόρους (αριθμός ρεκόρ) από 380 χιλιάδες που ήταν το 2009!
Πόσοι θα «διασκορπιστούν» πάλι στα πολύ «μικρά κόμματα» και πόσοι θα μετακινηθούν προς άλλες επιλογές;
Στα κόμματα χωρίς έδρα περιλαμβάνονταν και τρία με κοινοβουλευτική και ευρωπαϊκή παρουσία: ο ΛΑΟΣ που πλησίασε τον στόχο της έδρας με 154.027 ψήφους (2,69%) που μάλλον απορροφάται από την Ελληνική Λύση, η ΔΗΜΑΡ με 68873 ψήφους (1,20 %) που δεν συμμετέχει και η Ένωση Κεντρώων με ισχνό ποσοστό 0,65% (36879 ψήφους) που ύστερα όμως μπήκε στη Βουλή και τώρα συμμετέχει πιο ενισχυμένη.
6. Πόση θα είναι η αποχή και τα Άκυρα/Λευκά;
Η αποχή κυμάνθηκε το 2014 στο 40,03%, δηλαδή τα 2/5 απείχαν από την ψηφοφορία. Πρόκειται για το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό μετά το ρεκόρ 47,37% που καταγράφηκε στις ευρωεκλογές του 2009.
Μια ενδεχόμενη μείωσή της ίσως ευνοήσει τα «μεγάλα» κόμματα αλλά είναι μη προβλέψιμο ποιο θα επωφεληθεί περισσότερο.
Στις προηγούμενες ευρωεκλογές τα Άκυρα/Λευκά άθροισαν ποσοστό έδρας 3,8% (άκυρα 2,67%/Λευκά 1,13%).
Τι θα γίνει στις ερχόμενες εκλογές και πώς θα εκφραστούν αυτοί οι 225.724 ψηφοφόροι;
Πόσο θα απορροφηθούν από τους δύο μονομάχους, πόσο θα διασκορπιστούν στη «χαλαρή ψήφο» και σε τι ποσοστό θα παραμείνουν άκυρα ή λευκά;
7. Μπορεί να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Μόνο μία φορά, το πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, έχει κερδίσει δύο συνεχόμενες ευρωεκλογές, το 1981 και το 1984, ενώ κυβερνούσε πάνω από τριάντα μήνες.
Προηγουμένως είχε αναδιατάξει το πολιτικό σύστημα παραγκωνίζοντας τη «γαλάζια παράταξη» από την οποία η διαφορά του στις ευρωεκλογές του 1981, ήταν 8,78%.
Αν το καταφέρει και ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, που έχει επίσης αναδιατάξει το πολιτικό σύστημα και κυβερνάει πάνω από πενήντα μήνες, αλλά διαθέτει διαφορά 3,85% από τη ΝΔ , θα καταγράψει άλλη μία ιστορική πρωτιά στο βιογραφικό του.
Σε μια τέτοια περίπτωση, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, -δεδομένου ότι η ΝΔ παρουσιάζεται ενισχυμένη-, θα αυξήσει σημαντικά το ποσοστό του δικομματισμού, ενώ θα συμπιεστεί ανάλογα η «χαλαρή ψήφος».
Αν, μάλιστα, η «χαλαρή ψήφος» μείνει χωρίς έδρα, το άθροισμα του ποσοστού των δύο μονομάχων ίσως ξεπεράσει ακόμη και το φράγμα του 60% των ψήφων.
Καλό βόλι!
ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΜΟΝΟΜΑΧΟΙ ΔΙΑΦΟΡΑ
1981: ΠΑΣΟΚ 40,12% ΝΔ 31,34% 8,78%
1984: ΠΑΣΟΚ 41,59% ΝΔ 38,04% 3,55%
1989: ΝΔ 40,44% ΠΑΣΟΚ 35,94% 4,50%
1994: ΠΑΣΟΚ 37,60% ΝΔ 32,65% 4,95%
1999: ΝΔ 35,98% ΠΑΣΟΚ 32,92% 3,06%
2004: ΝΔ 43,03% ΠΑΣΟΚ 34,01% 9,02%
2009: ΠΑΣΟΚ 36,64% ΝΔ 32,29% 4.35%
2014: ΣΥΡΙΖΑ 26,57% ΝΔ 22,72% 3,85%
Δημήτρης Ταταρούνης
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο της Εφημερίδας των Συντακτών "Η Ευρώπη στις κάλπες" στις 18/5/2019
