Την τελευταία στιγμή, με τη γνωστή εδώ και πολλά χρόνια προεκλογική προχειρότητα, χωρίς ουσιαστική ενημέρωση για τα φλέγοντα προβλήματα του κλάδου, οι εκλογικές παρεϊστικες παρατάξεις, καλούν τους επαγγελματίες δημοσιογράφους μέλη της ΕΣΗΕΑ να τις προτιμήσουν με την ψήφο τους για ένα καλύτερο αύριο...
Στο μεταξύ, γίνονται Γενικές Συνελεύσεις έτσι για το ''θεαθήναι'', όπου υποτίθεται ότι συζητούνται τα φλέγοντα ζητήματα με μόλις 200 άτομα από τα 3500 και πλέον μέλη της ΕΣΗΕΑ, σε μία αίθουσα που δεν χωράει παραπάνω από διακόσιους πενήντα και κανείς δεν συγκινείται γι' αυτό, εκτός ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων (π.χ. Λυκούργος Κομίνης)
Το δημοσιογραφικό επάγγελμα υφίσταται ανελέητη επίθεση και απορρύθμιση τα τελευταία χρόνια (εξοντωτικά ωράρια, χαμηλοί μισθοί, απειλές απόλυσης, ανεργία κ.λπ.)από την εργοδοσία και οι συνδικαλιστές της ΕΣΗΕΑ αναλώνονται, σε ανέξοδες κορώνες, χωρίς να αγγίζουν τις πραγματικές αιτίες του κακού και χωρίς, βέβαια, να προτείνουν ουσιαστικές και βιώσιμες λύσεις για τα μεγάλα προβλήματα του κλάδου.
ΞΕΦΡΑΓΟ ΑΜΠΕΛΙ
Το επάγγελμα του δημοσιογράφου είναι το μοναδικό (ή τέλος πάντων, ένα από τα ελάχιστα, αν υπάρχουν άλλα), ακατοχύρωτο επάγγελμα. Ο καθένας μπορεί να κάνει το δημοσιογράφο, αρκεί να το θελήσει ο εργοδότης, είτε είναι ιδιώτης είτε είναι το κράτος.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας που ζούμε σήμερα και για την οποία τόσα κροκοδείλια δάκρυα χύνονται από μερικούς βολεμένους του κλάδου.
Αν και υπάρχουν πανεπιστημιακές δημοσιογραφικές σχολές, δεν απαιτείται πτυχίο δημοσιογραφίας ούτε καμμία δεξιότητα για να ασκήσει κανείς αυτό το επάγγελμα. Αρκεί να ξέρει να γράφει και να μιλάει. Και αυτό, βέβαια, συζητιέται αν κρίνουμε από τα όσα ακούμε και διαβάζουμε από τα ''ταλέντα'' του χώρου.
Οι εργοδότες στην πρόσφατη συνάντησή τους με την ΕΣΗΕΑ, ενώ μίλησαν για διάφορα θεσμικά όπως π.χ. τα πνευματικά δικαιώματα, τα φίλτρα προστασίας και οι οθόνες TFT, δεν θέλησαν να συζητήσουν το επίδομα πτυχίου καθόλου και το απέρριψαν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Είπαν μάλιστα κάποιοι, ότι δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τους αγράμματους δημοσιογράφους και ότι αφού αυτοί δεν απαιτούν πτυχίο από κάποιον που προσλαμβάνουν για να κάνει το δημοσιογράφο, γιατί η ΕΣΗΕΑ τους ζητάει επίδομα πτυχίου. Απλά πράγματα...
Έτσι, βέβαια, είναι λογικό να απαξιώνεται το επάγγελμα του δημοσιογράφου, να κουρελιάζεται η δημοσιογραφική αξιοπρέπεια και να μην τολμάει κανένας να μιλήσει, αφού σύμφωνα με τους παντοδύναμους εργοδότες και το αδύναμο κράτος, όλοι μπορούν να το εξασκήσουν χωρίς ιδιαίτερες δεξιότητες.
Τα πρώτα άσχημα ''νομοθετικά αποτελέσματα'' του παραπάνω προβλήματος εμφανίστηκαν πρόσφατα με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο που έφερε η κυβέρνηση στη Βουλή, σύμφωνα με το οποίο σκοπεύει να αντικαταστήσει τους επαγγελματίες δημοσιογράφους από τα Γραφεία Τύπου των ελληνικών πρεσβειών στο εξωτερικό, με μόνιμους δημόσιους υπάλληλους (ακόλουθους Τύπου, σύμβουλους επικοινωνίας κ.α.).
Το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ αντέδρασε άμεσα με συντεχνιακά αντανακλαστικά χωρίς ουσιαστικά επιχειρήματα. Εχει μάλιστα κηρύξει στάσεις εργασίας στο Υπουργείο Τύπου και ΜΜΕ, αλλά θα έπρεπε να περιμένει μια τέτοια εξέλιξη αφού οι δημόσιοι υπάλληλοι που επιχειρείται να ''δημοσιογραφοποιηθούν'', είναι οι ακόλουθοι Τύπου υποχρεωτικής πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με πιστοποιημένη γνώση δύο ξένων γλωσσών, πολλοί δε από αυτούς - οι νεότεροι- έχουν αποφοιτήσει και από τη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και διαθέτουν μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών. Με απλά λόγια υπερέχουν συντριπτικά σε μορφωτικό επίπεδο -όχι από όλους- αλλά από τους περισσότερους δημοσιογράφους με τους οποίους συναγωνίζονται για τις παραπάνω θέσεις.
Για ποια ''υποβάθμιση της δημοσιογραφικής λειτουργίας και της ανεξαρτησίας της ενημέρωσης με τη μετονομασία διοικητικού προσωπικού σε δημοσιογράφους'' μιλάει το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, όταν δεν δέχεται να δεσμευτεί ότι οι δημοσιογράφοι τους οποίους υπερασπίζεται, πρέπει τουλάχιστον να γνωρίζουν σε επίπεδο lower την αγγλική γλώσσα για να εργαστούν σε γραφεία Τύπου των ελληνικών πρεσβειών στο εξωτερικό;
Πώς θα δουλέψει ένας δημοσιογράφος και μάλιστα ως υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου όπως πολλοί αλεξιπτωτιστές διορίζονταν στο παρελθόν με κομματικές πλάτες , αν δεν έχει ιδέα και δεν γνωρίζει, όχι μόνο τη γλώσσα της χώρας στην οποία πάει για να εργαστεί, αλλά ούτε στοιχειώδη αγγλικά;
Σε αυτά τα ερωτήματα πρέπει να απαντήσει το σημερινό αλλά και το αυριανό ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, για να εντοπίσει ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα του επαγγελματία δημοσιογράφου που έχει οδηγήσει στη χαμένη αξιοπρέπεια.
Ο αμόρφωτος δημοσιογράφος είναι χειραγωγημένος δημοσιογράφος. Ο δημοσιογράφος που έχει αφήσει τη μοίρα του στο έλεος της αγοράς εργασίας, που δεν χρειάζεται καμμία κατοχυρωμένη δεξιότητα για να ασκήσει το επάγγελμά του, έχει a priori παραχωρήσει τη μισή του αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία στους εργοδότες του.
Από εδώ πρέπει να αρχίσει η συζήτηση, ώστε να μην μπορεί η εργοδοσία να εγκαθιστά όποτε θέλει τον κάθε τυχάρπαστο για να απορρυθμίζει το επάγγελμα και να ακυρώνει τις κατακτήσεις του κλάδου.
Αύριο Τετάρτη 21 Μαϊου ανοίγουν οι κάλπες στην ΕΣΗΕΑ. Περισσότερα από 3500 μέλη καλούνται να ψηφίσουν για νέο ΔΣ, Πειθαρχικά Συμβούλια, Εξελεγκτική Επιτροπή, καθώς και εκπροσώπους στο Μικτό Συμβούλιο.
Η ενημέρωσή των περισσοτέρων είναι ελλιπής. Οι περισσότεροι θα ψηφίσουν με κομματικά ή παρεϊστικα κριτήρια αφού συζήτηση σε βάθος για τα προβλήματα του κλάδου κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να κάνει. Ούτε οι συνδικαλιστές ούτε οι ψηφοφόροι, οι οποίοι είναι και αυτοί συνένοχοι και φέρουν σοβαρό μερίδιο ευθύνης για την κατάντια του επαγγέλματος.
Προσκλήσεις σε μπαράκια και πάρτι έγιναν αρκετά για "ανταλλαγή απόψεων" πριν από τις εκλογές από τις παρατάξεις. Οι επί της ουσίας συζητήσεις μάλλον ανεβλήθησαν για μιαν άλλη φορά. Το αποτέλεσμα θα δείξει...
ΥΓ) Πρόσφατα έγινε στο Ρέθυμνο το 2ο Διεθνές Συνέδριο με θέμα "Πανεπιστήμιο και Πολιτική" όπου συζητήθηκαν διάφορα θέματα και ιδιαίτερα το αν είναι καλύτερα να ανοίξει η ανώτατη εκπαίδευση στον ιδιωτικό τομέα.
Ο δημοσιογράφος Χρήστος Μιχαηλίδης βρέθηκε εκεί και αναφέρει στη στήλη του "Πρόσωπα & Προσωπεία" στην "Ελευθεροτυπία" της Δευτέρας 19/5/2003: "Στον καθρέφτη, το δικό μας πρόσωπο.Των μίντια. "Εμείς σπουδάζουμε για να γίνουμε αυτό που θέλουμε.Εσείς γιατί δεν σπουδάζετε για να γίνετε δημοσιογράφοι;"μας ρώτησαν πολλά παιδιά από το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και άλλα, του Πανεπιστημίου στο Ρέθυμνο. Η απάντησή μας ήταν ότι έχουν δίκιο, ό,τι πρέπει, τουλάχιστον από εδώ και πέρα, να γίνει αυτό. Να μη γίνεται δημοσιογράφος όποιος λάχει.Να κάνει συγκεκριμένες σπουδές. Αλλά αυτό δεν θ' αρέσει σε όλους..."
Τα σχόλια είναι περιττά...
