Δύο είναι οι σίγουροι δρόμοι που αν τους διαβεί μια κυβέρνηση, ο λαός τη στέλνει με μαθηματική ακρίβεια στο σπίτι της: η οδός αλαζονείας και η λεωφόρος της διαφθοράς.
Η διαφθορά ευδοκιμεί ιδανικά σε κλίμα αλαζονείας, γιατί η αλαζονεία ως "δύναμη εύκολης ανάτασης" αντισταθμίζει προσωρινά τη δυσφορία που βιώνει ο διεφθαρμένος από την ηθική κατάπτωση.
Στην Τουρκία φάνηκε ξεκάθαρα:το πολιτικό κατεστημένο βούλιαξε στο βούρκο της διαφθοράς και συνετρίβη από τους ισλαμιστές του Ερντογάν (φωτό) παρά τα κάθε λογής εμπόδια (συνταγματικά κ.α.) που είχε να αντιμετωπίσει ο ηγέτης του Κόμματος της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.
Η διαφθορά και η αλαζονεία παγίδευσαν τους τούρκους καθεστωτικούς ηγέτες (Ετσεβίτ, Τσιλέρ, Γιλμάζ κ.λπ.), οι οποίοι έσπευσαν αμέσως να παραιτηθούν, γιατί τα διαχειριστικά λάθη τους, έχουν κάνει έξαλλους τους αμερικανούς του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Κατά τους αμερικανούς, η νίκη του Ερτνογάν οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα "διαχειριστικά λάθη" και στη ρεμούλα των ηγετών του τουρκικού κατεστημένου, το οποίο αν και είχε την αμέριστη συμπαράσταση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και των τούρκων στρατηγών, δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.
Η Τουρκία χρειαζεται μιαν εκσυγχρονιστική αλλαγή την οποία θα διαχειριστεί ένα συντηρητικό κόμμα που έχει ιδεολογικά θεμέλια στη θρησκεία. Μοιάζει παράδοξο, αλλά φαίνεται ότι έχει πέραση τελευταία:μήπως στην Ευρώπη δεν έχουμε σοσιαλιστικές κυβερνήσεις που εφαρμόζουν με όλους τους τύπους νεοφιλελεύθερες πολιτικές;
Τελικά, μετά το "τέλος των ιδεολογιών" δεν έχει σημασία ποιος είναι αυτός που κυβερνάει, αλλά το πως κυβερνάει. Οι παλιοί δαίμονες, ακόμη και για τους αμερικανούς, γίνονται άγγελοι, αρκεί να εξασφαλίζεται ο αναγκαίος πλούτος και η απαραίτητη σταθερότητα.

ΥΓ) Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι φαινόμενα καθεστωτικής αλαζονείας αλλά και ανησυχητικός δείκτης υψηλής διαφθοράς, υπάρχουν έντονα στη χώρα μας.
Τελευταια αναγκαστηκε να μιλησει για τη διαφθορα ακομη και ο προεδρος της Δημοκρατιας, Κωσταντινος Στεφανοπουλος, ενω απο ερευνα του καθηγητη Κοινωνιολογιας Αντωνη Μαγγανα, που πραγματοποιηθηκε τα τρια τελευταια χρονια στο λεκανοπεδιο Αττικης και δημοσιευτηκε τον περασμενο Ιουνιο, προκυπτει οτι το 89% των πολιτων θα δικαζε ως απλο "πταισμα" τη διαφθορα και το "λαδωμα"στη Δημοσια Διοικηση και θα επεβαλλε ποινη μικροτερη απο αυτη που προβλεπει ο νομος!
Μεσα σε αυτο το κλιμα, ο υφυπουργος Αθλητισμου, Γιωργος Λιανης, συνεστησε δυο καλα αμοιβομενες επιτροπες με πολυ… ενδιαφερουσα στελεχωση (εως και η αποκαλουμενη Σαρον Στοουν του Κινηματος συμμετεχει) : μια για τη "διαφυλαξη και προωθηση του Ολυμπισμου" και μια αλλη, "Επιτροπη επικοινωνιακων δρασεων για προγραμματα και υποδομες Ολυμπιακων Αγωνων 2004 σε Μακεδονια και Θρακη", οι οποιες αποκληθηκαν "επιτροπες λαδωματος", "νομιμοποιηση της δωροδοκιας" κ.λπ., αλλα μεχρι σημερα δεν εχει καταδεχτει να δικαιολογησει το ρολο τους.

Ένα από τα πολλά μηνύματα του Α' γύρου των νομαρχιακών και δημοτικών εκλογών, ήταν και η οφθαλμοφανής ανικανότητα των περιβόητων κομματικών επιτελείων να καταστρώσουν μια αξιόλογη, χωρίς σοβαρά λάθη, επικοινωνιακή πρόταση σε πανελλαδικό επίπεδο.
Με πιο εκκωφαντική «γκάφα» την επιλογή από τη ΝΔ της υποψηφιότητας Τζαννετάκου, ο Α' γύρος έδειξε την «αρπακολιτζίδικη» νοοτροπία των επιτελείων των δύο κομμάτων εξουσίας ( το ΠΑΣΟΚ τα έκανε εξίσου θάλασσα και εκτέθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου επέλεξε τα χτυπήματα «κάτω από τη ζώνη» στους υποψήφιους της ΝΔ, με αποτέλεσμα να εκλεγούν άνετα από την πρώτη Κυριακή).
Οι μέτριες επιδόσεις των επιτελείων των δύο κομμάτων εξουσίας, τα οποία κυριαρχούνται, το μεν κυβερνητικό, από αγωνία για να μη χάσει τις καρέκλες του, το δε αξιωματικώς αντιπολιτευόμενο από το άγχος να καθίσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα πάνω σε αυτές, είναι ένα θλιβερό και ανησυχητικό φαινόμενο.
Αυτή η προχειρότητα σε συνδυασμό με την αλαζονία, είναι ικανή να αναστήσει ακόμη και τους βρυκόλακες του παρελθόντος και να εκθρέψει, σε ανύποπτο χρόνο, φρούδες προσδοκίες μεσσιανισμού, με απροσμέτρητες συνέπειες.
Η μετριότητα αυτή ηττήθηκε κατά κράτος από τον Καρατζαφέρη στην Αθήνα και από τον Ψωμιάδη στη Θεσσαλονίκη, δύο υποψήφιους που "παίζουν μπάλα" στο γήπεδο του θυμικού πολύ καλύτερα από τους ακριβοπληρωμένους επικοινωνιολόγους των αρχηγικών επιτελείων. Δύο υποψήφιους, που εισβάλλουν με το συναίσθημα στα ευάλωτα ιδεολογικά οχυρά των εκπροσώπων του «συστήματος», οι οποίοι εδώ και πολύ καιρό, στριφογυρίζουν με μισόλογα γύρω από τα κοινωνικά προβλήματα και εκφράζονται μόνον με "ξύλινη γλώσσα".
Μαζί με τον Καρατζαφέρη, πρωταγωνιστής του Α' γύρου ήταν και ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ο κατευναστής της υπαρξιακής αγωνίας του λαού που ζει δύσκολες μέρες ακρίβειας και ανεργίας.
Ο μακαριότατος, ο οποίος αποκάλεσε τους ψηφοφόρους του Καρατζαφέρη «καλούς χριστιανούς», ήταν ο «σιωπηλός» νικητής των νομαρχιακών εκλογών στην Αττική.
Ο υβριστής του, Γιάννης Τζαννετάκος, «το μαύρο πρόβατο», αποδοκιμάστηκε από ένα μεγάλο ποσοστό του κόμματος που τον υποστήριζε, ενώ οι συνυποψήφιοί του (Βεζυργιάννης-Σορώτου-Τσανάκη), διαχώρισαν τη θέση τους και έτρεξαν, έστω και την τελευταία ώρα, να υποβάλλουν τα σέβη τους στον αρχιεπίσκοπο και να πάρουν την ευχή του για να παλέψουν στο Β' γύρο.
Έκαναν την «ανάγκην φιλοτιμία», ελπίζοντας ότι στο Β' Γύρο, θα πάρουν μέσω αρχιεπισκόπου, τους «καλούς χριστιανούς» που ψήφισαν Καρατζαφέρη.
Με απλά λόγια, ζήτησαν -προφανώς με προτροπή του κομματικού τους αρχηγείου- το έλεος του μακαριότατου.
Και με ακόμη πιο απλά, έκαναν αυτό που ζητούσε ο Καρατζαφέρης από τον Τζαννετάκο: ζήτησαν συγγνώμη, εκ μέρους του, από τον αρχιεπίσκοπο.

Συνοψίζοντας με τίτλους τα μηνύματα που μας έστειλε ο Α' Γύρος, θα λέγαμε οτι:
Α) 250 χιλιάδες «καλοί χριστιανοί» ψήφισαν Καρατζαφέρη.
Β) Ο αρχιεπίσκοπος δεν ξεχνά, πολιτεύεται, νικά.
Γ) Η ΝΔ ζήτησε συγγνώμη από τον μακαριότατο!
Δ) Η άσωτη ΝΔ επέστρεψε στους κόλπους της εκκλησίας!

Οι εκλογές τελείωσαν, ο κυριος Λούλης "έκλεψε" πάλι την παράσταση, το φιατάκι κέρδισε στο Β' γύρο την τετρακίνητη αλαζονεία του κυριου Τζαννετάκου και οι πολιτικοί
εμπειρογνώμονες αποκρυπτογραφούν τα μηνύματα και απαντούν στα ερωτήματα: υπάρχει το υπέδαφος για μια αυτόνομη και βιώσιμη παρουσία της ακροδεξιάς στην Ελλάδα;
Στο ερώτημα αυτό, οι περισσότεροι απάντησαν αρνητικά, αλλά στα λόγια τους διέκρινες, έστω και αμυδρά, μιαν υποβόσκουσα εξορκιστική διάθεση.
Οι περισσότεροι θεώρησαν περιστασιακό το φαινόμενο Καρατζαφέρη, ένα είδος οργισμένης αντίδρασης εναντίον μιας "λανθασμένης" επιλογής, χωρις σταθερή προοπτική.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Η "διακαναλική έφοδος" του αρχηγού του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού στην εκλογική επικαιρότητα ήταν μια καιροσκοπική "ζεμπεκιά" ενός γραφικού πολιτικάντη;
Και αν σήμερα είναι πράγματι έτσι, αύριο σε τι μπορεί να μετασχηματιστεί;
Κανείς δεν μπορεί, άρα δεν πρέπει, να απαντάει απερίσκεπτα σε τέτοια ερωτήματα όταν υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να επηρρεάσουν το τελικό αποτέλεσμα.
Εμείς θα θυμίσουμε ένα γκάλοπ που διενεργήθηκε στη χώρα μας μετά την "έφοδο" του Λεπέν στις γαλλικές προεδρικές εκλογές:
Σύμφωνα με έρευνα της Κάπα Research που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Απρίλιο στο "Βήμα", η μεγάλη πλειονότητα της ελληνικής κοινής γνώμης (76,6% των ερωτηθέντων) εκτιμά ότι τα εκλογικά αποτελέσματα με την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, επηρεάζουν και το εγχώριο πολιτικό κλίμα.
Επίσης, το 19,6% των ερωτηθέντων θα ήθελε ένα ελληνικό ακροδεξιό κόμμα τύπου Λεπέν στις εκλογές, ενώ το 11,9% θα το ψήφιζε...