Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης σήμερα και γι’ αυτό παραθέτουμε ένα απόσπασμα του ποιητή-σκηνοθέτη Ροβήρου Μανθούλη από την ποιητική του θητεία στο θρυλικό Πατάρι του Λουμίδη τις δεκαετίες ’40-’50 που αναφέρεται στη συλλογή του «37 ποιήματα».  Ο Μανθούλης ήταν «κολλητός» του Μιχάλη Κατσαρού ο οποίος τιμάται σε διάφορες εκδηλώσεις καθώς συμπληρώνονται σήμερα εκατό χρόνια από τη γέννησή του.

"ΙΕΡΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ

Ιεροί, γιατί κατ’ αρχήν ποιητές. Αλλά και γιατί ζήσαμε τα καλύτερα μαζί. Και γιατί η ποίηση ήταν η θρησκεία μας, γιατί ήμασταν σαν ιερατείο που πότε συνεδρίαζε στο πατάρι του Λουμίδη (κυρίως) πότε στο Ρωσσικό (παρέα μας εκεί ο Αλέκος Αργυρίου) πότε στο Μεθυσμένο Καράβι – όπου ταβερνιάρης ήταν ποιητής και παρέα μου ο Νικηφόρος Βρεττάκος- και πότε στην άλλη ταβέρνα της Πλάκας το Παλιό Πανεπιστήμιο. Ενίοτε στου Γιαννάκη και στο Piccadilly (καταφύγιο του Μάνου Χατζηδάκι και του Γκάτσου, λόγω αναπαυτικών καθισμάτων). Πολύ σπάνια σε σπίτι, μόνο του Νίκου Φωκά θυμάμαι, στο Ψυχικό. Ποτέ δε στο Μπραζίλιαν της «όρθιας διανόησης» γιατί εμείς χωρίς καθίσματα πως θα αντέχαμε ένα δωδεκάωρο όρθιοι; Μια μέρα – ή μάλλον μια νύχτα- στου Λουμίδη, μας ξέχασαν στο πατάρι, κλείσαν το μαγαζί κατά τις δέκα και μισή και χρειάστηκε να τηλεφωνήσουμε στην Πυροσβεστική να μας βγάλει από το παράθυρο της στοάς Νικολούδη.

«Είμαι ζωγράφος αγίων» δεν έλεγε ο Κατσαρός; Είμαι υποχρεωμένος κι εγώ να βάλλω σ΄ αυτό το ιερό παράρτημα μερικούς εγκάρδιους ποιητές, είτε γιατί γράφαμε ποιήματα μαζί είτε γιατί ανταλλάζαμε στίχους είτε γιατί ο ένας ήξερε απέξω τα ποιήματα του άλλου. Η ποίηση ήταν η μεγάλη μας ερωμένη.

«Τι γίνεται η παλιά μας φίλη;» με ρώτησε χρόνια μετά ο Γκάτσος. «Ποια ρε Νίκο, η Λίλλη;» «Όχι μωρέ, η ποίηση!».

Στη μνήμη του Μιχάλη Κατσαρού

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ

Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι και λέει:

Δόξα σοι ο Θεός.

Αντισταθείτε στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών

στον κοντό άνθρωπο του γραφείου

στην εταιρεία εισαγωγαί – εξαγωγαί

στην κρατική εκπαίδευση

στο φόρο

σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες

ατελείωτες τις παρελάσεις

σ’ αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει

έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν

σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι

στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε

στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες

σ’ όλα τ’ ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε

πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι

σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή

δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα

στις κολακείες τις ευχές στις τόσες υποκλίσεις

από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους.

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών

και διαβατηρίων

στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία

στα εργοστάσια πολεμικών υλών

σ’ αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια

στα θούρια

στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους

στους θεατές

στον άνεμο

σ’ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς

στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας

ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ

αντισταθείτε.

Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία.

Έρευνα ΙΝΕ / ΓΣΕΕ: απασχόληση και ανεργία στα ΜΜΕ

Πλήρης είναι η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων στα ΜΜΕ στη διάρκεια της επταετίας της κρίσης στην Ελλάδα, με ουσιαστική διάλυση της νόμιμης απασχόλησης, την κατακόρυφη αύξηση της ελαστικής εργασίας, τη μεγάλη αύξηση της ανεργίας, την ανακύκλωση του προσωπικού, την κατάργηση των συμβάσεων, την αδήλωτη εργασία. Τα συμπεράσματα αυτά προκύπτουν από την έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ με θέμα «Το σύγχρονο εργασιακό τοπίο στα μίντια», του Απόστολου Καψάλη, μέρος της οποίας είχε παρουσιαστεί στην ΕΣΗΕΑ στη διάρκεια του διεθνούς δημοσιογραφικού συνεδρίου και την οποία είχε αποκαλύψει η στήλη.

Στα σημαντικά ευρήματα της έρευνας είναι η εξέλιξη της ανεργίας στον κλάδο των ΜΜΕ. Έως και το 2010 ο κλάδος παρουσίαζε χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας σε σχέση με άλλους στη χώρα μας, μετά όμως το 2010 η αύξηση είναι κατακόρυφη, με πλέον σημαντική τα έτη 2013 – 2014, όταν έβαλε λουκέτο και η ΕΡΤ, με το ποσοστό της να φθάνει έως και 39%! Την τελευταία τετραετία η ανεργία έχει υποχωρήσει στο 12%, αν και, όπως σημειώνεται, το 2018 εμφανίζει πάλι μεγάλη αύξηση με ποσοστό 15,5%.

Μεγαλύτερη απασχόληση καταγράφεται το 2017 με 22.584 εργαζόμενους όλων των ειδικοτήτων και μικρότερη το 2014 με 9.722 εργαζόμενους. Το 2018 η απασχόληση έπεσε πάλι στους 14.799 εργαζόμενους. Οι καταγραμμένοι άνεργοι τις ίδιες χρονιές είναι 3.922 και 2.397. Η διαφορά στους αριθμούς αυτούς, σύμφωνα με την έρευνα, οφείλεται στο γεγονός ότι αυξήθηκε κατά πολύ η αδήλωτη εργασία.

Έτσι, ενώ καταγράφονται περίπου 12.000 μισθωτοί εργαζόμενοι, εκ των οποίων 2.600 δημοσιογράφοι, στο σύστημα «Εργάνη» είναι δηλωμένα μόλις 6.000 άτομα!

Πηγή: Τυπολογίες

Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος ήταν ο δεύτερος από τα αδέλφια που, με μπροστάρη τον πατριάρχη της οικογένειας, Παύλο, δημιουργήσαν τη μεγαλύτερη ελληνική φαρμακοβιομηχανία, τη ΒΙΑΝΕΞ. Μαζί μοιράστηκαν και την αγάπη για τον Παναθηναϊκό.

Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος γεννήθηκε το 1931. Όπως και ο Παύλος, φοίτησε στην ΑΣΟΕΕ και από μικρή ηλικία μαθήτευσε και αυτός στο φαρμακείο του πατέρα τους, του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Η ιστορία της οικογένειας Γιαννακόπουλου ξεκίνησε σε αυτό ακριβώς το φαρμακείο της οδού Πειραιώς το 1924 και έμελλε να γράψει χρυσές σελίδες στην επιχειρηματική -και όχι μόνο- ζωή του τόπου. Αναπόσπαστο μέρος αυτής της ιστορίας είναι και η πορεία του Θανάση Γιαννακόπουλου. Τελευταία, είχε τη θέση του προέδρου της ΒΙΑΝΕΞ, μετά την απώλεια του Παύλου Γιαννακόπουλου.

Μεγάλη του αγάπη ο αθλητισμός. Διετέλεσε πρόεδρος του Παναθηναϊκού σε βόλεϊ και ερασιτέχνη, ενώ ήταν και για αρκετά χρόνια σύμβουλος της ΕΠΟ. Από το 1992 μέχρι το 2012 υπήρξε συνιδιοκτήτης της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού μαζί με τον αδερφό του, Παύλο. Ανέλαβε την προεδρία των ερασιτεχνικών τμημάτων του Παναθηναϊκού από το 1999 έως το 2009. Επίσης, υπήρξε πρόεδρος του επαγγελματικού τμήματος βόλεϊ ανδρών του Παναθηναϊκού την περίοδο 2008-09.

Για την παθολογική αγάπη του προς τον Παναθηναϊκό και τις παρορμητικές του αντιδράσεις, του είχε αποδοθεί το προσωνύμιο «τυφώνας». Με το ίδιο πάθος υπερασπιζόταν τον Παναθηναϊκό εντός των γηπέδων, με το ίδιο πάθος μιλούσε για την παραγωγή φαρμάκου στην Ελλάδα και το μέλλον της, σε υπουργούς και πολιτικούς παράγοντες, χωρίς να μασάει ποτέ τα λόγια του.

Οι απώλειες των αδελφών του, πρώτα της αδελφής του Βασιλικής, μετά του μικρότερου από τα αδέλφια, του Κώστα, και πιο πρόσφατα του Παύλου, τον κατέβαλαν. «Είμαι στενοχωρημένος γιατί η ζωή κι η μοίρα τα έφερε έτσι που τα δυο μου αδέλφια έφυγαν μέσα σε 40 μέρες και οι δυο» είχε πει στο τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος», τον περασμένο Σεπτέμβριο, στο ΟΑΚΑ. Άνθρωπος συναισθηματικός, μερικούς μήνες μετά το θάνατο του μεγάλου του αδελφού, ο Θανάσης δεν άντεξε...