Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (Αντισταθείτε!)

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης σήμερα και γι’ αυτό παραθέτουμε ένα απόσπασμα του ποιητή-σκηνοθέτη Ροβήρου Μανθούλη από την ποιητική του θητεία στο θρυλικό Πατάρι του Λουμίδη τις δεκαετίες ’40-’50 που αναφέρεται στη συλλογή του «37 ποιήματα».  Ο Μανθούλης ήταν «κολλητός» του Μιχάλη Κατσαρού ο οποίος τιμάται σε διάφορες εκδηλώσεις καθώς συμπληρώνονται σήμερα εκατό χρόνια από τη γέννησή του.

"ΙΕΡΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ

Ιεροί, γιατί κατ’ αρχήν ποιητές. Αλλά και γιατί ζήσαμε τα καλύτερα μαζί. Και γιατί η ποίηση ήταν η θρησκεία μας, γιατί ήμασταν σαν ιερατείο που πότε συνεδρίαζε στο πατάρι του Λουμίδη (κυρίως) πότε στο Ρωσσικό (παρέα μας εκεί ο Αλέκος Αργυρίου) πότε στο Μεθυσμένο Καράβι – όπου ταβερνιάρης ήταν ποιητής και παρέα μου ο Νικηφόρος Βρεττάκος- και πότε στην άλλη ταβέρνα της Πλάκας το Παλιό Πανεπιστήμιο. Ενίοτε στου Γιαννάκη και στο Piccadilly (καταφύγιο του Μάνου Χατζηδάκι και του Γκάτσου, λόγω αναπαυτικών καθισμάτων). Πολύ σπάνια σε σπίτι, μόνο του Νίκου Φωκά θυμάμαι, στο Ψυχικό. Ποτέ δε στο Μπραζίλιαν της «όρθιας διανόησης» γιατί εμείς χωρίς καθίσματα πως θα αντέχαμε ένα δωδεκάωρο όρθιοι; Μια μέρα – ή μάλλον μια νύχτα- στου Λουμίδη, μας ξέχασαν στο πατάρι, κλείσαν το μαγαζί κατά τις δέκα και μισή και χρειάστηκε να τηλεφωνήσουμε στην Πυροσβεστική να μας βγάλει από το παράθυρο της στοάς Νικολούδη.

«Είμαι ζωγράφος αγίων» δεν έλεγε ο Κατσαρός; Είμαι υποχρεωμένος κι εγώ να βάλλω σ΄ αυτό το ιερό παράρτημα μερικούς εγκάρδιους ποιητές, είτε γιατί γράφαμε ποιήματα μαζί είτε γιατί ανταλλάζαμε στίχους είτε γιατί ο ένας ήξερε απέξω τα ποιήματα του άλλου. Η ποίηση ήταν η μεγάλη μας ερωμένη.

«Τι γίνεται η παλιά μας φίλη;» με ρώτησε χρόνια μετά ο Γκάτσος. «Ποια ρε Νίκο, η Λίλλη;» «Όχι μωρέ, η ποίηση!».

Στη μνήμη του Μιχάλη Κατσαρού

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ

Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι και λέει:

Δόξα σοι ο Θεός.

Αντισταθείτε στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών

στον κοντό άνθρωπο του γραφείου

στην εταιρεία εισαγωγαί – εξαγωγαί

στην κρατική εκπαίδευση

στο φόρο

σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες

ατελείωτες τις παρελάσεις

σ’ αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει

έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν

σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι

στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε

στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες

σ’ όλα τ’ ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε

πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι

σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή

δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα

στις κολακείες τις ευχές στις τόσες υποκλίσεις

από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους.

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών

και διαβατηρίων

στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία

στα εργοστάσια πολεμικών υλών

σ’ αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια

στα θούρια

στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους

στους θεατές

στον άνεμο

σ’ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς

στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας

ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ

αντισταθείτε.

Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία.