Από το Σχέδιο Άτσεσον στις Πρέσπες

Τη δεκαετία του ’60 κεντρικό θέμα της πολιτικής επικαιρότητας ήταν το κυπριακό.

Το σύνθημα που κυριαρχούσε σε κάθε σχετική εκδήλωση ήταν η λέξη «Ένωσις».

Ήταν δηλαδή ώριμες οι συνθήκες για να ζητηθεί και στη συνέχεια να πραγματοποιηθεί η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Τότε, μετά το φθινόπωρο του 1963 στην κυβέρνηση ήταν η «Ένωση Κέντρου», ύστερα από μια δεκαετία δεξιάς κυριαρχίας.

Ειδικότερα, τον Φεβρουάριο του 1964 μετά τις εκλογές που διεξήχθησαν με στόχο την αυτοδυναμία, η κεντρώα συμπαράταξη με τον Γεώργιο Παπανδρέου επικεφαλής, συγκέντρωσε το θριαμβευτικό ποσοστό 52,7% και εξασφάλισε κοινοβουλευτική παντοδυναμία.

Η αριθμητικά πολύ ισχυρή κυβέρνηση βρέθηκε ενώπιον μιας μεγάλης ευκαιρίας να διευθετήσει το κυπριακό αξιοποιώντας το αμερικανικό Σχέδιο Άτσεσον που πρότεινε την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα με αντάλλαγμα μία βάση που θα δινόταν στους Τούρκους  ως αντάλλαγμα στο βόρειο τμήμα της νήσου.

Στην αρχή μάλιστα η βάση δινόταν με ενοίκιο για πενήντα χρόνια!

Είναι χαρακτηριστική η φράση του Γεωργίου Παπανδρέου για αυτό το αμερικανικό δώρο: «Μας δίνουν μια πολυκατοικία με αντάλλαγμα ένα ρετιρέ».

Δυστυχώς όμως η ελληνική κυβέρνηση δεν αξιοποίησε αυτή τη μεγάλη ευκαιρία και το μέλλον αποδείχθηκε πολύ οδυνηρό καθώς αντί για «ρετιρέ» οι Τούρκοι κατέλαβαν σχεδόν τη μισή Κύπρο.

Δεν έχει σημασία σε αυτό το άρθρο να μιλήσουμε για τους δύο σημαντικούς αρνητές του Σχεδίου Άτσεσον: Τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο ο οποίος δεν ήθελε την ένωση ίσως γιατί δεν θα ήταν ηγέτης κράτους αλλά περιφερειάρχης ούτε τον Ανδρέα Παπανδρέου ο οποίος το απέρριπτε ως «αντιΝΑΤΟϊκός» εκτιμώντας περιέργως ότι οδηγεί στη διχοτόμηση της νήσου.

Σημασία έχει ότι ο ανόητος αντιΝΑΤΟϊκός εθνικιστικός μαξιμαλισμός είχε οδυνηρές συνέπειες για την Ελλάδα, αφού παραδόξως έπληττε μέσω ενός ανόητου  υπερπατριωτισμού τα εθνικά συμφέροντά της.

Ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Ντιν Άτσεσον

Κατά μία περίεργη αντιστοιχία η σημερινή περίπτωση της Συμφωνίας των Πρεσπών παρουσιάζει περίπου τα ίδια χαρακτηριστικά:

Μια έστω αντιδεξιά κυβέρνηση (αφού κάποιοι δεν αποδέχονται το αριστερή), συμφώνησε τώρα για μια συμφωνία επίλυσης του χρονίζοντος «σκοπιανού» προβλήματος με την υποστήριξη των Δυτικών συμμάχων.

Όμως, βρίσκεται αντιμέτωπη με τις αντιΝΑΤΟϊκές δυνάμεις (κυρίως τη Ρωσία), την αφερέγγυα ιστορικό εχθρό Τουρκία, αλλά και την εγχώρια δεξιά αντιπολίτευση την οποία σιγοντάρει και η καιροσκοπική στάση του ΚΚΕ που προβάλλει τα ίδια «επιχειρήματα» περί «μακεδονικής γλώσσας» και «μακεδονικής ταυτότητας»!  

Όπως και τότε τη δεκαετία του ’60, έτσι και τώρα τα επιχειρήματα των αντιπάλων της συμφωνίας στοχεύουν στη διέγερση του θυμικού με σκοπό την ακραία πόλωση και την κατάργηση ενός ορθολογικού εποικοδομητικού διαλόγου.

Εναλλακτική βιώσιμη πρόταση δεν διαθέτουν και στην ουσία για να εξυπηρετήσουν το μικροκομματικό και το προσωπικό τους συμφέρον δολοφονούν τη λογική και θυσιάζουν το εθνικό συμφέρον.  

Πρόσφατα ο πρώην πρωθυπουργός, ο «μακεδονομάχος» Αντώνης Σαμαράς σε ομιλία του στην Καβάλα ισχυρίστηκε κινδυνολογώντας ότι, αν αποδεχτούμε τη Συμφωνία των Πρεσπών, το όνομα της γειτονικής χώρας δεν θα είναι Βόρεια Μακεδονία, αλλά θα επικρατήσει το σκέτο Μακεδονία!

Δηλαδή, οι γείτονες συμφώνησαν να αλλάξουν το όνομά τους για κάθε χρήση erga omnes εντός και εκτός της επικράτειάς τους και με αλλαγή του συντάγματός τους, αλλά όλα αυτά είναι ψέματα, αφού μας κοροϊδεύουν για να επικρατήσει το «σκέτο» Μακεδονία!

Να επικρατήσει δηλαδή το όνομα, το οποίο μέχρι στιγμής έχει επικρατήσει, αφού με αυτό τους αποκαλούν σήμερα 150 χώρες, μεταξύ των οποίων πρώτοι-πρώτοι και οι ομόδοξοι Ρώσοι, αλλά και οι τελευταία μετανοήσαντες γι’ αυτό «αδελφοί μας» Σέρβοι!

Ο κύριος Σαμαράς ο οποίος ίδρυσε την Πολιτική Άνοιξη, το «κόμμα της υπέρβασης», αποδεικνύεται ένας υπερβατικός κάθε λογικής έννοιας πολιτικός για να εξυπηρετήσει το μικροκομματικό και προσωπικό του συμφέρον.

Δυστυχώς είναι αδιανόητο αλλά μερικοί θέτουν το κομματικό και το προσωπικό τους συμφέρον πάνω από το εθνικό συμφέρον και μάλιστα κρυπτόμενοι πίσω από τον υπερπατριωτισμό και την πατριδοκαπηλία.

Κάποτε ένας αντιβενιζελικός βουλευτής για να μην χάσει τους αγρότες ψηφοφόρους του και να αντικρούσει το θαυμασμό τους προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο έλεγε το εξής: «Και τι σε νοιάζει εσένα αν ο Βενιζέλος έκανε την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών, μήπως εσένα μεγάλωσε το χωράφι σου;»

Τόσος πατριωτισμός…