Ένα κείμενο που αποπνέει μικροψυχία (να διώξουμε όσους είναι κοντά στη σύνταξη για να σώσουμε την πάρτη μας), ύποπτη ή στην καλύτερη περίπτωση ανόητη προσέγγιση και ερμηνεία της κρίσης  στα ΜΜΕ, υπογράφουν αρκετοί εξόφθαλμα βολεμένοι "ενσωματωμένοι" και πολυθεσίτες δημοσιογράφοι (ξεχωρίζει η υπογραφή του Ηλία Κανέλλη που πρόσφατα γιουχαϊστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία στην έκτακτη ΓΣ της ΕΣΗΕΑ στο Κάραβελ).
Μαζί τους συνυπογράφουν και κάποιοι "αφελείς" κοντόφθαλμοι και φοβισμένοι που δεν μπορούν ακόμη να διανοηθούν ότι αύριο, κινδυνεύουν να χάσουν, το καθόλου σίγουρο σημερινό ξεροκόμματό τους.
Λένε πως " Οι μάχες πρέπει να δίνονται με τα μέσα  ενημέρωσης ανοιχτά", αλλά δεν προτείνουν καμμία μάχη. Μόνο κάποιον συμβιβαστικό διάλογο με τους εργοδότες στον οποίο τα σωματεία των εργαζομένων πρέπει να προσέλθουν χωρίς άγριες διαθέσεις, γιατί διαφορετικά μπορεί να θυμώσουν τα αφεντικά και να χαθεί το βόλεμά τους σε δύο και τρεις καλοπληρωμένες δουλειές.
Τέλος, συγχέοντας το ρόλο του εργαζόμενου και του επιχειρηματία, προτείνουν να παραδειγματιστούμε από τον εφευρετικό επιχειρηματία της Apple, Στηβ Τζομπς, ο οποίος δεν προέβλεψε απλά το μέλλον, αλλά δημιούργησε το "μέλλον που οραματίστηκε".
Τι άραγε οραματίζονται οι υπογράφοντες για το μέλλον των χιλιάδων εργαζομένων στα ΜΜΕ;
Αυτό ακόμη δεν τόλμησαν να το ξεστομίσουν ούτε να το υπογράψουν...

Ακολουθεί το κείμενο:

Ένα κείμενο για την κρίση των ελληνικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και το  μέλλον της δημοσιογραφίας. Εμείς που υπογράφουμε το παρακάτω κείμενο, δημοσιογράφοι από εφημερίδες,  περιοδικά, ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων  και άλλα μέσα ενημέρωσης, θέλουμε να κάνουμε τις παρακάτω επισημάνσεις.
1) Παρακολουθούμε με αγωνία την κρίση των μέσων ενημέρωσης. Έχει κοινά  στοιχεία με τη γενικότερη οικονομική κρίση, αλλά και δικά της  χαρακτηριστικά. Είναι παγκόσμια αλλά στην Ελλάδα εκδηλώνεται πιο έντονα,  με κλείσιμο εφημερίδων και καναλιών, απολύσεις και μειώσεις αποδοχών.  Είναι το σκάσιμο της δικής μας «φούσκας». Τα αίτια είναι πολλά: πτώση  διαφημιστικών εσόδων και κυκλοφοριών, κακοδιαχείριση και οικονομική  αδιαφάνεια από μέρους των εκδοτών, έλλειψη ρευστότητας, έκρηξη των διαδικτυακών μορφών  ενημέρωσης, δραστική μείωση της κρατικής διαφήμισης, ανατροπή της σχέσης  των μίντια με το κράτος.
2) Απέναντι στην κρίση αυτή, τόσο οι εκδότες όσο και το σωματείο των  δημοσιογράφων συμπεριφέρονται με τρόπο σπασμωδικό και ανοργάνωτο. Οι  πρώτοι προβαίνουν σε μονομερείς, αυθαίρετες και συχνά παράνομες  ενέργειες. Η ΕΣΗΕΑ εξακολουθεί να χώνει το κεφάλι της στο χώμα και να  οχυρώνεται πίσω από μη ρεαλιστικά συνθήματα όπως «μηδενικές αυξήσεις,  μηδενικές απολύσεις», χωρίς παράλληλα να απαιτεί τον έλεγχο των  πραγματικών οικονομικών στοιχείων των εκδοτικών εταιρειών και των  βασικών μετόχων τους. Ο διάλογος απουσιάζει πλήρως, με ευθύνη και των  δύο πλευρών. Και το μόνο μέσο που επιλέγεται ως απάντηση στην αυθαιρεσία, οι απεργίες και οι στάσεις εργασίας, επιδεινώνει ακόμη  περισσότερο την κατάσταση. Οι μάχες πρέπει να δίνονται με τα μέσα  ενημέρωσης ανοιχτά.
3) Η κοινή γνώμη παρακολουθεί την κατάσταση με όλο και μεγαλύτερη  αδιαφορία και αποστασιοποίηση. Η δίψα της για ενημέρωση δεν έχει  μειωθεί. Ζητά όμως αξιοπιστία, εντιμότητα και συνέπεια. Αντιδρά στη  διαπλοκή, τους έξαλλους τόνους και την κατευθυνόμενη ενημέρωση. Θέλει  αξιοπρεπείς και ελεύθερους δημοσιογράφους. Είμαστε; Και ποια είναι η  συγκεκριμένη ευθύνη των εκδοτών για τα όσα καταλογίζονται στα ΜΜΕ ;
4) Στη χρονιά που ξεκίνησε, η κρίση είναι βέβαιο ότι θα επιδεινωθεί. Οι  κάθε λογής και ειδικότητας θέσεις εργασίας που έχουν χαθεί μετριούνται  ήδη σε χιλιάδες. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε  παθητικά τις εξελίξεις. Είναι επιτακτική ανάγκη να ξεκινήσει ένας  ουσιαστικός και ρεαλιστικός ως προς τις επιδιώξεις του διάλογος για τα  προβλήματα των μέσων ενημέρωσης. Καλούμε τους εκδότες να επιδείξουν καλή  θέληση και ψυχραιμία, αλλά και την απαραίτητη διαφάνεια ως προς τα  οικονομικά τους. Καλούμε το σωματείο μας να αποβάλει τη συντεχνιακή του  αντίληψη και να διατυπώσει συγκεκριμένες αλλά ρεαλιστικές προτάσεις.  Καλούμε την κυβέρνηση να πάψει να αντιμετωπίζει τα μίντια είτε ως  εργαλείο είτε ως φορτίο και να συμβάλει στην επίλυση των προβλημάτων  τους. Η ενημέρωση δεν είναι εμπόρευμα, δεν (μπορεί να) είναι αντικείμενο  συναλλαγών, είναι προϋπόθεση για την ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας.
5) Το σωματείο μας, αλλά και η εργοδοσία, πρέπει να επεξεργαστούν και  άλλες προτάσεις για να προστατεύσουν τους δημοσιογράφους, αλλά και τους  εργαζόμενους κάθε ειδικότητας, που απειλούνται από την αναγκαστική  συρρίκνωση ενός χώρου ο οποίος τα τελευταία χρόνια διογκώθηκε υπέρμετρα  και συχνά μάλιστα χωρίς καμιά διαφάνεια ως προς τους στόχους και τις  επιδιώξεις πολλών αυτοσχέδιων και μη εργοδοτών. Πρέπει να αναζητηθούν  όλες οι πιθανές λύσεις, όπως οι εθελούσιες έξοδοι δημοσιογράφων,  τεχνικών και διοικητικών που βρίσκονται κοντά στη σύνταξη, ευρωπαϊκά  προγράμματα επανεκπαίδευσης στα νέα μέσα ενημέρωσης κ.λπ. Η κρίση είναι  βαθιά και θα είναι μακροχρόνια. Πρέπει λοιπόν να εφαρμοστούν πολιτικές  προστασίας των ανθρώπων, οι οποίες θα λαμβάνουν υπόψη τα νέα δεδομένα  που διαμορφώνονται. Πρέπει να βρεθούν εναλλακτικές λύσεις απασχόλησης  όσο υπάρχει ακόμη καιρός.
6) Αναφερόμενος στον Στιβ Τζομπς, ένας καθηγητής του ΜΙΤ έγραψε ότι «οι  σπουδαίοι επιχειρηματίες δεν βλέπουν τόσο το μέλλον, όσο δημιουργούν το  μέλλον που οραματίζονται». Ας πάψουμε κι εμείς να περιμένουμε την  κατάρρευση κι ας δημιουργήσουμε το μέλλον της δημοσιογραφίας που  οραματιζόμαστε!

Μέχρι στιγμής έχουν υπογράψει οι ακόλουθοι δημοσιογράφοι:

Γιώργος Αγγελόπουλος, Κική Αγγελοπούλου, Νάνσυ Αγγελοπούλου, Τζένη  Αγιανδρίτη, Αντώνης Αλαφογιώργος, Νίκος Αμανίτης, Δώρα Αναγνωστοπούλου,  Λεωνίδας Αντωνόπουλος, Νικηφόρος Αντωνόπουλος, Αλέκος Αρπλιάς, Μαριλένα  Αστραπέλλου, Κατερίνα Ατση, Μάρω Βακαλοπούλου, Γιάννης Βασαλάκης, Μαρία  Βασιλείου, Σελάνα Βροντή, Παναγής Γαλιατσάτος, Μαρία Γιαννακούρου,  Θανάσης Γεωργακόπουλος, Βένα Γεωργακοπούλου, Ρούλα Γεωργακοπούλου, Φώτης  Γεωργελές, Τάνια Γεωργιοπούλου, Στέλλα Γκλιάνα, Παντελής Γκόνος, Αννα  Δαμιανίδη, Θεόδωρος Δεληγιάννης, Λουκάς Δημάκας, Γιάννης Δημητριάδης,  Ζωή Δημητρίου, Περικλής Δημητρολόπουλος, Αγγελική Διαβατοπούλου, Πόπη  Διαμαντάκου, Μάκης Διόγος, Προκόπης Δούκας, Δημήτρης Δουλγερίδης, Νίκος  Δρόσος, Κωνσταντίνος Ζούλας, Γιάννης Ζουμπουλάκης, Θεοδώρα Ηλιάδη,  Ματίνα Ηρειώτου, Χρίστος Ιερείδης, Χρίστος Καλουντζόγλου, Τάκης  Καμπύλης, Ηλίας Κανέλλης, Νόνη Καραγιάννη, Τασούλα Καραϊσκάκη, Ελενα  Καρανάση, Χάρης Καρανίκας, Αθηνά Καρλίρα, Γιώργος Καρουζάκης, Μαρία  Κατοπόδη, Μαρία Κατσουνάκη, Βούλα Κεχαγιά, Γιάννης Κιούσης, Κατερίνα  Κοντοσταυλάκη, Ελενα Κοντράτοβα, Ελπίδα Κοντσάκη, Αντώνης Κοτζαμάνης,  Ελισάβετ Κοτζιά, Στέφανος Κοτρωνάκης, Ξένια Κουναλάκη, Ματούλα Κουστένη,  Απόστολος Λακασάς, Αλέξανδρος Λαχανάς, Νικόλ Λειβαδάρη, Γιώργος  Λεονταρίτης, Ζωή Λιάκα, Βαγγέλης Λιαλιούτης, Οντίν Λιναρδάτου, Μυρσίνη  Λιοναράκη, Τίνα Μανδηλαρά, Πάσχος Μανδραβέλης, Μπάρδα Μάντσε, Χρήστος  Μανωλάς, Ελένη Μάρκου, Κατερίνα Μάρουσιτς, Νίκος Μάστορας, Νίνα  Μελισσόβα, Γιάννης Μητσάκος, Μιχάλης Μητσός, Τζίνα Μοσχολιού, Ιωάννα  Μουσελίμη, Μίνα Μουστάκα, Φωτεινή Μπάρκα, Νατάσα Μπαστέα, Κατερίνα  Μπατζάκη, Κώστας Μπουρούσης, Γιώργος Νάστος, Βασίλης Νέδος, Μαρία  Νταλιάνη, Κίττυ Ξενάκη, Κατερίνα Οικονομάκου, Μπεάτα Παναγιωτοπούλου,  Λήδα Παπαδοπούλου, Μαρίλια Παπαθανασίου, Καρολίνα Παπακώστα, Ανδρέας  Πετσίνης, Δημήτρης Πολιτάκης, Γιάννης Πολίτης, Σεραφείμ Πολίτης, Μαρλένα  Πολιτοπούλου, Πέπη Ραγκούση, Κώστας Ρεσβάνης, Εβελίνα Σαραντίδη, Τέλης  Σαμαντάς, Αλίνα Σαραντή, Δώρα Σαρρή, Ολγα Σελλά, Δήμητρα Σκούφου,  Αγγελική Σπανού, Κατερίνα Σχινά, Ριχάρδος Σωμερίτης, Τάσος Τέλλογλου,  Νεφέλη Τζανετάκου, Μυρτώ Τζώρτζου, Κική Τριανταφύλλη, Δημήτρης  Τριανταφυλλίδης, Σάντυ Τσαντάκη, Δέσποινα Τσαντέ, Βασίλης Τσεκούρας,  Ουρανία Τσιαπάρα, Γιώργος Τσίγκας, Ευθύμιος Τσιλιόπουλος, Παύλος Τσίμας,  Μιχάλης Τσιντσίνης, Μισέλ Φάις, Εφη Φαλίδα, Γιώργος Φιντικάκης, Γιώργος  Φουρναράκης, Δημήτρης Χαντζόπουλος, Βίκυ Χαρισοπούλου, Δημήτρης Χατζής,  Ειρήνη Χρυσολωρά, Νίκος Χρυσολωράς, Δημήτρης Ψυχογιός.