Γιόχαν Κρόιφ: ο εραστής της ποδοσφαιρικής τελειότητας!

Ο Γιόχαν Κρόιφ ήταν το πρώτο βιολί μιας ομάδας-ορχήστρας, του περίφημου Άγιαξ, που έφερε την επανάσταση στο ποδόσφαιρο τη δεκαετία του ’70.

Ήταν ένας σχεδόν πλήρης ποδοσφαιριστής (γρήγορος που χρησιμοποιούσε και τα δύο πόδια, το κεφάλι, την ντρίμπλα, την καλή άμυνα κ.λπ.), αλλά το πιο σημαντικό προσόν του, πέραν από την ευφυϊα του, ήταν η ασυναγώνιστη εκρηκτικότητά του, χάρη στην οποία ήταν μια ταχύτητα μπροστά και ξέφευγε από τους αντιπάλους του.

Είχε την τύχη να παίξει σε μια ομάδα που εφάρμοζε το σύστημα «τουρμπιγιόν» (όλοι οι παίκτες ήταν έτοιμοι να παίξουν σε όλες τις θέσεις- «Στις ομάδες μου ο τερματοφύλακας είναι ο πρώτος που επιτίθεται και ο επιθετικός ο πρώτος που αμύνεται») και καθιέρωσε το λεγόμενο «ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο» (total football).

Όταν ο αντίπαλος πλησίαζε έξω από τη μεγάλη περιοχή του Άγιαξ, ένοιωθε ξαφνικά να τον περικυκλώνουν πέντε, έξι ακόμη και επτά ποδοσφαιριστές και πάθαινε σοκ!

Αν είχε καθυστερήσει πέντε δευτερόλεπτα και δεν είχε προλάβει να δώσει τη μπάλα σε συμπαίκτη του, «έπεφτε» πάνω του ένας σμήνος «ιπτάμενων Ολλανδών» που του την αποσπούσαν και άρχιζαν τη φοβερή αντεπίθεση που έβρισκε τα νώτα του αντιπάλου ακάλυπτα!      

Το σύστημα «τουρμπιγιόν» του Άγιαξ, όπως κάθε νέο επαναστατικό σύστημα, είχε εντυπωσιάσει στις αρχές της δεκαετίας του ’70 τους φίλους του ποδοσφαίρου σε όλο τον κόσμο! Ακόμη και οι σούπερ τεχνίτες λατινοαμερικάνοι, έβγαζαν το καπέλο στον Γιόχαν Κρόιφ και στη μεγάλη του Άγιαξ σχολή.

Ο Γιόχαν Κρόιφ, ήταν ένας εραστής της ποδοσφαιρικής τελειότητας!  Είχε το άγχος να αγγίζει πάντα το ιδανικό μέσα στην αέναη κίνηση του παιχνιδιού και αυτό τον «υποχρέωσε» να καπνίζει αμέτρητα τσιγάρα για να χαλαρώνει: «Υπάρχει μόνο μία στιγμή κατά την οποία είσαι στην ώρα σου. Αν δεν είσαι εκεί, πάει να πει ότι πήγες ή πολύ νωρίς ή πολύ αργά»…

Ο Γιόχαν Κρόιφ δεν ήταν ο σταρ που του αρκούσε να ξεχωρίζει!

Δεν θα μπορούσε να είναι ευχαριστημένος, αν μαζί με αυτόν δεν ξεχώριζαν και όλοι οι συμπαίκτες του: «Τεχνική δεν είναι να μπορέσεις να κάνεις τσαλιμάκια με τη μπάλα 1000 φορές. Ο καθένας μπορεί να το κάνει αυτό αν εξασκηθεί αρκετά. Και τότε μπορεί να πάει να δουλέψει σε τσίρκο. Τεχνική είναι να μπορέσεις να δώσεις την πάσα με ένα άγγιγμα, τη σωστή ταχύτητα και να τη στείλεις στο σωστό πόδι του συμπαίκτη σου»!

Ο Γιόχν Κρόιφ ήταν ο ένας που κανένας δεν θα τολμούσε να τον εμποδίσει να ξεχωρίσει, γιατί ήξερε να προσφέρει τη μαγική μοναδικότητά του στην ομάδα.

Ήταν ο υπέροχος σολίστας που διέθετε τον εαυτό του στην ορχήστρα του για την ολοκλήρωση κάθε φορά μιας μαγικής ποδοσφαιρικής συναυλίας!

«Η ποιότητα χωρίς αποτελέσματα είναι ανούσια, τα αποτελέσματα χωρίς ποιότητα είναι βαρετά», ήταν μία από τις ατάκες του. 

Το τσιγάρο ήταν η «Αχίλλειος πτέρνα του» που τον έφερε αντιμέτωπο με τον καρκίνο του πνεύμονα.  

Χθες έχασε τη μάχη από την επάρατη νόσο σε ηλικία 69 ετών, αλλά θα μείνει αξέχαστος σε όλους τους φίλους του ποδοσφαίρου ανά τον κόσμο που τόσο συγκίνησε με το ταλέντο του.

Το κείμενο που δημοσίευσε ο ποιητής Μανώλης Αναγνωστάκης για αυτό το ταλέντο είναι άλλη μια απόδειξη για τη μαγεία που πρόσφερε ο μεγάλος Γιόχαν Κρόιφ!

Ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις Γιόχαν!

ΥΓ) Στις 2 Ιουνίου του 1971, στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης,  νίκησε με τον Άγιαξ στο Γουέμπλεϊ  2-0 τον Παναθηναϊκό του Δομάζου, του Καμάρα κ.α. και κατέκτησε το πρώτο του μεγάλο ευρωπαϊκό τρόπαιο.