Δημοψήφισμα: ΟΧΙ στη διχόνοια!

Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα την Κυριακή το βράδι, όλοι οι Έλληνες πολίτες πρέπει να πουν ένα μεγάλο ΟΧΙ στη διχόνοια!

Η Δημοκρατία, που γεννήθηκε σε αυτόν τον τόπο, σέβεται τον αντίπαλο και τρέφεται από την ελεύθερη έκφραση της διαφορετικής άποψης.

Άλλο είναι ο εχθρός και άλλο ο αντίπαλος!

Στη χώρα αυτή που τα  χώματά της έχει ποτίσει άδικα πολύ αίμα και οι πολίτες της έχουν ζήσει εμφύλιους σπαραγμούς, δεν επιτρέπεται να προσβάλλεται η ουσία της Δημοκρατίας και να συγχέεται ο εχθρός με τον αντίπαλο!

Εχθροί μας είναι όσοι επιχειρούν βίαια να μας στερήσουν τα δημοκρατικά μας δικαιώματα και να μας αναγκάσουν να ζούμε αντίθετα με τις αξίες της μεγάλης πολιτισμικής μας παράδοσης.

Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι κάποιοι ίσως να βρίσκονται και να κρύβονται ανάμεσά μας! Αυτούς έχουμε σήμερα τη δύναμη να τους απομονώσουμε και να τους περιφρονήσουμε!

Η διεξαγωγή δημοψηφίσματος είναι δημοκρατικό δικαίωμα του κάθε λαού που αποφασίζει για τη μοίρα του και είναι απαράδεκτο κάποιοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι να κατηγορούν μια χώρα ισότιμο μέλος για την προκήρυξή του.

Είναι ακόμη πιο απαράδεκτο και προσβλητικό, όταν άλλες χώρες έχουν πραγματοποιήσει πολλές φορές δημοψηφίσματα!

Ο ελληνικός λαός έχει υποφέρει πέντε χρόνια από αποτυχημένα οικονομικά προγράμματα και γι αυτό όλοι έχουν τις ευθύνες τους, με πρώτη την περιβόητη Τρόικα ή "Θεσμο-Τρόικα", όπως θέλετε πείτε την!

Αυτή η "Θεσμο-Τρόικα", η οποία λειτουργεί με οδηγό μια χυδαιο-υλιστική αντίληψη ότι "Πάντων ανθρώπων μέτρο το χρήμα", ήρθε η  ώρα να καταλάβει ότι στη δική μας πολιτισμική παράδοση η οποία είναι ένας φάρος που φωτίζει αιώνες τώρα τις ιδεο-θάλασσες της οικουμένης "ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΡΟΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ"!

ΥΓ) "Πάντων χρημάτων μέτρον έστιν άνθρωπος, των μεν όντων ως έστιν, των δε ουκ όντων ως ουκ εστίν".  Περίφημη φράση θεμέλιο της Δημοκρατίας και των ατομικών ανθρωπίνων δκαιωμάτων του σοφιστή φιλοσόφου Πρωταγόρα του Αβδιρήτη ο οποίος θεωρείται ο παλαιότερος δημοκράτης αντίπαλος της ολιγαρχικής αντίληψης.

 ΥΓ2)  Όσα και να χρωστάει ένα κράτος πάντα υπάρχει τρόπος να ξεχρεώσει, αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση. Στο χρέος δεν ευθύνεται μόνο ο δανειζόμενος αλλά και ο δανειστής ο οποίος πρέπει να προστατεύει το δάνειο που δίνει, αλλά και να μην ζητάει τοκογλυφικούς όρους.

Για τα χρέη ενός κράτους δεν φταίει - τουλάχιστον πρωτίστως - ο λαός αλλά οι περαστικές πολιτικές ηγεσίες. Δεν μπορούν κάποιοι που είναι ισότιμοι εταίροι να τιμωρούν σκληρά μέχρι εξόντωσης έναν λαό, επειδή έσφαλαν οι πολιτικοί του. Ιδιαίτερα οι Γερμανοί πρέπει να το καταλαβαίνουν, γιατί με αυτά που έκαναν οι δικοί τους ηγέτες και αιματοκύλισαν την ανθρωπότητα θα έπρεπε ακόμη και σήμερα να τιμωρούνται...