Μας έχουν πρήξει οι πτωχευμένοι διαχειριστές της ζωής μας, ότι υπάρχει διέξοδος από το βαθύ πηγάδι της μιζέριας στο οποίο μας χαντάκωσαν και ότι η λύση είναι η ανάπτυξη!

Δηλαδή, μας ζητάνε ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια, ακόμη περισσότερες θυσίες, ακόμη λιγότερη ζωή, με βασικό στόχο να αυξηθούν τα κέρδη των αδηφάγων ηγεμονικών δυνάμεων των παγκοσμιοποιημένων αγορών.

Να σκύψουμε δηλαδή το κεφάλι και να αυξήσουμε την παραγωγή τους, να κάνουμε ανταγωνιστικά τα προϊόντα τους αποδεχόμενοι χαμηλότερες αποδοχές, να αναβάλουμε τη ζωή μας για το απώτερο μέλλον ή ακόμη και για μετά θάνατον, με βασικό στόχο να παραχθεί πλούτος για να χορτάσουν οι ακόρεστοι άρχοντες των αγορών!

Με λίγα λόγια, το αμέτρητο θράσος ζητάει αμέτρητες θυσίες και όποιος αντέξει!

Όμως, τα πράγματα έχουν φτάσει στο ως εδώ και μη παρέκει! Οι αντιθέσεις βρίσκονται σε θέση πραγματικής μάχης και η τελική αναμέτρηση δεν μπορεί μάλλον να αποφευχθεί!

Το πρόβλημα είναι μεγάλο και δεν επιδέχεται εύκολα λύσεις ασπιρίνης ούτε παρακαμπτήριες διαφυγές ούτε ελεγχόμενη αποσυμπίεση.

Η λύση πρέπει να δοθεί από τους συμπιεσμένους, τους διαρκώς προδομένους και εξαπατημένους.

Αποανάπτυξη τώρα!

Ίσως, αυτή να είναι σήμερα η απάντηση ή μία από τις απαντήσεις. Μια νέα ουτοπία κόντρα στη βαρβαρότητα των αγορών.

Ένας νέος τρόπος ζωής, μια νέα κοσμοαντίληψη απέναντι στις παρηκμασμένες καθεστωτικές αντιλήψεις, αλλά και στις επί χρόνια αναποτελεσματικές αντίπαλες ιδεολογίες αυτών των αντιλήψεων, οι οποίες σε τελική ανάλυση έχουν καταντήσει ή κοντεύουν να καταντήσουν η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.

Τον περασμένο Μάρτιο παρουσιάστηκε στα Τρίκαλα η "Κίνηση Αποανάπτυξης Τρικαλινών Πολιτών" με σύνθημα την "εθελούσια ολιγάρκεια" αφού μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα διαχωρίζοντας τις ανάγκες από τις επιθυμίες μας.

Μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα, χωρίς να χρειάζεται να παράγουμε και να καταναλώνουμε όλο και περισσότερο. Διαχωρίζοντας τις ανάγκες από τις επιθυμίες μας και υιοθετώντας μια "εθελούσια ολιγάρκεια" μπορούμε να επιβάλλουμε, σταδιακά, μια σμίκρυνση της οικονομίας, που με σωστή διαχείριση, όχι μόνο δεν θα αυξήσει την ανεργία και τη φτώχεια, αλλά θα βελτιώσει την ποιότητα της ζωής μας.

Το κίνημα της απο-ανάπτυξης στοχεύει στην οργάνωση μίας συμβιωτικής, ανθρώπινης κοινωνίας, που θα δίνει έμφαση στα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ζωής: φιλία, δημιουργική εργασία, ελεύθερος χρόνος, αλληλεγγύη.

Eίναι προφανές ότι πρέπει να υιοθετήσουμε άλλες συμπεριφορές στην καθημερινότητά μας: μείωση της κατανάλωσης, επισκευή και επαναχρησιμοποίηση υλικών, ανακύκλωση, επιβράδυνση κλπ".
Σε κοινωνικό επίπεδο, η αναδιανομή του πλούτου αλλά και των ωρών εργασίας, η απαίτηση για ανθρωπιστική κατεύθυνση της παιδείας, η απαίτηση για έλεγχο και κατάργηση κάποιων εκπομπών στην τηλεόραση είναι διεκδικήσεις μεσοπρόθεσμες, ενώ σε οικονομικό επίπεδο προτείνεται επιστροφή στην τοπική παραγωγή και διάθεση προϊόντων, αποφυγή των μεγάλων οικονομικών μονάδων, προώθηση εναλλακτικών μορφών συναλλαγής.

"Στη θέση του συγκεντρωτικού κράτους, που θα περιορίζεται σταδιακά, θα ανθίσουν αμεσοδημοκρατικές κοινότητες ανθρώπων, έθνη κοινοτήτων και κοινότητες εθνών. Αυτό τον κόσμο θα τον δημιουργήσουν οι επόμενες γενεές. Εμείς, σήμερα, πρέπει να κόψουμε ταχύτητα, για να τους δώσουμε χρόνο, καταθέτοντας συγχρόνως τη συγνώμη μας για το οικολογικό και 'αξιακό' χρέος που τούς κληροδοτούμε".

Για τους οπαδούς της Κίνησης Αποανάπτυξης, η "απελευθέρωση των αγορών" για έναν "υγιή ανταγωνισμό" είναι στην πράξη μια προτροπή στο απάνθρωπο "ο θάνατός σου η ζωή μου".

Προ ημερών ο Γάλλος καθηγητής στο στο Paris Sud, Σερζ Λατούς, επί χρόνια συνεργάτης της εφημερίδας "Monde Diplomatique", μίλησε για την απο-ανάπτυξη, κατά τη διάρκεια διάλεξής του σε αμφιθέατρο του Πολυτεχνείου.

Σύμφωνα με τον Γάλλο, πανεπιστημιακό και φιλόσοφο, βρισκόμαστε μπροστά στο δίλημμα "βαρβαρότητα ή αποανάπτυξη". Ο ίδιος προτείνει την ίδρυση "συμβιωτικών, αυτόνομων κοινωνιών, με πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει την αναδιανομή, την αναδόμηση, την μείωση, την επαναχρησιμοποίηση, την ανακύκλωση κα". Όπως μάλιστα επισήμανε, "ο δρόμος αυτός χρειάζεται θάρρος, γιατί θα υπάρξει αντεπίθεση από ισχυρά συμφέροντα".
Ακόμη, έκανε λόγο για την ανάγκη "αποχώρησης από το ευρώ", το οποίο έτσι κι αλλιώς, εκτιμά, ότι θα καταρρεύσει και αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με παράλληλο καθορισμό "αυτόνομης νομισματικής πολιτικής και προστατευτικών οικονομικών μέτρων", ενώ για την Ελλάδα πιστεύει ότι το πρώτο βήμα πρέπει να είναι "η επαναφορά της παραγωγικής διαδικασίας".

Οι ιδέες της αποανάπτυξης δεν είναι χτεσινές αφού τα σπάργανά τους προϋπήρχαν εδώ και δεκαετίες. Μάλιστα, τη δεκαετία του 1970 ήταν πολύ πιο διαδεδομένες απ’ ό,τι σήμερα. Χαρακτηριστικό είναι το κόμιξ του Ζεμπέ « Ετος 01 » που δημοσιευόταν, ήδη από το 1970, στο « Politique Hebdo »,  όπως και το ανατρεπτικό σύνθημά του ενάντια στην άκρατη παραγωγικότητα: « Σταματάμε τα πάντα ». Την ίδια δεκαετία, το περιοδικό « La Gueule Ouverte » (1972-1980), το οποίο προανήγγελλε –ούτε λίγο, ούτε πολύ- το τέλος του κόσμου μας, προωθούσε τις ιδέες της αποανάπτυξης προτού καν επινοηθεί ο όρος..

Πάντως, σύμφωνα με τους θεωρητικούς της νέας ουτοπίας, αυτό που εξακολουθεί να λείπει από την αποανάπτυξη,  είναι ένας θετικός πολιτικός ορισμός ο οποίος να είναι σε θέσει να κινητοποιήσει τους ανθρώπους όπως ο σοσιαλισμός την εποχή της ακμής του.

Είναι  γεγονός ότι το κίνημα « αντιμετωπίζει δυσκολίες στο ζήτημα της επινόησης μιας νέας “μεγάλης αφήγησης” για το συλλογικό ασυνείδητο.

Για να κινητοποιηθεί ο κόσμος πρέπει να πειστεί ότι μπορούμε να ζούμε καλύτερα με λιγότερα αγαθά.

Το σύνθημα « λιγότερα αγαθά, περισσότεροι κοινωνικοί δεσμοί » δεν αρκεί από μόνο του.

Links - http://panosz.wordpress.com/2011/04/10/degrowth/ (Μανιφέστο του Ελληνικού Δικτύου ηια την Αποανάπτυξη).

Ύστερα από πολύμηνη μάχη με την επάρατο νόσο την οποία αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια, η συνάδελφος και φίλη Φοίβη Σκιάνη έφυγε σήμερα το πρωϊ από τον μάταιο ετούτο κόσμο. Ο πόνος είναι μεγάλος για τον καλό φίλο και σύζυγό της, Μάνο Αμελίδη, που αποχωρίζεται τη σύντροφο του με την οποία έζησε μαζί χαρές και λύπες τα τελευταία δεκαπέντε και πλέον χρόνια.

Με τίτλο "Έσβησε το χαμόγελο της Φοίβης Σκιάνη" το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ αποχαιρέτησε την αγαπητή γεμάτη ζωντάνια συνάδελφο με την ανακοίνωση που ακολουθεί.

Αντίο Φοίβη! Μάνο κουράγιο!

 
30 Απριλίου 2011

" Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ αγγέλλει με βαθειά θλίψη την απώλεια της δημοσιογράφου Φοίβης-Άννας Σκιάνη, που έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 51 ετών.

Η Φοίβη Σκιάνη γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Ιανουαρίου του 1960 και αφού τελείωσε το Αρσάκειο Αθηνών σπούδασε ναυτιλιακά στο Λονδίνο. Με τη δημοσιογραφία ασχολήθηκε με αφορμή τα Σεμινάρια Δημοσιογραφίας της ΕΣΗΕΑ το 1987. Αμέσως μετά εργάσθηκε στις εφημερίδες«ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», «ΟΝΟΜΑ», «ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ» και «ΕΞΠΡΕΣ». Από το 1994 έως και σήμερα ήταν διορθώτρια του περιοδικού «ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗ» της ΕΡΤ. Τα τελευταία χρόνια αρθρογραφούσε στην ημερήσια εφημερίδα των Σερρών «ΝΕΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ» όπου κρατούσε την εβδομαδιαία πολιτική στήλη «Γράμμα από την Αθήνα», καθώς και κριτική στα media με τίτλο «Τα παρα media της Φοίβης».

Η δημοσιογραφία χάνει έναν νέο, χαρούμενο και άξιο άνθρωπο, που είχε ακόμα πολλά να προσφέρει, μια ιδιαίτερα δυναμική παρουσία στην ενημέρωση, τον συνδικαλισμό και τους κοινωνικούς αγώνες.

Παράκληση του συζύγου της Μάνου Αμελίδη, όσοι θέλουν να τιμήσουν τη μνήμη της να προσφέρουν δωρεές στο Σύλλογο ΦΛΟΓΑ Σύλλογο γονιών παιδιών με καρκίνο (Αρ. Λογ/σμων ΕΘΝΙΚΗ: 192/480000-10, ALPHA BANK 112-00-2002-011686), (Αιγίου 6-8, Γουδί. Τηλ.: 210-7485000).

ΤO ΔΙΟΙΚΗΤΙΚO ΣΥΜΒΟΥΛΙO"

Για 6η φορά η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού κατέκτησε το τρόπαιο της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης, νικώντας στον τελικό της Ευρωλίγκας τη Μακάμπι Τελ Αβίβ 78-70.

Η αθηναϊκή ομάδα καθοδηγούμενη από τον πάλαι ποτέ "Γκαστόνε" και σημερινό "άρχοντα των δαχτυλιδιών", Σέρβο προπονητή, Ζέλικο Ομπράντοβιτς(έχει κατακτήσει 8 τρόπαια), απέδειξε ότι μόνο τυχαία δεν ήταν η επιτυχία της.

Αφού απέκλεισε στην προημιτελική φάση το φαβορί, την ισπανική  Μπαρτσελόνα, και μάλιστα με μειονέκτημα έδρας,  στη συνέχεια καθάρισε στο φάιναλ φορ την ιταλική Σιένα και την ιστορική "ομάδα του λαού" την ισραηλινή Μακάμπι Τελ Αβίβ, στο σημερινό τελικό.

Ο Παναθηναϊκός είναι η ακριβώς αντίθετη όψη του ελληνικού πολιτικού συστήματος.

Είναι μία ομάδα προπονητών και αθλητών που εργάζεται με αρχές, με συνέπεια, με υπευθυνότητα, με επαγγελματισμό, με κίνητρο και με υψηλούς στόχους.

Το πολιτικό μας σύστημα είναι ένα κύκλωμα ανευθυνο-υπεύθυνων, κατ' όνομα επαγγελματιών (αυτοαποκαλούνται και λειτουργοί), οι οποίοι είναι έτοιμοι να ξεπουλήσουν τις αρχές τους και τα δήθεν προγράμματά τους, για να διασώσουν τη βουλευτική έδρα τους ή για να μη χάσουν την καρέκλα τους.

Είναι οι ανάλγητοι και θρασύτατοι "πατέρες του έθνους" οι οποίοι, ενώ η κοινωνία βουλιάζει από τα χρέη που της φόρτωσαν και οι πολίτες κάνουν αιματηρές θυσίες, αυτοί ζητούν αναδρομικά από το πτωχευμένο κράτος, αδιαφορώντας για το αύριο αυτού του τόπου.

Είναι αυτοί που θα φωτογραφίζονται πλάι στους νικητές αθλητές για να κερδίσουν περισσότερες ψήφους, οι γνωστοί κολαούζοι της επιτυχίας. Αυτοί που το μόνο πράγμα που κάνουν καλά είναι να υποκρίνονται, να ψεύδονται και να κοροϊδεύουν την κοινωνία την οποία υποτίθεται ότι έχουν ταχθεί να υπηρετήσουν.

Είναι αυτοί που συμπεριφέρονται με δύο μέτρα και δύο σταθμά, αυτοί που "χαϊδεύουν" τους ισχυρούς και  κλείνουν τα μάτια στις αυθαιρεσίες τους. Αυτοί που δεν πρόκειται ποτέ να αντιταχθούν στη βία στους αθλητικούς χώρους, όταν προέρχεται από τη συμπεριφορά των ισχυρών τους οποίους υπηρετούν με τυχοδιωκτικό και αμοραλιστικό καιροσκοπισμό.

Οι ανευθυνο-υπεύθυνοι πτωχευμένοι πολιτικοί και οι απανταχού παρατρεχάμενοί τους, πάντα θα βουλιάζουν στη μετριότητα, πάντα θα παριστάνουν τους ήρωες και πάντα θα είναι ξεφτιλισμένοι τζάμπα-μάγκες.

Το δικό τους τρόπαιο είναι το βόλεμα στο βάθρο του καθεστώτος, του οποιουδήποτε καθεστώτος. Αγωνίζονται για μια καρέκλα, για να είναι μέρος του κυκλώματος της εξουσίας. Είναι οι πρωταθλητές της κωλοτούμπας, οι σφουγγοκολάριοι και τα λιβανιστήρια των ισχυρών...

Αρκετά όμως με τους δήθεν "αγωνιστές", ας χαρούμε και ας αντλήσουμε δύναμη από την επιτυχία των  "πρασίνων", των αυθεντικών ηρώων.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες: Οι πολιτικοί μας δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν Παναθηναϊκός...

ΜΑΚΑΜΠΙ ΤΕΛ ΑΒΙΒ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ  70-78

Γήπεδο:Παλάου Σεν Τζόρντι, Μπαρτσελόνα

Τα δεκάλεπτα: 15-22, 30-33, 43-54, 70-78

Μακάμπι Τελ Αβίβ (Ντέιβιντ Μπλατ): Πάργκο 12 (9 ασίστ), Χέντριξ, Σαρπ, Μπλου 14 (3), Ελιάχου 12, Πνίνι 8 (2), Μπερστάιν, Λαμπανόφσκι, 'Ειντσον 17 (2), Μάτσβαν 3, Σχορτσανίτης 4

Παναθηναϊκός (Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς): Τέπιτς, Μάριτς 2, Περπέρογλου 2, Μπατίστ 18, Φώτσης 5 (7 ριμπάουντ), Σάτο 13 (7 ριμπάουντ), Νίκολας 14 (2), Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 16 (9 ασίστ), Βουγιούκας 4, Καλάθης 4 (6 ασίστ), Καϊμακόγλου.

Σημ.: Ο αρχηγός των "πρασίνων" Δημήτρης Διαμαντίδης, αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης της κανονικής περιόδου, καλύτερος αμυντικός αλλά και MVP του τελικού της Ευρωλίγκας, διάκριση που είναι μοναδική και δεν έχει κατακτήσει μέχρι σήμερα κανένας άλλος μπασκετμπολίστας.

Είναι αξιοσημείωτο ότι το Κύπελλο που παρέλαβε ως αρχηγός του Παναθηναϊκού, το σήκωσε ψηλά μαζί με τον Κώστα Τσαρτσαρή  και τον Μάικ Μπατίστ, δηλαδή τους παλαιότερους συμπαίκτες του. αφού το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα και στις επιτυχίες έχουν όλοι συνεισφέρει...