Επάγγελμα πολιτικός

Μέχρι σήμερα , όσοι πολιτικοί δεν είχαν εξασκήσει επάγγελμα ήταν στο στόχαστρο της κριτικής: δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και ο - προσεκτικός στις εκφράσεις του- δήμαρχος Αθηναίων, Δημήτρης Αβραμόπουλος, τούς έχει επιλέξει ως στόχο επαναλάμβανοντας συχνά ότι είναι αυτοδημιούργητος , ότι έχει κολλήσει το πρώτο του ένσημο από 19 ετών και ότι αυτός δεν προέρχεται από "τζάκια" ούτε είναι "παιδί του κομματικού σωλήνα".
Ξαφνικά, ενόψει της αναθεώρησης του Συντάγματος προτείνεται από τον εισηγητή του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο, το ασυμβίβαστο βουλευτή-επαγγελματία, επειδή σύμφωνα με το σκεπτικό, ο βουλευτής έχει πολλές και σημαντικές υποχρεώσεις και δεν είναι δυνατόν να τις εκπληρώσει με ικανοποιητικό τρόπο, αν ταυτόχρονα εξασκεί και κάποιο άλλο επάγγελμα.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι με την πρόταση αυτή επιδιώκεται ο μέχρι σήμερα "λειτουργός", να γίνει επαγγελματίας βουλευτής. Αναγνωρίζεται ότι το περίφημο "λειτούργημα", για να μην είναι κενό περιεχομένου, πρέπει να γίνει επάγγελμα. Και ότι για να γίνει αυτό πρέπει ο βουλευτής να μην εξασκεί κανένα άλλο επάγγελμα! Ο συλλογισμός φαίνεται ότι έχει στέρεα λογική αλλά ποιες είναι οι προθέσεις του εισηγητή;

Σημ.: Αν δούμε την πολιτική ως επάγγελμα (κάτι το οποίο δεν είναι α πριόρι κατακριτέο) δεν μπορούμε πλέον να κατηγορούμε και όσους βουλευτές δεν έχουν δουλέψει ποτέ, αφού εργάζοντο ως πολιτικοί. Έτσι εξιλεώνονται κατά κάποιο τρόπο και τα "παιδιά των μπαμπάδων" και τα "παιδιά του κομματικού σωλήνα".


Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ γίνεται ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ για να ξαναγίνει ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ;

Τι μπορεί όμως να σημαίνει στην πράξη η εγκατάλειψη του επαγγέλματος και η αφοσίωση στο "λειτούργημα" του βουλευτή; Πως θα μπορεί ένας βουλευτής να είναι αυτόνομος οικονομικά, να εξασφαλιστεί από τις κάθε λογής εξαρτήσεις αλλά και να έχει άμεση γνώση των προβλημάτων των εργαζομένων όταν αποκοπεί από το χώρο της εργασίας;
Αρκεί ο διπλασιασμός του μισθού του και η θεωρητική προσέγγιση των προβλημάτων;
Κι ύστερα γιατί κάποιος να κάνει καριέρα σε ένα επάγγελμα αν πρόκειται να το εγκαταλείπει για όσα χρόνια θα είναι στη Βουλή και να μην κάνει αμέσως καριέρα βουλευτή, όπως πολλοί από τους σημερινούς εθνοπατέρες μας οι οποίοι είτε είναι παιδιά του "κομματικού σωλήνα" είτε απόγονοι βουλευτών και δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους; Ο προβληματισμός είναι σίγουρα μεγάλος και περίπλοκος!

Πρώτα απ' όλα, χωρίς βέβαια να είναι απόλυτο αυτό, ο βουλευτής που δεν δούλεψε ποτέ στη ζώη του έχει αντικειμενικά περισσότερες δυσκολίες να καταλάβει τους εργαζόμενους για τους οποίους υποτίθεται ότι αγωνίζεται, από έναν άλλο που έχει βγει και έχει παλέψει στον κοινωνικό στίβο. Το ίδιο θα συμβεί και στο βουλευτή που εγκαταλείπει το επάγγελμά του για να αφοσιωθεί στα κοινοβουλευτικά του καθήκοντα, αφού δεν είναι γνωστό για πόσα χρόνια θα αποσυρθεί από την εργασία του. Αν δηλαδή εκλέγεται συνεχώς βουλευτής θα αναγκαστεί κάποια στιγμή να εγκαταλείψει οριστικά το επάγγελμά του.
Για να μη μιλήσουμε για τις εξαιρέσεις. Υπάρχουν επαγγέλματα, όπως π.χ. του μουσικοσυνθέτη, που βασίζονται στην έμπνευση και δεν μπορείς να πεις στο βουλευτή να μην εμπνέεται ούτε να του απαγορεύσεις να συνθέσει ένα μουσικό έργο, επειδή ασκεί τα κοινοβουλευτικά του καθήκοντα.Ποιος θα κρίνει αν ένα επάγγελμα παρεμποδίζει και πόσο σε ένα βουλευτή να ασκήσει τα καθήκοντα του;

ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ

Για να μην πλατειάζουμε, έτσι κι αλλιώς αν χρειαστεί να επανέλθουμε στο θέμα, θα πούμε τα εξής:
η πρόταση του ασυμβίβαστου έγινε αιφνιδιαστικά και ξεκινάει από λάθος βάση. Είναι μια πρόταση που πάει να επιβληθεί ουρανοκατέβατα γιατί κατά πάσα πιθανότητα εξυπηρετεί τις ηγεσίες των κομμάτων εξουσίας οι οποίες τελευταία αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα αποσταθεροποίησης. Είναι μια εκβιαστική πρόταση γιατί ο βουλευτής πρέπει να δρα ελεύθερα και να εκλέγεται με πλήρη ελευθερία συνείδησης από το λαό, στον οποίο δεν μπορεί να δίνουμε έτοιμα "πρετ α πορτέ" μοντέλα εκπροσώπων. Αν ο λαός θέλει να εκλέγει βουλευτές που δεν σέβονται τα καθήκοντα τους πρέπει να έχει τη δυνατότητα να τους εκλέγει και αυτός να αποφασίζει πότε θα τους τιμωρεί. Γιατί αλλιώς πως θα είναι κυρίαρχος πως θα συμμετέχει στο ύψιστο δικαίωμά του, αν του δίνει η εκάστοτε εξουσία το μοντέλο που αυτή θέλει;
Ναι, αλλά πως θα προστατέψουμε και την εύρυθμη λειτουργία του Κοινοβουλίου;
Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να το κάνουμε χωρίς άνωθεν περιορισμούς.
Όποιος βουλευτής π.χ. δεν παρίσταται στις συνεδριάσεις θα χάνει το μεροκάματο, ενώ παράλληλα ο πρόεδρος της Βουλής θα δίνει σε τακτά διαστήματα στα ΜΜΕ έναν κατάλογο με τα ονόματα των "κοπανατζήδων" για να μαθαίνει ο λαός ποιος τον σέβεται και ποιος όχι.
Τότε θα βλέπαμε ποιος θα τολμούσε να περιφρονήσει τους ψηφοφόρους.
Το μέτρο αυτό, θα μπορούσε να συμπληρωθεί και με ένα άλλο ακόμη σπουδαιότερο. Αν δηλαδή ένας βουλευτής υπερβεί τα όρια της ασυνέπειας απέναντι στα καθήκοντά του, τα οποία θα οριστούν από μια αυξημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία με συνταγματική ισχύ, να εκπίπτει του αξιώματός του. Όπως ακριβώς ο μαθητής που χάνει την τάξη όταν υπερβεί έναν συμφωνημένο αριθμό αδικαιολόγητων απουσιών. Τότε θα βλέπαμε ποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για το "λειτούργημα" και ποιος όχι.


Ο ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ενισχύει τον ΑΡΧΗΓΟ και το ΚΟΜΜΑ του


Γιατί το ασυμβίβαστο ενισχύει τον αρχηγό και το κόμμα;
Γιατί αν αλλάξει ο εκλογικός νόμος και καθιερωθεί αντί του σταυρού προτίμησης η περίφημη λίστα, όπως τελευταία συζητείται κατά τα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών κοινοβουλίων, τότε ο αρχηγός του κάθε κόμματος θα διορίζει στην ουσία βουλευτές και θα έχει στη διάθεσή του έναν στρατό "πραιτωριανών" για να σταθεροποιεί τη θέση του. Αν μάλιστα οι βουλευτές αυτοί έχουν δεσμευτεί να εγκαταλείψουν το επάγγελμά τους και η επιβίωσή τους εξαρτάται ολοκληρωτικά από το "βουλευτιλίκι", δεν θα έχουν άλλη επιλογή από την υπακοή στον αρχηγό του "κομματικού στρατού".
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, θα γίνει προσπάθεια η πρόταση να περιοριστεί σε έναν ορισμένο αλλά σημαντικό αριθμό βουλευτών, οι οποίοι θα είναι αρκετοί για να εξασφαλίζουν τις ισορροπίες στις κοινοβουλευτικές ομάδες και οι οποίοι θα ξαναδώσουν τη χαμένη ισχύ στους αρχηγούς των κομμάτων. Ιδιαίτερα των κομμάτων εξουσίας.
Αυτές νομίζω ότι είναι οι προθέσεις του εισηγητή αυτής της ουρανοκατέβατης πρότασης, η εφαρμογή της οποίας θα αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα.
Τα διάφορα "παραθυράκια" που θα προκύψουν (εξαιρούμενες περιπτώσεις κ.λπ.)είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αυξήσουν σημαντικά το φόρτο εργασίας του εκλογοδικείου.