«Φραπελιά» με νερό... Καματερού

του Γιάννη Ράγκου

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Τις τελευταίες ημέρες μια νέα «υστερία» έχει καταλάβει το πανελλήνιο: πρόκειται για το δημοφιλέστερο ρόφημα της εποχής, τη διαβόητη πλέον «φραπελιά» (ζωμός από φύλλα ελιάς και νερό), το οποίο σύμφωνα με ορισμένους -κατά τεκμήριο ανθρώπους χωρίς καμιά επιστημονική εγκυρότητα- μπορεί να θεραπεύσει πολλές σοβαρές ασθένειες (μεταξύ άλλων και τον… συνήθη καρκίνο). Το ζήτημα δεν θα μπορούσε να λάβει την έκταση αυτή χωρίς τη «φιλότιμη» συμμετοχή μέρους του έντυπου Τύπου και κυρίως του συνόλου των τηλεοπτικών σταθμών, μηδέ της κρατικής τηλεόρασης εξαιρουμένης (άλλωστε από εκπομπή της ξεκίνησε το θέμα), με προφανή στόχο την αύξηση της κυκλοφορίας ή της τηλεθέασης σε βάρος της δημόσιας υγείας. Ωστόσο, το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Η χαρακτηριστικότερη αντίστοιχη περίπτωση στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας είναι αναμφισβήτητα η υπόθεση με το «“νερό” του Καματερού», που συγκλόνισε την κοινή γνώμη στη χώρα τους πρώτους μήνες του 1976 και κατέδειξε, με τον ευκρινέστερο τρόπο, το πώς ο Τύπος μπορεί να κατασκευάσει τα γεγονότα, προκειμένου να τα ιδιοποιηθεί για δικό του όφελος. Αν και ο Γ. Καματερός ήταν ο τυπικός «πρωταγωνιστής» στην υπόθεση, τα γεγονότα απέδειξαν πως, στην ουσία, δεν απετέλεσε παρά το «όργανο» σημαντικής μερίδας του Τύπου, που τον εκμεταλλεύτηκε με κάθε τρόπο.

Το πρωί της 9ης Φεβρουαρίου του 1976 οι αγουροξυπνημένοι Αθηναίοι διαβάζουν έκπληκτοι στην πρώτη σελίδα των εφημερίδων μια συνταρακτική είδηση: ένα θαυματουργό υγρό προερχόμενο από μια μυστική (;) και ραδιενεργή πηγή της Κω, είναι πολύ πιθανό να θεραπεύει τον καρκίνο.

Όπως είναι φυσικό, η είδηση σκάει σαν «βόμβα». Οι εφημερίδες δίνουν τις πρώτες πληροφορίες σχετικά με την συγκλονιστική αυτή «ανακάλυψη»: «εφευρέτης» είναι ο 36χρονος δικηγόρος (!) από την Κω, Γιώργος Καματερός και κύριος συνεργάτης του ο επιχειρηματίας Κωνσταντίνος Γράτσος.

Η φημολογία για την ύπαρξη αυτού του θαυματουργού «νερού» είχε αρχίσει από καιρό και όπως αποδείχθηκε αργότερα, την είχαν καλλιεργήσει οι ίδιοι οι «εφευρέτες». Η αγωνία χιλιάδων απλών ανθρώπων ήταν φυσικό να αποτελέσει το προσφορότερο έδαφος για τη γιγάντωση του φαινομένου. Από την πλευρά του, σημαντική μερίδα του Τύπου, με προεξάρχουσα τη μεγάλη και ιστορική απογευματινή εφημερίδα «Τα Νέα», διέκρινε στην υπόθεση τα στοιχεία εκείνα του «λαϊκού αναγνώσματος» που θα τόνωναν τις κυκλοφορίες. Έτσι, ένα μπαράζ συγκλονιστικών «αποκαλύψεων» άρχισε...

Από τις πρώτες ημέρες, απίθανα ρεπορτάζ βλέπουν στο φως της δημοσιότητας: ασθενείς (μεταξύ τους oι ηθοποιοί Νίκος Σταυρίδης, η Γκιζέλα Ντάλι κ.α.) δηλώνουν πως με το νερό θεραπεύτηκαν όχι μόνο από τον καρκίνο αλλά και από πάσης φύσεως νόσο, δημοσιεύονται μέχρι και ακτινογραφίες ασθενών προκειμένου να καταστεί σαφέστερη η θεαματική βελτίωση της υγείας τους, έγκριτοι (;) γιατροί και πυρηνικοί φυσικοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό καταθέτουν την επιστημονική τους άποψη, ενώ την ίδια στιγμή οι τίτλοι των περισσότερων εφημερίδων σχετικά με το θέμα καταλαμβάνουν ολοένα και μεγαλύτερο χώρο, για να καταλήξουν μετά την πρώτη εβδομάδα σε οκτάστηλους. Ορισμένοι από αυτούς είναι χαρακτηριστικοί: «Ο καρκίνος νικήθηκε» (10/2/76), «Και υπουργοί προμηθεύτηκαν το “νερό”» (11/2/76), «Το “νερό” σταματά την ανάπτυξη του καρκίνου-Ενισχύεται η ανοσία» (13/2/76).

Παρά τις προσπάθειες μιας μικρής μερίδας του Τύπου να αντιμετωπίσει το γεγονός με νηφαλιότητα και την επιφυλακτική στάση της κυβέρνησης, χιλιάδες ασθενείς ή συγγενείς τους συρρέουν κάθε μέρα στα σημεία διανομής του «θαυματουργού “νερού”» («Ήλιον» το είχαν ονομάζει οι «εφευρέτες» του) σε όλη την Ελλάδα, προκειμένου να εξασφαλίσουν έστω και μία ελάχιστη ποσότητα. Την ίδια στιγμή, ο Γ. Καματερός σε συνέντευξη Τύπου ανακοινώνει τα «επιστημονικά» του πορίσματα, διευκρινίζοντας πως τα «μυστικά» της ανακάλυψής του θα τα διαχειριστεί όπως νομίζει ο ίδιος καλύτερα, ενώ τονίζει πως θα ταξιδέψει και στο εξωτερικό για να «γνωρίσει το νερό σε όλο τον κόσμο». Παρά το εξόφθαλμο παραλογισμό των δηλώσεών του αλλά και της εν γένει ιστορίας, ο Τύπος τροφοδοτεί καθημερινά την απόγνωση του απελπισμένου κοινού που «ρουφά», κυριολεκτικώς, κάθε σχετική είδηση. Οι κυκλοφορίες των περισσότερων εφημερίδων εκτινάσσονται σε δυσθεώρητα ύψη, φτάνοντας (ορισμένες μέρες) στον αστρονομικό αριθμό των 500.000 φύλλων, πανελλαδικώς.

Η εφημερίδα «Τα Νέα» (με διευθυντή τον Γ. Καψή) φτάνει στο σημείο να πραγματοποιήσει, με δική της πρωτοβουλία, τεστ σε καρκινοπαθή συνταξιούχο για να αποδείξει την αποτελεσματικότητα του «φαρμάκου». Και παρά το γεγονός πως τα αποτελέσματα δεν είναι τα επιθυμητά για την εφημερίδα, εφευρίσκονται νέοι τρόποι για να κρατηθεί το θέμα στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Δείγματα του «νερού» στέλνονται σε μεγάλα ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού, ώστε να αναλυθούν και να διαπιστωθούν η θεραπευτικές τους ιδιότητες. Παράλληλα, ο Γ. Καματερός, ως άλλος... «σωτήρας», προσέρχεται στα σημεία διανομής του νερού (συνήθως στα προαύλια εκκλησιών, ίσως για να διατηρηθεί ο συμβολισμός της... «αγιότητας») ανακοινώνοντας στους παριστάμενους ότι θα θεραπεύσει τυφλούς (!), διοργανώνει... λαϊκές συγκεντρώσεις και πορείες προς τη Βουλή, ως πράξη διαμαρτυρίας απέναντι στον πολιτικό κόσμο (!) που διατηρεί στάση δυσπιστίας απέναντί του, ενώ προχωρεί και στη σύσταση Γραφείου Τύπου για την έγκυρη πληροφόρηση του κοινού.

Το θέμα έχει αρχίσει να αποκτά οπερετικές διαστάσεις. Εντούτοις, οι περισσότερες εφημερίδες προσπαθούν να το κρατήσουν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας και τις κυκλοφορίες τους στο ύψος εκατοντάδων χιλιάδων φύλλων. Προς την κατεύθυνση αυτή, επιστρατεύεται η γιατρός Β. Καλπατσόγλου που δηλώνει πως μετά από πειράματα που έκανε επί ένα μήνα σε ποντίκια διαπίστωσε ότι «το “νερό” σταματάει την ανάπτυξη των όγκων». Είναι ο σπινθήρας που δυναμώνει τη φλόγα...

Ο «παροξυσμός» του κόσμου, σε όλη την Ελλάδα, φτάνει στο κατακόρυφο. Στις 17 Μαρτίου 1976, ο 46χρονος Κ. Μητράκης συνθλίβεται κάτω από τις ρόδες βυτιοφόρου φορτηγού που μοίραζε το «νερό» στην περιοχή των Βριλησσίων. Την επομένη ημέρα, η εφημερίδα «Η Απογευματινή» έχει κεντρικό τίτλο: «Σκοτωμός για το νερό» (!) Είναι το αποκορύφωμα της αθλιότητας...

Μέχρι και ο γνωστός συγγραφέας Β. Βασιλικός καταθέτει τις εντυπώσεις του από «ρεπορτάζ» που έκανε «ανάμεσα στο πλήθος που περιμένει με τις ώρες στην ουρά για ένα μπουκάλι “νερό”» καταγράφοντας «την αγωνία και την ελπίδα». Την ίδια μέρα, το Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας, κάτω από την πίεση της «κοινής γνώμης» και του Τύπου, ανακοινώνει πως θα αρχίσουν πειράματα για το “νερό”.

Το θέμα φαίνεται να παίρνει νέες διαστάσεις, όταν το φιάσκο αποκαλύπτεται και μάλιστα από τον ίδιο τον Γ. Καματερό. Τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες (!) της 25ης προς την 26η Μαρτίου καλεί στο γραφείο του τους εκπροσώπους του Τύπου για να τους ανακοινώσει νέα στοιχεία, ενώ ο ίδιος εμφανίζεται με ένα πιστόλι στη ζώνη του. Η υπόθεση εξελίσσεται σε τραγέλαφο. Ο Γ. Καματερός μοιράζει κόκκινα τριαντάφυλλα, μπουκαλάκια με το «θαυματουργό “νερό”» και φακελάκια με... ραδιενεργή ζάχαρη. Δείχνει στους δημοσιογράφους κάποιους ακατάληπτους μαθηματικούς τύπους και δηλώνει πως «κρατάει όλο τον κόσμο στο χέρι του», ότι «θα καταργήσει κάθε εξουσία και θα την αντικαταστήσει με αγάπη», πως «θα σφάξει όλους τους βουλευτές» (!), ενώ χαρακτηρίζει «βλάκα» τον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή. Ο παραλογισμός είναι τόσο προφανής που κανένα δημοσιογραφικό τέχνασμα δεν μπορεί να τον συγκαλύψει. Το θέμα «ξεφουσκώνει» και μαζί κατρακυλούν οι κυκλοφορίες των εφημερίδων.

Λίγες ημέρες αργότερα, ο Γ. Καματερός (δια)φεύγει για την Ιταλία. Σύμφωνα με κάποιες πηγές, ο 36χρονος δικηγόρος «φυγαδεύτηκε» στη γειτονική χώρα από μεγάλο εκδότη απογευματινής εφημερίδας, η οποία πρωταγωνίστησε στη διόγκωση του όλου θέματος, προκειμένου να αποφευχθούν δυσάρεστες αποκαλύψεις για το ρόλο του, αλλά και να προληφθεί τυχόν δικαστική παρέμβαση. Πάντως, τον Οκτώβριο του 1976 θα καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης 8 μηνών (με αναστολή) για «αντιποίηση ιατρικού επαγγέλματος» και κατόπιν θα φύγει στο εξωτερικό, όπου χάνονται τα ίχνη του.

Το θέμα σιγά-σιγά ξεχνιέται και η ελληνική κοινωνία επανέρχεται στους φυσιολογικούς της ρυθμούς. Ο Γ. Καματερός εξαφανίζεται για ένα διάστημα από το προσκήνιο και μερικά χρόνια μετά επιστρέφει στην Ελλάδα. Παραμένει για λίγα χρόνια στην Αθήνα και αργότερα εγκαθίσταται στην Κω.

Πριν από, περίπου, δέκα χρόνια, στο πλαίσιο δημοσιογραφικής έρευνας για την υπόθεση, ο γράφων είχε εντοπίσει τον Γ. Καματερό και είχε ζητήσει τις απόψεις του για το θέμα, αλλά ο ίδιος είχε αρνηθεί, εμφατικά, να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο σχετικά. Πάντως, μετά την οριστική επιστροφή του στην Ελλάδα είχε ασκήσει για λίγο το επάγγελμα του δικηγόρου και αργότερα είχε ασχοληθεί με ξενοδοχειακές και άλλες επιχειρήσεις (στην Κω, την Ρόδο και την Αθήνα), ενώ σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες είχε αναμειχθεί ενεργά και σε φιλοβασιλικές οργανώσεις. Με τους συνεργάτες του, στην υπόθεση του «νερού» δεν διατηρούσε πλέον καμία επαφή, ενώ κάποιοι έκαναν λόγο για οριστική ρήξη -από πολλών ετών- στις σχέσεις των πρώην συνεταίρων.

Την ίδια εποχή, οι κάτοικοι του νησιού έλεγαν πως το θέμα του “νερού” αναφερόταν πλέον μόνο ως... ανέκδοτο και συμπλήρωναν ότι γνώρίζαν το αβάσιμο των ισχυρισμών του «εφευρέτη» από τότε.

Στις 6 Μαΐου 1998, σε ηλικία 58 ετών, ο Γ. Καματερός αυτοκτόνησε στο μαγαζί του αδελφού του στην Κω και σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες αιτία ήταν τα μεγάλα χρέη που είχε απέναντι σε ιδιώτες και τράπεζες. Πάντως, τα δημοσιεύματα της εποχής έκαναν λόγο για σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετώπιζε για αρκετά χρόνια ο Γ. Καματερός, ο οποίος παλαιότερα είχε νοσηλευτεί και σε ψυχιατρική κλινική της Αθήνας.

Η υπόθεση με το «“νερό” του Καματερού» (όπως συνηθίζεται να μνημονεύεται) αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα μαζικής εξαπάτησης του κοινού. Κυρίως, όμως, σημειώνει με αποκαλυπτικό τρόπο τον αρνητικό ρόλο που διαδραματίζει, σε πολλές περιπτώσεις, ο Τύπος προκειμένου να αποκομίσει προφανή οφέλη. Για την ιστορία θα πρέπει, ωστόσο, να αναφερθεί ότι νηφάλια στάση απέναντι στα γεγονότα κράτησαν, τότε, οι εφημερίδες «Η Καθημερινή», «Ελευθεροτυπία», «Εστία», Ριζοσπάστης» και «Αυγή».

Παρά τις ομοιότητες των δύο υποθέσεων (της «φρεπαλιάς» και του «νερού του Καματερού»), το γεγονός παραμένει: σε κάθε περίπτωση, η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα…

Σύντομο χρονολόγιο της υπόθεσης Καματερού

9 Φεβρουαρίου 1976 - Οι πρώτοι τίτλοι βλέπουν το φως της δημοσιότητας: «Καρκίνος: Ένα νέο φάρμακο;». Δίνονται τα πρώτα στοιχεία για τους «εφευρέτες» Γ. Καματερό και Κ. Γράτσο.

10 Φεβρουαρίου 1976 - Αρχίζουν οι «συνταρακτικές» αποκαλύψεις. Δημοσιεύονται μαρτυρίες ασθενών που δηλώνουν πως θεραπεύτηκαν με το «νερό». Δηλώσεις δυσπιστίας από την πλευρά των επιστημόνων.

12 Φεβρουαρίου 1976 - Το «νερό» αρχίζει να διανέμεται στο κοινό από το προαύλιο του ναού Αγ. Σοφίας του Ψυχικού. Σημειώνoνται τα πρώτα μικροεπεισόδια. Μερικές εφημερίδες διατηρούν στάση δυσπιστίας: «Είναι φιάσκο και απάτη το “νερό”».

14 Φεβρουαρίου 1976 - Δημοσιεύεται στα «ΝΕΑ» άρθρο του γερμανού βιοχημικού Φριτς Ποπ με τίτλο: «Το “Ηλιον” και ο Καρκίνος».

15 Φεβρουαρίου 1976 - Ο Γ. Καματερός, σε συνέντευξη Τύπου δηλώνει: «Την πρώτη επισήμανση της ύπαρξης του “νερού” την έκανα το 1957, αλλά μόλις το 1972 πείσθηκα ότι είναι ραδιενεργό (...) Το νερό υφίσταται επεξεργασία. (...) Η πηγή του, που είναι μυστική αποκαλείται “Μέκκα”. (...) Εγώ μόνο διαθέτω τα “μυστικά” του “νερού”».

17 Φεβρουαρίου 1976 – Η εφημερίδα «Τα Νέα» πραγματοποιεί, με δική της πρωτοβουλία και σε συνεργασία με το Γ. Καματερό, τεστ για το νερό σε καρκινοπαθή συνταξιούχο. Λίγο καιρό αργότερα θα το μιμηθούν και άλλες εφημερίδες, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση της «Απογευματινής» που κάνει τεστ σε μέλισσες και... φακές.

19 Φεβρουαρίου 1976 - Παρόμοιοι τίτλοι στις εφημερίδες που υποστηρίζουν το «νερό»: «Τεστ σε Ευρώπη και Ελλάδα - Θα μαθευτή η αλήθεια για το “νερό”». Το ίδιο βράδυ, πραγματοποιείται πορεία προς το Κοινοβούλιο για να αρχίσει εκ νέου η διάθεση του “νερού”, που είχε διακοπεί για λίγες ημέρες. Η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» αποκαλύπτει πως οι γονείς 18 παιδιών, που νοσηλεύονταν στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» με λευχαιμία και άλλους κακοήθεις όγκους, είχαν σταματήσει την κλασική θεραπεία και προμήθευαν στα παιδιά τους το «νερό», με αποτέλεσμα ένα από αυτά να πεθάνει και αρκετών άλλων η κατάσταση της υγείας να παρουσιάσει σοβαρή επιδείνωση.

21 Φεβρουαρίου 1976 - Επιδεινώνεται η κατάσταση μιας ακόμα 4χρονης καρκινοπαθούς στην οποία είχε χορηγηθεί πειραματικά το «νερό». Την ίδια μέρα, μερίδα του Τύπου υποστηρίζει: «Κανείς δεν κινδυνεύει - Συνεχίζεται ο αγώνας για το υγρό».

22 Φεβρουαρίου 1976 - Ο Γ. Καματερός προσέρχεται στο Ψυχικό και ανακοινώνει στους παριστάμενους ότι, το ίδιο βράδυ, θα θεραπεύσει ενώπιόν τους δύο τυφλούς. Τελικώς, το «θαύμα» αναβάλλεται...

26 Φεβρουαρίου 1976 - Οι τίτλοι πολλών εφημερίδων είναι εύγλωττοι: «Το “νερό” δίνεται σε νέα ομάδα πειραματόζωων».

13 Μαρτίου 1976 - Επίθεση του Τύπου στον υφυπουργό Κοινωνικής Προνοίας κ. Μπιρσίμη, επειδή δεν προχωρά σε επίσημη έρευνα για τις θεραπευτικές ιδιότητες του «νερού».

16 Μαρτίου 1976 - Ο υφυπουργός, υπό την πίεση της κοινής γνώμης και μερίδας του Τύπου, δηλώνει: «Να πίνουν το “νερό”».

17 Μαρτίου 1976 - Από το «Γραφείο Τύπου» του «Ήλιον» ανακοινώνονται τα νέα σημεία διανομής του “νερού”, που είναι ο Περισσός, η Πετρούπολη, το Πέραμα, το Παγκράτι, το Χαλάνδρι, το Κολωνάκι και το Περιστέρι. Ο κόσμος συρρέει κατά χιλιάδες και χρειάζεται η επέμβαση της αστυνομίας για να διατηρηθεί η τάξη. Στο Χαλάνδρι, ο 46χρονος Κ. Μητράκης σκοτώνεται κάτω από τις ρόδες βυτιοφόρου που διένειμε το «νερό».

18 Μαρτίου 1976 - Η γιατρός Π. Καλπακτσόγλου ανακοινώνει πως πραγματοποιεί πειράματα για να διαπιστώσει την αποτελεσματικότητα του «νερού». Την επόμενη μέρα, μερικοί τίτλοι είναι χαρακτηριστικοί: «Νέα πειράματα, νέες προσδοκίες», «Θα νικηθούν όλες οι αρρώστιες σε τρεις μήνες».

22 Μαρτίου 1976 - Ο παραλογισμός στο αποκορύφωμα. Τα «Νέα» έχουν κύριο τίτλο: «”Νερό”: Διανομή υπό κρατικό έλεγχο - Θα χρησιμοποιηθεί και για κατασκευή... ατομικών όπλων». Παράλληλα, ανακοινώνεται η έναρξη πειραμάτων για την αποτελεσματικότητα του «νερού» στο «Θεαγένειο Αντικαρκινικό Κέντρο».

23 Μαρτίου 1976 - Συγκέντρωση 3.500 - 4.000 ατόμων στα Λιόσια όπου ο Γ. Καματερός βγάζει λόγο, εμφανιζόμενος ως… μεσσίας.

25 Μαρτίου 1976 - Ο Γ. Καματερός, τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες, καλεί τους δημοσιογράφους και τους δηλώνει: «Εσείς λέτε ότι είναι παράδοξα και ακατανόητα όλα αυτά. Εγώ λέω ότι είναι μια νέα θεωρία για τη δομή του ατόμου. (...) Τα φωτόνια, σύμφωνα με τη θεωρία του “Ηλίου”, δεν είναι παρά μόρια ύδατος, ούτε ακτίνες ούτε κύματα. Είναι βομβαρδισμός ύλης το “Ήλιον”. (...) Κρατάω τον κόσμο ολόκληρο στα χέρια μου. (...) Θα καταργήσω κάθε εξουσία και θα την αντικαταστήσω με αγάπη. (...) Θα κόψω πολλά κεφάλια». Η υπόθεση εξελίσσεται σε οπερέτα.

28 Μαρτίου 1976 - Ο Γ. Καματερός φεύγει για την Ιταλία. Την ίδια μέρα, από το Υπουργείο Κοινωνικής Προνοίας ανακοινώνεται ότι το «νερό» δεν θεραπεύει.

31 Μαρτίου 1976 - Το «νερό» κατάσχεται, ενώ από την πλευρά της Εισαγγελίας Εφετών, διαρρέει η πληροφορία ότι ενδέχεται να ασκηθεί ποινική δίωξη κατά του «νερού» και του Γ. Καματερού.

Χαρακτηριστικές δηλώσεις για την υπόθεση Καματερού

Συνέντευξη Κ. Γράτσου στην «Απογευματινή» (16 Φεβρουαρίου): «Έχουμε δεσμεύσει και κρύψει όλη την ποσότητα που χρειάζεται για δωρεάν θεραπεία 100 εκατ. αρρώστων σε όλο τον κόσμο. Ανατρέπουμε την παραδοσιακή επιστήμη και το φαρμακευτικό κατεστημένο»

Γ. Καματερός (σε συνέντευξη Τύπου στις 16/2): «Εμείς, εννοώ εγώ, έχουμε λύσει οριστικά το πρόβλημα του καρκίνου. Τίποτα δε θα μας σταματήσει. Ποιος θα εξουσιάσει το μυαλό μου;»

Γ. Καματερός (σε συνεντευξή του στις 18/2): «Είμαι βασιλόφρων. (...) Έχω επαφές με τη βασιλική οικογένεια, καμία όμως συζήτηση για το νερό»

Γ. Καματερός (δηλώσεις του προς τον Τύπο στις 20/2): «Δεν μπορούν να με συλλάβουν (σ.σ.: την προηγουμένη, είχε εκδοθεί ένταλμα βιαίας προσαγωγής του ενώπιον του εισαγγελέα). Ολόκληρο στρατό να στείλουν να με πιάσει, δεν θα τα καταφέρουν. Οι γενναίοι στη μάχη επιζούν, δεν σκοτώνονται».

Δήλωση του Κ. Μπιρσίμη (υφυπουργού Κοιν. Προνοίας) στις 23/2: «Δεν έχω πλέον και την παραμικρήν αμφιβολίαν ότι όλη η υπόθεση του νερού είναι κωμική»

Γ. Καματερός (στις 24/2): «Κύριε υφυπουργίσκε, σε συκοφαντώ και σε εξυβρίζω»

Νίκος Σταυρίδης (ο ηθοποιός σε δηλώσεις του στις 15/3): «Ξαναβρήκα το φως μου αφού πήρα για πέντε μέρες το νερό. Μπορώ να ξαναοδηγώ, πλέον»

Γκιζέλα Ντάλι (η ηθοποιός στην «Απογευματινή» στις 18/3): «Είχα καρκίνο στο λαιμό και έβγαζα μόνο άναρθρες κραυγές. Σήμερα, χάρη στο νερό, είμαι καλά και ετοιμάζομαι να ξαναβγώ στο θέατρο. (...) Δίνω τον εαυτό μου για πειράματα ...» (σ.σ.: κανένας γιατρός δεν επιβεβαίωσε ότι η Γκ. Ντάλι έπασχε από κάποιας μορφής καρκίνου).

Γ. Καματερός (δηλώσεις του στις 19/3): «Η εξίσωση του Ήλιον είναι απλή: Ήλιον (μόριον ύδατος) + ταχύτης + χρόνος = πρωτογενώς προκύπτουν τα πάντα»!

Ανακοίνωση του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου στις 19/3: «Μέχρι στιγμής, ουδέν επιστημονκώς αδιάβλητον στοιχείο υπάρχει που να αποδεικνύει αν ανευρέθη τρόπος θεραπείας του καρκίνου. Μέχρις ότου υπάρξουν αδιάβλητα στοιχεία, προκύπτοντα από υπεύθυνην ερευνητικήν εργασίαν, ο Ελληνικός λαός να μη δίδει πίστιν εις τας ανευθύνους φήμας».

Γ. Καματερός (δηλώσεις του στις 24/3): «Θα εξαφανίσω το νησί Σάσωνα της Αλβανίας ως το τέλος της εβδομάδας. Θα ακολουθήσει η Τουρκία και ίσως η... Σιβηρία. (...) Ισχύς μου η αγάπη μου για το λαό. (...) Τα χέρια μου θα γίνουν γροθιές για τους κομμουνιστές, τους αντιφρονούντες και όλους όσοι εργάζονται ενάντια στα συμφέροντα της Ελλάδας».

Μ. Καλαποθάκης (καθηγητής Βιονομίας) στις 26/3: «Το Ήλιον δημιούργησε νεκρά αυγά σε προνύμφες μελισσών, πράγμα που σημαίνει ότι επηρεάζει την αναπαραγωγή».

Ανακοίνωση Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών (28/3): «Ουδεμία περίπτωσις ιάσεως ή βελτιώσεως ασθενούς επεσημάνθη κατά επιστημονικώς ηλεγμένον τρόπον».

Ανακοίνωση Κ. Γράτσου (στις 28/3): «Από σήμερα (το νερό) παύει να διανέμεται στην Ελλάδα, εξ αφορμής της απαγορευτικής εντολής του νομάρχου Λαρίσης, εις τον οικείον νομόν. Και τούτο, διότι το Ήλιον, ελληνοπρεπέστατο όπως είναι, δεν επιτρέπει εις εαυτόν διακρίσεις μεταξύ των Ελλήνων ληπτών του».

Βλέπε σχετικά

- Βασίλη Βασιλικού: «Το νερό της Κω», εκδόσεις «Γνώση», Αθήνα 1990
- Ανακοίνωση Ε.Σ.Η.Ε.Α. για την «εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου από δημόσια και ιδιωτικά Μ.Μ.Ε.» (1 Φεβρουαρίου 2007)

* Ο Γιάννης Ράγκος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας, μέλος του Media freelancers Club