Άλλη μια Γενική Συνέλευση του ΕΔΟΕΑΠ χωρίς ελπίδα

Άλλη μία Γενική Συνέλευση του ΕΔΟΕΑΠ ολοκληρώθηκε (μάλλον προσπάθησε να ολοκληρωθεί αφού δεν έγινε ψηφοφορία στο τέλος) με λιγότερα από 100 άτομα που "άντεξαν" να παραμείνουν μέχρι τη λήξη, χωρίς να ακουστεί ούτε μία σοβαρή πρόταση γα τη βιωσιμότητα του οργανισμού από το προεδρείο και τα μέλη του ΔΣ.

Το προεδρείο και τα μέλη του ΔΣ επανέλαβαν σε γενικές γραμμές τα γνωστά τετριμμένα (να συστρατευτούμε όλοι στον κοινό αγώνα, να μπει αγγελιόσημο στο διαδίκτυο, να διατηρήσουμε το αγγελιόσημο που πάνε να καταργήσουν,  να διεκδικήσουμε το μέτρο της επαναφοράς της υποχρεωτικής δημοσίευσης των ισολογισμών στις εφημερίδες(!) κ.λπ.).

Η έλλειψη σοβαρής προετοιμασίας για να δωθεί μία βιώσιμη λύση ένα βήμα πριν από την κατάρρευση του ΕΔΟΕΑΠ ήταν εμφανής σε όλο το μήκος και το πλάτος του ΔΣ, αφού και η αντιπολίτευση των τριών (Χριστοδουλίδου, Αγγέλης, Ντελέζος) δεν πρότειναν κάτι ενδιαφέρον που θα μπορούσε να δώσει ελπίδα στους περίπου χίλιους που έκαναν τον κόπο να έρθουν να υπογράψουν για να υπάρξει απαρτία (χρειαζόταν το 1/10 των μελών).

Ο Γ. Αγγέλης πρόβαλε μια έκθεση (υπάρχει από τον Αύγουστο του 2014, αλλά τώρα φαίνεται την αντιλήφθηκε) σύμφωνα με την οποία δεν εισπράττεται σωστά το αγγελιόσημο και ότι αν εισπραχθεί "σωστά" θα λύσει τα προβλήματα του ΕΔΟΕΑΠ. Έτσι απλά...

Καμμία μελέτη από κανέναν για το τι θα γίνει αν καταργήσουν το αγγελιόσημο, που σήμερα θεωρείται "οιωνεί εργοδοτική εισφορά", ως φόρο υπέρ τρίτων. Αν, δηλαδή,  θα μπορέσουμε στην πράξη να αναγκάσουμε τους εργοδότες να πληρώσουν ό,τι πρέπει να πληρώσουν ως εργοδοτική εισφορά. Αν θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε έξω από το πλαίσιο του τσουβαλιάσματος του ενός ταμείου για όλους με ισοπέδωση των πάντων.

Καμμία πρόταση για την αδράνεια των διοικήσεων των ιδρυτικών μελών του ΕΔΟΕΑΠ (ΕΣΗΕΑ, ΕΠΗΕΑ, ΕΣΗΕΜΘ, ΕΠΗΕΘ)  δηλαδή των τεσσάρων συνδικαλιστικών Ενώσεων που αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να είχαν επιδείξει το ουσιαστικό ενδιαφέρον τους για τη διάσωση του οργανισμού.

Θλιβερό γεγονός υπήρξε επίσης η μικρή παρέλαση κάποιων συνδικαλιστών, αλλά και της διορισμένης προέδρου του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ που περιμένει σε λίγους μήνες τη λήξη της θητείας της, οι οποίοι είπαν δύο κοινότοπα λόγια, έκαναν το καθήκον τους και στη συνέχεια εξαφανίστηκαν.

Ο ΕΔΟΕΑΠ, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια από την αρχή της κρίσης δεν κατάφερε να εκλέξει καμμία διοίκηση που να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να απαντήσει στα μεγάλα προβλήματα που προέκυψαν.

Δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε η διοίκηση Σπανοπούλου να αποκρούσει το περιβόητο "κούρεμα των ομολόγων" (PSI) με αποτέλεσμα να χάσει το Ταμείο περί τα 100 εκ. ευρώ, η επόμενη διοίκηση Σόμπολου ήταν παθητικός θεατής της φθοράς του ΕΔΟΕΑΠ και μπροστά στα δύσκολα την "έκανε με μικρά πηδηματάκια", ενώ η σημερινή συνεχίζει χωρίς πυξίδα και με τον ίδιο μικροπολιτικό τακτικισμό που χαρακτήρισε τους προηγούμενους να μη δίνει ουσιαστικές λύσεις.

Τα μεγάλα προβλήματα και η ανικανότητα των διοικήσεων να δώσουν λύσεις, είναι η αιτία που κάθε πρόσκληση Γενικής Συνέλευσης προσελκύει μετά βίας την τρίτη φορά το 1/10 των μετόχων-μελών οι οποίοι νοιώθουν σαν τους επιβάτες του Τιτανικού που σιγά σιγά βυθίζεται χωρίς ελπίδα σωτηρίας. 

Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες οι ρηξικέλευθες λύσεις προϋποθέτουν νέες ιδέες και νέο αίμα στη διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ, αλλά δυστυχώς δεν είναι δυνατόν να προκύψει ως δια μαγείας.

Μόνο ένα κίνημα από τη βάση θα μπορούσε ίσως να αναταράξει τα νερά με προτάσεις έξω από το πλαίσιο των αλληλλοεξυπηρετήσεων, των προσωπικών πολιτικών των καρεκλοκένταυρων και του πελατειακού λαϊκισμού.

Το πρώτο βήμα είναι η κλήση σε απολογία των διοικήσεων των ιδρυτικών μελών του ΕΔΟΕΑΠ (ΕΣΗΕΑ, ΕΠΗΕΑ, ΕΣΗΕΜΘ, ΕΠΗΕΘ) και η απαίτηση να ενδιαφερθούν για τον ασφαλιστικό μας φορέα. Έτσι θα φανεί η συμβολή τους στις κρίσιμες ώρες και θα γνωρίζουν αύριο οι ψηφοφόροι ποιος είναι ποιος.

Το πρόβλημα του ΕΔΟΕΑΠ είναι πρωτίστως πρόβλημα πολιτικής που δεν ασκείται καθ' όλη τη διάρκεια της μνημονιακής κρίσης.  Ο λόγος είναι ότι η πλειονότητα των εκλεγμένων συμβούλων των διοικήσεων ανήκουν σε κόμματα και παρατάξεις που αλληλλοσπαράσονται και ενδιαφέρονται για τις καρέκλες χωρίς να παράγουν νέες ιδέες και πολιτική.

Δεν είναι, βέβαια, δεδομένο ότι μπορούν...

Υ.Γ. 1: Κάποιες νέες προτάσεις (πολύ λίγες) συμβολή στη διάσωση του Ταμείου ακούστηκαν από ορισμένους ομιλητές που έκαναν τον κόπο να σκεφτούν από ενδιαφέρον για το μέλλον του ΕΔΟΕΑΠ. Κάποιες από αυτές τις προτάσεις    έχουν κατατεθεί εγγράφως στο ΔΣ και περιμένουν έγγραφη απάντηση. Θα δεήσει να απαντήσει το προεδρείο;

Υ.Γ.2: Η αποχώρηση του προέδρου του ΕΔΟΕΑΠ στο τέλος της συνέλευσης χωρίς να γίνει η ψηφοφορία θύμισε ... Σχολή Σπανοπούλου, όταν τον Ιούνιο του  2012 η "κουρεμένη Ελένη" είχε διαλύσει τη συνέλευση μετά από 10 ώρες εργασιών και είχε αποχωρήσει, με δικαιολογία ότι τα 400 άτομα που είχαν μείνει στην αίθουσα δεν έκαναν απαρτία. Χθες, όμως, επιβεβεβαιώνοντας την α λα καρτ συμπεριφορά που τη διακρίνει, η πρώην πρόεδρος παρέμεινε μέχρι το τέλος, με 100 άτομα στην αίθουσα, χωρίς να πει λέξη για απαρτίες και τα τοιαύτα.