Εκλογές Σεπτ. 2015: Η "σιωπηλή πλειοψηφία" χαράζει το νέο τοπίο

Λίγες ώρες πριν την κάλπη το εκλογικό σώμα κουρασμένο από τις συνεχόμενες ψηφοφορίες βρίσκεται σε μία χαλαρή περισυλλογή η οποία σε συνδυασμό με την απογοήτευση του τρίτου Μνημονίου, θα "χαράξει" αύριο το νέο πολιτικό τοπίο της χώρας.

Οι δημοσκοπήσεις φέρνουν κοντά τους δύο πρωταγωνιστές της αναμέτρησης ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ οι οποίοι, ανεξάρτητα από το ποιος θα καταλάβει την πρώτη θέση, θα είναι αναγκασμένοι να σχηματίσουν κυβέρνηση, πολύ πιθανόν, με άλλα δύο κόμματα-συγκυβερνήτες.

Οι διαθέσεις της "σιωπηλής πλειοψηφίας" θα καθορίσουν και τον αριθμό των κομμάτων που θα εισέλθουν στη Βουλή και βέβαια αν η αυριανή σύνθεσή της θα είναι επτακομματική -όπως στις τρεις τελευταίες εθνικές εκλογές- ή θα μπουν περισσότερα κόμματα σπάζοντας το ρεκόρ της Μεταπολίτευσης.

Με τον ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζεται με μικρό προβάδισμα για την πρωτιά στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, αδιευκρίνιστο παραμένει το ποσοστό των ΑΝ.ΕΛΛ. του τέως συγκυβερνήτη Πάνου Καμμένου, το οποίο στις προηγούμενες εκλογές του Ιανουαρίου, αποτέλεσε έκπληξη, αφού πλησίασε το 5%, ενώ παρουσιαζόταν στο όριο για είσοδο στη Βουλή, δηλαδή γύρω στο 3%.

Αν οι ΑΝ.ΕΛΛ. μπουν στη νέα Βουλή τότε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας θα έχουν έναν δοκιμασμένο συνεργάτη και σε περίπτωση πρωτιάς θα είναι πιο εύκολο να σχηματίσουν κυβέρνηση. Αν όχι, τότε το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι θα είναι οι μπαλαντέρ, όπως θα συμβεί και στην περίπτωση νίκης της ΝΔ.

Σε κάθε περίπτωση ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι θα είναι οι "μπαλαντέρ" της αναμέτρησης.

Από τα άλλα κόμματα η Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ εμφανίζουν την αξιοπρόσεκτη συνοχή τους, ενώ ενδιαφέρον έχουν οι προβλέψεις για τις επιδόσεις των δύο "καινούργιων", δηλαδή της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑΕ) και της "Ένωσης Κεντρώων" του χαλκέντερου περιθωριακού της πολιτικής σκηνής, Βασίλη Λεβέντη, ο οποίος μετά από είκοσι και πλέον έτη ιδιόμορφης δράσης, φλερτάρει για πρώτη φορά σοβαρά με την είσοδό του στη Βουλή.  

Τα αυριανά αποτελέσματα θα καταδείξουν επίσης κατά πόσον η ΛΑΕ του Παναγιώτη Λαφαζάνη έχει προοπτική και ισχυρό αντίκρυσμα στο εκλογικό σώμα και δεν αποτελεί μια τζούφια επίδειξη αντίστασης στις "μνημονιακές δυνάμεις".

Κατά πόσον είναι αναγκαία η αυτοτελής ύπαρξή της στην πολιτική σκηνή και δεν αποτελεί μια φωτοβολίδα προσωρινού εντυπωσιασμού την οποία εκτόξευσαν κάποιοι γκρουπουσκολάριοι που πάσχουν από τις παιδικές αρρώστειες της Αριστεράς.  

Πάντως, όποια και αν είναι τα ειδικά αποτελέσματα για τα υποψήφια κόμματα, το πολιτικό τοπίο θα είναι πιο σύνθετο και πιο αναπτυγμένο σε σχέση με το παρελθόν. 

Σε αυτές τις εκλογές η πόλωση δεν βρήκε το πρόσφορο έδαφος που έβρισκε στο παρελθόν και από αύριο ένα νέο τοπίο πιο "ορθολογικό" και πιο επικεντρωμένο στα πραγματικά προβλήματα θα αντικαταστήσει την "ιδεολογική εκμετάλλευση".

Η εξαίρεση της "συναισθηματικής επιλογής" του Βασίλη Λεβέντη ιδιαίτερα από μεγάλο ποσοστό νέων ηλικιακά ψηφοφόρων, επιβεβαιώνει τον παραπάνω κανόνα.

Τέλος, είναι οφθαλμοφανής η αδυναμία των δυνάμεων του υπάρχοντος παλαιοκομματικού καθεστώτος να επιβάλλουν τις απόψεις τους καθώς τις έχει αναγκάσει σε αναδίπλωση συνεργατικής καλοσύνης για την "πατρίδα". 

Από την άλλη πλευρά, είναι επίσης ευδιάκριτο ότι, αν οι δυνάμεις της Αριστεράς δεν εκμεταλλευτούν την τελευταία ευκαιρία να τολμήσουν τη ρήξη με το "παλιό" και να τραβήξουν το κάρο της "προοδευτικής αλλαγής", θα αποτελέσουν μια παρένθεση και ένα ακόμη πολιτικό αφήγημα ήττας.