Ο "επαναστατικός μαξιμαλισμός" νερό στο μύλο της συντήρησης

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης μίλησε ανοιχτά στη συγκέντρωση για τα πέντε χρόνια της ISKRA στο κλειστό γήπεδο του Πανεληνίου για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.

Είπε ότι δεν πρέπει να θεωρείται ταμπού, γιατί αν εξαιρέσουμε κάποια λίγα προβλήματα που θα δημιουργηθούν στην αρχή, στη συνέχεια όλα θα πάνε καλά για την ελληνική κοινωνία!

Έτσι απλά, ο ηγέτης της ρήξης με τους δανειστές έλυσε τον γόρδιο δεσμό του χρέους της χώρας μας. υψώνοντας τη σημαία του μεγάλου "Όχι" που είπε ο λαός μας στο δημοψήφισμα.

Η στάση του Λαφαζάνη μπορεί να είναι συνεπής με τα πιστεύω του, μπορεί πράγματι να ήθελε μια σκληρή διαπραγμάτευση με τους δανειστές η οποία να κατέληγε στη ρήξη σε περίπτωση που δεν ικανοποιούνταν τα αιτήματα της ελληνικής κυβέρνησης στην οποία συμμετείχε.

Όμως, άργησε να μιλήσει και περίμενε πέντε μήνες και, μάλιστα, όταν ο Τσίπρας στριμώχτηκε από τους δανειστές αλλά και από 251 ψήφους Ελλήνων βουλευτών που του ζητούσαν να επιστρέψει σε 48 ωρες οπωσδήποτε με συμφωνία.

Η συντριπτική πλειοψηφία του κοινοβουλίου δεν ήθελε τη ρήξη με τους δανειστές και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, τουλάχιστον στην παρούσα κατάσταση. Πώς ήταν λοιπόν δυνατον να αγνοηθεί από τον πρωθυπουργό;

Τι θα έκανε ο Λαφαζάνης στη θέστη του Τσίπρα; Θα γύριζε με άδεια χέρια σε ρήξη με την Ευρώπη και θα πέρναγε σε εθνικό νόμισμα; Θα αγνοούσε ως πρωτοπορεία και ιντελιγκέντσια τους εκπροσώπους της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού και θα εγκαθιστούσε ένα αυταρχικό καθεστώς για να εφαρμόσει το εμπνευσμένο σχέδιό του της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα;

Είναι σίγουρος ότι θα τα κατάφερνε και ότι δεν θα οδηγούσε τον ελληνικό λαό σε μια συντριπτική ήττα που θα κόστιζε την πλήρη απαξίωση και την οριστική περιθωριοποίηση της αριστεράς;

Είναι σίγουρος ότι με την επιστροφή σε ένα αδύναμο εθνικό νόμισμα δεν θα άνοιγε την πόρτα στους μαυραγορίτες οι οποίοι θα έφερναν τα μαύρα χρήματά τους για να αγοράσουν κοψοχρονιά τα φιλέτα της πατρίδας μας;

Κάθε στιγμή δεν είναι η στιγμή της ρήξης. Όταν έχεις την ευθύνη ενός μεγάλου τμήματος του λαού δεν κάνεις πειράματα ούτε επιτρέπεται να ρισκάρεις παραπάνω απ' ότι μπορεί να αντέξει η κοινωνία.

Όποιος παραγνωρίζει την ισχύ του αντιπάλου του και εναντιώνεται στην πραγματικότητα πληρώνει ακριβά.

Κανένα κίνητρο, πόσο μάλλον η προσωπική πολιτική καταξίωση, δεν δικαιολογεί να ρισκάρεις στις πλάτες των άλλων και να τζογάρεις το μέλλον του λαού.

Όταν κάνεις τη ρήξη πρέπει να έχεις σοβαρά στηρίγματα για να ανταπεξέλθεις στην περίπτωση που κερδίσει ο αντίπαλος.

Ο εμφύλιος πόλεμος αλλά και η μετέπειτα ανερμάτιστη πολιτική του ηττημένου ηγέτη του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της λάθος ρήξης και των τρομερών συνεπειών της.

Εκτός αν πιστεύεις ότι είσαι ο Έλληνας Λένιν, οπότε μπορείς να θυσιάσεις δυο τρεις γενιές μέχρι να κάνεις την  επανάσταση ...

Όμως, αντί για μιαν αζήτητη στην παρούσα συγκυρία επανάσταση, στην καλύτερη περίπτωση, θα έχεις κουβαλήσει νερό στο μύλο της συντήρησης.

ΥΓ) Είναι ενδιαφέρον ότι ο Λαφαζάνης δεν θέλει ρήξη και διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα όσα επιθυμούν τα "παπαγαλάκια" όπως είπε, και ότι θέλει να παραμείνει στις τάξεις του συνασπισμού για τον οποίο έχει αγωνιστεί από τη ίδρυσή του. Πρέπει όμως να εξηγήσει με ποιο τρόπο θα συνυπάρχει με την πλειοψηφούσα τάση όταν τον χωρίζει πολιτικό χάος.

Επίσης, αν θέλει να τον παίρνουν στα σοβαρά θα πρέπει να εξηγήσει λεπτομερώς πως θα επιστρέψουμε με ασφάλεια σε εθνικό νόμισμα και γιατί αυτό θα είναι προς το συμφέρον μας. Πριν από αυτόν κι άλλοι (Αλαβάνος με το Σχέδιο Β', Κατσανέβας κ.α.) έχουν μιλήσει ανοιχτά για επιστροφή στη δραχμή.

Τουλάχιστον ο Βαρουφάκης ανέλυσε στοιχειωδώς το σχέδιό του με το παράλληλο νόμισμα, το IOU κ.λπ.κ.λπ.