Εκλογή προέδρου Δημοκρατίας: Συναλλαγές επιβίωσης...

Αρχίζει σήμερα στις 7 μ.μ. η διαδικασία για την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας, ενός θεσμού ο οποίος, ενώ έχει αποψιλωθεί από ουσιαστικές εξουσίες, ταυτόχρονα διατηρεί ένα δυσανάλογο "προνόμιο": τη διάλυση της Βουλής, σε περίπτωση που δεν συμφωνήσει μια ενισχυμένη πλειοψηφία (τουλάχιστον 180 βουλευτών) για την εκλογή του.  

Σήμερα, τα μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου καλούνται να ψηφίσουν για νέο πρόεδρο Δημοκρατίας, στην πρώτη από τις τρεις ψηφοφορίες, μέσα σε ένα κλίμα πόλωσης και εκβιασμών οι οποίοι πάντα χρησιμοποιούνται, από τα κόμματα εξουσίας, όταν πρόκειται για καθοριστικής σημασίας ψηφοφορίες.

Είναι, επίσης, γεγονός ότι οι εκτεθειμένοι και εκβιαζόμενοι από τις καταστάσεις ψηφοφόροι επιλέγουν, στην συντριπτική τους πλειονότητα, την ψήφο επιβίωσης!

Η μεταπήδηση ακόμη και σε αντίπαλα ψηφοδέλτια για την πολιτική επιβίωση είναι χαρακτηριστικό φαινόμενο της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Αρκεί να θυμίσει κανείς την κάθοδο του Γεωργίου Παπανδρέου με το ψηφοδέλτιο του Παπάγου στις εκλογές του 1952.

Τότε, ο "Γέρος της Δημοκρατίας" αντιλαμβανόμενος ότι με το πλειοψηφικό σύστημα δεν είχε καμία τύχη να εκλεγεί συντάχθηκε με τον σίγουρο νικητή, τον δεξιό Αλέξανδρο Παπάγο, ενώ προέτρεψε και τους φίλους τους να ψηφίσουν "Ελληνικό Συναγερμό"!

Σήμερα, για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πρέπει να βοηθήσουν οι είκοσι και πλέον "ανεξάρτητοι" βουλευτές, αλλά και εκείνοι που ανήκουν σε κόμματα που έχουν ελάχιστες ή λίγες πιθανότητες να επιβιώσουν σε μια νέα εκλογική αναμέτρηση (ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ). Επίσης, κάποιοι Χρυσαυγίτες, σκεπτόμενοι και αυτοί την επιβίωσή τους, μπορεί να παίξουν το ρόλο τους ...

Από τους προαναφερθέντες βουλευτές, όσοι δεν έχουν βολευτεί από τώρα στα ψηφοδέλτια κάποιου κόμματος που στις επόμενες εκλογές θα μπει στη Βουλή (Πασόκοι στο ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ στη ΝΔ), έχουν πρωτίστως δικαίωμα να μην αυτοκτονήσουν. 

Το δικαίωμα αυτό βέβαια δεν το αναγνωρίζουν τα κομματικά ιερατεία των μονομάχων της πόλωσης (των δύο κομμάτων που βρίσκονται στα πρόθυρα της εξουσίας) τα οποία ξεκινούν εκστρατείες ενοχοποίησης για όποιον τολμήσει να ψηφίσει υπέρ της πρότασης του αντιπάλου.

Οι εκβιασμοί και η ενοχοποίηση όσων δεν ελέγχονται από τα "μαντριά" της κομματοκρατίας είναι δεδομένη, όπως δεδομένη είναι και η επιβράβευση ή ο ψόγος τους από το κοινό, ανάλογα με την κομματική τοποθέτηση του καθένα.  Όλοι μιλάνε για ήθος αρκεί να αφορά τον άλλο. Στην πράξη διατηρούν για τον εαυτό τους την πολυτέλεια του αμοραλισμού πάντα εν ονόματι του ιερού σκοπού και για να συντρίψουν τον κακό αντίπαλο.

Ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα ύστερα από τις τρεις ψηφοφορίες, το συμφέρον του ελληνικού λαού θα μετρηθεί από ένα άλλο αποτέλεσμα: από το πόσο η όποια λύση δοθεί (είτε εκλογή προέδρου είτε εκλογές) θα χαλαρώσει τη θηλιά στο λαιμό του.

Αυτή τη χαλάρωση την υπόσχονται οι μονομάχοι της εξουσίας αλλά κανένας δεν μπορεί να την εγγυηθεί, αφού οι δυσκολίες είναι πολλές και οι δυνατότητες λίγες.

Η συγκυβέρνηση έχει φτάσει στα όριά της απομυζώντας κάθε φορολογική δυνατότητα της κοινωνίας και μάλιστα με άτσαλο τρόπο χωρίς σημαντικά αποτελέσματα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, προ των πυλών της εξουσίας, έχει καλές προθέσεις, αλλά με μη προσδιορισμένες δυνατότητες για να συγκρουστεί με την εγχώρια και διεθνή ολιγαρχία.

Πάντως, όσοι εκβίασαν τις καταστάσεις για να αναλάβουν την εξουσία, δεν είχαν καλό τέλος. Χωρίς τάιμινγκ στην πολιτική οι επιτυχίες είναι πρόσκαιρες... 

ΥΓ) Για κάποιους οι οποίοι περιμένουν να ωριμάσουν οι συνθήκες απελπισίας για ν' αρχίσει η επανάσταση, ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από τις πιθανές εξελίξεις, όμως ο πολύς λαός προτιμά να ελπίζει, έστω κι αν τρέφεται με αυταπάτες. Ακόμη και το λίγο καλύτερα, είναι καλύτερο από το χειρότερα...

1η ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ: ΔΗΜΑΣ 160, ΠΑΡΩΝ  135, ΑΠΟΝΤΕΣ 5