Επειδή η μεγάλη παράταξη του τζάμπα-μάγκα είναι μόνιμη κυβέρνηση, κάνει πάντα ανέξοδη κριτική και δεν συμβάλλει ποτέ σε κάποια προσπάθεια ανάπτυξης και προόδου, της προσφέρουμε το πλούσιο συναισθημάτων βιωματικό άρθρο του Άρη Σκιαδόπουλου που δημοσιεύτηκε χθες στο www.imerodromos.gr, μήπως από σπόντα  κοιταχτεί λίγο στον καθρέφτη...    

Για σταθείτε ρε μάγκες...

 Επειδή πολλά ακούω από κάποιους φωστήρες της απόλυτης ελαφρότητας… Για σταθείτε λοιπόν, να μετρήσουμε το μπόι μας, να δούμε ως πού φτάνει…

Λέτε: «Οι δημοσιογράφοι υπηρετούν τα μεγάλα αφεντικά, αυτούς που έχουν το χρήμα, και κάνουν όσα τους υπαγορεύουν τ” αφεντικά».

Πρώτο, αυτό δεν ισχύει για όλους τους δημοσιογράφους, αλλά για μερικούς.

Δεύτερο, και το πιο σημαντικό. Το κάθε ΜΜΕ είναι ένα ακριβό προϊόν και δυστυχώς είναι πάντα στα χέρια όσων έχουν τη δύναμη για να το κατέχουν. Όταν, κι” εφ” όσον, έρθει η ώρα της μεγάλης επανάστασης και βάλουμε τα μέσα παραγωγής στα χέρια των εργαζομένων, τότε θα κριθούμε κι μεις ως εκδότες πλέον- δημοσιογράφοι. Κι” όσοι μας κριτικάρουν, θα κριθούν ως αναγνώστες…

Και βέβαια, δεν αρκεί να πάρουμε τα μέσα παραγωγής στα χέρια μας, αλλά να μας επιτρέψει και η εξουσία, που θα προκύψει από την επανάσταση, να λέμε ελεύθερα τη γνώμη μας και να ασκούμε ελευθέρως την κριτική μας.

Ως τότε θάμαστε μεροκαματιάρηδες του κερατά, όπως και κάθε εργαζόμενος. Αλλιώς, αν εναντιωθούμε, πέρα απ´ όσο η ανοχή των αφεντικών μας επιτρέπει, θά βρεθούμε στο δρόμο και κανένας από όσους μας κριτικάρουν δε θα νοιαστεί για την τύχη μας. Και, επί τη ευκαιρία: Όταν κάποιοι από μας αφήσαμε στημένες καριέρες για να συμβάλλουμε στην έκδοση της «ΠΡΩΤΗΣ», κι η «ΠΡΩΤΗ» έκλεισε, οι αναγνώστες της γύρισαν σε παραδοσιακές εφημερίδες κι ούτε ενδιαφέρθηκε κανείς το τι απογίναμε, όσοι βρεθήκαμε στόν δρόμο.

Επόμενη παρατήρηση: Ποιοι είναι αυτοί που δίνουν τις μεγάλες κυκλοφορίες σε κατεστημένα συγκροτήματα Τύπου; Ποιοι έκαναν τους εργολαβίσκους, εφοπλιστές; Ποιοι διατήρησαν στην κορυφή των κυκλοφοριών, εφημερίδες αποστασίας; Ποιοι έδωσαν τις υψηλές θεαματικότητες και εξακολουθούν να τις δίνουν στα κανάλια των εφοπλιστών και εκδοτών; Ποιες κυρούλες αναδεικνύουν Μενεγάκη, Λιάγκα, Ασναστασιάδη καί Σία;

Απλούστατα, το πλούσιο κανάλι πληρώνει για σαπουνόπερες και πασάδες αραχτούς, με χαρέμια ολοτρίγυρα, και σεις, το φιλοθεάμον κοινό, τρελαίνετε τα μηχανάκια με αποτέλεσμα να ρέει σωρηδόν η διαφήμιση. Το ίδιο φιλοθεάμον κοινό, που αναδεικνύει τον Πρετεντέρη και τον Τράγκα. Και τούτο γιατί, στην πλειοψηφία, μας χαρακτηρίζει η διαστροφή να παρακολουθούμε ο,τι βρίζουμε. Έτσι έγινε σταρ και η Τατιάνα, μια μέτρια δημοσιογραφίνα. Υμείς την αναδείξατε!

Πάμε τώρα για το φινάλε: Η εφημερίδα η το περιοδικό είναι πιο ευαίσθητα προϊόντα από το…γιαούρτι! Η μεν εφημερίδα έχει ζωή μιας μέρας, το δε εβδομαδιαίο έντυπο, μόλις μιας βδομάδας. Η ιδιαιτερότητά τους είναι ότι η διάρκεια ζωής τους με το κόστος παραγωγής τους είναι αντιστρόφως ανάλογη. Με λίγα λόγια, η έκδοση μιας εφημερίδας, με τις προδιαγραφές και τις απαιτήσεις σύγχρονου αναγνώστη, απαιτεί φράγκα. Και τα φράγκα τάχουνε λίγοι, κι” αυτοί δεν είναι δημοσιογράφοι. Αν όμως, λέω ΑΝ, υποθέσουμε ότι κάποιοι από μας κυκλοφορούμε ένα κακοτυπωμένο δισέλιδο, γιατί δεν έχουμε φράγκα για πολυτελές έντυπο, που θα απηχεί αποκλειστικά και μόνο τις απόψεις μας, ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΑΣ δεν θα δώσει ούτε ένα πεντάλεπτο για να το αγοράσει.

Αν όμως, ΑΝ λέω πάλι, ομονοήσετε χίλια άτομα σε μια πολιτική άποψη, ότι δηλαδή μπορεί να βγει μια εφημερίδα, που θα φιλοξενεί όλες τις απόψεις, ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν για να δοκιμάσουμε. Κάνουμε έναν συνεταιρισμό, βάζει ο καθένας από Τρακόσια ευρώ και βγάζουμε ένα εβδομαδιαίο έντυπο. Πολύ φοβάμαι όμως ότι το έντυπο αυτό, αν απηχεί έναν πλουραλισμό απόψεων, δεν θάχει τύχη καλή για έναν και απλούστατο λόγο πού, πριν από χρόνια, επικαλέσθηκε η Βλάχου: «Αντικειμενική εφημερίδα δεν υπάρχει γιατί, απλούστατα, δεν υπάρχει αντικειμενικός αναγνώστης»…

Κατόπιν τούτου, συμφιλιωθείτε με την πραγματικότητα που λέει ότι ο δημοσιογράφος δεν είναι παρά ένας επαγγελματίας και είναι ευτυχής αν διαθέτει την γραφίδα του σε έντυπο που απηχεί τις απόψεις του. Και μέχρι εσείς οι αναγνώστες και τηλεθεατές καταφέρετε να συμβάλλετε σε κάποιες κατακτήσεις μας, θα εξακολουθείτε δυστυχώς να φτιάχνετε είδωλα όπως την Τατιάνα, το Θέμο, τον Τράγκα και τοις συν αυτοίς. Και τότε μην μέμφεστε την πλειοψηφία των σκληρά εργαζομένων δημοσιογράφων ( κι όσων δεν έστερξαν σ” αφεντικά και πού, δυστυχώς, τους αγνοείτε), αλλά τούς εαυτούς σας. Γιατί εσείς συμβάλλετε στην ανάδειξη και συντήρηση τέτοιων προτύπων.

 ΥΓ. Διερωτήθηκε αλήθεια κανείς, απ´ όσους διαβάζουν αυτόν εδώ τον ιστότοπο, αν έχει πληρωθεί έστω και ΕΝΑΣ απ´ όσους γράφουμε; Διερωτήθηκε κανείς, αν όσοι γράφουν έχουν φαμίλιες να θρέψουν; Συγκινήθηκε, μήπως, κανείς να δώσει έστω καμιά διαφήμιση; Λέω..