- Κατηγορία: Επικαιρότητα
- Γράφτηκε από τον/την Ρεπόρτερ
"Έφυγε" ο αθλητικογράφος Φίλιππος Συρίγος
Ύστερα από σκληρή μάχη με τον καρκίνο έχασε το βράδι του Σαββάτου τη μάχη για τη ζωή ο αθλητικογράφος, Φίλιππος Συρίγος, σε ηλικία 65 χρονών.
Ο Φ.Σ, όπως συνήθιζε να υπογράφει τα φαρμακερά του σχόλια, είχε ταυτιστεί με το μπάσκετ και η καριέρα του στη δημοσιογραφία ξεκίνησε τη χρονιά που το άθλημα γνώρισε την πρώτη του μεγάλη ευρωπαϊκή διάκριση, το 1968, όταν η ΑΕΚ κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων.
Το μπάσκετ, ο αθλητισμός αλλά κυρίως η δημοσιογραφία έχασε έναν άνθρωπο που άφησε το στίγμα του ανεξίτηλο, αφού δεν ήταν ένας συνηθισμένος αθλητικός συντάκτης.
Είτε ασχολήθηκε με την εφημερίδα, είτε με το ραδιόφωνο, είτε με την τηλεόραση, ήθελε όλα να είναι στην εντέλεια. Αποφασιστικός, χωρίς πολλές φιοριτούρες, πήγαινε πάντα στην ουσία του θέματος, υπερασπιζόμενος την γνώμη του, ως το τέλος.
Ο άνθρωπος που έβαλε το μπάσκετ στην τηλεόραση και είχε την ευτυχία να περιγράψει ζωντανά τον αξέχαστο τελικό Ελλάδας-Σ.Ένωσης 103-101. Παθιασμένος πάντα. Είτε έπαιζε μια παρτίδα τάβλι, είτε έγραφε πύρινα άρθρα, προειδοποιώντας για τις συνέπειες των πολυδάπανων Ολυμπιακών Αγώνων.
Οραματιστής, όπως το 1988 όταν ηγήθηκε της προσπάθειας για την έκδοση του πιο επιτυχημένου αθλητικού περιοδικού στην Ελλάδα.
Το "Τρίποντο" ήταν ένα από τα δημοσιογραφικά "παιδιά" του. Ίσως το "καλύτερο" όλων, καθώς συνδυάστηκε με την έκρηξη του αθλήματος που υπεραγαπούσε και πρόλαβε να το ζήσει στις μεγάλες του δόξες.
Ξεκίνησε την καριέρα του στην Αθλητική Ηχώ, ήταν για πολλά χρόνια διευθυντής του αθλητικού τμήματος της Ελευθεροτυπίας, μεγαλούργησε στην ΕΡΤ, όχι μόνο γιατί επέβαλε την μετάδοση ενός αγώνα μπάσκετ κάθε Σάββατο (το μακρινό 1984), αλλά γιατί στις περίφημες εκπομπές κάθε Σαββάτου, τα ρεπορτάζ των συναδέλφων ήταν τελείως διαφορετικά από τα συνηθισμένα.
Εργάστηκε επίσης στο Μega, τον ΑΝΤ1 και τα τελευταία χρόνια στο συνδρομητικό κανάλι της Nova, έχοντας πάντα το μπάσκετ μέσα στην καρδιά του.
Πάλεψε παλικαρίσια τα δυο τελευταία χρόνια. Πολέμησε τον καρκίνο, γύρισε ακόμη και στην εκπομπή του, κάνοντας τα γνωστά αστεία στον ... άμοιρο Καρύδα, αλλά και στον ίδιο του τον γιο, Γιώργο.
Τον Μάιο είχε δώσει το παρών σε ένα ακόμη φάιναλ-φορ, στο Λονδίνο.
Αντίο Φίλιππε...
ΥΓ) Τον Οκτώβριο του 2004, λόγω της αιχμηρής και ασυμβίβαστης αρθρογραφίας του, είχε δεχθεί δολοφονική επίθεση από κουκουλοφόρους που επέβαιναν σε μοτοσικλέτα (βλπ. σχετικό άρθρο).
Το μπάσκετ, ο αθλητισμός αλλά κυρίως η δημοσιογραφία έχασε έναν άνθρωπο που άφησε το στίγμα του ανεξίτηλο, αφού δεν ήταν ένας συνηθισμένος αθλητικός συντάκτης.
Είτε ασχολήθηκε με την εφημερίδα, είτε με το ραδιόφωνο, είτε με την τηλεόραση, ήθελε όλα να είναι στην εντέλεια. Αποφασιστικός, χωρίς πολλές φιοριτούρες, πήγαινε πάντα στην ουσία του θέματος, υπερασπιζόμενος την γνώμη του, ως το τέλος.
Ο άνθρωπος που έβαλε το μπάσκετ στην τηλεόραση και είχε την ευτυχία να περιγράψει ζωντανά τον αξέχαστο τελικό Ελλάδας-Σ.Ένωσης 103-101. Παθιασμένος πάντα. Είτε έπαιζε μια παρτίδα τάβλι, είτε έγραφε πύρινα άρθρα, προειδοποιώντας για τις συνέπειες των πολυδάπανων Ολυμπιακών Αγώνων.
Οραματιστής, όπως το 1988 όταν ηγήθηκε της προσπάθειας για την έκδοση του πιο επιτυχημένου αθλητικού περιοδικού στην Ελλάδα.
Το "Τρίποντο" ήταν ένα από τα δημοσιογραφικά "παιδιά" του. Ίσως το "καλύτερο" όλων, καθώς συνδυάστηκε με την έκρηξη του αθλήματος που υπεραγαπούσε και πρόλαβε να το ζήσει στις μεγάλες του δόξες.
Ξεκίνησε την καριέρα του στην Αθλητική Ηχώ, ήταν για πολλά χρόνια διευθυντής του αθλητικού τμήματος της Ελευθεροτυπίας, μεγαλούργησε στην ΕΡΤ, όχι μόνο γιατί επέβαλε την μετάδοση ενός αγώνα μπάσκετ κάθε Σάββατο (το μακρινό 1984), αλλά γιατί στις περίφημες εκπομπές κάθε Σαββάτου, τα ρεπορτάζ των συναδέλφων ήταν τελείως διαφορετικά από τα συνηθισμένα.
Εργάστηκε επίσης στο Μega, τον ΑΝΤ1 και τα τελευταία χρόνια στο συνδρομητικό κανάλι της Nova, έχοντας πάντα το μπάσκετ μέσα στην καρδιά του.
Πάλεψε παλικαρίσια τα δυο τελευταία χρόνια. Πολέμησε τον καρκίνο, γύρισε ακόμη και στην εκπομπή του, κάνοντας τα γνωστά αστεία στον ... άμοιρο Καρύδα, αλλά και στον ίδιο του τον γιο, Γιώργο.
Τον Μάιο είχε δώσει το παρών σε ένα ακόμη φάιναλ-φορ, στο Λονδίνο.
Αντίο Φίλιππε...
ΥΓ) Τον Οκτώβριο του 2004, λόγω της αιχμηρής και ασυμβίβαστης αρθρογραφίας του, είχε δεχθεί δολοφονική επίθεση από κουκουλοφόρους που επέβαιναν σε μοτοσικλέτα (βλπ. σχετικό άρθρο).