Η ζωή των "Ληγμένων"

Υπάρχουν ζωές πολλών ταχυτήτων μέσα στα, κατά τα λοιπά, "κερδοσκοπικά δημοκρατικά καθεστώτα".

Η ζωή των μεγιστάνων, η ζωή των υπηρετών και των παρατρεχαμενών τους, η ζωή των μεσαίων και των μικροαστικών στρωμάτων, η ζωή των προλεταρίων κ.ο.κ.

Όμως, όπως φαίνεται, αυτό δεν αρκεί για να λειτουργήσει το "κερδοσκοπικό δημοκρατικό σύστημα".

Γι' αυτό, όταν ζορίσουν τα πράγματα, εμφανίζεται στο προσκήνιο μια νέα τάξη ζωής, η ζωή των "ληγμένων".

Είναι η ζωή αυτών που δεν έχουν τα απαραίτητα για να θρέψουν τον εαυτό τους και τις οικογενειές τους και γι' αυτό το καθεστώς των κερδοσκόπων τους προτείνει να σιτίζονται με τρόφιμα «περασμένης ημερομηνίας διατηρησιμότητας» τα οποία περίσσευσαν και θα κατέληγαν ή έπρεπε να καταλήξουν στις χωματερές.

Έτσι, δεν θα χαθεί το κέρδος που είχε προϋπολογιστεί γι' αυτά τα προϊόντα και ταυτόχρονα θα φάνε και οι κατατρεγμένοι της κοινωνίας, οι οποίοι στην σημερινή τραγική περίπτωση της Ελλάδας, είναι πολλοί και μεταξύ τους πρώην αξιοπρεπώς διαβιώντες.

Τα "ληγμένα" τρόφιμα ή τα τρόφιμα "λίγο πριν-λίγο μετά" τη λήξη τους, σηματοδοτούν μια προσβλητική καταδίκη για τα οικονομικά αδύναμα στρώματα μιας κοινωνίας που δυναστεύεται από  "αναίσθητα" καθεστώτα.

Από καθεστώτα των διαρκών εκπτώσεων και ξεχειλώσεων μέχρις ότου ικανοποιηθεί το "τέρας του κέρδους" που αποτελεί και την κινητήρια δύναμη της ύπαρξής τους.

Οι δικαιολογίες πολλές. Γιατί όχι και λίγο ληγμένα; Γιατί να πάνε χαμένα; Συμβαίνει και αλλού, τρώγονται δεν είναι χαλασμένα...

Μάλιστα.

Όμως, όταν αρχίσει το ξεχείλωμα μετά δεν συμμαζεύεται. Τα πλησίον ή λίγο μετά τη λήξη τους τρόφιμα θα γίνουν σιγά-σιγά "καραληγμένα", εξ ανάγκης πάντα, για να ζήσουν κάποιοι άνθρωποι, όπως θα λένε οι καιροφυλακτούντες κερδοσκόποι...

Έτσι, μαζί με την μαζική αποδοχή των ληγμένων από την κοινωνία θα λήξει και η φυσιολογική ζωή χιλιάδων ανήμπορων πολιτών οι οποίοι θα υποβιβαστούν στην "κατηγορία των ληγμένων".

Ληγμένα τρόφιμα, ληγμένη ζωή.

Τι άλλο θα υποστούμε για να ξεχρεώσουμε ό,τι μας φόρτωσαν στις πλάτες οι ανεύθυνοι που ψηφίζαμε;

ΥΓ) Στον αντίποδα αυτής της κατάντειας εμφανίζονται οι σπατάλες χλιδής των μεγιστάνων οι οποίοι τυχαία (;) επιλέγουν την αγκομαχούσα κοινωνία μας για να γιορτάσουν προκλητικά κάποια χαρμόσυνα προσωπικά ή οικογενειακά γεγονότα (γάμους, γενέθλια, επετείους κ.λπ.)

Αυτό συμβαίνει στη χώρα μας τον τελευταίο καιρό, όπου Ρώσοι ολιγάρχες και άλλοι μεγιστάνες διώχνουν την ανία τους επιδεικνύντας τα πλούτη τους με φιέστες και κάθε είδους υπερβολές.

Είναι κι αυτό ένα είδος επένδυσης...