Η 9η Μαΐου δεν ορίστηκε τυχαία. Είναι άμεσα συνδεδεμένη με το ξεκίνημα της συνεργασίας και της ενωτικής διαδικασίας των λαών της Ευρώπης. Είναι η ημέρα που η εξέχουσα φυσιογνωμία των "ευρωπαϊστών", ένας από τους "πατέρες" της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Ρομπέρ Σουμάν, διακήρυξε το 1950 τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ) και σηματοδότησε την απαρχή της μεγαλύτερης περιόδου ειρήνης που γνώρισε ποτέ η ευρωπαϊκή ήπειρος και την έναρξη ενός νέου είδους συνεργασίας μεταξύ των κρατών της Ευρώπης. Της συνεργασίας που έγινε το θεμέλιο για την οικοδόμηση της σημερινής Ένωσης.

Το πλήρες κείμενο της Διακήρυξης της 9ης Μαΐου έχει ως ακολούθως:

"Η παγκόσμια ειρήνη δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί χωρίς δημιουργικές προσπάθειες ανάλογες με τους κινδύνους που την απειλούν.
Η συμβολή μιας οργανωμένης και ζωντανής Ευρώπης στον πολιτισμό είναι απαραίτητη για τη διατήρηση των ειρηνικών σχέσεων. Η Γαλλία, όντας για περισσότερα από είκοσι χρόνια στην πρωτοπορία της κίνησης για μια ενωμένη Ευρώπη, είχε πάντα ως κύριο στόχο να εξυπηρετεί τον στόχο της ειρήνης. Η Ευρώπη αυτή δεν συγκροτήθηκε και έτσι φθάσαμε στον πόλεμο.

Η Ευρώπη δεν θα δημιουργηθεί μονομιάς, ούτε ως ενιαίο οικοδόμημα : θα διαμορφωθεί μέσα από συγκεκριμένα επιτεύγματα που θα δημιουργήσουν αρχικά μία εκ των πραγμάτων αλληλεγγύη. Η συμπόρευση των ευρωπαϊκών εθνών απαιτεί να εξαλειφθεί η μακραίωνη αντίθεση της Γαλλίας και της Γερμανίας : η δράση που θα αναλάβουμε πρέπει να αφορά κατά πρώτο λόγο τη Γαλλία και τη Γερμανία.
Με τον σκοπό αυτό η γαλλική κυβέρνηση προτείνει να υπάρξει άμεση δράση σε έναν περιορισμένο αλλά καθοριστικό τομέα.

Η γαλλική κυβέρνηση προτείνει να τεθεί το σύνολο της γαλλογερμανικής παραγωγής άνθρακα και χάλυβα κάτω από μια κοινή Ανώτατη Αρχή, στο πλαίσιο μιας οργάνωσης ανοιχτής και στις άλλες χώρες της Ευρώπης.

Η κοινή διαχείριση της παραγωγής άνθρακα και χάλυβα θα θεμελιώσει αμέσως μια κοινή βάση οικονομικής ανάπτυξης, πρώτο στάδιο της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, και θα αλλάξει το πεπρωμένο αυτών των περιοχών που από καιρό ασχολούνται με την κατασκευή πολεμικών όπλων και των οποίων είναι σε μόνιμη βάση τα θύματα.

Η παραγωγική αλληλεγγύη που θα διαμορφωθεί με αυτόν τον τρόπο θα καταστήσει κάθε πόλεμο μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας όχι μόνο αδιανόητο αλλά και ουσιαστικά αδύνατο. Η ίδρυση αυτής της ισχυρής παραγωγικής οργάνωσης, ανοιχτής σε όλες τις χώρες που επιθυμούν να συμμετάσχουν, θα παράσχει τελικά σε όλες τις χώρες που θα συγκεντρώσει τα βασικά στοιχεία της βιομηχανικής παραγωγής με τους ίδιους όρους και θα θέσει τα θεμέλια για την οικονομική τους ενοποίηση.

Αυτή η παραγωγή θα προσφερθεί σε όλον τον κόσμο χωρίς διακρίσεις και εξαιρέσεις, για να συμβάλει στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου και στην ανάπτυξη ειρηνικής υποδομής. Η Ευρώπη θα μπορέσει, με περισσότερα μέσα, να επιδιώξει την εκπλήρωση ενός από τα κύρια καθήκοντά της: την ανάπτυξη της αφρικανικής ηπείρου.

Έτσι, θα πραγματοποιηθεί απλά και γρήγορα ο συγκερασμός των συμφερόντων που είναι αναγκαίος για τη συγκρότηση μιας οικονομικής κοινότητας η οποία θα αποτελέσει τον καταλύτη για μια ευρύτερη και βαθύτερη συνεργασία μεταξύ χωρών που για μεγάλο διάστημα τις χώριζαν αιματηρές διενέξεις.

Με την κοινή διαχείριση των βασικών προϊόντων και τη θέσπιση νέας Ανώτατης Αρχής, οι αποφάσεις της οποίας θα δεσμεύουν τη Γαλλία, τη Γερμανία και τις χώρες που θα προσχωρήσουν σε αυτή την κοινότητα, η πρόταση αυτή θα θέσει τις βάσεις για μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία, απαραίτητη για τη διατήρηση της ειρήνης.

Προκειμένου να επιδιωχθεί η επίτευξη των ανωτέρω στόχων, η γαλλική κυβέρνηση είναι έτοιμη να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις στην ακόλουθη βάση:

Η αποστολή που ανατίθεται στην κοινή Ανώτατη Αρχή είναι να εξασφαλίσει το συντομότερο δυνατό : τον εκσυγχρονισμό της παραγωγής και τη βελτίωση της ποιότητάς της• τον εφοδιασμό, κάτω από τους ίδιους όρους, με άνθρακα και χάλυβα της γαλλικής και της γερμανικής αγοράς καθώς και των αγορών των χωρών που θα προσχωρήσουν στην κοινότητα• την ανάπτυξη κοινών εξαγωγών προς τις άλλες χώρες• την εξίσωση προς το καλύτερο του βιοτικού επιπέδου του εργατικού δυναμικού αυτών των βιομηχανιών.

Προκειμένου να επιτευχθούν οι εν λόγω στόχοι, ξεκινώντας από τις πολύ ανομοιογενείς συνθήκες κάτω από τις οποίες λειτουργεί σήμερα η παραγωγή των χωρών που θα προσχωρήσουν στην κοινότητα, πρέπει να εφαρμοστούν προσωρινά ορισμένοι κανόνες. Στους κανόνες αυτούς περιλαμβάνονται η εφαρμογή σχεδίου παραγωγής και επενδύσεων, η καθιέρωση μηχανισμών εξίσωσης των τιμών, η δημιουργία ταμείου αναδιάρθρωσης που θα διευκολύνει την ορθολογική οργάνωση της παραγωγής. Η διακίνηση του άνθρακα και του χάλυβα μεταξύ των χωρών της κοινότητας θα απαλλαχθεί αμέσως από κάθε τελωνειακό δασμό και δεν θα μπορεί να επηρεαστεί από διαφορετικά μεταφορικά κόστη. Σταδιακά θα διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις που θα εξασφαλίσουν αυτόματα την πιο ορθολογική κατανομή της παραγωγής στο υψηλότερό της επίπεδο.

Αντίθετα από ένα διεθνές καρτέλ που τείνει να κατανέμει και να εκμεταλλεύεται τις εθνικές αγορές με περιοριστικές πρακτικές, διατηρώντας υψηλή κερδοφορία, η προβλεπόμενη οργάνωση θα εξασφαλίσει τη συγχώνευση των αγορών και την εξάπλωση της παραγωγής.

Το μεγαλόπνοο σχέδιο του Σουμάν και των άλλων "πατέρων" της ευρωπαϊκής ενοποίησης, του Ζαν Μονέ, του Κόνραντ Αντενάουερ, του Άλτσιντε ντε Γκάσπερι, του Ανρύ Σπαάκ, απέδωσε καρπούς. Από τη Συνθήκη για την κοινή διαχείριση του άνθρακα και του χάλυβα, στη Συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας του 1957, στην κοινή αγροτική πολιτική, στη νομισματική συνεργασία, στις άμεσες και καθολικές εκλογές για την ανάδειξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στην ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων, των αγαθών, των κεφαλαίων και των υπηρεσιών, έως τον χώρο ελευθερίας, δικαιοσύνης και ασφάλειας και το ευρώ. Από τα έξι ιδρυτικά κράτη μέλη, στα 27. Και έπεται συνέχεια. Για την ειρήνη, την ελευθερία, τη δημοκρατία και την ευημερία της ευρωπαϊκής ηπείρου.

Πηγή: ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ:
http://europa.eu/abc/symbols/9-may/index_el.htm

ΥΓ) Το μεγάλο ερώτημα για τους λαούς της Ενωμένης Ευρώπης είναι σήμερα "Ποια Ευρώπη θέλουμε;", αφού οι συνθήκες της κρίσης και η καλπάζουσα ανεργία δεν επιτρέπουν αξιοπρεπή διαβίωση και αισιοδοξία για ένα πολύ μεγάλο αριθμό Ευρωπαίων πολιτών.

Η "Ευρώπη των λαών" είναι ακόμη άπιαστο όνειρο, αφού οι ευρωπαίοι πολίτες, ιδιαίτερα στον εξουθενωμένο Νότο, συνθλίβονται από την Ευρώπη των ανεξέλεγκτων μονοπωλίων.

Το αμέσως επόμενο ερώτημα είναι, "Ποιες δυνάμεις μπορούν να αλλάξουν τη σημερινή προβληματική κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση;". Πότε θα δράσουν; Μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων;

Γιατί αν δεν αλλάξει το σημερινό τοπίο, αύριο είναι πιθανόν να μην υπάρχει Ενωμένη Ευρώπη, αλλά περισσότερη φτώχεια και εξαθλίωση.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΦΕΡΤΕ ΜΑΣ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΛΕΒΕΤΕ

9 Μαΐου. Ημέρα της Ευρώπης

(Σύλλογος "Οι Φίλοι του Λουξεμβούργου στην Κρήτη)

Ανήμερα του εορτασμού της «Ημέρας της Ευρώπης» ο σύλλογος «Οι Φίλοι του Λουξεμβούργου στην Κρήτη» έρχεται να υπενθυμίσει τις θυσίες του Ελληνικού και του Κρητικού λαού, αλλά και του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου για μια Ευρώπη της Ελευθερίας, του αμοιβαίου σεβασμού και συμφέροντος, της αλληλεγγύης, της κοινής πορείας προς την πρόοδο και τη ειρήνη.

Το μήνυμα του Ρομπέρ Σουμάν στις 9 του Μάη του 1950, δικαίωσε τις θυσίες και εξέφρασε τις προσδοκίες όλων εκείνων που δεν ήθελαν πια άλλα αίματα, άλλους τραυματίες, άλλους νεκρούς, άλλες καταστροφές και εμφυλίους. Που είπαν το «ΠΟΤΕ ΠΙΑ» και το «ΝΑΙ» στην κοινή πορεία των λαών και κρατών της Ευρώπης προς την πρόοδο και την ειρήνη στα πλαίσια της αλληλεγγύης, του αμοιβαίου σεβασμού και συμφέροντος.

Η ευρωπαϊκή οικοδόμηση γι΄ αυτή την Ενωμένη Ευρώπη, ξεκινούσε όχι μόνο με τη συγχώρεση της Γερμανίας και των ναζιστικών θηριωδιών, αλλά και με τη στήριξη για την ανοικοδόμησή της. Στην πορεία της με βάση τις αρχές που έθεσαν οι Ιδρυτές και υλοποίησαν οι συνεχιστές, κατακτήθηκαν πολλά, προς όφελος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων , της ευημερίας και της ειρήνης των πολιτών και των κρατών της.

Αυτές οι κατακτήσεις μέσα από τη δημιουργία του νέου Ευρωπαϊκού Δικαίου και Θεσμών δεν πρέπει ούτε να αγνοούνται, ούτε να απαξιώνονται. Αντίθετα πρέπει να προβάλλονται και να απαιτείται η συνέχιση των αγώνων και της προσπάθειας για τον εμπλουτισμό και την εδραίωσή τους.

Γι' αυτό το λόγο , κυρίως, αυτή την Ημέρα, αφιερωμένη στην Ενωμένη Ευρώπη των  28, αλλά και κάθε μέρα, επιβάλλεται η επαγρύπνηση και η αντίσταση όλων , ενάντια σ' εκείνες τις δυνάμεις που ξεκίνησαν, κυρίως από την επανένωση της Γερμανίας, και μάλιστα τα τελευταία χρόνια με εκβιαστικούς και απολυταρχικούς ρυθμούς, να οδηγούν προς τα πίσω την ευρωπαϊκή οικοδόμηση προς όφελος όλων, για μια ευρωπαϊκή οικοδόμηση προς το συμφέρον της απόλυτης γερμανικής κυριαρχίας.

Θύμα της υπήρξε η Ελλάδα και ιδιαίτερα η Κρήτη, μια ευρωπαϊκή νησιωτική περιφέρεια με την ηρωική αντίσταση  κατά του Ναζισμού, η οποία μάλιστα εορτάζεται σήμερα, την ίδια Ημέρα με εκείνη της Ευρώπης.

Η Κρήτη, μια ευρωπαϊκή νησιωτική περιφέρεια αντί να υποστηριχθεί, να υπερασπιστεί από τους ανώτατους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απαξιώθηκε, απειλήθηκε, διασύρθηκε, για να της αφαιρεθεί η ουσιαστική έδρα του ευρωπαϊκού Οργανισμού ΕΝΙΣΑ. Ενός από τους απειροελάχιστους οργανισμούς που εδρεύουν στην ευρωπαϊκή νησιωτική Ευρώπη. Με πρωταγωνιστές εκπροσώπους φορέων και των Ανωτάτων Θεσμών της Ευρωπαϊκής Ενωσης γερμανικής καταγωγής, ή επιρροής.

Για πια Ευρώπη λοιπόν των Πολιτών; Για ποια Ευρώπη της Αποκέντρωσης; Για ποια Ευρώπη της ισόρροπης ανάπτυξης; Για ποια Ευρώπης της Συνοχής θα μας μιλήσουν σήμερα;

Ποιος θα μας μιλήσει σήμερα γι'αυτές τις πρωτοβουλίες και πρακτικές, τις αντιευρωπαϊκές αυτές ενέργειες, που ελπίζαμε και είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι ανήκαν στο επώδυνο παρελθόν και ότι ήταν χωρίς επιστροφή;

Ποιος θα μας μιλήσει για την Ευρωπαϊκή Ένωση της λιτότητας, της απαξίωσης, της χειραγώγησης και του διασυρμού των πιο αδύναμων. Της συνεχούς κατάρρευσης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπως το δικαίωμα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια σε όλες της, τις εκφράσεις.;

Οι σημερινοί εορτασμοί θα πρέπει να είναι για την Ευρώπη που οραματίστηκαν οι Ιδρυτές της, που είχαν πει το "ΠΟΤΕ ΠΙΑ". Θα πρέπει να είναι της καταγγελίας της επιστροφής και της νομιμοποίησης της Γερμανικής εθνικιστικής κυριαρχίας, νοοτροπίας και πρακτικών, που πλήρωσαν με αίμα, ζωές και καταστροφές οι Λαοί της Ευρώπης.

Οφείλομε να βροντοφωνάξομε το «ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΞΑΝΑ». Το ΟΧΙ στο ψέμα δια της αποκρύψεως, της παραπληροφόρησης, της χειραγώγησης ή της μισής αλήθειας...Το «ΦΕΡΤΕ ΜΑΣ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΛΕΒΕΤΕ».

Το ΝΑΙ στην Ευρώπη του αμοιβαίου σεβασμού, του αμοιβαίου συμφέροντος, της κοινής πορείας προς την πρόοδο και την ειρήνη.

Ηρακλής Γαλανάκης