Παπαγεωργόπουλος:ο ματαιόδοξος ισοβίτης πρωταθλητής

Είναι να απορεί κανείς με τον πρώην πρωταθλητή των σπριντ, επτάκις βουλευτή, υφυπουργό Αθλητισμού στην κυβέρνηση Μητσοτάκη (1991-1992) και τρεις φορές δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Βασίλη Παπαγεωργόπουλο.

Για ποιο λόγο άραγε οργίαζε στην αυθαιρεσία και τη διαφθορά, όπως απεφάνθη το Δικαστήριο, από την πρώτη ημέρα της δημαρχίας του και ποιο ήταν τελικά το κίνητρό και ο σκοπός του;

Γιατί παρανομούσε κατ' εξακολούθηση σε τόσο μεγάλο διάστημα! Πόσα εκατομμύρια ευρώ ήθελε να υπεξαιρέσει για να ηρεμήσει και να σταματήσει την παράνομη δραστηριότητα; Πόσα του χρειάζονταν, δεδομένου ότι δεν είχε ούτε παιδιά να αποκαταστήσει;

Οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες, αφού ο 66χρονος "φτερωτός γιατρός" ήταν ευκατάστατος με εξασφαλισμένη παχυλή βουλευτική σύνταξη (επτά φορές είχε εκλεγεί βουλευτής χωρίς καμμία αποτυχία πριν την εκλογή του στη δημαρχία), ενώ και η σύζυγός του ήταν οδοντίατρος και δεν είχαν κανένα οικονομικό πρόβλημα.

Μέχρι στιγμής, από τη δίκη αλλά και από τα σχόλια που ακολούθησαν μετά την καταδίκη του πρώην δημάρχου Θεσσαλονίκης, έχουν ακουστεί διάφορες απόψεις: α) ήταν ασύδοτος γιατί δεν πίστευε ότι υπήρχε περίπτωση να ελεγχθεί ουσιαστικά, β) ήταν άπληστος και γι' αυτό ασταμάτητος και με τα κλοπιμαία εξαγόραζε και διατηρούσε την εκλογική του πελατεία, γ) όταν φοβήθηκε ότι μπορεί να ελεγχθεί δεν τόλμησε να πάρει τη μεγάλη απόφαση να παύσει τον γγ του δήμου και να σταματήσει το σκάνδαλο, γιατί εκβιαζόταν από τον συνένοχο Λεμούσια ο οποίος ήταν επίσης άπληστος και ασταμάτητος και δ) η ματαιοδοξία του ήταν τόσο μεγάλη που δεν τον βοήθησε να "πατήσει" στη γη, με αποτέλεσμα, ο επονομαζόμενος "ατσαλάκωτος" , να τσαλακώσει ολοκληρωτικά την τόσο προσεγμένη και περιποιημένη εικόνα του.

Ό,τι και να ισχύει η περίπτωσή του είναι τραγική.

Υπηρετούσε έναν αδηφάγο ναρκισσισμό, ένα υπερ-εγώ απέναντι στο οποίο ο κραταιός πρωταθλητής έχανε κάθε αναμέτρηση. Μάλλον από ένα σημείο και ύστερα λειτουργούσε ως υπηρέτης μιας άλλης προσωπικότητας που είχε εισβάλλει μέσα του από τα αξιώματα και το δηλητήριο της πολιτικής (Κάτι ξέρουν όσοι υπερασπίζονται την απόσταση της πολιτικής από τον αθλητισμό).

Η ματαιοδοξία του ακόμη και μετά την ανάγνωση της ισόβιας καταδίκης βρήκε τον τρόπο να μιλήσει:"Κάποιοι θα πεθάνουν με τύψεις" είπε ο απτόητος πρώην πρωταθλητής, αθωώνοντας ο ίδιος τον εαυτό του, λες και δεν αναγνώριζε σε κανέναν το δικαίωμα να τον κρίνει.

"Όχι πάντως εμείς" του απάντησε ο πρόεδρος του Δικαστηρίου και η πολύκροτη υπόθεση έκλεισε σε πρώτο βαθμό με τη μεταφορά του πρώην δημάρχου στις φυλακές Διαβατών.

ΥΓ) Η μη αναμενόμενη ισόβια καταδίκη του Παπαγεωργόπουλου και των άλλων δύο συγκατηγορουμένων για διαφθορά στο δήμο Θεσσαλονίκης (Λεμούσια, Σαξώνη) ήταν ένα δυνατό σοκ στην ελληνική κοινωνία με έντονο συμβολισμό ότι τα "ψέμματα τελείωσαν". Η Δικαιοσύνη λόγω κρίσης και Μνημονίου έστειλε το μήνυμα ότι δεν θα γλυτώσει κανείς που θα επιχειρήσει να κλέψει δημόσιο χρήμα.

Για την ιστορία αναφέρουμε ότι ο δήμος Θεσσαλονίκης είχε και άλλο σκάνδαλο πριν από τη θητεία Παπαγεωργόπουλου, όταν το 1990 ο γαμπρός του δημάρχου Ντίνου Κοσμόπουλου, είχε μπλεξίματα με τη Δικαιοσύνη για υπεξαίρεση δύο εκατομμυρίων ευρώ από την επιχείρηση Πολιτιστική Πρωτεύουσα.

ΥΓ2) Στο μεταξύ ο καταδικασθείς δήμαρχος έστειλε την παρακάτω επιστολή στα Μέσα Ενημέρωσης μέσα από τη φυλακή δυό μέρες μετά την καταδίκη του:

Η  επιστολή Παπαγεωργόπουλου

Επειδή πολλά λέγονται τελευταίες μέρες εναντίον μου και τα οποία δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα θέλω να δηλώσω:

1. Όποιος έχει το παραμικρό ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ότι συμμετείχα στην υπεξαίρεση  στον Δήμο Θεσσαλονίκης να το δηλώσει στην τηλεόραση και εγώ ΔΕΝ θα καταθέσω έφεση στην τελείως αστήρικτη απόφαση του Δικαστηρίου εναντίον μου.!
2. Επί 10 χρόνια και μέχρι την αποκάλυψη  από εμένα σε συνέντευξη Τύπου της υπεξαίρεσης, όλα τα θεσμικά ελεγκτικά όργανα  ((Ελεγκτικό Συνέδριο, Υπ. Οικονομικών , Π.Κ.Μ., Ορκωτοί Ελεγκταί κ.λ.π.) αλλά και η Εφορία και τα Ασφαλιστικά Ταμεία βεβαίωναν εγγράφως ότι λειτουργεί άψογα   Ταμειακή Υπηρεσία του Δήμου Θεσσαλονίκης!
3. Κατηγορούμαι για άμεση συνέργεια σε υπεξαίρεσεις που πραγματοποίησε ο Σαξώνης όταν εγώ δεν τον γνώριζα μέχρι την αποκάλυψή του, όπως δεν γνώριζα το 98% των 5.000 υπαλλήλων του Δ.Θ.!
4. Δεν είχα κρατήσει καθ’ όλη την διάρκεια της θητείας απολύτως καμία αρμοδιότητα στον τομέα των Οικονομικών του Δήμου και τις είχα εκχωρήσει όλες στους Αντιδημάρχους!
5. Το ίδιο το Συμβούλιο Εφετών αλλά και η Οικονομική Επιθεωρήτρια κ. Τσεμπερά τονίζουν ότι ο Σαξώνης υπεξαιρούσε τουλάχιστον από το 1997! Η Θ΄ΔΟΥ  βρήκε υπεξαιρέσεις από το 1993! Πως λοιπόν κατηγορούμαι για «άμεση συνέργεια εγώ ο οποίος ορκίστηκα Δήμαρχος το 1999;
6. Στο ίδιο το βιβλίο του Δημοτικού Ταμία αναγράφεται ότι ο Σαξώνης υπεξαίρεσε 58.εκ. δραχ. το 1998, ένα χρόνο πριν αναλάβω Δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Πως ξεπερνιέται το σημείο αυτό που τινάζει κυριολεκτικά στον αέρα όλες τις κατηγορίες εναντίον της Διοίκησής μου για «ηθική αυτουργία και «άμεση συμμετοχή»;
7. Όταν τα άμεσα ελεγκτικά όργανα του Σαξώνη μέσα στον Δήμο αθωώνονται, πως είναι δυνατόν να καταδικάζεται ο Δήμαρχος;
8. Όταν αποδεικνύεται κατά την ακροαματική διαδικασία ότι δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ Δημάρχου και Δ/ντου Ταμειακής Υπηρεσίας –ο οποίος μάλιστα ελέγχεται από το Ελεγκτικό Συνέδριο- πως είναι δυνατόν να κατηγορείται και να καταδικάζεται ο Δήμαρχος;
9. Γιατί γίνονται χωρίς καμία διασταύρωση δεκτοί όλοι οι αναπόδεικτοι ισχυρισμοί του επίορκου υπαλλήλου και αναγράφονται στο σκεπτικό της απόφασης, όταν έχει αποδειχθεί η εγκληματική του φύση χωρίς καμία αμφιβολία;
10. Γιατί σπιλώνεται η μνήμη κορυφαίων στελεχών της πόλης μας ( Στ. Καραμανλής , Απ. Τσουρέκας) και περιλαμβάνονται στο σκεπτικό της απόφασης, όταν ενοχοποιήθηκαν χωρίς καμία απόδειξη από τον επίορκο υπάλληλο, αφού είχαν αποβιώσει, έτσι ώστε να μην μπορούν να υπερασπισθούν την τιμή και την υπόληψή τους;
11. Γιατί γίνεται πιστευτή η Τρίτη κατάθεση του Σαξώνη  - στις 2 πρώτες δεν με αναφέρει- στην οποία λέει «είχε γνώση και ο Δήμαρχος» η οποία κατάθεση έγινε 1.5 ολόκληρο χρόνο μετά την αποκάλυψή του από εμένα σε συνέντευξη Τύπου και μία ακριβώς ημέρα μετά την κοινοποίηση σε αυτόν της απόλυσής του από τον Δήμο υπογεγραμμένη από εμένα;
12. Πως είναι δυνατόν ο ίδιος ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου να παραδέχεται ότι έγινε έλεγχος των Οικονομικών μου και δεν ευρέθη τίποτε το μεμπτό και συγχρόνως –χωρίς να έχω καμία επαφή ή έστω γνωριμία με τον δράστη- να καταδικάζομαι για «άμεση συνέργεια» σε υπεξαίρεση 17 εκ. €;
13. Πως είναι δυνατόν να δίνονται ελαφρυντικά προτέρου εντίμου βίου από την ίδια την δικαιοσύνη ακόμη και στον Κοσκωτά και να μην δίνονται στον Παπαγεωργόπουλο που έφθασε στ 66 του χρόνια τηρώντας απαρέγκλιτα αρχές και αξίες γύρισε όλο τον κόσμο με την Ελληνική Σημαία στα χέρια και ψηφίσθηκε 11 εν συνεχεία φορές από τον Λαό της Θεσσαλονίκης ως εκπρόσωπός του στα ανώτατα θεσμικά όργανα της πατρίδος μας;

Μήπως κάποιοι πρέπει να επανεξετάσουν την στάση τους;

Μήπως πρέπει το Εφετείο να συγκληθεί άμεσα;

Μήπως πρέπει να μελετήσουν την δικογραφία, τις καταθέσεις των μαρτύρων , τα ντοκουμέντα κ.λ.π. κάποιοι ανώτεροι για να βγουν εγκαίρως τα κατάλληλα συμπεράσματα;

Μήπως η Βουλή και ο Πολιτικός Κόσμος που βάλλονται πανταχόθεν το τελευταίο διάστημα – για λόγους πολύ διαφανείς παρά το ότι έχουν ανανεωθεί σε ποσοστό 80% πρέπει να προβληματισθούν για την συγκεκριμένη απόφαση;

Μήπως η Ν. Δ. αντί της αμήχανης αμυντικής στάσης πρέπει να αναθέσει σε διακεκριμένη ομάδα νομομαθών την συγκεκριμένη υπόθεση για να βγάλει σημαντικά συμπεράσματα για την περεταίρω πορεία της;

Εν πάσει περιπτώσει τελειώνοντας τις σκέψεις αυτές από τα 2,4 τ.μ .που μου αναλογούν για τα επόμενα χρόνια μετά την απόφαση του συγκεκριμένου Δικαστηρίου- εγώ που σε όλη μου την ζωή έτρεχα σε ανοικτούς αθλητικούς και πολιτικούς στίβους – ζητώ δημοσίως ΕΝΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ εναντίον μου.

Μέχρι τότε θα ισχύει αυτό που είπα στο Δικαστήριο «ότι κάποιοι ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΤΥΨΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ»

Ο θεσσαλονικείς και όλοι οι Έλληνες θα πρέπει να είναι απολύτως βέβαιοι ότι δεν τους έχω προδώσει ποτέ !

Υ.Γ. Θα έχουν την δύναμη οι εφημερίδες και τα κανάλια που καθημερινά με διασύρουν να φιλοξενήσουν την δήλωσή μου αυτή;