Μονά-ζυγά, μικρά-μεγάλα, οι κυβερνήτες μας δεν ξέρουν μπάλα!

Κάποτε, πριν από κάμποσα χρόνια, οι κυβερνήτες ξεφτέρια που διαθέτουμε είχαν "ρυθμίσει" την κυκλοφορία των αυτοκινήτων στον δακτύλιο της Αθήνας με το σύστημα Μικρά-Μεγάλα (με βάση τον λήγοντα αριθμό της πινακίδας 1-5 μικρά, 6-0 μεγάλα).

Ήταν τόσο έξυπνοι αυτοί οι "ρυθμιστές" που κάθε μέρα ανάγκαζαν τους οδηγούς να πληροφορούνται από τα Μέσα Ενημέρωσης αν κυκλοφορούσε το αυτοκίνητό τους στο δακτύλιο. Ταυτόχρονα ανάγκαζαν και τα ΜΜΕ να δημοσιεύουν κάθε μέρα ποιος κυκλοφορεί στον δακτύλιο.

Πέρασαν χρόνια πολλά και ξαφνικά κάποιος σκέφτηκε, επιτέλους, ότι, αν αντί για Μικρά-Μεγάλα, η ρύθμιση γινόταν Μονά-Ζυγά με βάση την ημερομηνία δεν θα υπήρχε λόγος να ρωτάει κανείς ποιος κυκλοφορεί ούτε τα Μέσα Ενημέρωσης θα ασχολούντο με ένα μη πρόβλημα που είχε γίνει πρόβλημα λόγω των ρυθμιστών της κακιάς ώρας.

Όσοι νομίσουν ότι το πρόβλημα Μικρά-Μεγάλα ήταν ασήμαντο κάνουν μεγάλο λάθος ή ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τους "ρυθμιστές" της κακιάς ώρας.

Ξέρερε τι σημαίνει να ξυπνάς το πρωϊ για να πας στη δουλειά σου και να μην ξέρεις αν κυκλοφορείς, ενώ θα μπορούσες να το ξέρεις χωρίς να χρειαστεί να ρωτήσεις κανέναν;

Για σκεφτείτε τους μισούς Αθηναίους ή έστω τους μισούς των μισών, να αναρωτιούνται κάθε μέρα αν κυκλοφορούν στο δακτύλιο και να ψάχνουν την απάντηση...

Από τότε που βρέθηκε η λύση, πέρασαν πάλι χρόνια πολλά, και οι κυβερνήτες ξεφτέρια συνέχισαν απτόητοι να μας κυβερνούν με τον ίδιο τρόπο και τα ίδια προσόντα, ώσπου μας πτώχευσαν και καταλάβαμε -όσοι καταλάβαμε- ότι αν δεν  τους "σαρώσουμε" θα είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε τον ίδιο φαύλο κύκλο μιας καταθλιπτικής μετριότητας.

Τα τελευταία χρόνια του Μνημονίου οι κυβερνήτες ξεφτέρια παλεύουν να μειώσουν τα χρέη και τις δαπάνες του δημόσιου τομέα, αλλά συνεχώς πελαγώνουν,  ουσιαστική λύση δεν βρίσκουν, με αποτέλεσμα να μειώνουν συνεχώς μισθούς και συντάξεις.

Μιλάνε για απαλλαγή από 25000 δημόσιους υπαλλήλους χωρίς να λένε τη λέξη απολύσεις, χρησιμοποιούν τους όρους, εφεδρεία,  διαθεσιμότητα και μετακινήσεις. αλλά μοιάζει σαν να βρίσκονται πάντα στο ίδιο σημείο, χωρίς ουσιαστική λύση παρόλο που στις εξαγγελίες καμώνονται ότι οι αποφάσεις θα δώσουν το ποθητό αποτέλεσμα.

Κι όμως, πριν από τη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις  στο Δημόσιο, το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να κάνουν είναι να μετρήσουν πόσοι είναι διπλοθεσίτες στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα (ΔΕΚΟ, ΝΠΔΔ, ΝΠΔΙ κ.α.) και αμέσως μετά πόσοι δουλεύουν και στο Δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα ταυτόχρονα.

Τις προαναφερθείσες κατηγορίες θα μπορούσαν χωρίς σοβαρές αντιδράσεις να τις προσκαλέσουν να επιλέξουν μία εργασία κι έτσι το Δημόσιο το οποίο χρησιμοποιείται κυρίως ως πάρεργο από τους διπλοθεσίτες και στο οποίο ευδοκιμούν και οι αργομισθίες, θα απαλλασόταν αναίμακτα από έναν αριθμό υπαλλήλων οι οποίοι έχουν συνήθως την κανονική δουλειά τους στον ιδιωτικό τομέα.

Βέβαια, αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους σημερινούς κυβερνήτες μας όπως ήταν τα Μονά-Ζυγά για τους προηγούμενους τη δεκαετία του '70.

Είναι εξάλλου και η διαπλοκή και τα "κονέ" που διαθέτουν οι διπλοθεσίτες οι οποίοι τα καταφέρνουν και παραμένουν ανέγγιχτοι παρά τη δυστυχία στην οποία έχουν περιέλθει πολλά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.

Όμως, το ερώτημα είναι μέχρι πότε θα αποφασίζουν διαπιστευμένες και ηθικά εξαθλιωμένες μετριότητες για το μέλλον μας;

Πόσο ακόμη θα τους ανεχθούμε πόσες ακόμη ευκαιρίες θα δώσουμε στις "ξανθιές" κυβερνήσεις που διαθέχονται η μία την άλλη σε αυτόν τον τόπο;

ΥΓ) Ως μέγα σκάνδαλο χαρακτηρίστηκε η μη περικοπή στις συντάξεις 50.000 διπλοσυνταξιούχων για δυόμισυ χρόνια, όταν οι άλλοι συνταξιούχοι έχουν υποστεί απανωτές μειώσεις.

Η αδυναμία συγκέντρωσης των στοιχείων δεν απαλλάσει βέβαια τους αρμοδίους από την κατηγορία της ανικανότητας. Το ότι δεν υπάρχει κεντρικό σύστημα ελέγχου και διασταυρώσεων, εξαιτίας του οποίου δίνονταν, εξάλλου, δεκάδες χιλιάδες συντάξεις σε πεθαμένους, είναι μια ακόμη απόδειξη ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν τα βασικά.

ΥΓ2) Πάνω από πέντε και πλέον εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, πληρώνουν για ενοίκια οι Ανεξάρτητες Αρχές, ενώ παραμένουν ανεκμετάλλευτα κτήρια που ανήκουν στο Δημόσιο.

Στην ερώτηση που κατέθεσε η Φ. Πιπιλή, και απευθύνεται στον υπουργό Οικονομικών, Γ. Στουρνάρα, ζητά να μάθει: Εάν έχει ελέγξει αν έχουν πραγματοποιηθεί και σε τι ποσοστό οι μειώσεις των αμοιβών των μελών το Ανεξάρτητων Αρχών από το 2010. Εάν έχει γίνει έλεγχος για το αν επιτεύχθηκαν δραστικές μειώσεις ενοικίων σύμφωνα με το νόμο.

"Τα ενοίκια που δίνονται σήμερα είναι, αν μη τι άλλο προκλητικά. Το ΑΣΕΠ πληρώνει για τρεις χώρους στην οδό Πουλίου στους Αμπελόκηπους, περισσότερα από 151.000 ευρώ ενώ άλλα 12.000 ευρώ μηνιαίως δίνει για ακίνητο επί της Λ. Μαραθώνος και Ελ. Βενιζέλου, στο οποίο στεγάζεται το αρχείο του. Το ΣΔΟΕ πληρώνει 34.500 ευρώ μηνιαίως για το κτίριο στην οδό Πειραιώς και Αλκίφρονος με το συμβόλαιο να έχει λήξει από το 2006.

Ο Συνήγορος του Πολίτη πληρώνει πάνω από 103 χιλ. ευρώ μηνιαίο ενοίκιο για τη στέγαση των υπηρεσιών του στην οδό Χατζηγιάννη Μέξη και Σισίνη στην Αθήνα. Ιδιοκτήτης του κτιρίου; Η Μονή Βατοπεδίου. Επίσης, η ΑΔΑΕ πληρώνει 20.000 ευρώ το μήνα για κτίριο στο Μαρούσι, ο Συνήγορος του Καταναλωτή 14.000 ευρώ για το κτίριο στη Λ. Αλεξάνδρας 144, το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο (ΕΣΡ), δίνει 20.543 ευρώ το μήνα για το κτίριο στην οδό Αμερικής.Ακόμη, η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα συνολικά 41.000 ευρώ για δύο ακίνητα στην οδό Θεοφάνους και Αλεξάνδρας ενώ η ΑΔΙΠ για την αξιολόγηση της ανώτατης εκπαίδευσης δίνει 11.800 ευρώ για κτίριο επί της Λ. Συγγρού 44.

Κι ενώ η κατασπατάληση δημοσίου χρήματος συνεχίζεται, στα συρτάρια των αρμόδιων υπηρεσιών βρίσκονται τα σχέδια για την αξιοποίηση των δημόσιων κτιρίων που «αραχνιάζουν»."

ΥΓ3) Σοβαρές παραλείψεις σαν την παραπάνω θα μπορούσαμε να προσθέτουμε πάρα πολλές για όσους ελπίζουν ότι οι κυβερνήτες μας μπορούν να κάνουν χρηστή διαχείριση. Δεν έχει όμως νόημα γιατί δεν θέλουμε να πείσουμε κανέναν. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι είναι κατώτεροι των περιστάσεων.