Παπακωνσταντίνου: Οικογενειοκρατία και διαφθορά

Αμήχανος αλλά θρασύς, παρά τον ορμητικό χείμμαρο των αποκαλύψεων, ο πρώην τσάρος της Οικονομίας, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, προσπαθεί να συσκοτίσει την εξώφθαλμη συγκάλυψη των ονομάτων των συγγενικών του προσώπων από την περιβόητη "λίστα Λαγκάρντ" και εξακολουθεί να προσβάλλει τη νοημοσύνη των Ελλήνων πολιτών, υπονοώντας συνομωσίες σε βάρος του.

Μετά την αποκάλυψη ότι αλλοίωσε τη περίφημη "λίστα Λαγκάρντ" για να καλύψει συγγενικά του πρόσωπα (ξαδέλφες και σύζυγους τους), προσπαθεί να παραστήσει το θύμα για να αποφύγει τις συνέπειες της πράξης του.

Η περίπτωση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, ο οποίος υπήρξε επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου και ένας εκ των λεγόμενων "κηπουρών" του, δεν είναι ένα σπάνιο φαινόμενο στην πολιτική ιστορία της χώρας.

Είναι επιβεβαιωμένο πολλές φορές ότι πλήθος σκανδάλων διαπράττονται από πολιτικούς με τη συνεργασία ή την ανοχή συγγενικών τους προσώπων, ενώ και πλήθος από "κομπίνες", με βασικό σκοπό τον εύκολο πλουτισμό,  διαπράττουν πολίτες με τη συγκάλυψη πολιτικών συγγενών τους.

Οι ξαδέλφες του πρώην υπουργού και οι σύζυγοί τους, μπορεί να ευθύνονται απλά για φοροδιαγυγή και απόκρυψη εισοδημάτων, δηλαδή για ένα χόμπι που εξασκούσαν όλοι -πλην σπανιοτάτων εξαιρέσεων- οι ανήκοντες στην κάστα των πλουσίων ή των παρανόμως πλουτισάντων αυτής της χώρας.

Μπορεί να μην είναι και οι πρώτες στη λίστα των σκανδάλων, αλλά πρέπει να δικαιολογήσουν από που προέρχονται τα χρήματα που είχαν καταθέσει στην Ελβετία, για να μην έχουν τις συνέπειες του νόμου. Αν ήταν "καθαρές" ίσως ο ξάδελφος υπουργός να είχε παραδώσει όπως έπρεπε τη "λίστα Λαγκάρντ", αλλά μάλλον δεν είναι...

Ένα κοινό χαρακτηριστικό των σκανδάλων της οικογενειοκρατίας ήταν, τουλάχιστον μέχρι τις μέρες μας,  η μη ουσιαστική τιμωρία των ενόχων.

Με διάφορα τερτίπια οι ένοχοι την "έβγαζαν καθαρή" εκμεταλλευόμενοι το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, αλλά και την ανοχή μιας επίσης διεφθαρμένης και εξαγορασμένης κοινωνίας που είχε μάθει να βολεύεται με ρουσφέτια και με τα κάθε λογής μπόνους (μαϊμού συντάξεις, αργομισθίες κ.λπ.) του πελατειακού συστήματος.

Αν εξαιρέσουμε τον σχεδόν αναγκαστικό, λόγω των μνημονιακών ημερών, εγκλεισμό στις φυλακές του Κορυδαλλού του Άκη Τσοχατζόπουλου και των συγγενών του (της συζύγου του, της κόρης του και του εξαδέλφου του) και τον, επιτέλους, ουσιαστικό έλεγχο άλλων "εκτεθειμένων" πολιτικών (π.χ. Γιάννος Παπαντωνίου για καταθέσεις περίπου 2 εκ. ευρώ της συζύγου του Σταυρούλας Κουράκου στην HSBC), οι περισσότεροι ενεχόμενοι σε σκάνδαλα απολάμβαναν μέχρι πρότινος καθεστώς ουσιαστικής ατιμωρησίας.

Με αυτό το καθεστώς του απυρόβλητου ήταν νομοτέλεια να βρεθεί αργά ή γρήγορα το ελληνικό κράτος στα πρόθυρα της πτώχευσης, αφού οι περισσότεροι από τους διαχειριστές της εξουσίας αναλώνονταν στην ρουσφετολογία για την εξασφάλιση της "καρέκλας" τους και άφηναν την, περιβόητη σήμερα, ανάπτυξη για τους επόμενους.

ΥΓ) Είναι γεγονός ότι ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο "κηπουρός" του ΓΑΠ, ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών στην πιο δύσκολη περίοδο της ιστορίας της χώρας μας τα τελευταία εξήντα χρόνια.

Είναι, επίσης, γεγονός ότι αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων διότι έπεσε στα πολύ βαθειά, χωρίς καμμία υπουργική εμπειρία, με αποτέλεσμα η διαπραγματευτική ικανότητα της χώρας σε συνδυασμό και με την "πέρα βρέχει" αντίληψη δυναστείας του Γιώργου Παπανδρέου, να είναι πολύ περιορισμένη.

Η συνεκτίμηση των καταστάσεων δεν μπορεί να ήταν η καλύτερη από το δίδυμο που κυβερνούσε παρεϊστικα κληρονομικώ δικαίω, σαν να ήταν η χώρα προσωπικό τους μαγαζάκι.

Είναι, επίσης, προφανές ότι ο πρώην "τσάρος" της οικονομίας είχε δει αμέσως τα ονόματα των συγγενών του με τα προφανώς αδικαιολόγητα χρήματα και γι' αυτό δεν αξιοποίησε τη "λίστα Λαγκάρντ" όπως έπρεπε (Δεν την πρωτοκόλησε και τη διαχειρίστηκε μόνος του όπως νόμιζε, δίνοντας κάποια ονόματα δικής του επιλογής για έλεγχο).

Ακόμη και αν δεν έφταιγε ο Γ. Παπακωνσταντίνου για τις καταθέσεις της ξαδέλφης του και των άλλων συγγενικών προσώπων, η δημοσιοποίηση και μόνο των ονομάτων τους και η συγγένεια που είχαν μαζί του, θα αποτελούσε βαρύτατο πλήγμα για τον ίδιο και την πολιτική του καριέρα.

Γι' αυτό προτίμησε μάλλον τον εύκολο, αλλά όχι απόλυτα εξασφαλισμένο, δρόμο της απόκρυψης, ο οποίος σήμερα μοιάζει  να αποτελεί τον άδοξο επίλογο της πολιτικής του καριέρας.

ΥΓ2) Η Βουλή των Ελλήνων σε συνεδρίαση στις 17/1 παρέπεμψε τελικά τον Γ. Παπακωνσταντίνου με 265 ψήφους υπέρ, 6 κατά και 3 "παρών" σε Προανακριτική Επιτροπή για την υπόθεση της "Λίστας Λαγκάρντ" η οποία θα αποφασίσει για την παραπομπή του στη Δικαιοσύνη.