Το άδοξο τέλος του εκδότη Πέτρου Κωστόπουλου

Ο Πέτρος Κωστόπουλος, ο ευειδής επιχειρηματίας των μίντια, είχε μεγάλο σουξέ τα τελευταία δεκαεπτά χρόνια, γιατί είχε βρει το "κουμπί" του νεοέλληνα.

Με όχημα τα γκλαμουράτα περιοδικά του, "ΚΛΙΚ", "ΝΙΤΡΟ" κ.λπ., μετέφερε τον ανυπόμονο και στερημένο νεοέλληνα στους ψεύτικους παράδεισους του life style.

Χρησιμοποιώντας και αντιγράφοντας κάθε πιασάρικη πατέντα "κοινωνικής κριτικής", οφθαλμοπορνείας, επιτηδευμένης αποενοχοποίησης, δημιούργησε ένα ελκυστικό παραμύθι, ένα στιλ μποέμικης μαγκιάς που κατάφερε να γίνει μόδα και να αποκτήσει πολλούς οπαδούς και τακτικούς αναγνώστες.

Αδιαφορώντας για τις παρενέργειες της κοσμοαντίληψης που προμοτάριζε από τα περιοδικά του (επιτηδευμένος νεοπλουτισμός), για τη γλώσσα που χρησιμοποιούσε (ιδιότυπη γκρίκλις, αποενοχοποιημένη μοδάτη έκφραση με διανουμενίστικες γαρνιτούρες), στόχευσε ασύστολα στην επιτυχία, η οποία όσο τον πλησίαζε άλλο τόσο τον απομάκρυνε από το έδαφος και τον παραφούσκωνε με αλαζονεία.

Πριν από λίγες ημέρες η μικρή μιντιακή αυτοκρατορία του Κωστόπουλου, η ΙΜΑΚΟ, κατέρρευσε και πνίγηκε στα χρέη. Ο ίδιος, συντετριμμένος, γνώρισε το άδοξο τέλος όσων επένδυσαν σε μία φούσκα.

Η εποχή του Πέτρου Κωστόπουλου, πέρασε.

Έτσι κι αλλιώς όλοι περαστικοί είμαστε, απλώς όταν καταρρέουν οι επιτυχημένοι κάνουν περισότερο θόρυβο.

Η ΙΜΑΚΟ, του έδωσε βέβαια το ωραίο ταξίδι...

Σίγουρα δεν είναι για λύπηση ο Π.Κ.

Δεν είναι κάποιος κακομοίρης που θα υποφέρει ούτε η κυρία του θα αναγκαστεί να πλένει σκάλες για να τα βγάλουν πέρα. Και τα λεφτά του θα έχει στην άκρη και όλο κάτι θα βρει για να ισορροπήσει.

Εξάλλου, "απ' ό,τι σου αφαιρεί ο πόνος, σού προσθέτει", όπως λέει και ο ποιητής.

Ίσως με αυτή την εμπειρία γίνει λίγο καλύτερος, δηλαδή λιγότερο δήθεν και περισσότερο άνθρωπος...

ΥΓ) Τα μίντια έχουν καταντήσει σήμερα συμπληρωματικές δουλειές. Δεν υπάρχουν παραδοσιακοί εκδότες.

Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς από τους υπάρχοντες κυρίαρχους βαρώνους των μίντια. Όλοι έχουν άλλες μπίζνες οι οποίες στηρίζουν και στηρίζονται από τα ΜΜΕ που διαφεντεύουν.

Έτσι, ήταν σχεδόν νομοτελειακό να μην αντέξει ο Π.Κ. να επιβιώσει χωρίς άλλες δουλειές που θα συντηρούσαν τα περιοδικά του και τα άλλα ΜΜΕ που διέθετε. Όμως, αυτή την απλή διαπίστωση φαίνεται ότι δεν μπορεί να την αποδεχθεί εύκολα ένας που γνώρισε τόσο γρήγορα την επιτυχία.

Και ο Πέτρος Κωστόπουλος, ο γρήγορος πιστολέρο του σουξέ, ο κάποτε αδίστακτος έμπορος έντυπης σαρκός,  κατέρρευσε ίσως από υπερβολική αυτοπεποίθηση.

Από υπερβολική πίστη σε ένα στιλ που κάποτε ασκούσε στα πλήθη μια ασυναγώνιστη γοητεία, αλλά που σήμερα (με τόση οικονομική στενότητα) δεν συγκινεί παρά μόνον κάποιους λιγοστούς που ζουν εκτός τόπου και χρόνου.