Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει...

Ίδια νοοτροπία πτώχευσης, ίδια συμπεριφορά των πολιτικών και των πολιτών της, ίδια ανεύθυνη στάση τυχοδιώκτη απέναντι στο μέλλον της και στο αύριο των παιδιών της.
Όποιος έχει κερδίσει την αθανασία γιατί να ενδιαφερθεί για το αύριο;
ΠΡΙΝ  ΑΠΟ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΛΙ ΙΔΙΑ ΗΤΑΝ Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΑΔΑ!
ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΤΟΥ "αγανακτισμένου" της τότε εποχής ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΟΥΡΗ:


*Γεώργιος Σουρής (1853-1919)*

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

*Δυστυχία σου, Ελλάς,*
*με τα τέκνα που γεννάς!*
*Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,*
*τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;*



ΥΓ) Μην το βλέπετε απαισιόδοξα. Οι ψευδαισθήσεις πάντα θα αγωνίζονται για την επιβίωσή τους και πάντα θα είναι το βούτυρο στο ψωμί των λαμόγιων.
Πάντα θα προκύπτουν οι "κουρασμένοι" που κάποια στιγμή θα λένε "αυτή είναι η Ελλάδα" και θα την κοπανάνε με μικρά πηδηματάκια.
Πάντα θα εμφανίζονται οι "μαϊντανοί" και οι ψευτόμαγκες που θα προσπαθούν να κλέψουν τη δόξα και τη μπουκιά από το στόμα των μεροκαματιάρηδων.
"Αυτός αυτός ο κόσμος ο ίδιος κόσμος θάναι"...
Βέβαια, ο καθείς και οι επιλογές του...