Αποανάπτυξη! Μια νέα ουτοπία κόντρα στη αγοραία βαρβαρότητα!

Μας έχουν πρήξει οι πτωχευμένοι διαχειριστές της ζωής μας, ότι υπάρχει διέξοδος από το βαθύ πηγάδι της μιζέριας στο οποίο μας χαντάκωσαν και ότι η λύση είναι η ανάπτυξη!

Δηλαδή, μας ζητάνε ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια, ακόμη περισσότερες θυσίες, ακόμη λιγότερη ζωή, με βασικό στόχο να αυξηθούν τα κέρδη των αδηφάγων ηγεμονικών δυνάμεων των παγκοσμιοποιημένων αγορών.

Να σκύψουμε δηλαδή το κεφάλι και να αυξήσουμε την παραγωγή τους, να κάνουμε ανταγωνιστικά τα προϊόντα τους αποδεχόμενοι χαμηλότερες αποδοχές, να αναβάλουμε τη ζωή μας για το απώτερο μέλλον ή ακόμη και για μετά θάνατον, με βασικό στόχο να παραχθεί πλούτος για να χορτάσουν οι ακόρεστοι άρχοντες των αγορών!

Με λίγα λόγια, το αμέτρητο θράσος ζητάει αμέτρητες θυσίες και όποιος αντέξει!

Όμως, τα πράγματα έχουν φτάσει στο ως εδώ και μη παρέκει! Οι αντιθέσεις βρίσκονται σε θέση πραγματικής μάχης και η τελική αναμέτρηση δεν μπορεί μάλλον να αποφευχθεί!

Το πρόβλημα είναι μεγάλο και δεν επιδέχεται εύκολα λύσεις ασπιρίνης ούτε παρακαμπτήριες διαφυγές ούτε ελεγχόμενη αποσυμπίεση.

Η λύση πρέπει να δοθεί από τους συμπιεσμένους, τους διαρκώς προδομένους και εξαπατημένους.

Αποανάπτυξη τώρα!

Ίσως, αυτή να είναι σήμερα η απάντηση ή μία από τις απαντήσεις. Μια νέα ουτοπία κόντρα στη βαρβαρότητα των αγορών.

Ένας νέος τρόπος ζωής, μια νέα κοσμοαντίληψη απέναντι στις παρηκμασμένες καθεστωτικές αντιλήψεις, αλλά και στις επί χρόνια αναποτελεσματικές αντίπαλες ιδεολογίες αυτών των αντιλήψεων, οι οποίες σε τελική ανάλυση έχουν καταντήσει ή κοντεύουν να καταντήσουν η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.

Τον περασμένο Μάρτιο παρουσιάστηκε στα Τρίκαλα η "Κίνηση Αποανάπτυξης Τρικαλινών Πολιτών" με σύνθημα την "εθελούσια ολιγάρκεια" αφού μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα διαχωρίζοντας τις ανάγκες από τις επιθυμίες μας.

Μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα, χωρίς να χρειάζεται να παράγουμε και να καταναλώνουμε όλο και περισσότερο. Διαχωρίζοντας τις ανάγκες από τις επιθυμίες μας και υιοθετώντας μια "εθελούσια ολιγάρκεια" μπορούμε να επιβάλλουμε, σταδιακά, μια σμίκρυνση της οικονομίας, που με σωστή διαχείριση, όχι μόνο δεν θα αυξήσει την ανεργία και τη φτώχεια, αλλά θα βελτιώσει την ποιότητα της ζωής μας.

Το κίνημα της απο-ανάπτυξης στοχεύει στην οργάνωση μίας συμβιωτικής, ανθρώπινης κοινωνίας, που θα δίνει έμφαση στα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ζωής: φιλία, δημιουργική εργασία, ελεύθερος χρόνος, αλληλεγγύη.

Eίναι προφανές ότι πρέπει να υιοθετήσουμε άλλες συμπεριφορές στην καθημερινότητά μας: μείωση της κατανάλωσης, επισκευή και επαναχρησιμοποίηση υλικών, ανακύκλωση, επιβράδυνση κλπ".
Σε κοινωνικό επίπεδο, η αναδιανομή του πλούτου αλλά και των ωρών εργασίας, η απαίτηση για ανθρωπιστική κατεύθυνση της παιδείας, η απαίτηση για έλεγχο και κατάργηση κάποιων εκπομπών στην τηλεόραση είναι διεκδικήσεις μεσοπρόθεσμες, ενώ σε οικονομικό επίπεδο προτείνεται επιστροφή στην τοπική παραγωγή και διάθεση προϊόντων, αποφυγή των μεγάλων οικονομικών μονάδων, προώθηση εναλλακτικών μορφών συναλλαγής.

"Στη θέση του συγκεντρωτικού κράτους, που θα περιορίζεται σταδιακά, θα ανθίσουν αμεσοδημοκρατικές κοινότητες ανθρώπων, έθνη κοινοτήτων και κοινότητες εθνών. Αυτό τον κόσμο θα τον δημιουργήσουν οι επόμενες γενεές. Εμείς, σήμερα, πρέπει να κόψουμε ταχύτητα, για να τους δώσουμε χρόνο, καταθέτοντας συγχρόνως τη συγνώμη μας για το οικολογικό και 'αξιακό' χρέος που τούς κληροδοτούμε".

Για τους οπαδούς της Κίνησης Αποανάπτυξης, η "απελευθέρωση των αγορών" για έναν "υγιή ανταγωνισμό" είναι στην πράξη μια προτροπή στο απάνθρωπο "ο θάνατός σου η ζωή μου".

Προ ημερών ο Γάλλος καθηγητής στο στο Paris Sud, Σερζ Λατούς, επί χρόνια συνεργάτης της εφημερίδας "Monde Diplomatique", μίλησε για την απο-ανάπτυξη, κατά τη διάρκεια διάλεξής του σε αμφιθέατρο του Πολυτεχνείου.

Σύμφωνα με τον Γάλλο, πανεπιστημιακό και φιλόσοφο, βρισκόμαστε μπροστά στο δίλημμα "βαρβαρότητα ή αποανάπτυξη". Ο ίδιος προτείνει την ίδρυση "συμβιωτικών, αυτόνομων κοινωνιών, με πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει την αναδιανομή, την αναδόμηση, την μείωση, την επαναχρησιμοποίηση, την ανακύκλωση κα". Όπως μάλιστα επισήμανε, "ο δρόμος αυτός χρειάζεται θάρρος, γιατί θα υπάρξει αντεπίθεση από ισχυρά συμφέροντα".
Ακόμη, έκανε λόγο για την ανάγκη "αποχώρησης από το ευρώ", το οποίο έτσι κι αλλιώς, εκτιμά, ότι θα καταρρεύσει και αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με παράλληλο καθορισμό "αυτόνομης νομισματικής πολιτικής και προστατευτικών οικονομικών μέτρων", ενώ για την Ελλάδα πιστεύει ότι το πρώτο βήμα πρέπει να είναι "η επαναφορά της παραγωγικής διαδικασίας".

Οι ιδέες της αποανάπτυξης δεν είναι χτεσινές αφού τα σπάργανά τους προϋπήρχαν εδώ και δεκαετίες. Μάλιστα, τη δεκαετία του 1970 ήταν πολύ πιο διαδεδομένες απ’ ό,τι σήμερα. Χαρακτηριστικό είναι το κόμιξ του Ζεμπέ « Ετος 01 » που δημοσιευόταν, ήδη από το 1970, στο « Politique Hebdo »,  όπως και το ανατρεπτικό σύνθημά του ενάντια στην άκρατη παραγωγικότητα: « Σταματάμε τα πάντα ». Την ίδια δεκαετία, το περιοδικό « La Gueule Ouverte » (1972-1980), το οποίο προανήγγελλε –ούτε λίγο, ούτε πολύ- το τέλος του κόσμου μας, προωθούσε τις ιδέες της αποανάπτυξης προτού καν επινοηθεί ο όρος..

Πάντως, σύμφωνα με τους θεωρητικούς της νέας ουτοπίας, αυτό που εξακολουθεί να λείπει από την αποανάπτυξη,  είναι ένας θετικός πολιτικός ορισμός ο οποίος να είναι σε θέσει να κινητοποιήσει τους ανθρώπους όπως ο σοσιαλισμός την εποχή της ακμής του.

Είναι  γεγονός ότι το κίνημα « αντιμετωπίζει δυσκολίες στο ζήτημα της επινόησης μιας νέας “μεγάλης αφήγησης” για το συλλογικό ασυνείδητο.

Για να κινητοποιηθεί ο κόσμος πρέπει να πειστεί ότι μπορούμε να ζούμε καλύτερα με λιγότερα αγαθά.

Το σύνθημα « λιγότερα αγαθά, περισσότεροι κοινωνικοί δεσμοί » δεν αρκεί από μόνο του.

Links - http://panosz.wordpress.com/2011/04/10/degrowth/ (Μανιφέστο του Ελληνικού Δικτύου ηια την Αποανάπτυξη).