Η απέραντη μοναξιά του "μπλοκάκια"

Η απέραντη μοναξιά του μπλοκάκια

της Γ. Ζ.

«Έμπορος γραπτού λόγου» απαντούσε ειρωνικά μια φίλη δημοσιογράφος όταν τη ρωτούσαν τι δουλειά κάνει. Όπως πολλές δεκάδες άλλοι συνάδελφοι, γνωστοί και ως μπλοκάκιδες, είχε Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών και ασφαλιστικά μοιράζονταν το ίδιο ταμείο (ΟΑΕΕ) με τους Ελεύθερους Επαγγελματίες- Εμπόρους. Μόνο που εκείνη δεν εμπορεύονταν ρούχα ή παπούτσια αλλά λέξεις με την αράδα σε τιμή διαπραγματεύσιμη ανάλογα με τον πελάτη – εκδότη.

Στην πραγματικότητα κάτω από τον τίτλο του μπλοκάκια βρίσκονται πολλές εκατοντάδες δημοσιογράφοι – υπάρχει άραγε κανείς που να γνωρίζει πόσοι ακριβώς είναι; – οι οποίοι χωρίς να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους άλλους επιφορτίζονται όλες τις υποχρεώσεις.

Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά ότι μπορεί να θεωρείσαι ελεύθερος επαγγελματίας για το λογιστήριο των μαγαζιών αλλά για τους άλλους ορόφους καλό θα ήταν να έχεις υποχρεωτικές παρουσίες στο γραφείο καθημερινά, να δουλεύεις απλήρωτες υπερωρίες και βραδινές βάρδιες ακόμα και τα Σαββατοκύριακά και να κάνεις ταξίδια χωρίς να παίρνεις οδοιπορικά. Σε πολλές περιπτώσεις πρέπει ακόμα και τις διακοπές σου να προγραμματίζεις σε συνεννόηση με τους κανονικά αμειβομένους συναδέλφους παρόλο που μπορεί να μην έχεις πάρει πότε δώρο Χριστουγέννων ή άλλο.

Μπλοκάκιας όμως σημαίνει πολύ περισσότερα από το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του Ελεύθερου Επαγγελματία. Σημαίνει κυρίως ότι παζαρεύεις με τον κάθε διευθυντή ή αρχισυντάκτη το ύψος της πληρωμής των άρθρων και ότι διατηρείς συνεργασίες ετών χωρίς να έχει υπογραφτεί κανένα συμβόλαιο ή χωρίς να καλύπτεσαι από κάποια συλλογική σύμβαση που θα ορίζει τις λεπτομέρειες αυτής της εργασιακής σχέσης. Όσο για τα πνευματικά δικαιώματα, εννοείται ότι κανείς δεν θα σε υπερασπίζονταν αν κάποιος χρησιμοποιούσε τη δουλειά σου χωρίς την άδειά σου!

Με άλλα λόγια κερδίζεις τη ζωή σου μέρα με την ημέρα χωρίς να είναι τίποτα σίγουρο για το αύριο και φυσικά χωρίς αποζημιώσεις σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά και η συνεργασία τελειώσει ξαφνικά.

Για όσους δεν κατάλαβαν πρόκειται για συμφωνίες που γίνονται στο μιλητό που κάνει κάθε μπλοκάκιας ξεχωριστά με τον κάθε εργοδότη. Σαν αποτέλεσμα η σχέση συνεργασίας είναι διαφορετική για κάθε έναν ακόμα και στο ίδιο έντυπο ή κανάλι. Το μοναδικό κοινό μεταξύ τους ένα μπλοκ με πενήντα διπλότυπες, διάτρητες σελίδες που εξασφαλίζει ότι θα πληρώνονται όλοι με ένα στρεβλό καθεστώς μισθοδοσίας.

Βέβαια αυτά δεν είναι καινούργια. Η απέραντη μοναξιά του μπλοκάκια έχει γίνει  καθεστώς παγιωμένο και αδιαμφισβήτητο περίπου δύο δεκαετίες τώρα και αποτελεί  μονόδρομο για κάθε νέο δημοσιογράφο. Δεν υπάρχει θέμα επιλογής, ούτε φυσικά κανείς να σε ενημερώσει για το τι σημαίνει να παραμείνεις μπλοκάκιας.

Η δουλειά σου μαθαίνει τα υπόλοιπα. Μια αντιπάθεια με τους αποπάνω, ένας θρασύτατος προϊστάμενος, σεξουαλικά ανικανοποίητος ή μια κακότροπη αρχισυντάκτρια, αρκούσαν για να χαλάσει η συνεργασία και να βρεθείς απέξω. Εννοείται επίσης ότι όταν αλλάζουν οι διευθυντάδες οι μπλοκάκιδες είναι πάντα σε συναγερμό. Πως θα πάει το πράγμα με τους καινούργιους; Θα δέσει η χημεία ή άντε γεια;

Όσο για τις Ενώσεις Δημοσιογράφων… η γνωστή λογοδιάρροια μέσα στους τοίχους των γραφείων, οι ίδιες πάντα διαβεβαιώσεις ότι στα επόμενα σχέδια θα συμπεριλαμβάνονται και οι μπλοκάκιδες, αλλά στην πράξη απουσία, αδιαφορία και μια εκκωφαντική σιωπή που σπάει νεύρα. Παρόλο ότι υπάρχουν εκατοντάδες μπλοκάκδες όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρξε καμία σοβαρή αντίδραση λες και ήταν αποδεκτό να μπαίνουν οι νέοι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ με άλλο καθεστώς από τους παλιούς και με σαφώς κουτσουρεμένα δικαιώματα.

Μην γκρινιάζετε τώρα αγαπητοί συνδικαλιστές για το νόμο Κατσέλη γιατί εσείς το αφήσατε να εδραιωθεί στην πράξη πολύ πριν αρχίσει να συζητιέται ως ενδεχόμενο. Ο στρουθοκαμηλισμός που επιδείξατε, όλες ανεξαιρέτως, οι Δημοσιογραφικές Ενώσεις τα χρόνια που πέρασαν ουσιαστικά έστρωσε το χαλί σε όσους σήμερα στηλιτεύουν τις συλλογικές συμβάσεις και αύριο θα βάλουν χέρι στα, ελιτίστικα, έτσι και αλλιώς, δημοσιογραφικά ταμεία.

Ο κίνδυνος τώρα είναι η εξάπλωση της εργασιακής σχέσης του μπλοκάκια σε όλο το εργατικό δυναμικό των ΜΜΕ.  Για εμάς βέβαια, δεν αλλάζουν πολλά. Κάπως έτσι ήταν και πριν. Μόνο που τώρα θα γίνουμε περισσότεροι!

πηγή: Διακλαδική Πρωτοβουλία Εργαζομένων - Ανέργων στα ΜΜΕ

(www.diakladikimme.wordpress.com)