Ελλάδα πάμε Μουντιάλ με Ότο Ρεχάγκελ!

Ο Γερμανός έκανε πάλι το θαύμα του. Ο "εκατόνταρχος" Ότο Ρεχάγκελ, αφού χθες στο Ντόνετσκ συμπλήρωσε εκατό παιχνίδια στον πάγκο της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου των ανδρών, οδήγησε την Ελλάδα στο Μουντιάλ, για δεύτερη φορά στην ιστορία της.

Πολλοί χαρακτήρισαν τον Οτο Ρεχάγκελ "τυχερό" για τα "θαύματα" που είχε καταφέρει με τη "γαλανόλευκη" ομάδα (με αποκορύφωμα την κατάκτηση του EURO 2004), όπως εξάλλου, χαρακτηρίζουν στην αρχή όλους τους ικανούς σε όλους τους τομείς.

Είναι γνωστό ότι και τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς στο μπάσκετ τον είχαν αποκαλέσει "γκαστόνε", όταν οι ομάδες του κατακτούσαν τα πρώτα κύπελλα.

Όμως, ο Γερμανός απέδειξε ότι αν μη τι άλλο έχει "καλό μάτι" και ξέρει να διαβάζει καλά τον αντίπαλο και το κάθε παιχνίδι. Αυτό που άλλαξε στο Ντόνετσκ, ήταν η χρησιμοποίηση του Χαριστέα αντί του Γκέκα στο κέντρο της επίθεσης κα ήταν η κίνηση κλειδί για να μπορέσει να σκοράρει η ελληνική ομάδα.

Ο Ρεχάγκελ είδε ότι ο Γκέκας με τον Σαλπιγγίδη προβλημάτιζαν μόνο στο χαμηλό παιχνίδι, αφού οι καλής τεχνικής κατάρτισης κεντρικοί αμυντικοί των Ουκρανών ήταν πολύ ψηλοί για το σωματότυπο του Γκέκα που έπαιζε στο κέντρο της επίθεσης.

Έτσι, άρχισε το ματς ανάποδα χρησιμοποιώντας στην αρχή τον Άγγελο Χαριστέα για να "ενοχλεί" και στον αέρα το κεντρικό δίδυμο των Ουκρανών (εξάλλου και χαμηλά ο Χαριστέας κρατάει τη μπάλα και κυνηγάει τον αντίπαλο), και έτσι να δώσει την ευκαιρία στον "δαιμόνιο" Σαλπιγγίδη να χτυπήσει με την ταχύτητά του και να κάνει γκολ τις ευκαιρίες που θα δημιουργούντο στα καρέ του αντιπάλου.

Το διαφορετικό στιλ παιχνιδιού του δίδυμου Χαριστέα-Σαλπιγγίδη ( ο ένας κλασικός ψηλός σέντερ φορ και ο άλλος ταχύς κινητικός σκόρερ που δημιουργεί και εκμεταλλεύεται τα ρήγματα στις άμυνες) δυσκόλεψε πολύ περισσότερο την άμυνα των Ουκρανών (ιδιαίτερα όταν ο "Σάλπι" συνέκλινε προς το κέντρο) και έδωσε στον επιθετικό του Παναθηναϊκού μεγαλύτερη άνεση κινήσεων.

Από αυτό το "στήσιμο" προέκυψε το "ξεπέταγμα" του Σαλπιγγίδη στο ρήγμα που δημιούργησε η κάθετη πάσα του Σαμαρά στο κέντρο της ουκρανικής άμυνας και το μαγικό γκολ της πρόκρισης που πέτυχε ο "πράσινος" επιθετικός και πήγε την Ελλάδα στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ  0-1

Ουκρανία (Μιχαϊλιτσένκο): Πιάτοφ, Κόμπιν, Χατσερίντι, Κούτσερ, Ρακίτσκι, Τίμοστσουκ, Μίχαλικ (65’ Γκάι), Αλίγεφ (56’ Σελέζνοφ), Γιαρμολένκο, (69’ Γκούσεφ) Σεφτσένκο, Μιλέφσκι.

Ελλάδα (Ρεχάγκελ): Τζόρβας, Βύντρα, Σπυρόπουλος, Κυργιάκος, Μόρας, Παπασταθόπουλος (29’ Πλιάτσικας), Κατσουράνης, Καραγκούνης, Σαμαράς (63’ Γκέκας), Σαλπιγγίδης, Χαριστέας (71’ Τζιόλης).

Σκόρερ: Σαλπιγγίδης 31'

Κίτρινες κάρτες: Γιαρμολένκο-Κατσουράνης, Βύντρα, Κυργιάκος.

Διαιτητής: Ολεγκάριο Μπενκερένσα (Πορτογαλία)

ΥΓ) Το κοουτσάρισμα του Ότο Ρεχάγκελ βασίζεται στη λογική των ισορροπιών.
Το "μυστικό" του Γερμανού είναι η εξουδετέρωση της υπεροχής των αντιπάλων στα μαν του μαν. 
Ο όσο το δυνατόν περιορισμός της ανωτερότητας του αντιπάλου στις μονομαχίες με την αντιπαράθεση των πλέον κατάλληλων ποδοσφαιριστών. Το πλεονέκτημα του χερ Ότο βρίσκεται στο ότι μπορεί και "βλέπει" ποιοι είναι οι κατάλληλοι παίκτες που θα αντιπαραθέσει στον αντίπαλο, τολμώντας να ρίξει στη μάχη των μαχών π.χ. τον νεαρό Πλιάτσικα από τη στιγμή που πιστεύει ότι μπορεί να ανταπεξέλθει στο ρόλο του.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ρεχάγκελ χρησιμοποιεί συχνά τη φράση "έντεκα αυτοί έντεκα κι εμείς". 
Για τον Γερμανό τεχνικό δεν είναι μια φράση κλισέ με καθαρά ποσοτικό περιεχόμενο.  Είναι το ποιοτικό αποτέλεσμα που έχει προκύψει από τη μελέτη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του αντιπάλου.    
Ένα παράδειγμα αποτελεί ο ημιτελικός αγώνας κατά της Τσεχίας στο EURO 2004, όταν ο Καψής έπαιξε βεντούζα μαν του μαν στον δίμετρο σέντερ φορ των Τσέχων Γ. Κόλερ, τον οποίο περιόρισε αισθητά και σχεδόν τον εξουδετέρωσε (σε όλο το ματς είχε ένα επικίνδυνο σουτ και μιαν αντίστοιχη κεφαλιά).  
Η λογική αυτή εφαρμόζεται από τον Ρεχάγκελ και στο επιθετικό σύστημα.
Και εδώ ο Ότο "χτυπάει" με τους κατάλληλους παίκτες τις αδυναμίες του αντιπάλου. Έτσι, στο χθεσινό κρίσιμο ματς έκανε μια μικρή διόρθωση σε σχέση με την αναμέτρηση του ΟΑΚΑ. Έριξε, από την αρχή, στη μάχη τον καταλληλότερο Χαριστέα για να "παρενοχλεί" το κέντρο της άμυνας των Ουκρανών, έτσι ώστε ο Σαλπιγγίδης, ο οποίος δεν είχε πρόβλημα να ξεφεύγει από δεξιά, να μπορεί να συγκλίνει στο κέντρο και να αποσυντονίζει την αμυντική λειτουργία των αντιπάλων.
Το αποτέλεσμα και το γκολ που πέτυχε ο "Σάλπι" τον δικαίωσαν.
Σίγουρα, ίσως χρειάστηκε και λίγη τύχη, αλλά η τύχη βοηθάει πάντα αυτούς που μελετούν καλά τις λεπτομέρειες και ο Ότο είναι ένας από αυτούς τους "τυχερούς".
Δίκαια, λοιπόν, θα πάει για πρώη φορά στην καριέρα του σε ένα Μουντιάλ και μάλιστα με την ομάδα που ανέδειξε και αγάπησε τα τελευταία χρόνια της επαγγελματικής του δράσης.
Χαίρε Ότο! Τώρα πια μόνο οι αχάριστοι Έλληνες δεν θα σου πουν το μεγάλο "ευχαριστώ" που αξίζεις!