Καταγγελία κατά "Ελεύθερου Τύπου"

Τα “νέα ήθη” στον “Ελεύθερο Τύπο” και το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ: Καταγγελία της Ματίνας Παπαχριστούδη

Αθήνα, 5 Νοεμβρίου 2009

Προς τα μέλη του Δ.Σ της ΕΣΗΕΑ
Προς τα μέλη του ΔΣ της ΠΟΕΣΥ
Κοινοποίηση: Μέλη Μικτού Συμβουλίου

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Όπως σας είναι ήδη γνωστό στις 9 Νοεμβρίου προγραμματίζεται η επανέκδοση του νέου «Ελεύθερου Τύπου» υπό τη νέα ιδιοκτησία των κυρίων Αλέξη Σκαναβή και Δημήτρη Μπενέκου. Η επανέκδοση της εφημερίδας ήταν ο βασικός στόχος των αγωνιστικών κινητοποιήσεων όλων των εργαζομένων της εφημερίδας μετά τις 22 Ιουνίου 2009, ημέρα αιφνιδιαστικού “λουκέτου”-του «θανάτου» της εργασίας μας- το οποίο έβαλε η Γιάννα και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος. Ένας αγώνας που δόθηκε μαχητικά, χωρίς τη στήριξη του συνδικαλιστικού σωματείου μας το οποίο
παρέμεινε αδιάφορο και αδρανές στο μεγαλύτερο “λουκέτο” στα ΜΜΕ τα τελευταία χρόνια που οδήγησε 540 εργαζόμενους στην ανεργία .

Ακόμη και για τα …αυτονόητα, τα μέλη του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ έπρεπε να πιεστούν από τους απολυμένους που αποφάσιζαν για τις δράσεις τους στις γενικές συνελεύσεις. Εξαίρεση στην αδιάφορη στάση του ΔΣ ήταν οι συνάδελφοι από τις παρατάξεις της «Πρωτοβουλίας για την ανατροπή», της «Συσπείρωσης», και της «Μαχόμενης δημοσιογραφίας» που στάθηκαν δίπλα μας στον αγώνα και βρίσκονταν συχνά στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας στο Μαρούσι. Ο νέος ιδιοκτήτης του Ελεύθερου Τύπου Δ. Μπενέκος, μετά την αγορά του τίτλου δεσμεύθηκε στα μέλη του ΔΣ
της ΕΣΗΕΑ ότι θα επαναπροσλάβει «τουλάχιστον 50» από τους απολυμένους δημοσιογράφους, «με έμφαση στο τουλάχιστον», όπως χαρακτηριστικά είπε και με κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια.

Λίγες μέρες πριν την επανέκδοση του Ελεύθερου Τύπου είμαι αναγκασμένη να καταγγείλω τον μεθοδευμένο αποκλεισμό μου ως συνδικαλιστική εκπρόσωπος των δημοσιογράφων, με ενέργειες που δυστυχώς δείχνουν το πως θέλει να διαχειριστεί τον ιστορικό τίτλο που απέκτησε η ιδιοκτησία των κυρίων Αλέξη Σκαναβή και Δημήτρη Μπενέκου. Με την ενέργεια της η νέα ιδιοκτησία στέλνει ένα σαφές μήνυμα σε όλους όσοι πάλεψαν ενάντια στο “λουκέτο” του «Ελεύθερου Τύπου» και απαίτησαν μαχητικά και δυναμικά την επανέκδοση του με αναγκαία
προϋπόθεση την επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων.

Δυστυχώς το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ όχι μόνο δεν απαίτησε την επαναπρόσληψη τους ως όφειλε αλλά δεν εναντιώθηκε στη συνδικαλιστική δίωξη της εκπροσώπου της εφημερίδας. Ορισμένα μάλιστα μέλη του ΔΣ, ανεξαρτήτως παρατάξεων, δυσκολεύονται να κατανοήσουν το αυτονόητο, πως δεν πρόκειται απλά για την επαναπρόσληψη ενός απολυμένου συντάκτη αλλά για τον αποκλεισμό ενός εκπροσώπου του σωματείου το οποίο υποτίθεται πως υπηρετούν. Όταν το θέμα της συνδικαλιστικής δίωξης μου μπήκε στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ ο προεδρεύων, επικεφαλής της παράταξης
«Δημοσιογράφοι για τη δημοσιογραφία» Πάνος Σόμπολος αρχικά δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ήταν υποχρεωμένος ο Ε.Τ να προσλάβει τη συνδικαλιστική εκπρόσωπο. Και όταν ελήφθη απόφαση για παρέμβαση της ΕΣΗΕΑ, ο ίδιος επικαλέστηκε ότι δεν υπάρχει προεδρείο για να συζητηθεί το ζήτημα των άμεσων ενεργειών και να καταδικαστεί η δίωξη. Στο μεταξύ στο νέο Ελεύθερο Τύπο είχαν ήδη προσληφθεί δυο μέλη του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, που ανήκουν στην παράταξη του Πάνου Σόμπολου. Η εικόνα που δίνεται δημόσια θα κριθεί από τον δημοσιογραφικό κλάδο. Ως
συντάκτης του ρεπορτάζ ΜΜΕ από το 1990 νιώθω βαθιά προσβεβλημένη από τη συμπεριφορά της ιδιοκτησίας και «συναδέλφων» μου στη διεύθυνση του Ελεύθερου Τύπου. Ποσώς με ενδιέφερε ως επαγγελματίας εάν θα εργαζόμουν στη νέα έκδοση της εφημερίδας. Αυτό που θεωρώ απαράδεκτο είναι να μην δέχεται το συνδικαλιστικό μας σωματείο να υποστηρίξει τη θέση του. Γιατί είναι ευθύνη της ΕΣΗΕΑ και των παρατάξεων που μετέχουν σε αυτό- και η μη εκλογή προεδρείου δεν μπορεί να αποτελεί πρόσχημα και δικαιολογία- να ελέγξουν άμεσα την ιδιοκτησία και
τη δημοσιογραφική διεύθυνση για την τήρηση των δεσμεύσεων τους, να παρακολουθήσουν συνδικαλιστικά το εργασιακό καθεστώς , να παρέμβουν σε φαινόμενα παραβίασης της συλλογικής σύμβασης εργασίας. Για λόγους ιστορικούς και αφού τα μέλη του ΔΣ του σωματείου μου δεν θεώρησαν απαραίτητο να μάθουν από την ίδια την εκπρόσωπο τους τα όσα είχαν συμβεί, παραθέτω τα γεγονότα που προηγήθηκαν του αποκλεισμού μου.

Συναντήθηκα με το νέο διευθυντή της εφημερίδας κ. Γιάννη Μιχελάκη στο τέλος Σεπτεμβρίου, αμέσως μετά την πρόσληψή του για να του παραδώσω τον κατάλογο 190 απολυμένων συντακτών του «Ελεύθερου Τύπου», ζητώντας να τηρηθεί η δέσμευση της ιδιοκτησίας για επαναπρόσληψη του κύριου όγκου των εργαζομένων της εφημερίδας. Με διαβεβαίωσε πως αυτός ήταν ο στόχος και πως ο ίδιος θα συναντηθεί προσωπικά με όσους η εφημερίδα θέλει να προσλάβει. Μου απηύθυνε θερμή προσωπική πρόσκληση να πάω στην εφημερίδα, μου είπε ότι «με γνωρίζουν, με
θέλουν, είναι τιμή τους να τους εκπροσωπώ» , κ.λ.π. Τη διαβεβαίωση αυτή έλαβαν και όλοι οι άλλοι προσληφθέντες δημοσιογράφοι του «Ελεύθερου Τύπου», γεγονός που γνώριζαν και αρκετά από τα μέλη του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ.

Στις 7 Οκτωβρίου επισκέφθηκα εκ νέου τον κ. Μιχελάκη στο νέο κτίριο στο Χαλάνδρι στην οποία του είπα ότι αποδέχομαι την πρόταση του να ενταχθώ στο δυναμικό της εφημερίδας, αφού προηγουμένως είχα απαντήσει αρνητικά σε άλλη πρόταση για δουλειά. Μάταια ωστόσο ανέμενα κάποια ειδοποίηση, αντιθέτως πληροφορήθηκα από το ρεπορτάζ μου(!) ότι στο τηλεοπτικό τμήμα προσελήφθησαν ήδη τρία άτομα, μια μόνο συνάδελφος από τους ανέργους-απολυμένους. Επίσης πληροφορήθηκα ότι προσλαμβάνονται δημοσιογράφοι σε διάφορα τμήματα που εργάζονται
παράλληλα σε ένα, ακόμη και σε δυο, διαφορετικά Μέσα. Τηλεφώνησα στον κ. Μιχελάκη ζητώντας να μάθω τι έχει συμβεί και κόπηκα από τον Ελεύθερο Τύπο παρά την αρχική πρόσκληση πρόσληψης. Προσπάθησε με υπεκφυγές να υποστηρίξει ότι δεν έχει ακόμη αποφασίσει, ότι βλέπει κόσμο, κ.λ.π. Του θύμισα ότι καλύπτω το ρεπορτάζ Επικοινωνίας 20 χρόνια και γνωρίζω ήδη ποιός προσελήφθη. Έτσι παραδέχθηκε ότι «δεν είμαι στους σχεδιασμούς της εφημερίδας» και ότι «είναι δική του ευθύνη» ο αποκλεισμός μου. Το ίδιο ακριβώς διάστημα η διεύθυνση του Ε.Τ
απέκλεισε για άγνωστους λόγους αρκετούς από τους «παλιούς» δημοσιογράφους του Ε.Τ. με τους οποίους δεν επεδίωξε να επικοινωνήσει ούτε μια φορά.

Ματίνα Παπαχριστούδη,

αιρετή εκπρόσωπος των απολυμένων πλέον συντακτών του Ελεύθερου Τύπου