Στο ίδιο έργο θεατές

Δεν είναι φάρσα της ιστορίας, αλλά η ιστορία μιας «φάρσας» που έστησε ένας κακοποιός για να ξεπεράσει την πλήξη του και να προπονήσει το βαριεστημένο και «νυσταλέο κράτος» να ξαναβρεί την ουδέποτε χαμένη, αφού ουδέποτε -και σε τίποτα- υπαρκτή, φόρμα του.
Όπως, έχει συμβεί επανειλημμένα στο παρελθόν με τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες, τα φιάσκα της αστυνομίας κ.λπ., έτσι και τώρα με την -σε ριπλέι- απόδραση του Παλαιοκώστα, ξαναζήσαμε μία από τα ίδια, αφού τα μέτρα πρόληψης που λαμβάνονται κάθε φορά που συμβαίνει ένα κακό, είναι πρόχειρα και «λύσεις στο ποδάρι».
Μέτρα ασπιρίνες, εμπνευσμένα από προχειρολόγους, τα οποία εξαγγέλλονται, αλλά δεν ασχολείται κανείς σοβαρά με την επιτυχία της εφαρμογής τους, με αποτέλεσμα να ατονούν και να αδρανούν στο μέλλον.
Το «νυσταλέο κράτος» λειτουργεί με τη γνωστή χαλαρότητα και την εγκληματική αμέλεια των ανεύθυνο-υπεύθυνων πολιτικών διαχειριστών του.
Με μπούσουλα το «πολιτικό κόστος» και με πρόσκαιρες καιροσκοπικές ισορροπίες που περιφρονούν τις νομοτέλειες της ζωής, οι διαχειριστές του διαβόητου δικομματικού μας καθεστώτος, κάνουν το καθήκον τους, σύμφωνα με τα κελεύσματα των απαίδευτων ψηφοφόρων τους και των οικονομικά ακόρεστων και ισχυρών εκλογικών χορηγών τους.
Επειδή τα λάθη τους είναι πολλά και γίνονται συνεχώς και κατ� εξακολούθηση, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει γι� αυτούς άλλη ευκαιρία.
Οι εκλογές πλησιάζουν πρέπει να πάρουν το μήνυμα:όχι άλλοι μπλε και πράσινοι κόκκοι!