- Κατηγορία: Επικαιρότητα
- Γράφτηκε από τον/την Δ.Τ.
Πολιτικό "Βαλτοπέδιο"
Όπως αναμενόταν -τουλάχιστον για τους μη τρέφοντες αυταπάτες- το αποκρουστικό καθεστώς της αισχροκέρδειας, της εξαπάτησης, του κοινωνικού ρατσισμού κοκ, εμφάνισε το πραγματικό του πρόσωπο.
Παρά τις προσδοκίες για "επανίδρυση" που επιμελώς καλλιέργησαν στο προσκήνιο οι εκπρόσωποί του, το παρασκήνιο εξέθρεφε, ως συνήθως, σκάνδαλα, κομπίνες, "αρπαχτές", ακόμη και πρωτοφανείς "ιερές μπίζνες"!
Όλοι βολεύτηκαν με τη χρηστή, σεμνή και ταπεινή διαχείριση της ΝΔ: και η πατρίδα και η οικογένεια και η θρησκεία! Αυτή η τελευταία παραβολεύτηκε! Έφαγε, ήπιε και εφράνθηκε όσο δεν πάει άλλο!
Όμως, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τον κατήφορο της παρακμής σε ένα καθεστώς παρακμής!
Ήταν επόμενο λοιπόν το εν λόγω καθεστώς να εμφανίσει και μία από τις πιο ακραίες πτυχές του αποκρουστικού του προσώπου: την γνωστή επίδειξη ωμής και ανεξέλεγκτης βίας!
Ένα δεκαπεντάχρονο παιδί ήταν αυτή τη φορά το θύμα. Από καθαρή ατυχία, όπως θα ισχυριστούν οι δυνάμεις καταστολής. Ήταν ζήτημα "εξοστρακισμού" της σφαίρας κ.λπ.
Το μείζον ζήτημα, όμως, είναι το πολιτικό "βαλτοπέδιο", στο οποίο ζει και διαβιώνει η διαβρωμένη από το "διαχρονικά εφήμερο" καθεστώς της "αρπαχτής", ελληνική κοινωνία.
Ο βάλτος μέσα στον οποίο έχει βουλιάξει η πλειονότητα μιας κοινωνίας αποχαυνωμένης, χωρίς αντιστάσεις που άγεται και φέρεται ανάλογα με τη στιγμή. Η πλειονότητα μιας κοινωνίας που ξεχνάει στο άψε σβήσε, που ωθείται να ξαναπιστεύσει ή αναγκάζεται να προσποιηθεί ότι ξαναπιστεύει, αυτούς που πριν από λίγα χρόνια απέρριψε μετά βδελλυγμίας.
Η πλειονότητα μιας κοινωνίας που είναι αναγκασμένη να επιλέγει πάντα τους "καλύτερους των χειρότερων", διότι οι "άλλοι" υπάρχουν μόνο ως άφεση των αμαρτιών της, ως γραφικό ντεκόρ στο σκηνικό της πλειοψηφούσας πολιτικής παρακμής...
Μιας κοινωνίας εγκλωβισμένης σε ψευτοδιλλήματα που αδυνατεί να αποφασίσει "με ποιους θα πάει και ποιους θ' αφήσει" και γι' αυτό άξια της μοίρας της...
ΥΓ) Οι αρμόδιοι υπουργοί υπέβαλλαν τις παραιτήσεις τους για το θάνατο του δεκαπεντάχρονου, οι οποίες όμως δεν έγιναν αποδεκτές. Αυτή η επίδειξη ευθιξίας είναι μία πρόοδος για το πολιτικό μας σύστημα διότι, αν αύριο ξανασυμβεί πάλι ένα τέτοιο "ατύχημα", οι όποιοι αρμόδιοι υπουργοί, θα είναι αναγκασμένοι να επιδείξουν την ανάλογη "ευθιξία". Όχι όπως πριν που κανείς δεν συγκινείτο...
ΥΓ2) Δεν καταλαβαίνουμε τι θα πει "δεν έγιναν αποδεκτές οι παραιτήσεις". Αν κάποιος αισθάνεται βαθιά την ανάγκη να παραιτηθεί, νομίζουμε ότι κανείς δεν μπορεί με με ζόρι να τον κρατήσει στη θέση του.
Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος ήταν ένα 15χρονο αγόρι που είχε δικαίωμα στο όνειρο όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του.
Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια ενός φίλου του, όπως τα διαβάζουμε σε ιστολόγια του ίντερνετ:
“Είμαστε μέχρι πέρυσι συμμαθητές με τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Όλοι τον φωνάζαμε Gregory, παραφράζοντας το επώνυμό του. Ήταν εξαιρετικά καλό παιδί. Είχε το θάρρος της γνώμης του που την υπερασπιζόταν με μαγκιά και πάθος. Από πολύ νωρίς είχε διαμορφώσει ιδεολογική ταυτότητα και είχε άποψη για την κοινωνία μας. Αυτές τις απόψεις στήριζε. Αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας!
“Αίσχος” είναι η μόνη λέξη που μπορεί να περιγράψει αυτήν την κατάσταση που επικρατεί. Δεν υπάρχει καθόλου έλεγχος πια και η αστυνομία δρα ελεύθερα χωρίς περιορισμούς και φοβίες. Μετά την υπόθεση “πράσινα παπούτσια - ζαρντινιέρα” και την εξέλιξη εκείνης της υπόθεσης στη Θεσσαλονίκη ήταν επόμενο να έχουμε θύμα. Δυστυχώς ένα αξιόλογο γνωστό μου παιδί.
Μόλις άκουσα σήμερα το πρωί για το συμβάν και το επίθετο ψέλλισα: “Ο Gregory είναι…”. Στη συνέχεια έμαθα το μικρό όνομα και τηλεφώνησα σε έναν φίλο από το σχολείο και μου τα επαλήθευσε. Ήταν χτες βράδυ στο νοσοκομείο. Τούτο το πρωινό ήταν ένα από το χειρότερα που είχα ποτέ μου. Από την στιγμή που το έμαθα θόλωσα και έλεγα για ώρες: “Ο Gregory νεκρός;”. Ένα 15χρονο αμούστακο παιδί ήταν και του πήραν την καρδιά στις 6 Δεκεμβρίου του 2008 οι δολοφόνοι, τα κτήνη, τα γουρούνια.
Στο διαδικτυακό Facebook… Λίγες ώρες μετά το θάνατο του Αλέξη, οι φίλοι του από τον διαδικτυακό τόπο Facebook ανάρτησαν μία ενότητα με τον τίτλο “ALEXANDROS GRIGOROPOULOS (R.I.P.) (αναπαύσου εν ειρήνη)”. Στον ίδιο δικτυακό τόπο, όμως, αναρτήθηκε και ενότητα, υπέρ του κατηγορουμένου αστυνομικού για τη δολοφονία...
Παρά τις προσδοκίες για "επανίδρυση" που επιμελώς καλλιέργησαν στο προσκήνιο οι εκπρόσωποί του, το παρασκήνιο εξέθρεφε, ως συνήθως, σκάνδαλα, κομπίνες, "αρπαχτές", ακόμη και πρωτοφανείς "ιερές μπίζνες"!
Όλοι βολεύτηκαν με τη χρηστή, σεμνή και ταπεινή διαχείριση της ΝΔ: και η πατρίδα και η οικογένεια και η θρησκεία! Αυτή η τελευταία παραβολεύτηκε! Έφαγε, ήπιε και εφράνθηκε όσο δεν πάει άλλο!
Όμως, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τον κατήφορο της παρακμής σε ένα καθεστώς παρακμής!
Ήταν επόμενο λοιπόν το εν λόγω καθεστώς να εμφανίσει και μία από τις πιο ακραίες πτυχές του αποκρουστικού του προσώπου: την γνωστή επίδειξη ωμής και ανεξέλεγκτης βίας!
Ένα δεκαπεντάχρονο παιδί ήταν αυτή τη φορά το θύμα. Από καθαρή ατυχία, όπως θα ισχυριστούν οι δυνάμεις καταστολής. Ήταν ζήτημα "εξοστρακισμού" της σφαίρας κ.λπ.
Το μείζον ζήτημα, όμως, είναι το πολιτικό "βαλτοπέδιο", στο οποίο ζει και διαβιώνει η διαβρωμένη από το "διαχρονικά εφήμερο" καθεστώς της "αρπαχτής", ελληνική κοινωνία.
Ο βάλτος μέσα στον οποίο έχει βουλιάξει η πλειονότητα μιας κοινωνίας αποχαυνωμένης, χωρίς αντιστάσεις που άγεται και φέρεται ανάλογα με τη στιγμή. Η πλειονότητα μιας κοινωνίας που ξεχνάει στο άψε σβήσε, που ωθείται να ξαναπιστεύσει ή αναγκάζεται να προσποιηθεί ότι ξαναπιστεύει, αυτούς που πριν από λίγα χρόνια απέρριψε μετά βδελλυγμίας.
Η πλειονότητα μιας κοινωνίας που είναι αναγκασμένη να επιλέγει πάντα τους "καλύτερους των χειρότερων", διότι οι "άλλοι" υπάρχουν μόνο ως άφεση των αμαρτιών της, ως γραφικό ντεκόρ στο σκηνικό της πλειοψηφούσας πολιτικής παρακμής...
Μιας κοινωνίας εγκλωβισμένης σε ψευτοδιλλήματα που αδυνατεί να αποφασίσει "με ποιους θα πάει και ποιους θ' αφήσει" και γι' αυτό άξια της μοίρας της...
ΥΓ) Οι αρμόδιοι υπουργοί υπέβαλλαν τις παραιτήσεις τους για το θάνατο του δεκαπεντάχρονου, οι οποίες όμως δεν έγιναν αποδεκτές. Αυτή η επίδειξη ευθιξίας είναι μία πρόοδος για το πολιτικό μας σύστημα διότι, αν αύριο ξανασυμβεί πάλι ένα τέτοιο "ατύχημα", οι όποιοι αρμόδιοι υπουργοί, θα είναι αναγκασμένοι να επιδείξουν την ανάλογη "ευθιξία". Όχι όπως πριν που κανείς δεν συγκινείτο...
ΥΓ2) Δεν καταλαβαίνουμε τι θα πει "δεν έγιναν αποδεκτές οι παραιτήσεις". Αν κάποιος αισθάνεται βαθιά την ανάγκη να παραιτηθεί, νομίζουμε ότι κανείς δεν μπορεί με με ζόρι να τον κρατήσει στη θέση του.
Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος ήταν ένα 15χρονο αγόρι που είχε δικαίωμα στο όνειρο όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του.
Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια ενός φίλου του, όπως τα διαβάζουμε σε ιστολόγια του ίντερνετ:
“Είμαστε μέχρι πέρυσι συμμαθητές με τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Όλοι τον φωνάζαμε Gregory, παραφράζοντας το επώνυμό του. Ήταν εξαιρετικά καλό παιδί. Είχε το θάρρος της γνώμης του που την υπερασπιζόταν με μαγκιά και πάθος. Από πολύ νωρίς είχε διαμορφώσει ιδεολογική ταυτότητα και είχε άποψη για την κοινωνία μας. Αυτές τις απόψεις στήριζε. Αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας!
“Αίσχος” είναι η μόνη λέξη που μπορεί να περιγράψει αυτήν την κατάσταση που επικρατεί. Δεν υπάρχει καθόλου έλεγχος πια και η αστυνομία δρα ελεύθερα χωρίς περιορισμούς και φοβίες. Μετά την υπόθεση “πράσινα παπούτσια - ζαρντινιέρα” και την εξέλιξη εκείνης της υπόθεσης στη Θεσσαλονίκη ήταν επόμενο να έχουμε θύμα. Δυστυχώς ένα αξιόλογο γνωστό μου παιδί.
Μόλις άκουσα σήμερα το πρωί για το συμβάν και το επίθετο ψέλλισα: “Ο Gregory είναι…”. Στη συνέχεια έμαθα το μικρό όνομα και τηλεφώνησα σε έναν φίλο από το σχολείο και μου τα επαλήθευσε. Ήταν χτες βράδυ στο νοσοκομείο. Τούτο το πρωινό ήταν ένα από το χειρότερα που είχα ποτέ μου. Από την στιγμή που το έμαθα θόλωσα και έλεγα για ώρες: “Ο Gregory νεκρός;”. Ένα 15χρονο αμούστακο παιδί ήταν και του πήραν την καρδιά στις 6 Δεκεμβρίου του 2008 οι δολοφόνοι, τα κτήνη, τα γουρούνια.
Στο διαδικτυακό Facebook… Λίγες ώρες μετά το θάνατο του Αλέξη, οι φίλοι του από τον διαδικτυακό τόπο Facebook ανάρτησαν μία ενότητα με τον τίτλο “ALEXANDROS GRIGOROPOULOS (R.I.P.) (αναπαύσου εν ειρήνη)”. Στον ίδιο δικτυακό τόπο, όμως, αναρτήθηκε και ενότητα, υπέρ του κατηγορουμένου αστυνομικού για τη δολοφονία...