Ο κόσμος τους χάνεται

Το μόνο που μπόρεσαν να σώσουν οι Αμερικανοί φονταμενταλιστές του φιλελευθερισμού ήταν ο ατομικός πλουτισμός τους, αφού τόσο τα δημόσια οικονομικά τους σχέδια όσο και η γενικότερη βιτρίνα του αλαζονικού καθεστώτος τους, έχει πλέον καταρρεύσει και δεν πρόκειται να σωθεί ούτε με τις πιο δαπανηρές προσπάθειες αναστήλωσης.
Με ηγέτη έναν σκράπα πολιτικό κατώτερο του μετρίου ο οποίος εξελέγη αφού, - στη χώρα της υψηλής τεχνολογίας- , χρειάστηκε να μετρηθούν επί μήνες με το χέρι (!) κάποιες δεκάδες χιλιάδες ψήφοι, το σκάφος της υπερδύναμης ταξίδευε χωρίς ξεκάθαρη πορεία σε παρακινδυνευμένες κατευθύνσεις.
Ο εγωκεντρικός επαρχιωτισμός του πλανητάρχη Μπους τζούνιορ και η ανόητη υπεραισιοδοξία του ότι τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει την αμερικανική κυριαρχία, έσπασαν τα μούτρα τους στον τοίχο της σκληρής παγκόσμιας πραγματικότητας.
Ο καουμπόι του Τέξας και οι παρατρεχάμενοί του άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι υπάρχουν και Αλλοι παίκτες στο παγκόσμιο γήπεδο, στους οποίους όφειλαν και οφείλουν, τουλάχιστον, τον στοιχειώδη σεβασμό.
Τώρα πια ταπεινωμένοι βουλιάζουν μες τη μαύρη τρύπα της πολιτικής τους, εξοργίζοντας ακόμη και τους οπαδούς τους.
Το μόνο θετικό που αποκομίζει η ανθρωπότητα από αυτούς τους αντιπαθέστατους μιλιταριστές, τους φορτικούς πλασιέ των πιο χυδαίων συναλλαγών εν ονόματι της κυριαρχίας τους, είναι η ευκαιρία για το δικαίωμα της άλλης άποψης.
Η ευκαιρία για να ακουστούν και οι άλλες φωνές οι οποίες κέρδισαν ξαφνικά την ελκυστικότητα που τους άξιζε.
Δεν είναι τυχαίο ότι «Το Κεφάλαιο» άρχισε απρόσμενα να πουλάει εκεί που κανείς δεν το περίμενε.


ΥΓ.) Η χρηματοπιστωτική κρίση είναι μια νομοτέλεια των καθεστώτων της αισχροκέρδειας, αποτέλεσμα της καταλήστευσης της εργασίας της πλειονότητας των πολιτών από τις συντεχνίες των golden boys και των γραφειοκρατών που τους προστατεύουν.