Ανοιχτή επιστολή συντακτών του Sportime

Από το 2002, που άρχισαν τα μεγάλα προβλήματα για την εφημερίδα που άλλαξε το ρου της ιστορίας του Αθλητικού Τύπου στην Ελλάδα, με την έκδοση της το 1994, οι συντάκτες της και γενικά οι εργαζόμενοι στο έντυπο, βίωσαν «τρελές» καταστάσεις, πέρασαν από Συμπληγάδες ώστε, το Sportime, να καταφέρνει να κρεμιέται στα περίπτερα καθημερινά.
Ο ιδρυτής αυτής της εφημερίδας Μιχάλης Ανδρουλιδάκης, όταν εγκατέλειψε το πλοίο κακήν κακώς, τον Δεκέμβριο του 2002, είχε «καταφέρει», μια απόλυτα υγιή και κερδοφόρα εφημερίδα, πρώτη σε κυκλοφορία στον Αθλητικό Τύπο και τέταρτη στο σύνολο, να την καταστήσει προβληματική με τις υπερφίαλες κινήσεις του.
Αίφνης, διαπιστώθηκε ότι η εφημερίδα είναι χρεωμένη στην Τράπεζα Πειραιώς με 6,7 δις δραχμές και περίπου 1 δις δραχμές στην Αγροτική Τράπεζα, με τον τίτλο της να βρίσκεται πλέον υποθηκευμένος στην πρώτη.
Έκτοτε, η καθολική, συγκροτημένη και με την προοπτική διάσωσης της εφημερίδας, αντίδραση των συντακτών της, ήταν που ουσιαστικά την κράτησε «ζωντανή», που την διέσωσε όταν οι … τρικλοποδιές πήγαιναν σύννεφο, όταν άπληστοι, μικροί και μεγαλύτεροι καιροσκόποι, ήθελαν να εκμεταλλευτούν τους πάντες και τα πάντα.
Ήταν τότε που διαπιστώθηκε ότι ο τίτλος της εφημερίδας βρίσκεται στην κατοχή off shore εταιρείας κάπου στον … Ωκεανό, τότε που οι εργαζόμενοι εμφανίστηκαν να έχουν … δανειστεί σε άλλη εταιρεία, τότε που στην εφημερίδα έκαναν την εμφάνιση τους άτομα με πολλαπλές «ταυτότητες» και ένα κάρο ονόματα, τότε που άρχισαν να έρχεται η μισθοδοσία σε μαύρες σακούλες …
Η μακρά αγωνιστική μας διεκδίκηση, το πρώτο 6μηνο του 2003, οδήγησε στην εργασιακή ειρήνη και την σταθεροποίηση της εφημερίδας, όταν πια οι εντολοδόχοι που είχαν έλθει στο «μαγαζί γωνία», συνειδητοποίησαν ότι ένας δρόμος υπάρχει για να πέφτει το παραδάκι στο πουγκί τους: Η εκεχειρία με τους εργαζόμενους.
Στο διάστημα αυτό, μέχρι τέλος του 2004, μεσολάβησε η παρουσία της δημοσιογραφικής ομάδας του Sport FM, με την οποία οι τότε φερόμενοι ως ιδιοκτήτες της εφημερίδας ήλθαν σε συμφωνία εταιρικής διαχείρισης και παρά τα όποια «φάλτσα» το Sportime πορευόταν με καλό βηματισμό.
Με την έλευση του 2005, ήταν πάλι εμφανές ότι το κλήμα στράβωνε. Απίστευτες αλλαγές επιτελικών ομάδων - και όχι μόνον - στην εφημερίδα, απίθανες εναλλαγές εταιρικών σχημάτων, «μπροστινών» και γενικά μαϊμουδιές του χειρίστου είδους. Όλα αυτά, συνέβαλαν αργά, αλλά σταθερά, στην σταδιακή απαξίωση της εφημερίδας μας, στο γενικότερο κλίμα απογοήτευσης και σήψης που ήταν πλέον εμφανές και στην εν γένει συμπεριφορά του Sportime προς το αναγνωστικό του κοινό. Ένα κοινό πιστό, δεμένο με τη φιλοσοφία και τις αρχές αυτής της εφημερίδας, ένα κοινό που παρά τις απώλειες που παρουσίαζε, στην κυκλοφορία του το Sportime, ήταν ο στυλοβάτης για την καθημερινή του παρουσία στα περίπτερα.
Η κρίση πια, από το 2006 και μετά, ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Καθημερινά χανόταν κάθε ίχνος υποτυπώδους αξιοπρέπειας, από μέρους εκείνων που διαχειριζόταν εκδοτικά την εφημερίδα, κάθε μέρα γινόμασταν μάρτυρες μιας αρρωστημένης κατάστασης που είχε άμεσες επιπτώσεις σε εμάς, τους συντάκτες, αλλά και την εφημερίδα συνολικά.
Στην καμπούρα του Sportime, θήτευσαν απίθανοι τύποι, εφευρέθηκαν οικονομικά πλάνα της κακιάς ώρας, από τους εμφανιζόμενους διαχειριστές του (Χριστόπουλος, οικογένεια Οντόνι, Μανιατέας, Κυριακόπουλος ή παλιότερα Ρωμηός και πάει λέγοντας), επήλθε ξεπεσμός και ξεφτίλα με την αλόγιστη πολιτική των DVD και της … τσόντας, σε σημείο να ντρεπόμαστε για την εφημερίδα μας. Το άλλοτε καμάρι όλων.
Το τελευταίο επεισόδιο, με την παρουσία ενός τύπου που εμφανίζεται να μην υπολογίζει κανέναν, που έχει για σπίτι του την Ευελπίδων, που είναι γνωστός με καμιά 15αριά επίθετα, που κομπορρημονεί ότι μπορεί να κοροϊδεύει τους πάντες και τα πάντα και τον οποίο βέβαια, οι εντεταλμένοι φορείς της συντεταγμένης πολιτείας αδυνατούν να βάλουν στη θέση τους – γιατί άραγε; - ξεπερνά κάθε όριο.
Με συνειδητό(;) σχέδιο καθημερινής απαξίωσης της εφημερίδας και αφού προηγουμένως άπλωσε, μόνος του αποκλείεται, τις «επιχειρηματικές» - τρομάρα του – δραστηριότητες στην ιστορική αθλητική εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ», αυτήν που εν μια νυκτί την … μεταμόρφωσε σε «Αθλητική» χωρίς να συγκινηθεί ουδείς, σε ραδιοφωνική συχνότητα, στο διαδίκτυο, αλλά και στην «Ωρα για Σπορ», οδήγησε το Sportime σε πλήρη αποσύνθεση.
Συνάδελφοι αναχώρησαν για άλλες πολιτείες, η δημοσιογραφική μας δουλειά γινόταν ολοένα και δυσκολότερη, η οικονομική μας επιβίωση ακόμη χειρότερη.
Αποτέλεσμα: Στην ταυτότητα της εφημερίδας, μήνες τώρα, να εμφανίζεται ως Εκδότης – Διευθυντής κλητήρας του «Κωσταγιώργη» (κατά κόσμον, αυτή την εποχή, Κυριακόπουλος), οι μηνιαίες αποδοχές μας να γίνονται σημείο καθημερινής διαπραγμάτευσης μαζί του, στα Ταμεία μας να επικρατεί χάος με τις ασφαλιστικές εισφορές, ρεβανσισμοί του χειρίστου είδους να δημιουργούν άσχημο κλίμα, η εφημερίδα να απουσιάζει από το στίβο όπου πάλευε όλα αυτά τα χρόνια με τους άμεσους ανταγωνιστές της (σ.σ. από τα σπλάχνα της γεννήθηκαν, μη ξεχνάμε οι εφημερίδες «Goal» και «SportDay»).
Το τελευταίο 3μηνο, η επιδείνωση όλων αυτών των δεδομένων, είναι ακόμη μεγαλύτερη. Με χίλια ζόρια, οι εργαζόμενοι, πληρώθηκαν κουτσουρεμένο το Δώρο Χριστουγέννων, την ίδια στιγμή που η αποδόμηση της εφημερίδας συνεχιζόταν κανονικά.
Λόγια του αέρα, λόγια ψεύτικα και απατηλά, λόγια προερχόμενα από έναν άνθρωπο (Κυριακόπουλος) στον οποίο κανείς δεν έχει την παραμικρή εμπιστοσύνη, από έναν άνθρωπο που νόμισε ότι μπορεί να παίζει εκτός των άλλων με τους εργαζόμενους μιας εφημερίδας για την οποία αγωνίστηκαν με νύχια και με δόντια να την κρατήσουν – και την κράτησαν – όρθια, στους χαλεπούς καιρούς που ακολούθησαν μετά το 2001.
Η υπομονή στην κοροϊδία είχε και ένα τέλος. Έτσι, από την Πέμπτη 10 Ιανουαρίου, καθώς το ποτήρι είχε ξεχειλίσει προ πολλού, οι συντάκτες του Sportime, βρισκόμαστε σε επίσχεση εργασίας. Διεκδικώντας τους μισθούς Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου 2007, το υπόλοιπο Δώρου Χριστουγέννων, μα πολύ περισσότερο την υπεράσπιση της προσωπικής μας αξιοπρέπειας, της τιμής και υπόληψης αυτής της εφημερίδας που έγινε για εμάς το σπίτι μας, η δημοσιογραφική μας παρακαταθήκη.
Με βάση όλα τα παραπάνω, απευθυνόμαστε σε όλους εκείνους που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εμπλέκονται στην πονεμένη ιστορία της εφημερίδας μας.
Απευθυνόμαστε στην φερόμενη ως έχουσα σχέση με το Sportime, Τράπεζα Πειραιώς που θα πρέπει να πληροφορηθεί την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην εφημερίδα και όχι αυτή που ενδεχομένως της μεταφέρουν εκείνοι που θα έπρεπε σήμερα να λογοδοτούν για τις εγκληματικές τους πράξεις εν ονόματι της ίδιας της Τράπεζας.
Απευθυνόμαστε στα όργανα μιας ευνομούμενης, όπως θέλουμε να πιστεύουμε, πολιτείας (υπουργείο Τύπου, υπουργείο Απασχόλησης, υπουργείο Ανάπτυξης, Εισαγγελικές αρχές, ΣΔΟΕ, Αρχή Καταπολέμησης Βρώμικου Χρήματος, Ασφαλιστικά Ταμεία κ.λπ), που επιτέλους οφείλουν να αναζητήσουν, να ξεσκεπάσουν και να αντιμετωπίσουν, τη σωρεία παράνομων δραστηριοτήτων ανθρώπων, μόνιμων πελατών – έτσι κι αλλιώς – της Σχολής Ευελπίδων, όπου και έχουν εισιτήρια διαρκείας …
Απευθυνόμαστε, σε όλους εκείνους που βάδισαν μαζί μας, όλα αυτά τα χρόνια, που στάθηκαν δίπλα μας στις δύσκολες στιγμές που περάσαμε και εξακολουθούμε να περνάμε, για να τους διαβεβαιώσουμε ότι εδώ φυλάττουμε Θερμοπύλες, εδώ είμαστε για να σώσουμε την εφημερίδα μας, να τη σηκώσουμε ψηλά.
Απευθυνόμαστε τέλος, σε όσους, πιστεύουν και θεωρούν ότι αξίζει να επιχειρήσουν να πορευθούμε μαζί στο τρένο, να συνδράμουν κι αυτοί στην προσπάθεια ώστε να διατηρηθεί η ελπίδα που ακόμη καίει άσβεστη. Να γυρίσουμε επιτέλους σελίδα στην εφημερίδα μας.


Μοσχάτο, 18 Ιανουαρίου 2008

Οι συντάκτες του Sportime


Υ.Γ (1) Για όσους το ξεχνούν, είμαστε κι εμείς εδώ στο Sportime … ΘΕΜΑ

Υ.Γ (2) Επίσης όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να γράψουν την άποψη τους, να ενημερωθούν επίσημα και να σχολιάσουν, στο blog των συντακτών της εφημερίδας:
http://syntaktessportime.blogspot.com


ΥΓ) Αναδημοσιεύσαμε από το http://syntaktessportime.blogspot.com/ την ανακοίνωση των εργαζόμενων στην αθλητική εφημερίδα "Sportime" ως ελάχιστη πράξη συμπαράστασης στον αγώνα τους ενάντια στην κάθε λογής καταπάτηση των δικαιωμάτων τους είτε προέρχεται από τους κάθε λογής επιτήδειους είτε από την αδράνεια των ανευθυνο-υπεύθυνων φορέων.