Διαφθορά, η "γυναίκα" της διπλανής μας πόρτας...

Στις 6/11/2002 λέγαμε:" Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι φαινόμενα καθεστωτικής αλαζονείας αλλά και ανησυχητικός δείκτης υψηλής διαφθοράς, υπάρχουν έντονα στη χώρα μας.
Τελευταία αναγκάστηκε να μιλήσει για τη διαφθορά ακόμη και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωσταντίνος Στεφανοπουλος, ενώ από έρευνα του καθηγητή Κοινωνιολογίας Αντώνη Μαγγανά, που πραγματοποιήθηκε τα τρία τελευταία χρόνια στο λεκανοπέδιο Αττικής και δημοσιεύτηκε τον περασμένο Ιούνιο, προκύπτει ότι το 89% των πολιτών θα δίκαζε ως απλό "πταίσμα" τη διαφθορά και το "λάδωμα" στη Δημόσια Διοίκηση και θα επέβαλλε ποινή μικρότερη από αυτή που προβλέπει ο νόμος!".
Σήμερα, τρία χρόνια μετά, το φαινόμενο της διαφθοράς είναι πάλι στο προσκήνιο και θα εξακολουθεί να υπάρχει αφού είναι
σύμφυτο με τη "φύση" του ανθρώπου που θέλει να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του αλλά δεν εξυπηρετείται από τον "πολιτικώς ορθό" δρόμο.
Η διαφθορά, θα εξακολουθεί να υπάρχει, όσο το κράτος είναι αναξιόπιστο και οι κυβερνήσεις ανίκανες να υπερασπιστούν τις βασικές αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, αφού "οι νταβατζήδες" εξακολουθούν να είναι πιο ισχυροί από τους εκλεγμένους άρχοντες.
Αλίμονο σε εκείνους που καταλήγουν εξιλαστήρια θύματα στο βωμό της διαφθοράς που η συντριπτική πλειοψηφία των ... εμβρόντητων άμεμπτων Ελλήνων, διαπράττει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Αλήθεια, τι το συγκεκριμένο έκαναν οι κρατούντες για να περιορίσουν το φαινόμενο της διαφθοράς το οποίο γνωρίζουν πολύ καλά ότι ζει και βασιλεύει στην ελληνική επικράτεια; Απολύτως, τίποτα.
Ποιος θεσμός προέκυψε και εφαρμόστηκε ως ανάχωμα στην απανταχού διαπιστωμένη τα τελευταία χρόνια διαφθορά;
Ποιο κόμμα έχει τη βούληση να θεσμοθετήσει υπέρ αληθινά αξιοκρατικών προσλήψεων στο Δημόσιο;
Δεν νομίζουμε ότι είναι δύσκολη η απάντηση: Κανένα.
Αφού οι πολιτικοί κάνουν καριέρα μόνο μέσα από την πελατειακή σχέση, είναι αδύνατον να προκύψει θεσμός που να καταπολεμάει ουσιαστικά τη διαφθορά.
Η μόνη ελπίδα σωτηρίας -έστω και προσωρινής- είναι να φτάσει η διαφθορά μέχρι το κόκκαλο, οπότε μπορεί περιστασιακά για το φόβο των Ιουδαίων να γίνει κάτι, το οποίο όμως, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, είναι σίγουρο ότι θα ανατραπεί πάλι από τον πόλεμο που θα του κάνουν για να επιβιώσουν, οι κάθε λογής απατεώνες και πονηροί πολιτικάντηδες.
Απαισιοδοξία, θα πει κάποιος. Ναι, πράγματι, δεν μπορείς να είσαι αισιόδοξος σε μία κοινωνία της αρπαχτής, που διέπεται από σοβαρό έλλειμα δημοκρατίας που λειτουργεί με σύνδρομα, που δεν έχει κανένα όραμα, που οι πολίτες της είναι απογοητευμένοι από τους πολιτικούς τους και ο ατομικισμός είναι η πυξίδα της καθημερινής συμπεριφοράς τους.
Είναι κρίμα! Να ζούμε σε μια τόσο ωραία χώρα, χωρίς τυφώνες "Κατρίνα", αλλά να μας παίρνει και να μας σηκώνει συνεχώς ο "τυφώνας Κατίνα"!