Μην τολμάς να ξεχωρίσεις! (με αφορμή το Number One)

Όταν έχεις «άστρο» είναι φυσιολογικό να «θαμπώνεις», αλλά ταυτόχρονα να προκαλείς και το φθόνο της απανταχού μετριότητας, η οποία τα τελευταία χρόνια κυριάρχησε ιδεολογικά στη χώρα μας ως ισοπεδωτική λαϊκιστική λαίλαπα με τη συμπαιγνία της καθεστωτικής νομενκλατούρας και υπό τη συνειδητή ανοχή κάποιων βολεμένων διανοούμενων, με κύριο στόχο τη νομή της εξουσίας.
Το σλόγκαν του ισοπεδωτικού λαϊκισμού είναι πολύ σαφές: «μην τολμάς να ξεχωρίσεις!».
Ή, τέλος πάντων, για να σου επιτραπεί να ξεχωρίσεις πρέπει να μην είσαι πολύ ξεχωριστός και να έχεις οπωσδήποτε «χαρτί καθεστωτικών φρονημάτων!».
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, «πρωτεύουν» μόνο οι «εγκεκριμένοι μέτριοι», η επιτυχία των οποίων δίνει προσδοκίες στη μεγάλη εκλογική μάζα, η οποία με τη σειρά της κανακεύεται σκόπιμα από τους πονηρούς πολιτευτές γιατί βγάζει κυβέρνηση.
Έτσι, τα τελευταία χρόνια, στο τριτοκοσμικό γήπεδο της Ελλάδας, το μοντέλο του «ρολίστα», προσιτό σημείο αναφοράς και ταύτισης για τις «χρυσές μετριότητες», κυριάρχησε απέναντι στο μοντέλο του εκθαμβωτικού, προσοντούχου αλλά επικίνδυνου για το καθεστώς της ισοπέδωσης, «σολίστα».
Η Έλενα Παπαρίζου, μια αληθινή σταρ, μια νέα που ξεχωρίζει αμέσως στο χώρο που κινείται, είναι ακριβώς το αντίθετο από το μοντέλο του «ρολίστα» πάνω στο οποίο έχει χτιστεί ο τερατόμορφος ουρανοξύστης της πολιτισμικής μας, και όχι μόνο, μετριότητας. Προκαλεί το φόβο γιατί, - στο είδος της, βρε αδερφέ!-, ανεβάζει τον πήχυ πολύ ψηλά, γιατί ταράζει τον ύπνο της παρέας των διορισμένων από το καθεστώς αυλοκολάκων και των αυτόκλητων επιθεωρητών της πολιτισμικής μας παραγωγής.
Αντί για ευγνωμοσύνη, προκαλεί το φθόνο των ετερόφωτων, γιατί η Έλενα είναι «αστέρι» που αν σηκωθεί να φύγει θα σκοτεινιάσει ακόμη περισσότερο ο συννεφιασμένος ουρανός της πολιτισμικής υποκουλτούρας μας.


ΥΓ) Η ανάδειξη της Έλενας Παπαρίζου στην πρώτη θέση του διαγωνισμού της Γιουροβίζιον με το τραγούδι "Number One", οφείλεται στο αδιαμφισβήτητο ταλέντο της, στον επαγγελματισμό της, αλλά και στο ότι μπορεί να σταθεί διεθνώς γιατί μεγάλωσε στη Σουηδία και ξέφυγε από το στενό ορίζοντα του ελλαδικού επαρχιωτισμού.
Το ότι ορισμένες φάρες τής κάνουν επίθεση κατηγορώντας το πανηγυράκι της Γιουροβίζιον και την «ελαφρότητα» του διαγωνισμού, είναι «φυσιολογικό».
Κάποτε, οι αντίστοιχες ίδιες φάρες κατηγορούσαν τον Οδυσσέα Ελύτη για «ελαφρύ» ποιητή, επειδή στο έργο του ανέφερε συχνά πολλά στοιχεία της ελληνικής φύσης, στην Παπαρίζου θα κολλάγανε οι κλώνοι τους;
ΥΓ2) Συγχαρητήρια αξίζουν στη Μαρία Φαραντούρη, μία κατ' εξοχήν ερμηνεύτρια του "πολιτικού τραγουδιού", η οποία συνεχάρη χωρίς κόμπλεξ την "ελαφριά" συνάδελφό της για τη number one επιτυχία της. Όταν δεν είσαι μικροπρεπής τα πράγματα γίνονται πολύ απλά και οι αναλύσεις περισσεύουν...