Ελλάδα: Η χώρα που δεν έφταιγε κανείς... (2)

Η καθίζηση στις εθνικές οδούς Κορίνθου-Τρίπολης-Καλαμάτας μας αναγκάζει να ξαναθυμίζουμε ένα σχόλιό μας που πρωτοδημοσιεύσαμε τον Οκτώβριο του 2000, γιατί σε αυτή τη χώρα η ιστορία θα επαναλαμβάνεται ως τραγική φάρσα, όσο κυβερνήτες της, θα παραμένουν ανεξέλεγκτοι "επιβήτορες" της εξουσίας.

"Τα δάση καίγονται και μετά καταπατούνται, οι παραλίες χτίζονται, οι πόλεις πλημμυρίζουν με την πρώτη δυνατή βροχή, οι δρόμοι βουλιάζουν, κτίρια γκρεμίζονται σαν χάρτινοι πύργοι, πλοία τρακάρουν με βραχονησίδες στα καλά καθούμενα, αλλά κανείς δεν φταίει στην Ελλάδα... Φταίνε τόσοι πολλοί που η ευθύνη εξανεμίζεται. Γι αυτό, πολίτες δεν χρειάζεται να υπάρχουν, παρά μόνον τηλεθεατές που τη "βρίσκουν" με τις εικονικές δίκες στο γυαλί και οι δικαστές παραγκωνίζονται σιγά-σιγά από κάποιους τηλεοπτικούς αστέρες που ανέλαβαν το ρόλο του εισαγγελέα... Όσο για τους πολιτικούς, αυτοί φοράνε τον αλεξιεύθυνο μανδύα της ασυλίας και ουδέν λάθος αναγνωρίζουν. Και ίσως επί της ουσίας να μην έχουν άδικο. Όπως έχουν εξελιχθεί σήμερα τα πράγματα, κάποιοι άλλοι, αόρατοι, αποφασίζουν για την τύχη μας και οι πολιτικοί μάλλον αναλαμβάνουν τη διεκπεραίωση... Συμπέρασμα: ζούμε στη χώρα που δεν έφταιγε κανείς, διότι στην Ελλάδα η ευθύνη μπορεί να υπάρχει, αλλά είναι αόρατη! Σαν ένα τζάμι ψεκασμένο με άζαξ εν ονόματι της "κάθαρσης". Ένα τζάμι-παγίδα, άλλοθι του αληθινού θύτη για να θολώνει τα νερά και να ενοχοποιούνται πολλοί αμέριμνοι και αθώοι περαστικοί που είχαν την ατυχία να κουτουλήσουν πάνω του!"

ΥΓ) Δυστυχώς, "η ιστορία διδάσκει ότι ορισμένοι δεν διδάσκονται τίποτα από αυτήν..."