A+ A A-

Το δάχτυλο του Παυλίδη...

Όταν ζεις και εργάζεσαι στην πρωταθλήτρια χώρα της διαφθοράς, όταν οι εκπρόσωποι του καθεστώτος κάνουν "ιερές" μπίζνες, όταν οι "κουμπάροι" ανταλλάσουν τα χοντρά πακέτα της μίζας σαν πετσετάκια, όταν η παραοικονομία αποτελεί τον πιο ζωντανό οργανισμό της κοινωνίας, τότε είναι υποκρισία χάσιμο χρόνου και αποπροσανατολισμός η προανάκριση του Παυλίδη.
Η κατηγορία ότι πήρε μέσω του γραμματέα του ένα "δωράκι" γύρω στα εκατό χιλιάδες ευρώ για να "προικίσει" την κόρη του με ένα διαμέρισμα, είναι σταγόνα στον ωκεανό της διαφθοράς στον οποίο, όπως είπε από το βήμα της Βουλής ο Δωδεκανήσιος βουλευτής, δεν είναι διατεθειμένος να πέσει ως περιττό βάρος για να ξαλαφρώσει το υπερφορτωμένο καράβι της μίζας.
Με το δάχτυλο προτετταμμένο απέναντι σε συναδέλφους, η πλειονότητα των οποίων λειτουργεί χωρίς σταθερές αρχές και με σημαία τον καιροσκοπισμό, ο Αριστοτέλης Παυλίδης έδειξε αποφασισμένος και προετοιμασμένος να αντιμετωπίσει ένα "αστείο" κατηγορητήριο για μίζα 100 χιλιάδες ευρώ.
Ένα ποσό "πουρμπουάρ" έξαιτίας του οποίου θα έπρεπε να θυσιαστεί ως εξιλαστήριο θύμα για να εξυπηρετήσει το σάπιο καράβι της Νέας Δημοκρατίας που, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, θα πιάσει πάτο στις επερχόμενες εκλογές.
Ο κατηγορούμενος βουλευτής και πρώην υπουργός δεν είναι κάποιος "χθεσινός" για να αιφνιδιαστεί από μια υποκριτική και συγκυριακή κατακραυγή, αφού από το 1977 έχει εκλεγεί δέκα φορές βουλευτής (έχει χάσει μόνο στις εκλογές του 1996), ενώ έχει και εμπειρία από επιτροπές, αφού έχει διατελέσει, επί Μητσοτάκη, μέλος των Εξεταστικών Επιτροπών της Βουλής για το Φάκελλο της Κύπρου και το διαβόητο σκάνδαλο Κοσκωτά.
Αυτές τις ιδιότητες δεν τις συνεκτίμησαν οι συνάδελφοί του οι οποίοι αντιμετωπίζουν στην πλειονότητά τους με επιφανειακό τρόπο και επιπολαιότητα τα πολιτικά ζητήματα ψηφίζοντας "κατά παραγγελία" που αποκαλούν "συνείδηση".
Πάντως, ανεξάρτητα από την ουσία της κατηγορίας, αν δηλαδή είναι αθώος ή ένοχος για δωροδοκία, ο βουλευτής Δωδεκανήσου προτείνοντας το δάχτυλο από το βήμα της Βουλής έλεγε ένα πολύ απλό πράγμα: ψάξτε αλλού για εξιλαστήριο θύμα. Εννοώντας, ίσως, εκεί που γίνεται το χοντρό παιχνίδι της μίζας και οι περισσότεροι γνωρίζουν, αλλά σιωπούν...
Πάντως, ας μην ξεχνάμε ότι στο παρελθόν για το σκάνδαλο Κοσκωτά την πλήρωσε ο Δημήτρης Τσοβόλας, επειδή είχε κάνει λέει έναν διακανονισμό με έναν ξενοδόχο που δεν ήταν "επωφελής" για το Δημόσιο.



ΥΓ) Πάντως, ενώ ερευνάται η ενοχή ή μη του κ. Παυλίδη, ουδείς έχει κινήσει τη διαδικασία για την καταδίκη του εφοπλιστή κ. Μανούση ο οποίος παραδέχτηκε ότι δωροδόκησε.
Μήπως ο δωροδοκών δεν είναι πλέον ένοχος;

ΥΓ2) Στο μεταξύ και δεύτερη δικογραφία για τον Παυλίδη έφτασε στη Βουλή σχετικά με την ανάθεση δρομολογίων στις άγονες γραμμές, ενώ το ΠΑΣΟΚ ζητάει νέα Εξεταστική για το σκάνδαλο της Siemens και πολώνει το κλίμα με προβολή των υποθέσεων του Βατοπαιδίου, της πώλησης του "Γερμανού" και των ομολόγων.

ΥΓ3) Μήπως τελικά είναι το σύστημα που παράγει τα σκάνδαλα και όχι κάποιοι ευάλωτοι στη διαφθορά τους οποίους πρέπει να θυσιάζουμε ως εξιλαστήρια θύματα για να ηρεμεί η κοινωνία;

-----------------------------------

Το βράδι της Δευτέρας 4 Μαϊου άρχισε η διαδικασία για την παραπομπή ή μη του Αριστοτέλη Παυλίδη στη Βουλή των Ελλήνων.
Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο και είναι το παρακάτω:

"Δεν έγινε δεκτή η πρόταση για την άσκηση δίωξης κατά του πρώην υπουργού Αιγαίου, Αριστοτέλη Παυλίδη, καθώς δεν συγκέντρωσε την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών κατά την σχετική ψηφοφορία στην Ολομέλεια της Βουλής. Μετά την ολοκλήρωση της μυστικής ψηφοφορίας βρέθηκαν 146 υπέρ, 144 κατά, 5 λευκά και 3 "παρών" σε σύνολο 298 ψηφισάντων".

Πολλοί βουλευτές της ΝΔ πριν από την ψηφοφορία στη Βουλή, προέτρεπαν με κάθε μέσο τον Α. Παυλίδη να παραιτηθεί για να "διευκολύνει" την παράταξη...
Το ίδιο έκαναν και πολλοί κονδυλοφόροι-παπαγαλάκια προβάλλοντας μιαν ευκαιριακή πολιτική ηθική την οποία ανασύρουν κατά περίπτωση χωρίς ίχνος ντροπής και τσίπας.
Αν η ηθική ήταν πάνω από τα μικροσυμφέροντα των κακομοίρηδων Ελλήνων βουλευτών, κάποιοι από αυτούς της συμπολίτευσης θα ψήφιζαν υπέρ της παραπομπής και θα έδιναν την ηθική λύση για την οποία δήθεν κόπτονταν.
Όμως, δεν τόλμησαν. Έξι από τη συμπολίτευση και δύο από την αντιπολίτευση "τόλμησαν" να ρίξουν λευκό και "παρών" νομίζοντας ότι έτσι έχουν καθαρή συνείδηση. Μάλλον βολεύτηκαν και το ολίγον ανήθικη, κατά το ολίγον έγγυος.
Τελικά, το δάχτυλο του Παυλίδη έπαιξε το ρόλο του...
  • Γράφτηκε από τον/την Ρεπόρτερ
  • Κατηγορία: Επικαιρότητα

Πρόσκληση της "Συσπείρωσης Δημοσιογράφων"

Ολοι τη Δευτέρα 30 Μάρτη στις 4 μ.μ. στο «Μέγαρο Μουσικής»

Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ –ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΤΥΠΟΣ καλεί τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ τη Δευτέρα 30 Μάρτη στις 4 μ.μ. στο «Μέγαρο Μουσικής», προκειμένου να διαδηλώσουμε ενάντια στη φιέστα των εργοδοτών που ετοιμάζεται για να βρεθούν όπως λένε «διέξοδοι στη κρίση».

Η προκήρυξη που υπογράφεται από τις παρατάξεις που έχουν πάρει την πρωτοβουλία της διαδήλωσης ενάντια στη φιέστα των αφεντικών αναφέρει:

«Εργαζόμενη, εργαζόμενε στα ΜΜΕ,

«Σύμπραξη δυνάμεων ενάντια στην κρίση» βαφτίζουν οι εργοδότες στη βιομηχανία της ενημέρωσης τη φιέστα που ετοιμάζουν για τις 30 Μαρτίου στο Μέγαρο, αναζητώντας, όπως λένε, «διεξόδους από την κρίση». Ιδιοκτήτες καναλιών, ραδιοφώνων, εκδότες περιοδικών, διαφημιστικές εταιρείες προβληματίζονται «πώς μπορούν να υιοθετήσουν μια διαφορετική, πιο θετική στάση στον τρόπο που διαχειρίζονται την κρίση και τα μπάτζετ τους στην περίοδο της κρίσης».

Τα μπάτζετ των ...απολύσεων
Μόνο που για να διαχειρίζονται τα... μπάτζετ τους, έχουν κάνει «μπάζα» τη ζωή εκατοντάδων εργαζόμενων –συντακτών, τεχνικών και διοικητικών- που απέλυσαν όλο το τελευταίο διάστημα της κρίσης, ενώ απειλούν να γκρεμίσουν όνειρα κι ελπίδες χιλιάδων εργαζόμενων στη βιομηχανία των ΜΜΕ πετσοκόβοντας δικαιώματα, συλλογικές συμβάσεις, και κάνοντας ζοφερή πραγματικότητα τον εργοδοτικό εκβιασμό και την εργασιακή ανασφάλεια.
Η κρίση που δημιούργησαν, όχι βέβαια οι εργαζόμενοι, αλλά η κυβερνητική πολιτική, η αδηφαγία για κέρδος της εργοδοσίας και τα εξοντωτικά προγράμματα «σταθερότητας στη λιτότητα» και «ελαστασφάλειας» της ΕΕ, χτυπά τον κόσμο της εργασίας και τα δικαιώματά του: Το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ εκτιμά ότι την επόμενη διετία θα έχουμε κατά μέσο όρο 400 απολυμένους κάθε μέρα, ενώ και το ΕΒΕΑ του Μίχαλου λέει ότι το 40% των επιχειρήσεων θα προβούν σε απολύσεις!

Εργασιακός μεσαίωνας στα ΜΜΕ
Στο χώρο των media, η κατάσταση διαμορφώνεται εφιαλτική. Ακόμα, όμως δεν είδαμε τίποτα, εάν κρίνουμε από τις διαθέσεις της εργοδοσίας στον Πήγασο, τον ¶λφα, τον Ελεύθερο Τύπο και αλλού.
- Οι απολύσεις και οι «υποχρεωτικές αργίες» καλά κρατούν σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα και τηλεοπτικά κανάλια, ενώ η περίπτωση του ¶λφα που βαφτίζει την απόλυση «εθελούσια», είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
- Εκατοντάδες συνάδελφοι ζουν με «έναντι», όντας απλήρωτοι για 2-3 μήνες (Εξπρές, Περιοδικός Τύπος, Μότοτεκ, Faces κ.α.)
- Νέα «μόδα» τείνει να γίνει η εργοδοτική απαίτηση για μείωση μισθών, που ξεκινά από -20% και φτάνει ακόμα και στο -50%! Ακόμα και ο εκ των διοργανωτών του «συνεδρίου για την κρίση», Μπούσσιας, σκέφτηκε να το εφαρμόσει, ωστόσο άλλαξε γνώμη μετά από παρέμβαση της ΕΣΠΗΤ.
- Ο ΣΕΠΤ (εκδότες περιοδικών), έτερος «συνδιοργανωτής» της φιέστας, διαμήνυσε στην ΕΣΠΗΤ ότι η νέα ΣΣΕ θα έχει ....μηδενικές αυξήσεις. Οι εκδότες αποθρασύνονται παίρνοντας «γραμμή» από την κυβέρνηση που εξήγγειλε πάγωμα αυξήσεων στους δημόσιους υπαλλήλους και κεφαλικό φόρο.
- Πολλοί εργοδότες δεν πληρώνουν στο ΕΤΑΠ-ΜΜΕ ούτε τις ασφαλιστικές εισφορές που παρακρατούν από τους εργαζόμενους τους είτε τις αναστέλλουν. Επιπλέον, βλέπουμε τα γκόλντεν μπόις της διαφήμισης να επιδράμουν εναντίον του αγγελιοσήμου, προπαγανδίζοντας την «ανάγκη μείωσής» του, με τραγικές συνέπειες στα ταμεία μας.
- Οι εκδότες απαξιώνουν καθημερινά την ενημέρωση. Προωθούν τη διαπλοκή με την πολιτική-οικονομική εξουσία, και μετατρέπουν τους εργαζόμενους στην ενημέρωση σε απλούς γραφιάδες, διαμεσολαβητές μηνυμάτων ανάμεσα σε συμφέροντα, επιβάλλοντας τη σιωπή σε σκάνδαλα και αποκαλύψεις που πλήττουν την πολιτική και οικονομική εξουσία.
Η πολιτική της σκληρής λιτότητας, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων, της προώθησης και γενίκευσης της «ελαστασφάλειας» και η προετοιμαζόμενη νέα ασφαληστρική επιδρομή, διαμορφώνουν ένα εχθρικό περιβάλλον για τα εργατικά δικαιώματα στο χώρο των ΜΜΕ. Αυτό δεν μπορεί να περάσει!

Ο αγώνας στα χέρια των εργαζόμενων
Οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες του κλάδου ούτε θέλουν ούτε μπορούν να οργανώσουν τον αγώνα μας, αποτελούν μαριονέτες της εργοδοσίες αφήνοντας τους εργαζόμενους έρμαια στα χέρια της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Είναι πλέον μονόδρομος να ανατρέψουμε την απραξία, την αδράνεια και την αναποτελεσματικότητα της «καθεστωτικής συνδικαλιστικής δράσης» και της «εργασιακής ειρήνης». Μπροστά στην πλήρη ισοπέδωση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας, στον τυφώνα των απολύσεων, να απαντήσουμε με ταξική ενότητα
και αλληλεγγύη, μέσα από συλλογικές διαδικασίες γενικών συνελεύσεων, και αυτοοργάνωσης, με κοινό, πανεργατικό αγώνα διαρκείας για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Οι συλλογικότητες εργαζόμενων από όλο το φάσμα των σωματείων των ΜΜΕ (ΕΣΗΕΑ, ΕΣΠΗΤ, ΕΠΗΕΑ, ΕΤΙΤΑ, ΕΤΕΡ κ.α.) που στηρίζουν αυτή την αγωνιστική πρωτοβουλία και υπογράφουν το παρόν κάλεσμα, καλούν όλους τους συναδέλφους στο Μέγαρο τη Δευτέρα 30 Μάρτη, από τις 4μμ και μετά, ώστε να ακουστεί η φωνή των εργαζομένων, για να διαδηλώσουμε για τα δικαιώματά μας:

Ø Να απαγορευτούν οι απολύσεις! Οι εργαζόμενοι δεν είναι έρμα για να πεταχτούν στη φουρτούνα της κρίσης.
Ø Όχι στη λιτότητα. Να ελαφρύνουν οι εργοδότες από τα κέρδη που συσσωρεύουν τόσα χρόνια! Νέες συλλογικές συμβάσεις με αυξήσεις στους μισθούς. Κατώτατος μισθός 1400 ευρώ. Αύξηση συντάξεων.
Ø Αύξηση επιδόματος ανεργίας, επιδότηση όλων των ανέργων. Ο χρόνος ανεργίας να καλύπτει πλήρως ασφαλιστικά τους ανέργους.
Ø Οι εργαζόμενοι με μπλοκάκι (Δ.Π.Υ.) είναι στην ουσία μισθωτοί κι όχι «συνεργάτες». Σταθερή και πλήρης εργασία για όλους τους εργαζόμενους. Κατάργηση κάθε ρύθμισης και νόμου (ελληνικού ή της ΕΕ) που προωθεί την ελαστική εργασία.
Ø Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους.
Ø Οι διαθεσιμότητες, η καταπάτηση συλλογικών συμβάσεων, η στοχοποίηση αγωνιστών, οι εκβιασμοί και η ποινικοποίηση συνδικαλιστικής δράσης δε θα περάσουν.

Η μοιρολατρική αποδοχή τετελεσμένων δεν θα περάσει.
Απέναντι στην κρίση τους, η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

ΌΛΟΙ οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ στο ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
ΔΕΥΤΕΡΑ 30 ΜΑΡΤΗ, 4μμ
ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΙΕΣΤΑ ΤΟΥΣ!

Την πρωτοβουλία στηρίζουν:
FINANCIAL CRIMES (ΕΣΗΕΑ)
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ-ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΣΤΑ ΜΜΕ (ΕΠΗΕΑ)
ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΜΜΕΤΩΠΟ (ΕΣΗΕΑ)
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ (ΕΣΠΗΤ)
ΠΑΡΑΤΥΠΩΣ - ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ (ΕΣΠΗΤ)
ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ –ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΤΥΠΟΣ (ΕΣΗΕΑ)»



  • Γράφτηκε από τον/την Ρεπόρτερ
  • Κατηγορία: Επικαιρότητα

Σκέψεις για το μέλλον του Τύπου


Στο πλαίσιο της ενημέρωσης των συναδέλφων για τα τεκταινόμενα στο χώρο των ΜΜΕ, αναδημοσιεύουμε από «Το Βήμα» της Τέτάρτης 25 Μαρτίου 2009 ένα προφητικό, αλλά και ενδεχομένως προειδοποιητικό, για τα σχέδια του Οργανισμού που εκδίδει τη συγκεκριμένη εφημερίδα άρθρο, με τίτλο: Το τέλος του Τύπου (όπως τον ξέραμε) και οι κρατικές επιχορηγήσεις.
Τα καθημερινά έντυπα διέρχονται κρίση παγκοσμίως και οι εκδοτικοί όμιλοι αναζητούν άλλες λύσεις.


ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ Εν μέσω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ο καθημερινός Τύπος στη Δύση έχει δεχθεί τόσο σοβαρά πλήγματα ώστε πολλοί αναρωτιούνται για το μέλλον του, ενώ σε άρθρο της η εφημερίδα «Financial Τimes» σπεύδει να αναγγείλει- απαισιόδοξα και σχεδόν προκλητικά- τον «θάνατο των εντύπων».

Στις Ηνωμένες Πολιτείες εφημερίδες κηρύττουν πτώχευση η μία μετά την άλλη, ενώ στις περισσότερες χώρες σημειώνουν μείωση πωλήσεων και κερδών. Εκδότες και στελέχη εξετάζουν τις προοπτικές της επιβίωσης.

Η πραγματικότητα των εντύπων είναι περίπλοκη, καθώς τα έσοδά τους μειώνονται, τη στιγμή που ο αριθμός των αναγνωστών τους μέσω των δωρεάν ιστοσελίδων τους στο Διαδίκτυο αυξάνεται. Πλήθος λύσεων έχουν προταθεί για να επιβιώσουν τα έντυπα, ελάχιστες όμως περιλαμβάνουν το... χαρτί! Αφορούν το Διαδίκτυο και μοιάζουν να αναγγέλλουν τη νέα ψηφιακή εποχή η οποία εν μέσω δυσκολιών ανατέλλει.

Οι περισσότεροι αναλυτές συγκλίνουν στο ότι τρία είναι τα πιθανότερα σενάρια:




1. Αποκλειστικά ψηφιακή έκδοση και αναζήτηση εσόδων


Λόγω του αυξημένου κόστους παραγωγής εντύπων και των αυξημένων χρεών, πολλές εφημερίδες προσανατολίζονται στην ψηφιακή τους μεταμόρφωση. Εκτιμάται ότι, δεδομένου του χαμηλού κόστους «κυκλοφορίας» μιας εφημερίδας μέσω Διαδικτύου, ορισμένα έντυπα θα πάψουν να υπάρχουν με τη χάρτινη μορφή τους και οι αναγνώστες θα μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυτά μέσω υπολογιστή ή μέσω ενός κινητού τηλεφώνου προηγμένης τεχνολογίας. Ωστόσο για να είναι βιώσιμη μια τέτοια λύση οι ιστοσελίδες των εφημερίδων δεν θα αναρτώνται στο Ιnternet δωρεάν, όπως συμβαίνει με τη συντριπτική τους πλειονότητα σήμερα.

Έχει προταθεί να επιβάλλεται η καταβολή κάποιας συνδρομής, πρακτική που ήδη χρησιμοποιείται, με μέτρια όμως ακόμη οφέλη, ενώ μέρος των εσόδων των εφημερίδων θα προκύπτουν και από τις διαφημιστικές καταχωρίσεις. Ο Γουόλτερ Αϊζακσον, πρώην διευθυντής του εβδομαδιαίου «Τime», έχει καταθέσει μια διαφορετική πρόταση, εκείνη των «μικροπληρωμών». Με απλό τρόπο, θα μπορεί κανείς να «κατεβάσει» όχι ολόκληρη την εφημερίδα, αλλά το άρθρο που τον ενδιαφέρει, καταβάλλοντας μόλις λίγα λεπτά του ευρώ.

2. Στο «χαρτί» μόνο το Σαββατοκύριακο, στο Διαδίκτυο τις καθημερινές


Ορισμένες εφημερίδες θα διατηρήσουν την έντυπη μορφή τους, περικόπτοντας όμως τις ημέρες κυκλοφορίας τους. Έτσι, αντί να έχουν και ημερήσιο φύλλο και σαββατοκυριακάτικη έκδοση, θα εκδίδονται μόνο το Σάββατο ή την Κυριακή. Κάποια φύλλα, όπως η ευρείας κυκλοφορίας αμερικανική «Christian Science Μonitor» της Βοστώνης, ήδη έχουν υιοθετήσει το εν λόγω μέτρο για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Η συγκεκριμένη εφημερίδα παράλληλα συνεχίζει να ενημερώνει τους αναγνώστες επί 24ώρου βάσεως, αλλά αποκλειστικά μέσω της ηλεκτρονικής της έκδοσης.

3 Περικοπές, περικοπές, περικοπές...


Για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στη δύσκολη αυτή περίοδο, κάποιες εφημερίδες θα αρκεστούν απλώς στο να μειώσουν δραστικά τα έξοδά τους. Η εφημερίδα «Τhe Νew Υork Τimes» βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να πουλήσει κτιριακές εγκαταστάσεις για να αποπληρώσει χρέη της, ενώ η «Los Αngeles Τimes» μείωσε δραστικά τον αριθμό των δημοσιογράφων της από 1.300 σε 700.

Μία από τις λύσεις που επίσης προτάθηκαν για να βγουν τα έντυπα από μια κατάσταση που εκ πρώτης όψεως μοιάζει αδιέξοδη, όσο διατηρούν την παραδοσιακή «χάρτινη» μορφή τους, είναι να τους παρασχεθεί ένα οικονομικό πακέτο στήριξης. Τα αποτελέσματα όμως της μελέτης του Εργαστηρίου Δημοσιογραφίας Νίμαν του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ αποκαλύπτουν ότι για κάτι τέτοιο απαιτείται ένα σχεδόν απαγορευτικό ποσό: η διάσωση μόνο των αμερικανικών εφημερίδων θα κόστιζε 114 δισ. δολάρια!

Αν και η Γαλλία σε μια περίοδο τριών ετών προχώρησε στη διοχέτευση 600 εκατ. ευρώ στις έντυπες εφημερίδες μέσω καταχώρισης διαφημίσεων, οι περισσότερες χώρες δεν μπορούν να χορηγήσουν τονωτικές οικονομικές ενέσεις στα έντυπά τους, γεγονός που καθιστά το μέτρο αυτό από ανεπαρκές ως ανέφικτο.

Οι πωλήσεις πέφτουν, αλλά η αναγνωσιμότητα εκτοξεύεται στο ζενίθ. Μπορεί λιγότεροι άνθρωποι να αγοράζουν εφημερίδα, ωστόσο ολοένα περισσότεροι την «ξεφυλλίζουν» στο Ιnternet.

Ενώ όλα δείχνουν ότι οι εφημερίδες όπως τις γνωρίζαμε ως σήμερα διανύουν μια μεταβατική περίοδο, σημειώνεται και ένα παράδοξο φαινόμενο. Μπορεί ως επιχειρήσεις να περνάνε κρίση, αλλά η αναγνωσιμότητά τους σημειώνει σημαντική άνοδο. Χάρη στις online εκδόσεις τους τα καθημερινά έντυπα διαθέτουν περισσότερους αναγνώστες από ποτέ. Η επισκεψιμότητα των ιστοσελίδων αμερικανικών εφημερίδων σημείωσε αύξηση της τάξεως του 12% κατά τη διάρκεια του προηγούμενου χρόνου, ενώ το 40% των χρηστών του Διαδικτύου στις ΗΠΑ θα εισέλθει στην ιστοσελίδα έστω μιας εφημερίδας. Ανάλογες τάσεις παρατηρούνται και στην Ευρώπη.

«Αυτό που περνάει κρίση είναι η μορφή των ημερησίων εντύπων, όχι η ουσία τους» σημειώνει ο Τίμοθι Εγκαν, συντάκτης της «Ηerald Τribune». «Για μένα οι εφημερίδες παραμένουν το καλύτερο καθημερινό ημερολόγιο για να ενημερώνομαι και να ερμηνεύω την πραγματικότητα που μας περιβάλλει, ένα μέσο που θα γίνει ακόμη πιο απαραίτητο σε έναν κόσμο όπου η πληροφορία γίνεται ολοένα πιο σημαντική για να καταλάβει κανείς ποιος κερδίζει και ποιος κυβερνά τον κόσμο» καταλήγει ο αμερικανός δημοσιογράφος.

Το ενδεχόμενο να κάνουν οι εφημερίδες μεγάλες περικοπές για να επιβιώσουν στα σημεία πώλησης εν μέσω οικονομικής κρίσης γεννά προβληματισμούς για την ποιότητα των εκδόσεων. «Καλή δημοσιογραφία σε χαμηλή τιμή δεν μπορεί να υπάρξει» δηλώνει κατηγορηματικά ο Μπιλ Κέλερ, διευθυντής των «Νew Υork Τimes». Και εξηγεί: «Δεν θα βρείτε πολλούς blοggers που θα ανοίξουν γραφείο ανταποκριτή στη Βαγδάτη».

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν και δεν θα συνεχίσουν να έχουν όλες οι εφημερίδες τη δυνατότητα να διατηρούν μεγάλο δίκτυο ανταποκριτών και γενικότερα να ξοδεύουν τα χρήματα που απαιτούνται για μια πλούσια και εμπεριστατωμένη ροή πληροφόρησης, τη στιγμή που απειλείται η ίδια η ύπαρξή τους. Παρ΄ όλα αυτά η μείωση της ποιότητας του συνολικού προϊόντος ενδέχεται να αποτελέσει πρακτική που θα οδηγήσει τελικά στον αφανισμό όποιας εφημερίδας επιλέξει αποκλειστικά την «οδό του λογιστηρίου» για να επιβιώσει. Μακροπρόθεσμα δε, χαμηλή ποιότητα πληροφόρησης ενδέχεται να μειώσει και τις προοπτικές επιτυχίας του φύλλου, είτε πρόκειται για παραδοσιακό έντυπο είτε για ηλεκτρονικό.



Μια μέρα πριν, την Τρίτη 24 Μαρτίου, η ίδια εφημερίδα δημοσίευσε άρθρο του Xavier Ternisien με τίτλο:



Η κρίση του Τύπου και οι κρατικές επιχορηγήσεις




Έχει το κράτος τη δικαιοδοσία να επιδοτεί τον γραπτό Τύπο; Η ανακοίνωση του Νικολά Σαρκοζί στα τέλη του Ιανουαρίου για ένα έκτακτο πακέτο στήριξης της τάξεως των 600 εκατ. ευρώ, τα οποία θα καταβληθούν σε διάστημα τριών ετών, προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις.

Αν οι εκδότες χαιρέτισαν σύσσωμοι τη δέσμευση του κράτους, οι σχολιαστές, τόσο δεξιοί όσο και αριστεροί, βρήκαν ύποπτη αυτή τη γενναιοδωρία. Ορισμένοι, όπως το Ινστιτούτο Μοντέν, οι οποίοι θα εύχονταν να σταματήσει το κράτος να παρέχει πακέτα στήριξης στο Τύπο και να ευνοήσει τη δημιουργία μεγάλων ομάδων διάφορων μέσων ενημέρωσης, ήταν επιφυλακτικοί στο όνομα του φιλελευθερισμού. Άλλοι, όπως οι εμπνευστές της Έκκλησης των Έξι («Μedia-Ρart», «Le Νouvel Οbservateur»), αποκήρυξαν τη «διαπλοκή μεταξύ της πολιτικής εξουσίας ,των μέσων μαζικής ενημέρωσης και του επιχειρηματικού κόσμου» στο όνομα της ανεξαρτησίας.

Από μέρους του, ο κοινωνιολόγος των μέσων μαζικής ενημέρωσης Ζαν-Μαρί Σαρόν δεν ανησυχεί υπερβολικά για τις επιχορηγήσεις που παρέχει το κράτος. Σημειώνει ότι ακόμη και στη Μ. Βρετανία ο Τύπος δέχεται βοήθεια. Στη Γαλλία επωφελείται από τον μηδενικό ΦΠΑ. Για τον κ. Σαρόν, «μεταξύ των μέτρων που ανακοινώθηκαν από τον πρόεδρο, το πιο αμφισβητήσιμο είναι εκείνο που συνίσταται στον επαναπροσανατολισμό των κονδυλίων θεσμικής επικοινωνίας του κράτους, υπό μορφή διαφημιστικών καταχωρήσεων, προς τον γραπτό Τύπο. Αυτό το μέτρο θα μπορούσε πράγματι να δημιουργήσει ανησυχίες σχετικά με την ανεξαρτησία του Τύπου».

Σήμερα τα κρατικά πακέτα στήριξης για τον Τύπο εκτιμώνται από τη γαλλική προεδρία σε 1,4 δισ. ευρώ τον χρόνο. Οι επιχορηγήσεις τις οποίες υποσχέθηκε ο γάλλος πρόεδρος θα είναι επιπρόσθετες. Στόχο έχουν να στηρίξουν τον εκσυγχρονισμό της εκτύπωσης και της διανομής, αλλά και τη στροφή προς την ψηφιακή μορφή του Τύπου. Ορισμένοι αναρωτήθηκαν μήπως αυτό το κρατικό μάννα προς τα έντυπα δεν είναι παρά «ένας κατακλυσμός χρημάτων που θα πέσει επάνω στην ευσυνειδησία των δημοσιογράφων» και μήπως θα ήταν καλύτερο να βοηθηθούν τα νέα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι κρατικές επιχορηγήσεις μπορούν να δικαιολογηθούν αν θεωρήσουμε ότι ο γραπτός Τύπος, παρ΄ ότι δεν συνδέεται με το κράτος, αντιπροσωπεύει μια μορφή υπηρεσίας δημόσιου συμφέροντος. «Το γαλλικό σύστημα οικονομικής ενίσχυσης στηρίζεται στην αρχή σύμφωνα με την οποίαστο πλαίσιο της δημοκρατίας οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε τον πλουραλισμό» επιμένει ο κ. Σαρόν. Για να επιβιώσει ο ποιοτικός Τύπος, μήπως θα έπρεπε να φθάσουμε στο σημείο να εθνικοποιήσουμε ορισμένες εφημερίδες; Αλλωστε υπάρχει και δημόσια υπηρεσία ραδιοτηλεοπτικών μέσων. « Η ύπαρξη ελάχιστων συχνοτήτων είναι που αρχικώς δικαιολόγησε τον χαρακτηρισμό τους ως κρατικά μέσα ενημέρωσης » θυμίζει ο κ. Σαρόν.

Δεν βρισκόμαστε ακόμη σε αυτό το στάδιο, αλλά οι Αμερικανοί σκέφτονται σοβαρά τη μετάβαση προς μια «μη κερδοσκοπική» δημοσιογραφία. Εφόσον τα έντυπα χάσουν τους αναγνώστες τους και η ψηφιακή μορφή τους δεν έχει βρει ακόμη το οικονομικό της μοντέλο, πέραν του Ατλαντικού αναπτύσσεται η ιδέα χρηματοδότησης του Τύπου από οργανισμούς και γενναιόδωρους μαικήνες, εκτός της οικονομίας της αγοράς. Διαφορετικά, οι μεγάλες εφημερίδες κινδυνεύουν να μπουν σε έναν φαύλο κύκλο όπου θα μειώνουν το κόστος, θα χρηματοδοτούν κοινωνικά σχέδια για να αντιμετωπίσουν την πτώση των πωλήσεων και θα υιοθετούνται μέτρα που θα προκαλούν πτώση της ποιότητας, η οποία θα διώχνει τους αναγνώστες.

Ο κ. Σερέρ παρατηρεί ότι ο Τύπος ποτέ δεν κέρδισε χρήματα αποκλειστικά με την υπηρεσία παροχής πληροφοριών. Είναι πάντοτε τα «συνοδευτικά», όπως η διαφήμιση, η δημοσίευση μικρών αγγελιών ή ακόμη και η πώληση επιπρόσθετων προϊόντων, όπως βιβλία ή DVD, που έφεραν τα απαραίτητα μετρητά ώστε να συνεχίσουν να «επιπλέουν» οι εφημερίδες. Προσφάτως η εφημερίδα «Le Figaro» ενίσχυσε τη θέση της στον τομέα των μικρών αγγελιών στο Διαδίκτυο, εξαγοράζοντας τον όμιλο Αden-classifieds.

Άλλοι εναποθέτουν πολλές από τις ελπίδες τους στη μικροπληρωμή, όπως συμβαίνει με τις υπηρεσίες που προτείνει το i-Ρhone της Αpple. Ενα κλικ αρκεί για να χρεωθεί η πιστωτική κάρτα του χρήστη του Διαδικτύου με μερικά λεπτά του ευρώ, χρέωση ανώδυνη για το πορτοφόλι. Ένα είναι σίγουρο: εν μέσω των ανακατατάξεων που δημιουργούν τριγμούς στα έντυπα μέσα μαζικής ενημέρωσης, επείγει να βρεθεί ένα νέο οικονομικό μοντέλο.

Σημ.: άρθρο από τον ιστότοπο της Δημοσιογραφικής Ενότητας.

  • Γράφτηκε από τον/την Ρεπόρτερ
  • Κατηγορία: Επικαιρότητα

Πρόσκληση από το ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ και ΜΜΕ

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Το ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ και ΜΜΕ σας καλεί σε πλατιά σύσκεψη εργαζομένων όλων των ειδικοτήτων (δημοσιογράφων, υπαλλήλων, τεχνικών), με θέμα την κρίση στον Τύπο και τα ΜΜΕ και την απάντησή μας.

Τρίτη, 31 Μαρτίου, στις 8.30 μ.μ. στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ.

Η περίοδος είναι κρίσιμη. Δεν είναι μόνο οι μαζικές απολύσεις, με πρόσχημα την οικονομική κρίση. Η κατάσταση χειροτερεύει δραματικά, λόγω και των γενικότερων αλλαγών στον Τύπο και τα ΜΜΕ. Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι προωθούν με γοργούς ρυθμούς τα σχέδια για μεγαλύτερη συγκέντρωση Μέσων, «ξεκαθάρισμα» του χώρου, επέκταση των λεγόμενων ελαστικών σχέσεων εργασίας, αφαίρεση δικαιωμάτων, μεγαλύτερη εκμετάλλευση, κατάργηση των ΣΣΕ.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Αυτή η ώρα, είναι ώρα μεγάλης ευθύνης. Δε χωράνε δισταγμοί και ταλαντεύσεις.

ΟΛΟΙ στη δράση. Στην καπιταλιστική κρίση, στην επιθετικότητα της πλουτοκρατίας και στην αντιλαϊκή πολιτική, απαντάμε με ΜΑΖΙΚΟ ΑΓΩΝΑ. Καμιά υποχώρηση. Αποφασιστική αντίσταση και μαχητική διεκδίκηση των αιτημάτων μας.

Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, ήταν και είναι επικίνδυνος. Η «συναίνεση» και η «αυτοσυγκράτηση», στηρίζει τους επιχειρηματίες για μαζικές απολύσεις και νέα αντεργατικά μέτρα.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Η άμυνα δεν αποτελεί καμία λύση. Λύση είναι το δυνάμωμα του μετώπου κατά του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Εχουμε υποχρέωση να γίνουμε πιο απαιτητικοί, να οργανωθούμε καλύτερα, να συγκεντρώσουμε δυνάμεις για τη σκληρή αναμέτρηση με την πλουτοκρατία, την αντιλαϊκή πολιτική, την καταστολή και την εργοδοτική τρομοκρατία. Συγκροτώντας επιτροπές αγώνα στους χώρους δουλειάς, δυναμώνοντας την ενότητα και την αλληλεγγύη.

ΟΛΟΙ την ΤΡΙΤΗ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ, στις 8.30 μ.μ. στην ΕΣΗΕΑ.

ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ της 2ας ΑΠΡΙΛΗ