Το καθεστώς της μίζας

Όταν το πράγμα δεν "πάει άλλο" είναι γνωστή η αντίδραση των αρχηγών του καθεστώτος:διαγράφουμε τους διεφθαρμένους και καθαρίζουμε, διότι δεν είναι δυνατόν να ανεχθούμε μία "ελάχιστη μειονότητα" να μας χαλάσει το σύστημα.
Απλά πράγματα...
Το ότι το ίδιο το σύστημα παράγει τη διαφθορά η οποία αποτελεί και το λίπασμά του, δεν πρόκειται να το παραδεχθούν ποτέ.
Και είναι βέβαιο ότι το γνωρίζουν. Είναι, βέβαιο, ότι αυτό που τους ενδιαφέρει σε τελική ανάλυση δεν είναι η ηθική του σαθρού συστήματος που υπηρετούν, αλλά η εξωραϊσμένη, δήθεν ηθική, εικόνα του.
Γνωρίζουν, εξάλλου, ότι η πλειονότητα των ψηφοφόρων που τους υποστηρίζει, ξέρει και αυτή το πως λειτουργεί "το σύστημα". Αυτή η πλειονότητα το έχει αποδεχθεί ως το μη χείρον και συνεπώς θα κάτσει στ' αυγά της, αν γίνουν μία ή δυό διορθωτικές κινήσεις (διαγραφές, αποπομπές, καταγγελίες κ.λπ.).
Έτσι δουλεύει "το σύστημα" πολλά χρόνια τώρα...
Κι έτσι θα δουλεύει αν δεν αλλάξουμε μυαλά και δεν το πληγώσουμε. Όσοι τουλάχιστον δεν το γουστάρουμε και δεν υπηρετούμε τον τυχοδιωκτικό οπορτουνισμό και τα πρόσκαιρα ωφέλη του.
Εμείς, οι πολλοί, θα πληρώνουμε τα χαράτσια των ανάλγητων διαχειριστών του δικομματισμού, οι οποίοι θα μοιράζουν μεταξύ τους τις "μίζες" των χορηγών, μεταρρυθμίζοντας συνεχώς το αλαζονικό και ανίκανο καθεστώς της πολιτικής τους μετριότητας.
Ας τολμήσουμε τουλάχιστον να ζήσουμε την αληθινή απογοήτευση της πολιτικής τους, μήπως και ταρακουνηθούμε λιγάκι και ξυπνήσουμε από την αφασία μας.
"Καλύτερα μια αληθινή απογοήτευση από μια ψεύτικη ευδαιμονία".